ECLI:NL:RBDHA:2020:4083

• Datum uitspraak: 15 april 2020
• Publicatiedatum: 6 mei 2020
• Zaaknummer: AWB - 19 _ 5718
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: G.J. Ebbeling; E. Kouwenhoven; A.J. van Doesum
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Naheffingsaanslag omzetbelasting en teruggaafverzoek door X B.V. na ontbinding huurovereenkomst met Y B.V.

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 15 april 2020 uitspraak gedaan in een geschil tussen X B.V. en de inspecteur van de Belastingdienst. X B.V. verhuurde een onroerende zaak aan Y B.V. en beide partijen hadden gekozen voor btw-belaste verhuur. Y B.V. stopte met het volledig betalen van de huurtermijnen, wat leidde tot de ontbinding van de huurovereenkomst door de rechter. X B.V. stelde dat er sprake was van niet-betaling van haar huurvordering op D B.V. en verwerkte dit in haar aangifte omzetbelasting. De inspecteur legde daarop een naheffingsaanslag op aan X B.V.

De rechtbank oordeelde dat de inspecteur terecht de naheffingsaanslag had opgelegd en dat X B.V. geen recht had op teruggaaf van de omzetbelasting. X B.V. had niet aangetoond dat er sprake was van gehele of gedeeltelijke niet-betaling van de huurvordering. Uit een ondertekend document bleek dat Y B.V. de huurvordering had voldaan door de inventaris aan X B.V. over te dragen. De rechtbank concludeerde dat X B.V. niet had aangetoond dat het neutraliteitsbeginsel was geschonden en verklaarde het beroep ongegrond.

De rechtbank benadrukte dat het op de weg van X B.V. lag om aan te tonen dat er sprake was van niet-betaling van de vordering op Y B.V. Dit was niet gelukt, en de rechtbank verklaarde het beroep ongegrond. De uitspraak werd niet in een openbare zitting gedaan vanwege coronamaatregelen, maar zal alsnog openbaar worden uitgesproken zodra dat weer mogelijk is.

Uitspraak

Rechtbank DEN HAAG

Team belastingrecht

zaaknummer: SGR 19/5718

uitspraak van de meervoudige kamer van 15 april 2020 in de zaak tussen

[eiseres 1] en [eiseres 2] , te [vestigingsplaats] , eiseres

(gemachtigde: [A] ),

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft aan eiseres over het tijdvak 1 september 2017 tot en met 30 september 2017 een naheffingsaanslag omzetbelasting opgelegd (de naheffingsaanslag).

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 18 januari 2019 de naheffingsaanslag gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 30 januari 2020.

Namens eiseres zijn verschenen [B] , [C] en [D] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door [E] en [F]
.

Overwegingen

Feiten

1. Eiseres was tot 24 november 2017 een fiscale eenheid als bedoeld in artikel 7, vierde lid, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (de Wet OB). Tot de fiscale eenheid behoren [eiseres 1] ( [eiseres 1] ) en [eiseres 2] ( [eiseres 2] ). [eiseres 1] handelde tot in 2017 onder de naam [B.V. 1] ( [B.V. 1] ).

2. [eiseres 1] is eigenaar van een onroerende zaak die zij sinds januari 2008 aan [B.V. 2] ) verhuurde. [eiseres 1] en [B.V. 2] hebben in de huurovereenkomst geopteerd voor een btw-belaste verhuur. Tot en met mei 2017 exploiteerde [B.V. 2] . een hotel/restaurant in de onroerende zaak. De jaarlijkse huursom over 2016 is vastgesteld op € 262.040,62 exclusief omzetbelasting. Voor 2017 was dat
€ 266.233,27 exclusief omzetbelasting.

3. [eiseres 1] heeft de maandelijkse huurprijs, vermeerderd met BTW, aan [B.V. 2] op facturen in rekening gebracht en de in rekening gebrachte omzetbelasting op aangiften voldaan.

4. Sinds begin 2016 betaalde [B.V. 2] . de huurtermijnen niet meer volledig.

De huurovereenkomst is bij rechterlijk vonnis van 31 mei 2017 ontbonden. Bij rechterlijk vonnis van 26 juli 2017 is [B.V. 2] veroordeeld tot betaling van € 171.000 inclusief omzetbelasting wegens huurachterstand tot en met mei 2017.

5. Tot de gedingstukken behoort een op 11 september 2017 door [B.V. 2] en [B.V. 1] ondertekend document, waarin onder meer het volgende staat:

“totaal voorstel inzake ontbonden huurovereenkomsten [ [eiseres 2] ] en [ [B.V. 2] .], ter voorkoming van tenuitvoerlegging ontruimingsvonnissen. (…)

[ [B.V. 2] .]

a)
Huurder berust in het vonnis en stemt in met het einde van de huurovereenkomst zoals omschreven in het vonnis en zal daartoe minnelijk ontruimen per 31-10-2017. Bij vertrek/oplevering/ontruiming door huurder 31-10-2017, zal de inventaris aan verhuurder wordt verkocht en achtergelaten.

b)
Aankoop inventaris (conform staat juni 2017) door verhuurder/nader te noemen meester voor ad. € 171 K (incl. BTW), betaling enkel door middel van verrekening met de erkende huurachterstand € 171 K, inclusief BTW per 31.5.2017 (goodwill: 0€). Er vindt dus enkel verrekening met huurachterstand plaats (geen betaling).”

6. Eiseres heeft in haar aangifte omzetbelasting over het tijdvak september 2017 een negatieve omzet van € 135.490 en een negatief te betalen bedrag aan omzetbelasting van
€ 28.453 aangegeven. Daarmee resulteert de aangifte in een verzoek om teruggaaf van
€ 28.453 (het teruggaafverzoek). Bij brief van 23 januari 2018 heeft eiseres, in antwoord op vragen van verweerder, verklaard dat deze negatieve bedragen het gevolg zijn van de afboeking van de vordering op [B.V. 2] . van € 171.000 (de vordering op [B.V. 2] .). In de aangegeven omzet is daarom een bedrag van negatief € 141.322 verwerkt en in de aangegeven verschuldigde omzetbelasting een bedrag van negatief € 29.678

(21/121 x € 171.000).

7. Verweerder heeft het teruggaafverzoek bij beschikking van 12 mei 2018 afgewezen (de teruggaafbeschikking). Met dagtekening 29 mei 2018 heeft verweerder de naheffingsaanslag opgelegd van € 1.225 (het aangegeven belastingbedrag van negatief
€ 28.453 plus het niet geaccepteerde bedrag van € 29.678). Daarbij is € 22 belastingrente in rekening gebracht.

Geschil8. In geschil is of de naheffingsaanslag terecht aan eiseres is opgelegd. Het geschil spitst zich toe op de vraag of eiseres op grond van artikel 29, eerste lid, van de Wet OB recht heeft op teruggaaf van het in de vordering op [B.V. 2] . begrepen bedrag aan omzetbelasting van € 29.678.

9. Eiseres stelt dat blijkens de in 5 vermelde afspraken vast is komen te staan dat
[B.V. 2] de nog openstaande huurvordering niet meer zal betalen. De vordering op [B.V. 2] . en de betaling van de koopprijs voor de inventaris zijn twee afzonderlijke prestaties waartussen geen causaal verband bestaat. Er vindt louter verrekening plaats en de vordering op [B.V. 2] . staat nog steeds open. Door verlaging van de maatstaf van heffing te weigeren, handelt verweerder verder in strijd met het neutraliteitsbeginsel. Eiseres wijst daarbij op rechtsoverweging 23 van het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU), zaaknummer C-246/16, Enzo Di Maura (ECLI:EU:C:2017:887). Er is geen sprake van schuldvernieuwing en de huurvordering is ook niet omgezet in een lening.

10. Eiseres verzoekt de naheffingsaanslag en de rentebeschikking te vernietigen en een teruggaaf van € 28.453 te verlenen.

11. Verweerder stelt dat de vordering op [B.V. 2] . is voldaan door middel van verrekening met hetgeen eiseres verschuldigd was voor de overname van de inventaris. Gelet hierop heeft eiseres geen recht op de door haar gevraagde teruggaaf omzetbelasting op grond van artikel 29, eerste lid, van de Wet OB.

Beoordeling van het geschil

12. Eiseres heeft geen bezwaar gemaakt tegen de teruggaafbeschikking. Eiseres heeft ter zitting gesteld dat zij de teruggaafbeschikking niet heeft ontvangen maar dat het evident is dat het bezwaarschrift materieel (ook) is gericht tegen die beschikking. Nu eiseres geen bezwaar heeft gemaakt tegen de teruggaafbeschikking en verweerder evenmin uitspraak op bezwaar heeft gedaan met betrekking tot de teruggaafbeschikking, zou in beginsel eerst de bezwaarprocedure moeten worden gevolgd, die aanvangt met de juiste verzending door verweerder van de teruggaafbeschikking. Echter, de rechtbank zal, gelet op de finale geschilbeslechting en omwille van de tijd die een nieuwe en, gelet op het standpunt van verweerder, kennelijk zinloze bezwaarprocedure tegen de nog te verzenden teruggaafbeschikking van nihil in beslag zal nemen, uit proceseconomische overwegingen tevens een oordeel geven over het recht op teruggaaf. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat zowel de teruggaafbeschikking als de naheffingsaanslag het gevolg zijn van het door verweerder niet accepteren van het teruggaafverzoek, dat partijen over en weer hun standpunten daarover naar voren hebben gebracht en dat eiseres in het beroepschrift ook om de teruggaaf verzoekt.

13. Het HvJ EU heeft geoordeeld dat ruilovereenkomsten, waarbij de tegenprestatie per definitie in natura wordt betaald, en handelingen waarvoor een tegenprestatie in geld wordt betaald, vanuit economisch en commercieel oogpunt twee identieke situaties zijn (zie in die zin de arresten van 19 december 2012, Orfey Balgaria EOOD, nummer C‑549/11, punt 35 (ECLI:EU:C:2012:832) en van 3 juli 1997, Goldsmiths (Jewellers) Ltd, nummer C‑330/95, punten 23 en 25 (ECLI:EU:C:1997:339) .

14. Het ligt op de weg van eiseres om aannemelijk te maken dat sprake is van gehele of gedeeltelijke niet-betaling van haar vordering op [B.V. 2] . als bedoeld in artikel 29 van de Wet OB. Eiseres is daarin niet geslaagd.

15. Uit de in 5 vermelde afspraak volgt dat [B.V. 2] . het bedrag van € 171.000 dat zij op grond van het rechterlijk vonnis van 26 juli 2017 aan eiseres moest betalen, heeft voldaan door haar inventaris aan [eiseres 1] over te dragen. Eiseres heeft niet gesteld, noch is anderszins gebleken dat de waarde van die inventaris niet minimaal € 171.000 bedroeg. Gezien de in
13 aangehaalde jurisprudentie is de vordering op [B.V. 2] . daarmee volledig voldaan. Eiseres heeft verder niet aannemelijk gemaakt dat verweerder het neutraliteitsbeginsel heeft geschonden, de enkele verwijzing naar het arrest Enzo di Maura is daarvoor onvoldoende.

16. Eiseres geeft geen afzonderlijke gronden aangevoerd tegen de rentebeschikking. Ook overigens is niet gebleken dat de rente is berekend in strijd met het bepaalde in hoofdstuk VA van de Awr.

17. Gelet op wat hiervoor is overwogen, zal de rechtbank het beroep ongegrond verklaren.

Proceskosten

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 15 april 2020 door mr. G.J. Ebbeling, voorzitter, en
mr. E. Kouwenhoven en mr. A.J. van Doesum, leden. De griffier in deze zaak is

mr. S.R.M. Dekker. Als gevolg van maatregelen rondom het coronavirus is deze uitspraak niet uitgesproken op een openbare uitsprakenzitting. Zodra het openbaar uitspreken weer mogelijk is, wordt deze uitspraak alsnog in het openbaar uitgesproken.”

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na verzending hoger beroep instellen bij het gerechtshof Den Haag (team belastingrecht), Postbus 20302,

2500 EH Den Haag.