ECLI:NL:RBDHA:2020:4880

• Datum uitspraak: 20 mei 2020
• Publicatiedatum: 3 juni 2020
• Zaaknummer: NL20.10454
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: W.B. Klaus
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vervolgberoep bewaring en tijdelijke belemmering in vreemdelingenrecht

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 20 mei 2020 uitspraak gedaan in een vervolgberoep tegen de maatregel van bewaring die op 3 februari 2020 aan eiser, een Marokkaanse staatsburger, was opgelegd. Eiser heeft beroep ingesteld tegen het voortduren van deze maatregel en verzocht om schadevergoeding. De rechtbank heeft bepaald dat er geen zitting nodig was voor het onderzoek. Eiser heeft aangevoerd dat er geen redelijk vooruitzicht op verwijdering is vanwege de coronamaatregelen, die het vliegverkeer naar Marokko belemmeren. De rechtbank heeft echter geoordeeld dat deze tijdelijke belemmeringen al eerder waren overwogen in een eerdere uitspraak en dat er op dit moment nog steeds mogelijkheden zijn voor uitzetting binnen een redelijke termijn. Eiser heeft ook betoogd dat verweerder had moeten volstaan met een lichter middel dan vrijheidsontneming, maar de rechtbank heeft geconcludeerd dat de stellingen van eiser niet voldoende onderbouwd waren. Uiteindelijk heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. Er is geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak is gedaan door mr. W.B. Klaus, rechter, in aanwezigheid van mr. S. Pirs, griffier. Deze uitspraak is niet openbaar uitgesproken vanwege de coronamaatregelen, maar zal later alsnog openbaar worden gemaakt.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Haarlem

Bestuursrecht

zaaknummer: NL20.10454

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[eiser] , eiser

V-nummer: [V-nummer]

(gemachtigde: mr. B. Snoeij),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft op 3 februari 2020 aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd. Deze maatregel duurt nog voort.

Eiser heeft tegen het voortduren van de maatregel van bewaring beroep ingesteld. Daarbij heeft hij verzocht om schadevergoeding.

Verweerder heeft een voortgangsrapportage overgelegd.

Eiser heeft hierop gereageerd.

De rechtbank heeft bepaald dat een onderzoek ter zitting achterwege blijft.

Overwegingen

1. Eiser stelt van Marokkaanse nationaliteit te zijn en te zijn geboren op [geboortedatum] .

2. Indien de rechtbank van oordeel is dat de toepassing of tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring in strijd is met de Vw dan wel bij afweging van alle daarbij betrokken belangen in redelijkheid niet gerechtvaardigd is, verklaart zij op grond van artikel 96, derde lid, van de Vw het beroep gegrond en beveelt zij de opheffing van de maatregel of een wijziging van de wijze van tenuitvoerlegging daarvan.

3. De rechtbank stelt voorop dat zij deze maatregel van bewaring al eerder heeft getoetst. Uit de uitspraak van 6 april 2020 (in de zaak NL20.7486) volgt dat het voortduren van de maatregel van bewaring tot het moment van het sluiten van het onderzoek dat aan die uitspraak ten grondslag ligt, namelijk op 1 april 2020, rechtmatig was. Daarom staat nu, voor zover dat in beroep wordt aangevochten, alleen ter beoordeling of sinds het moment van het sluiten van dat onderzoek de maatregel van bewaring rechtmatig is.

4. Eiser voert aan dat er geen redelijk vooruitzicht op verwijdering is vanwege het coronavirus. Eiser is nu ruim drie maanden in bewaring, terwijl er nog steeds geen vluchten naar Marokko kunnen plaatsvinden.

4.1

Dat er geen vliegverkeer naar Marokko mogelijk is, is reeds betrokken bij de uitspraak van 6 april 2020. Voorts verwijst de rechtbank naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 29 april 2020 (ECLI:NL:RVS:2020:1141) waarin is geoordeeld dat de maatregelen die wereldwijd door overheden getroffen zijn wegens de uitbraak van het coronavirus op dit moment nog aan te merken zijn als een tijdelijke belemmering. Het is weliswaar niet uit te sluiten dat de situatie nog enige tijd zal voortduren, maar op dit moment kan nog niet worden geoordeeld dat dit zo lang zal zijn dat de uitzetting niet meer binnen een redelijke termijn kan plaatsvinden.

Deze beroepsgrond slaagt daarom niet.

5. Eiser voert verder aan dat verweerder had moeten volstaan met een lichter middel dan vrijheidsontneming. Uit het dossier blijkt dat de vriendin van eiser [vriendin] telefonisch aan de Dienst Terugkeer en Vertrek heeft aangegeven dat eiser op haar adres in Amsterdam kan verblijven.

5.1

Deze beroepsgrond is reeds betrokken bij de uitspraak van deze rechtbank en zittingsplaats van 24 februari 2020 (NL20.3217) inzake het beroep tegen de maatregel van 3 februari 2020. Daarin heeft de rechtbank het volgende geoordeeld. Dat eiser een vriendin in Nederland zou hebben, leidt niet tot een ander oordeel reeds omdat eiser, zoals verweerder ter zitting heeft betoogd, hierover tegenstrijdig heeft verklaard en zijn stelling niet heeft onderbouwd. De beroepsgrond van eiser slaagt niet.

6. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart het beroep ongegrond;

- wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. W.B. Klaus, rechter, in aanwezigheid van mr. S. Pirs, griffier.

Deze uitspraak is gedaan op:

Als gevolg van de maatregelen rondom het Coronavirus is deze uitspraak niet uitgesproken op een openbare uitsprakenzitting. Zodra het openbaar uitspreken weer mogelijk is, wordt deze uitspraak, voor zover nodig, in het openbaar uitgesproken.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.