ECLI:NL:RBDHA:2016:227

• Datum uitspraak: 7 januari 2016
• Publicatiedatum: 12 januari 2016
• Zaaknummer: 15/2200 en 15/22342
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: B.F.Th. de Roos
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing asielaanvragen van Albanese eisers op grond van veilig land van herkomst

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 7 januari 2016 uitspraak gedaan in de asielprocedures van een Albanese familie, bestaande uit een eiser en eiseres, die asiel hadden aangevraagd in Nederland. De asielaanvragen werden door de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie als kennelijk ongegrond afgewezen. De eisers vorderden een voorlopige voorziening om hun uitzetting te voorkomen totdat op hun beroep was beslist. Tijdens de zitting op 7 januari 2016, waarbij de eisers werden bijgestaan door hun gemachtigde, werd de geloofwaardigheid van de asielrelazen van de eisers erkend. De eiser had zich bekeerd tot het christendom en vreesde voor zijn leven vanwege zijn afvalligheid, met name door bedreigingen van zijn vader. De rechtbank overwoog echter dat Albanië, het land van herkomst van de eisers, als veilig land van herkomst wordt beschouwd. De rechtbank concludeerde dat het aan de eisers was om aan te tonen dat Albanië voor hen geen veilig land was, wat zij niet konden doen. De rechtbank verwierp ook het recente rapport van de Europese Commissie, omdat dit niet eerder was ingediend en strijdig was met de goede procesorde. Uiteindelijk verklaarde de rechtbank de beroepen ongegrond en wees de verzoeken om voorlopige voorzieningen af. De uitspraak werd gedaan door rechter B.F.Th. de Roos, in aanwezigheid van griffier A.E. Paulus.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

Zaaknummers: AWB 15/21998 en 15/22341 (beroepen) en

AWB 15/22000 en 15/22342 (voorzieningen)

V-nummers: [V-nummers]

proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de voorzieningenrechter en de enkelvoudige kamer voor vreemdelingenzaken van 7 januari 2016 in de zaak tussen

[naam2] , eiser en verzoeker, hierna: eiser,

[naam1] eiseres en verzoekster, hierna: eiseres,

mede namens hun minderjarige kinderen
[naam3] en
[naam4] ,

verder te noemen: eisers,

gemachtigde mr. M.B. van den Toorn-Volkers,

en

de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, verweerder,

gemachtigde: mr. J. Raaijmakers.

Procesverloop

Bij afzonderlijke besluiten van 11 december 2015 (de bestreden besluiten), genomen in de zogeheten algemene asielprocedure, zijn de asielaanvragen van eisers als kennelijk ongegrond afgewezen.

Eisers hebben tegen de bestreden besluiten beroep ingesteld en de voorzieningenrechter

verzocht een voorziening te treffen die ertoe strekt de uitzetting achterwege te laten totdat

op het beroep is beslist.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 7 januari 2016. Eisers zijn verschenen, bijgestaan door hun gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Tevens is verschenen N. Rexhepi, tolk Albanees.

Overwegingen

1. De rechtbank doet na afloop van het onderzoek ter zitting onmiddellijk mondeling uitspraak. De rechtbank overweegt het volgende.

2. De rechtbank stelt vast dat verweerder de asielrelazen van eisers geloofwaardig heeft bevonden. Eiser is bekeerd tot het christendom en vreest vanwege zijn afvalligheid voor zijn leven. Recent is hij bedreigd door zijn vader. Verweerder heeft de asielaanvragen van eisers als kennelijk ongegrond afgewezen, omdat Albanië – het land van herkomst van eisers – als veilig land van herkomst wordt beschouwd.

3. Ter zitting hebben eisers het recente rapport van de Europese Commissie van 2015 aangehaald. Nu hierop niet eerder een beroep is gedaan, laat de rechtbank dit rapport buiten beschouwing wegens strijd met de goede procesorde.

4. De rechtbank is van oordeel, gelet op de door verweerder in de bestreden besluiten, en de daaraan voorafgaande voornemens, genoemde landeninformatie, dat verweerder Albanië terecht heeft aangemerkt als een veilig land van herkomst. Het is vervolgens aan eisers om aannemelijk te maken dat Albanië voor hen, gelet op de door hen aangevoerde specifieke feiten en omstandigheden, geen veilig land van herkomst is.

5. Dat Albanië – zoals blijkt uit het rapport van de Europese Commissie van 2011 over Albanië – nog een lange weg te gaan heeft en dat corruptie een probleem is, betekent niet dat het op voorhand zinloos is om bescherming te vragen bij de (hogere) autoriteiten. Ook uit de door eiser ter zitting genoemde verklaring (die op internet zou staan) van de minister van Binnenlandse zaken van Albanië kan niet worden afgeleid dat het zinloos is bescherming te vragen.

6. De beroepsgrond dat verweerder te makkelijk is voorbijgegaan aan de bekering tot het christendom van eiser, treft geen doel. Reeds in het voornemen heeft verweerder gewezen op artikel 24 van de Albanese Grondwet, waarin staat dat iedereen vrij is om zijn geloof te kiezen of te wijzigen. Uit de landeninformatie blijkt niet dat wijziging van godsdienst extra problemen oplevert. Eisers hebben niet aannemelijk gemaakt dat de garantie die de Grondwet biedt in de praktijk niet wordt nageleefd.

7. De slotsom is dat verweerder de asielaanvragen van eisers terecht als kennelijk ongegrond heeft afgewezen.

8. De beroepen zijn ongegrond. Dit betekent ook dat er geen aanleiding is voor toewijzing van de gevraagde voorlopige voorzieningen. Evenmin bestaat er aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Beslissing

De rechtbank:

in de zaken met AWB nummers 15/21998 en 15/22341

- verklaart de beroepen ongegrond.

De voorzieningenrechter:

in de zaken met AWB nummers 15/22000 en 15/22342

- wijst de verzoeken om een voorlopige voorziening af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. B.F.Th. de Roos, rechter, in aanwezigheid van mr. A.E. Paulus, griffier, op 7 januari 2016.

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen één week na de dag van verzending van het proces-verbaal daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.