ECLI:NL:RBDHA:2018:4899

• Datum uitspraak: 3 april 2018
• Publicatiedatum: 25 april 2018
• Zaaknummer: NL18.3301 en NL18.3305
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: P.M. van Dijk-de Keuning
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Asielaanvragen van Montenegrijnse eisers afgewezen op grond van veilig land van herkomst

In deze zaak hebben eisers, twee Montenegrijnse nationalen, beroep ingesteld tegen de besluiten van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, waarbij hun asielaanvragen zijn afgewezen. De rechtbank heeft op 3 april 2018 uitspraak gedaan in de enkelvoudige kamer, waarbij de eisers zijn bijgestaan door hun gemachtigden. De behandeling van de beroepen vond plaats op 9 maart 2018, waarbij ook verzoeken om voorlopige voorzieningen zijn behandeld. De rechtbank heeft vastgesteld dat de identiteit en nationaliteit van eisers geloofwaardig zijn, maar dat de door hen aangevoerde asielmotieven niet voldoende zijn onderbouwd.

Eiser heeft zijn asielaanvraag gebaseerd op problemen die hij heeft ondervonden na een vrijspraak in een moordzaak, terwijl eiseres geen eigen asielmotieven heeft aangevoerd. De staatssecretaris heeft de aanvragen afgewezen op de grond dat Montenegro als veilig land van herkomst wordt aangemerkt. De rechtbank heeft geoordeeld dat eisers niet aannemelijk hebben gemaakt dat Montenegro in hun specifieke omstandigheden niet veilig is. De rechtbank heeft ook de beroepsgrond van eisers over het ontbreken van medisch onderzoek verworpen, omdat verweerder beoordelingsvrijheid heeft in deze zaken.

De rechtbank heeft de beroepen ongegrond verklaard en geen aanleiding gezien voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak is openbaar uitgesproken en partijen zijn op de hoogte gesteld van hun rechtsmiddelen.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummers: NL18.3301 en NL18.3305

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 3 april 2018 in de zaak tussen

[eiser], eiser, en

[eiseres] , eiseres,

hierna gezamenlijk te noemen: eisers,

(gemachtigde: mr. A. de Raad),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder,

(gemachtigde: mr. M. Talsma).

ProcesverloopEisers hebben beroep ingesteld tegen de twee afzonderlijke besluiten van verweerder van15 februari 2018 (de bestreden besluiten).

De behandeling van de beroepen ter zitting heeft plaatsgevonden op 9 maart 2018. Ter zitting zijn ook de door eisers ingediende verzoeken om een voorlopige voorziening (NL18.3303 en NL18.3307) behandeld. Eisers zijn verschenen, bijgestaan door hun gemachtigde. Er is gebruik gemaakt van een telefonische tolk, K. de Vries. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Overwegingen

Eisers zijn geboren op respectievelijk [geboortedatum] en [geboortedatum]. Zij bezitten de Montenegrijnse nationaliteit. Op 31 januari 2018 hebben zij asielaanvragen ingediend.

Eiser heeft aan zijn asielaanvraag het volgende ten grondslag gelegd. In 2006 is hij betrokken geraakt bij een vechtpartij in een café waarbij een persoon is overleden. Eiser is opgepakt op verdenking van moord. In 2008 is hij vrijgesproken. Eiser stelt dat hij na zijn vrijlating problemen heeft ondervonden van de familie en vrienden van het slachtoffer. Eiseres heeft de problemen van haar partner, eiser, aan haar asielaanvraag ten grondslag gelegd. Zij heeft geen eigen asielmotieven naar voren gebracht.

Verweerder acht de identiteit en nationaliteit van eisers geloofwaardig. Ook acht verweerder geloofwaardig dat eiser verdachte is geweest in een moordzaak en is vrijgesproken. Zijn verklaringen over de problemen die hij na zijn vrijlating heeft ondervonden, acht verweerder niet geloofwaardig. Omdat Montenegro een veilig land van herkomst is en eisers niet aannemelijk hebben gemaakt dat dat in hun geval anders is, heeft verweerder de aanvragen afgewezen als kennelijk ongegrond op grond van artikel 31 gelezen in samenhang met artikel 30b, eerste lid, aanhef en onder b, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw). Tevens is aan eisers een inreisverbod voor de duur van twee jaar opgelegd.

Op wat eisers daartegen hebben aangevoerd, wordt hierna ingegaan.
De rechtbank oordeelt als volgt.

Eisers hebben de aanwijzing van Montenegro als veilig land van herkomst betwist. Daartoe hebben zij in de zienswijze en in beroep verwezen naar het EASO rapport over Montenegro van november 2016. Verweerder heeft in het bestreden besluit gemotiveerd gereageerd op deze grond. Nu eisers in beroep niet hebben onderbouwd waarom deze motivering onvoldoende is, concludeert de rechtbank dat verweerder zich deugdelijk gemotiveerd op het standpunt heeft gesteld dat Montenegro als veilig land van herkomst kan worden aangemerkt. Dit betekent dat er een algemeen rechtsvermoeden bestaat dat vreemdelingen uit Montenegro geen bescherming nodig hebben. Het is daarom aan eisers om aannemelijk te maken dat Montenegro in hun specifieke omstandigheden niet veilig is.

Zoals eiser ter zitting heeft bevestigd, heeft hij zich voor zijn (gestelde) problemen met de familie van het slachtoffer niet tot de (hogere) autoriteiten van Montenegro gewend. Er kan daarom niet gezegd worden dat die autoriteiten hebben geweigerd eiser bescherming te bieden of dat zij het eiser onmogelijk hebben gemaakt om bij eventuele problemen rechtsmiddelen in te stellen. Uit eisers enkele stelling dat hij een aantal keer aangifte heeft gedaan van mishandeling maar dat daar niets mee is gedaan, kan niet worden afgeleid dat het voor hem gevaarlijk of bij voorbaat zinloos is om bescherming te vragen. Daarbij acht de rechtbank van belang dat eiser de stelling dat aangifte is gedaan niet met stukken heeft onderbouwd. Verweerder heeft zich daarom terecht op het standpunt gesteld dat eisers niet aannemelijk hebben gemaakt dat Montenegro voor hen wegens hun specifieke omstandigheden niet veilig is.

Eisers hebben verder betoogd dat er ten onrechte geen medisch onderzoek aan eiser is aangeboden. Zij stellen dat het categoriaal uitsluiten van medisch onderzoek in zogenaamde ‘spoor 2-zaken’, dat wil zeggen zaken waarin sprake is van een veilig land van herkomst, in strijd is met artikel 18 van de Richtlijn 2013/32/EU (Procedurerichtlijn).

Uit artikel 18, eerste lid, van de Procedurerichtlijn, volgt dat de lidstaten een medisch onderzoek regelen wanneer de beslissingsautoriteit dit voor de beoordeling van een asielverzoek relevant acht. Hieruit volgt dat verweerder beoordelingsvrijheid toekomt voor wat betreft het al dan niet noodzakelijk achten van medisch onderzoek. Verweerder is op grond van artikel 18 van de Procedurerichtlijn dus niet gehouden tot het doen verrichten van medisch onderzoek. De beroepsgrond faalt.

De beroepen zijn ongegrond.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. P.M. van Dijk-de Keuning, rechter, in aanwezigheid van mr. A.A. Dijk, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 3 april 2018.

griffier

rechter

Afschrift verzonden of digitaal ter beschikking gesteld aan partijen op:

Rechtsmiddel