Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 21/2132
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 1 september 2021 in de zaak tussen
[eiser], van Servische nationaliteit, eiser
V-nummer: [V-nummer]
(gemachtigde: mr. A. Orhan),
en
de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder
(gemachtigde: mr. J. Kai Kai).
Procesverloop
Bij besluit van 14 maart 2021 heeft verweerder aan eiser een terugkeerbesluit met een vertrektermijn van 28 dagen opgelegd. Ook heeft verweerder aan eiser een inreisverbod voor een periode van twee jaar opgelegd.
Eiser heeft tegen dit besluit beroep ingesteld.
De rechtbank heeft het beroep op 21 juli 2021 op zitting behandeld. Eiser en verweerder hebben zich laten vertegenwoordigen door hun respectieve gemachtigden.
Opmerking vooraf
Na afloop van de behandeling ter zitting is de rechtbank gebleken dat er ter zitting mogelijk verwarring is ontstaan over de vertrektermijn van het terugkeerbesluit. Dit kan gekomen zijn doordat de rechtbank per abuis in de veronderstelling heeft verkeerd dat verweerder aan eiser een vertrektermijn van nul dagen had verstrekt. De rechtbank ziet hierin geen aanleiding om het onderzoek te heropenen. De standpunten van partijen zijn voor de rechtbank namelijk voldoende inzichtelijk om op basis daarvan uitspraak te doen.
Overwegingen
1. Eiser heeft verzocht om vrijstelling van de verplichting tot het betalen van het verschuldigde griffierecht. Eiser heeft voldoende aangetoond dat hij voldoet aan de voorwaarden voor deze vrijstelling. De rechtbank verleent eiser daarom vrijstelling van de betaling van griffierecht.
Met betrekking tot het terugkeerbesluit
-(3a.) Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen;
-(3b.) zich in strijd met de Vreemdelingenwetgeving gedurende enige tijd aan het toezicht op vreemdelingen heeft onttrokken;
-(4a.) zich niet aan één of meer andere voor hem geldende verplichtingen van hoofdstuk 4 van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb) heeft gehouden;
-(4c.) geen vaste woon- of verblijfplaats heeft.
3. Eiser heeft de grond onder (4a.) betwist. Volgens eiser heeft verweerder deze grond niet gemotiveerd. De rechtbank is van oordeel dat deze beroepsgrond faalt. In het besluit heeft verweerder namelijk toegelicht dat eiser zijn vrije termijn had overschreden en dat hij zich niet heeft gemeld bij de Nederlandse autoriteiten die belast zijn met het toezicht op vreemdelingen. Daarmee heeft verweerder afdoende toegelicht dat eiser zich niet heeft gehouden aan de voor hem geldende verplichtingen op grond van hoofdstuk 4 van het Vb. Aangezien eiser verder geen beroepsgronden heeft aangevoerd tegen het terugkeerbesluit, blijft dit besluit in stand.
Met betrekking tot het inreisverbod
4. Voor zover hier relevant, luidt artikel 66a van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) als volgt:
“1. Onze Minister vaardigt een inreisverbod uit tegen de vreemdeling, die geen gemeenschapsonderdaan is, op wie artikel 64 niet van toepassing is en die Nederland:
a. onmiddellijk moet verlaten ingevolge artikel 62, tweede lid, of
b. niet uit eigen beweging binnen de daarvoor geldende termijn heeft verlaten, in welk laatste geval het inreisverbod slechts door middel van een zelfstandige beschikking wordt uitgevaardigd dan wel een beschikking die mede strekt tot wijziging van het reeds gegeven terugkeerbesluit.
(…)”
5. De rechtbank stelt vast dat het inreisverbod niet is gebaseerd op artikel 66a, eerste lid onder a, van de Vw. In het terugkeerbesluit heeft verweerder aan eiser namelijk een vertrektermijn van 28 dagen opgelegd. Er is dus geen situatie geweest waarin eiser Nederland onmiddellijk diende te verlaten.
6. De rechtbank stelt verder vast dat verweerder het inreisverbod heeft uitgevaardigd op 14 maart 2021. Op dat moment was er geen sprake van dat eiser de hem gegeven termijn van 28 dagen om Nederland zelfstandig te verlaten onbenut had gelaten. Die termijn was namelijk pas op 14 maart 2021 ingegaan. Dit betekent dat het inreisverbod ook niet kan worden gebaseerd op artikel 66a, eerste lid, onder b, van de Vw. Daarvoor is namelijk vereist dat eiser niet binnen de geboden termijn van 28 dagen zou zijn vertrokken.
7. De rechtbank concludeert dat verweerder het inreisverbod daarom ten onrechte heeft uitgevaardigd, omdat hiervoor geen wettelijke grondslag bestond. Al om deze reden is het beroep gegrond en dient het besluit van 14 maart 2021, voor zover dat het inreisverbod betreft, te worden vernietigd. De overige beroepsgronden van eiser tegen het inreisverbod behoeven daarom geen bespreking.
8. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.496,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 748,- en een wegingsfactor 1).
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep voor zover gericht tegen het uitgevaardigde terugkeerbesluit ongegrond;
- verklaart het beroep voor zover gericht tegen het uitgevaardigde inreisverbod gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit voor wat betreft het uitgevaardigde inreisverbod;
- laat het besluit in stand voor wat betreft het uitgevaardigde terugkeerbesluit;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiser tot een bedrag van € 1.496,-.
Deze uitspraak is gedaan door mr. R.J.A. Schaaf, rechter, in aanwezigheid van
mr. E.H.W. Schierbeek, griffier. De beslissing is uitgesproken op 1 september 2021 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op www.rechtspraak.nl.
De griffier is verhinderdom deze uitspraak te ondertekenen
griffier
rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Bent u het niet eens met deze uitspraak?
Als u het niet eens bent met deze uitspraak, kunt u binnen 4 weken na verzending van deze uitspraak beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.