Uitspraak
Rechtbank DEN HAAG
Meervoudige kamer jeugdstrafzaken
Parketnummer 09/777339-13
Datum uitspraak: 11 september 2014
Tegenspraak
(Promis)
De rechtbank Den Haag, rechtdoende in jeugdstrafzaken, heeft op de grondslag van de tenlastelegging en naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting het navolgende vonnis gewezen in de zaak van de officier van justitie tegen de verdachte:
[verdachte],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1997,
adres: [adres].
1.Het onderzoek ter terechtzitting
Het onderzoek is gehouden ter terechtzitting met gesloten deuren van 28 augustus 2014.
De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. C. van den Heuvel en van hetgeen door de raadsvrouw van de verdachte mr. K.P. Mandos, advocaat te Den Haag, en door de verdachte naar voren is gebracht.
2.De tenlastelegging
Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:
hij op of omstreeks [datum] 2012 te[plaats] tezamen en in vereniging
met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke
toeëigening heeft weggenomen een paraplu, in elk geval enig goed, geheel of
ten dele toebehorende aan [slachtoffer], in elk geval aan een ander of
anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), welke diefstal werd
voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met
geweld tegen die [slachtoffer], gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te
bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan
zichzelf en/of aan zijn mededader(s) hetzij de vlucht mogelijk te maken,
hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, welk geweld en/of welke
bedreiging met geweld bestond(en) uit het
- trekken aan de tas van die [slachtoffer] en/of
- op de grond en/of over de grond trekken van het lichaam van die [slachtoffer]
en/of
- omver schoppen van die [slachtoffer] en/of
- schoppen tegen het lichaam van die [slachtoffer] (toen zij op de grond lag)
3. Bewijsoverwegingen
3.1
Inleiding
Op[datum] 2012 werd in [plaats] een straatroof gepleegd waarvan [slachtoffer] het slachtoffer werd. De overval werd volgens het slachtoffer door meerdere jongens gepleegd. Geprobeerd werd om haar tas van haar schouder te trekken, waardoor het slachtoffer ten val kwam. Zij werd geschopt terwijl zij op de grond lag. Later bleek dat haar paraplu weg was. De rechtbank moet de vraag beantwoorden of de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan een in vereniging gepleegde straatroof.
3.2
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat de rechtbank wettig en overtuigend bewezen zal verklaren dat de verdachte dit feit heeft begaan.
3.3
Het standpunt van de verdediging
Het standpunt van de verdediging komt erop neer dat de verdachte dient te worden vrijgesproken van diefstal met geweld in vereniging gepleegd, aangezien de verdachte ontkent geweldshandelingen te hebben verricht en ook uit de overige verklaringen in het dossier niet kan worden afgeleid dat de verdachte zich hieraan heeft schuldig gemaakt. De enige voor de verdachte belastende verklaring komt van medeverdachte [medeverdachte], maar deze verklaring wordt niet ondersteund door de overige verklaringen in het dossier. Voorts heeft de raadsvrouw betoogd dat er onvoldoende bewijs is om te oordelen dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking om een diefstal met geweld te plegen. De raadsvrouw heeft betoogd dat slechts kan worden bewezen dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het plegen van de diefstal van de paraplu.
3.4
De beoordeling van de tenlastelegging. [1]
Uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting leidt de rechtbank ten aanzien van het aan de verdachte ten laste gelegde het volgende af.
Op[datum] 2012 doet [slachtoffer] om even voor 23.00 uur aangifte van een poging beroving/straatroof op diezelfde avond te [plaats]. Zij verklaart dat zij op straat liep en ter hoogte van ‘Bij de Westermolens’ voelde dat een jongen met kracht aan haar tas trok, die over haar linkerschouder hing. Door de krachtige ruk viel zij op de grond. Aangeefster verklaart dat zij haar tas bleef vasthouden en dat zij zag en voelde dat twee jongens aan haar tas begonnen te trekken toen zij op de grond lag. Zij hield haar tas stevig vast en voelde dat de jongens bleven trekken. Daarna voelde zij dat één van de jongens haar hard tegen het lichaam schopte. Nadat de aangeefster hard om hulp had geschreeuwd waren meerdere mensen aan komen fietsen, waarna drie jongens hard weg waren gerend in de richting van het ZHB-hoven. De aangeefster verklaart dat zij, doordat zij op de grond terecht was gekomen, haar rechterenkel heeft gekneusd. Verder deden haar voeten pijn, heeft zij haar rechterduim gekneusd en had zij pijn over haar gehele lichaam. [2]
Op [datum] 2013 legt [slachtoffer] een aanvullende verklaring af. Zij verklaart dat zij nog steeds veel last heeft van haar zwaar gekneusde duim. Verder verklaart zij dat de daders een stormparaplu, die in haar boodschappentas zat, hebben gestolen. De aangeefster verklaart dat zij tevens aangifte van de diefstal van deze paraplu doet. [3]
De aangeefster legt een geneeskundige verklaring over waaruit blijkt dat zij verschillende kneuzingen en blauwe plekken heeft opgelopen. [4]
Nadat verbalisanten op de avond van[datum] 2012 melding hebben gekregen van de poging beroving, rijden zij in de richting van de plaats waar de beroving heeft plaatsgevonden. Zij zien vanaf het Westeinde twee jonge mannen aan komen lopen. Deze jonge mannen rennen bij het zien de verbalisanten heel hard weg, terwijl zij achterom kijken in de richting van de verbalisanten. De verbalisanten slagen erin de mannen aan te houden als verdachten van de poging beroving. De aangehouden jonge mannen zijn medeverdachte [medeverdachte] en [medeverdachte 2]. Op het politiebureau verklaart [medeverdachte]: “We waren aan het praten om snel geld te maken. We spraken af om een tasje te gaan trekken. Ik zei toen tegen mijn vrienden van, jullie lullen maar wat en durven het toch niet te doen om geld. Ik ging toen nog even met hen mee want ze gingen het bewijzen of zo. Plotseling gingen ze ineens een tasje trekken bij een vrouw. Daarna zijn we weggerend en kwamen we weer bij elkaar. Ik heb mijn vrienden eigenlijk aangespoord om die vrouw te gaan beroven.” [5]
Op [datum] 2012 wordt [medeverdachte] door de politie verhoord. Hij verklaart dat hij die avond met andere jongens over straat liep en dat hij de jongens hoorde zeggen: “Ik ben hongerig erna”. [medeverdachte] verklaart dat dit bleek te betekenen dat de jongens een tasje gingen trekken. [medeverdachte] verklaart dat iemand zei: “Zal ik die vrouw pakken?” Waarop hij had gezegd: “Doe wat je wilt”. [medeverdachte] verklaart dat hij daarna geschreeuw hoorde en dat hij een vrouw op de grond zag liggen. [medeverdachte] verklaart dat hij heeft gezien dat de vrouw door drie jongens werd aangevallen en dat toen iedereen weg rende. [6] Later die dag wordt [medeverdachte] nogmaals verhoord. Hij noemt namen van de jongens die wat hebben gedaan: [verdachte], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4]. [7]
[medeverdachte 2], gelijk met [medeverdachte] aangehouden, verklaart op [datum] 2012 dat hij die bewuste avond met vijf jongens was, dat de beroving is besproken, dat ze niet per sé een oudere vrouw wilden, maar dat ze gewoon iemand wilden. [medeverdachte 2] verklaart dat twee of drie jongens aan de tas hebben getrokken. [8] Later die dag legt [medeverdachte 2] een tweede verklaring af. Hij verklaart dat hij met de jongens op straat liep, dat ze een beetje dronken of aangeschoten waren en dat ze iets leuks wilden doen om een kick te krijgen, waarna werd besloten om mensen te gaan volgen om te beroven. [medeverdachte 2] verklaart dat [medeverdachte] dit besloot, waarna [medeverdachte] allemaal mensen aanwees. [medeverdachte 2] verklaart dat ze op zoek waren naar iemand die alleen liep, die in een soort steegje liep. Aangeefster was in beeld gekomen en ze liepen de haar achterna, waarbij de verdachte en [medeverdachte] voorop liepen. [medeverdachte 2] verklaart dat hij [medeverdachte] vervolgens hoorde zeggen: “Kom we gaan het doen.” [medeverdachte 2] verklaart dat de jongens achter de vrouw aan de bocht om liepen, dat de vrouw om hulp riep en dat [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] richting de jongens en de vrouw renden. [medeverdachte 2] verklaart dat hij vervolgens om de hoek ging kijken en dat hij zag dat de jongens al weg waren bij de vrouw, dat zij renden en dat de beroofde vrouw op de grond lag. [9]
Bijna een jaar later, op [datum] 2013, wordt [medeverdachte 2] door de rechter-commissaris gehoord. Hij verklaart nogmaals dat de verdachte, [medeverdachte], [medeverdachte 3] en hijzelf hadden besproken dat ze iemand zouden gaan beroven. [10]
De verdachte, die door de verklaringen van [medeverdachte] en [medeverdachte 2] in beeld is gekomen, legt op [datum] 2013 een verklaring bij de politie af. Hij verklaart dat hij met [medeverdachte], [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] was. De verdachte verklaart dat ze achter de vrouw liepen, dat [medeverdachte] ging rennen, dat [medeverdachte] aan het tasje trok, dat hij dit niet los kreeg en dat de plastic tas van de vrouw toen viel. De verdachte verklaart dat hijzelf de paraplu van de vrouw van de grond pakte en de hoek om is gerend, waarna de rest achter hem aan kwam. Even later verklaart de verdachte dat hij wel in de boodschappentas heeft gekeken en dat hij zo aan de paraplu is gekomen. De verdachte verklaart dat [medeverdachte] voor de beroving zei: “Ik ga voor deze”, waarna hij erop af ging. De verdachte verklaart dat hij niet heeft geprobeerd om [medeverdachte] tegen te houden en dat ze het eigenlijk allemaal samen hebben bedacht. De verdachte verklaart voorts dat hij het wel spannend had gevonden. [11]
Ook de verdachte legt op [datum] 2013 een verklaring af tegenover de rechter-commissaris. Hij verklaart dat hij vlak voor de beroving voorop liep met [medeverdachte] en dat zijn broer en [medeverdachte 2] vlak achter hen liepen. De verdachte verklaart dat [medeverdachte] aan de handtas van de vrouw trok en dat de vrouw viel. De verdachte verklaart dat de boodschappentas op de grond viel, dat er een paraplu uit viel en dat hij die heeft meegenomen. [12]
De broer van de verdachte, [medeverdachte 3], legt op[datum] 2013 een verklaring bij de politie af. Hij verklaart dat hij met verdachte, [medeverdachte 4], [medeverdachte 2] en [medeverdachte] in de stad liep, dat ze een vrouw zagen lopen, dat [medeverdachte] naar de vrouw rende, haar op de grond trok en haar tasje beet pakte. [medeverdachte 3] verklaart dat hij zag dat de vrouw werd getrapt door [medeverdachte]. [medeverdachte 3] verklaart dat de verdachte naar [medeverdachte] liep en een paraplu pakte die op de grond lag, waarna hij verder rende. [13]
Ook [medeverdachte 3] legt op [datum] 2013 een verklaring af tegenover de rechter-commissaris. Hij verklaart dat [medeverdachte], vlak voordat het gebeurde, in de groep gooide dat hij een tasje wilde trekken. [medeverdachte 3] verklaart dat hij zag dat [medeverdachte] aan het tasje trok van de vrouw, waardoor zij viel. [medeverdachte 3] verklaart niet te hebben gezien dat iemand de vrouw schopte maar wel dat [medeverdachte], terwijl de vrouw viel, een schoppende beweging in haar richting maakte. [medeverdachte 3] verklaart dat de verdachte de paraplu meenam. [14]
Getuige [getuige] verklaart dat hij zag dat een dame op de grond lag met drie jongens, die erboven stonden. [15]
Op basis van de bovenstaande bewijsmiddelen stelt de rechtbank vast dat er vanuit de groep jongens waartoe de verdachte behoorde, een plan is gemaakt om een beroving te plegen. Uit meerdere verklaringen blijkt dat hier van tevoren over is gesproken. Medeverdachte [medeverdachte] kwam met het idee van de beroving. De verdachte liep met [medeverdachte] voorop. [medeverdachte] is vervolgens achter de aangeefster aan gerend en heeft aan een tas van de aangeefster getrokken, waardoor de aangeefster ten val is gekomen. De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen dat de aangeefster omver is geschopt, nu de aangeefster hier zelf niets over heeft verklaard en [medeverdachte 2] de enige is die daar iets over heeft verklaard. De rechtbank acht ook niet wettig en overtuigend bewezen dat de aangeefster over de grond is getrokken, nu zij hierover zelf niets heeft gezegd en dit enkel is verklaard door [medeverdachte 3]. Blijkens de verklaringen van aangeefster en [medeverdachte 3] is de aangeefster geschopt toen zij op de grond lag. Dit wordt ondersteund door de geneeskundige verklaring, waaruit blijkt dat de aangeefster kneuzingen en blauwe plekken heeft opgelopen. Voorts neemt de rechtbank daartoe in aanmerking dat getuige [getuige] zag dat drie jongens boven aangeefster stonden, toen zij op de grond lag. Naar het oordeel van de rechtbank is niet van belang dat niet is komen vast te staan door wie aangeefster is geschopt, nu het schoppen heeft plaatsgevonden vanuit de groep waarvan de verdachte deel uitmaakte. Tot slot heeft [medeverdachte] een plastic tas met groente/fruit gepakt en heeft de verdachte de paraplu van aangeefster gepakt en meegenomen. De verdachte is daarna met de andere jongens mee weggerend.
Gelet op de voorgaande feiten en omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte, medeverdachte [medeverdachte] en één of meerdere andere personen, om de beroving op de aangeefster te plegen. De rechtbank overweegt hiertoe dat de verdachte deel uitmaakte van de groep jongens door wie de beroving is gepleegd en dat hij een actieve rol had in het geheel. Immers, de verdachte was er van tevoren van op de hoogte dat de beroving gepleegd zou worden, hij heeft niet geprobeerd de beroving tegen te houden, hij is mee gerend in de richting van de aangeefster, hij heeft de paraplu van de grond dan wel uit de tas gepakt, hij heeft deze meegenomen en is na afloop met de anderen weggerend. Op geen enkele wijze heeft de verdachte zich gedistantieerd van de beroving. Naar het oordeel van de rechtbank doet voor de bewezenverklaring van het ten laste gelegde dan ook niet ter zake wie van de deelnemers aan de beroving welke handelingen heeft verricht. Anders dan de raadsvrouw is de rechtbank van oordeel dat de diefstal van de paraplu niet los kan worden gezien van de rest van de ten laste gelegde handelingen. Immers, de verdachte had de paraplu niet kunnen stelen als de overige handelingen niet waren verricht. De rechtbank zal dan ook wettig en overtuigend bewezen verklaren dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het hem ten laste gelegde feit.
3.5
De bewezenverklaring
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat
hij op[datum] 2012 te[plaats] tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een paraplu, toebehorende aan [slachtoffer], welke diefstal werd voorafgegaan en vergezeld van geweld tegen die [slachtoffer], gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, welk geweld bestond uit het
- trekken aan de tas van die [slachtoffer] en
- op de grond trekken van het lichaam van die [slachtoffer] en
- schoppen tegen het lichaam van die [slachtoffer] toen zij op de grond lag.
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.
4.De strafbaarheid van het feit
Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten. Dit levert het in de beslissing genoemde strafbare feit op.
5.De strafbaarheid van de verdachte
De verdachte is eveneens strafbaar, omdat niet is gebleken van omstandigheden die zijn strafbaarheid uitsluiten.
6.De strafoplegging
6.1.
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte ter zake van het hem bij dagvaarding wordt veroordeeld tot een werkstraf voor de duur van 120 uren, subsidiair 60 dagen jeugddetentie.
6.2.
Het standpunt van de verdediging
De raadsvrouw heeft bepleit dat, indien de rechtbank tot een bewezenverklaring van het ten laste gelegde komt, aan de verdachte een lagere taakstraf zou moeten worden opgelegd dan door de officier van justitie geëist. De raadsvrouw heeft daartoe verwezen naar haar standpunt dat de verdachte alleen voor de diefstal van de stormparaplu zou moeten worden veroordeeld.
6.3.
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank houdt bij het bepalen van de strafmaat rekening met de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het is gepleegd en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte.
De verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan een straatroof. De verdachte en zijn mededaders hebben het vrouwelijke slachtoffer, dat alleen over straat liep, beroofd van haar paraplu. Daarbij hebben zij grof geweld gebruikt. Zij hebben aan haar tas getrokken, waardoor het slachtoffer ten val is gekomen. Het slachtoffer is geschopt terwijl zij op de grond lag. Zij is gewond geraakt en heeft, blijkens de door haar opgestelde slachtofferverklaring, zeer ernstige gevolgen ondervonden van de beroving. Deze gevolgen werken door tot op de dag van vandaag. De rechtbank neemt het de verdachte kwalijk dat hij zich heeft laten leiden door de wens zichzelf te verrijken ten koste van het slachtoffer en dat hij daarbij voorbij is gegaan aan het leed dat hij bij het slachtoffer zou veroorzaken.
Voorts is komen vast te staan dat de verdachte, blijkens een hem betreffend uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 29 juli 2014, in het verleden niet eerder is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten en dat hij na het plegen van het thans bewezen verklaarde feit niet meer met justitie in aanraking is gekomen.
De rechtbank heeft acht geslagen op het rapport van de Raad voor de Kinderbescherming d.d. 8 augustus 2014, opgesteld en ondertekend door [X], raadsonderzoeker, onder meer inhoudend, verkort en zakelijk weergegeven:
Het recidiverisico wordt laag geschat. Geadviseerd wordt om aan de verdachte op te leggen een onvoorwaardelijke taakstraf in de vorm van een werkstraf. Oplegging van een leerstraf of jeugdreclasseringsbegeleiding is niet geïndiceerd omdat de verdachte voldoende vaardig lijkt en hij voldoende functioneert op meerdere leefgebieden. Thuis en op school gaat het goed. De verdachte heeft een zinvolle vrijetijdsbesteding en heeft een bijbaan. Aangezien de verdachte zich na het ten laste gelegde niet meer schuldig heeft gemaakt aan het plegen van strafbare feiten, wordt oplegging van een voorwaardelijke straf niet nodig geacht.
De rechtbank zal bij het bepalen van de aan de verdachte op te leggen straf rekening houden met de inhoud van voornoemde rapportage en het uitgebrachte strafadvies.
De rechtbank overweegt dat het door de verdachte gepleegde strafbare feit dermate ernstig is dat dit in beginsel behoort te worden bestraft met een jeugddetentie. Gelet op het tijdsverloop, het feit dat het thans goed gaat met de verdachte, hij een blanco strafblad heeft en hij zich ook na het tenlastegelegde niet meer heeft schuldig gemaakt aan het plegen van strafbare feiten, is de rechtbank echter van oordeel dat oplegging van een onvoorwaardelijke werkstraf, zoals gevorderd door de officier van justitie, een passende reactie vormt. Een lagere werkstraf, zoals bepleit door de raadsvrouw, doet naar het oordeel van de rechtbank geen recht aan de ernst van het bewezenverklaarde feit. Nu het blijkens de inhoud van het raadsrapport, goed gaat met de verdachte en hij na het plegen van het bewezenverklaarde feit geen strafbare feiten meer heeft gepleegd, acht de rechtbank oplegging van een voorwaardelijke straf met jeugdreclasseringsbegeleiding niet aangewezen.
7.De vordering van de benadeelde partij / de schadevergoedingsmaatregel
[slachtoffer] heeft zich als benadeelde partij gevoegd ter zake van de vordering tot schadevergoeding, groot € 569,95. De vordering tot schadevergoeding bestaat uit materiële schade voor een bedrag groot € 69,95, bestaande uit de posten ‘tas aanhangsels reparatiekosten’ (€ 25,00); ‘stormparaplu (boekhandel Paagman)’ (€ 44,95) en uit immateriële schade voor een bedrag groot € 500,00, bestaande uit de post ‘fysiek en psychisch letsel’.
7.1
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft geconcludeerd tot hoofdelijke toewijzing van de vordering van de benadeelde partij tot een bedrag van € 569,95, vermeerderd met de daarover gevorderde wettelijke rente.
Voorts heeft de officier van justitie gevorderd dat de rechtbank aan de verdachte de verplichting zal opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag groot € 569,95, subsidiair 10 dagen jeugddetentie ten behoeve van het slachtoffer genaamd [slachtoffer].
7.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsvrouw heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij voor zover deze ziet op de immateriële schadevergoeding en de schade aan de hengsels van de tas dient te worden afgewezen. Subsidiair heeft zij zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard ten aanzien van dit gedeelte van de vordering. Daartoe heeft de raadsvrouw betoogd dat de verdachte dient te worden vrijgesproken van de handelingen die tot dit gedeelte van de schade hebben geleid.
Ten aanzien van de schade aan de stormparaplu heeft de raadsvrouw betoogd geen opmerkingen te hebben aangezien de verdachte vergoeding van deze kosten terecht vindt.
De verdachte heeft ter terechtzitting verklaard enkel bereid te zijn de kosten van het verlies van de stormparaplu te willen vergoeden.
7.3
Het oordeel van de rechtbank
De vordering is, hoewel door en namens de verdachte betwist, zowel voor wat betreft de materiële als de immateriële schade voldoende onderbouwd door de benadeelde partij. Daarnaast is uit het onderzoek ter terechtzitting vast komen te staan dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden als gevolg van het bewezenverklaarde feit.
De rechtbank acht de vordering voor zover deze ziet op de materiële schade geheel toewijsbaar. Voorts acht de rechtbank het deel van de vordering dat betrekking heeft op een bedrag van € 500,00, als vergoeding van de immateriële schade tot dat bedrag naar billijkheid toewijsbaar. Anders dan door de raadsvrouw is betoogd is de rechtbank wel tot een bewezenverklaring gekomen van de handelingen die tot de materiële en immateriële schade hebben geleid.
De rechtbank zal derhalve de vordering ten laste van de verdachte hoofdelijk toewijzen tot een bedrag van € 569,95.
De rechtbank zal voorts de gevorderde wettelijke rente toewijzen, nu vast is komen te staan dat de schade met ingang van[datum] 2012 is ontstaan.
Dit brengt mee dat de verdachte dient te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met haar vordering heeft gemaakt, welke kosten de rechtbank tot op heden begroot op nihil, en de kosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.
Schadevergoedingsmaatregel.
Nu de verdachte jegens het slachtoffer naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde strafbare feit is toegebracht en de verdachte voor dit feit zal worden veroordeeld, zal de rechtbank aan de verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag groot € 569,95, vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente daarover vanaf[datum] 2012 tot aan de dag waarop deze vordering is voldaan, ten behoeve van het slachtoffer genaamd [slachtoffer].
8.De toepasselijke wetsartikelen
De op te leggen straf is gegrond op de artikelen:
36f, 77a, 77g, 77h, 77m, 77n, 312 van het Wetboek van Strafrecht.
Deze voorschriften zijn toegepast zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.
9.De beslissing
De rechtbank:
verklaart wettig en overtuigend bewezen, dat de verdachte het hem bij dagvaarding ten laste gelegde feit heeft begaan en dat het bewezene uitmaakt:
DIEFSTAL, VOORAFGEGAAN EN VERGEZELD VAN GEWELD TEGEN PERSONEN, GEPLEEGD MET HET OOGMERK OM DIE DIEFSTAL VOOR TE BEREIDEN EN GEMAKKELIJK TE MAKEN, TERWIJL HET FEIT GEPLEEGD WORDT DOOR TWEE OF MEER VERENIGDE PERSIONEN
verklaart het bewezene en de verdachte deswege strafbaar;
verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte bij dagvaarding meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;
veroordeelt de verdachte tot
een taakstraf, bestaande uit een werkstraf, zijnde het verrichten van onbetaalde arbeid, voor de tijd van
120 (honderdtwintig) uren;
120 (honderdtwintig) uren;
beveelt, voor het geval dat de veroordeelde de werkstraf niet naar behoren verricht, dat vervangende jeugddetentie zal worden toegepast voor de tijd van
60 (zestig) dagen;
60 (zestig) dagen;
wijst de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer] hoofdelijk toe tot een bedrag van € 569,95 en veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan [slachtoffer], een bedrag van € 569,95, vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente daarover vanaf[datum] 2012 tot aan de dag waarop deze vordering is voldaan;
veroordeelt de verdachte tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;
legt aan de verdachte op de verplichting tot betaling aan de Staat van een bedrag groot
€ 569,95, vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente daarover vanaf[datum] 2012 tot aan de dag waarop deze vordering is voldaan, ten behoeve van het slachtoffer genaamd [slachtoffer];
bepaalt dat in geval noch volledige betaling noch volledig verhaal van het verschuldigde bedrag volgt - onder handhaving van voormelde verplichting - vervangende jeugddetentie zal worden toegepast voor de duur van 10 dagen;
bepaalt dat de verdachte bij gehele of gedeeltelijke voldoening van de betalingsverplichting aan de benadeelde partij de betalingsverplichting aan de Staat in zoverre doet vervallen, alsmede dat gehele of gedeeltelijke voldoening van de betalingsverplichting aan de Staat de betalingsverplichting aan de benadeelde partij doet vervallen;
bepaalt dat de verdachte bij gehele of gedeeltelijke betaling door zijn mededader aan de benadeelde partij, dan wel bij gehele of gedeeltelijke voldoening van de aan de mededader opgelegde betalingsverplichting aan de Staat, zal zijn bevrijd tot de hoogte van het betaalde bedrag.
Dit vonnis is gewezen door
mr. D. Thierry, kinderrechter, voorzitter,
mr. P. de Haan, kinderrechter,
en mr. J.E.M.G. van Wezel, kinderrechter,
in tegenwoordigheid van mr. M.I. Jansen, griffier.
Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 11 september 2014.
Mr. De Haan is buiten staat dit vonnis te ondertekenen.