Uitspraak
RECHTBANK ARNHEM
Sector civiel recht
Rekestnummers: 11.69 en 11.70
uitspraakdatum: 24 maart 2011
Verzoek gedwongen schuldregeling ex artikel 287a Faillissementswet
In de zaak van:
[ve[verzoeker 1]]
beiden wonende te [woonplaats],
nader te noemen: [verzoeker 1] en [verzoeker 2].
1. De procedure
[verzoeker 1] en [verzoeker 2] hebben bij de rechtbank op 13 januari 2011 een verzoekschrift ingediend tot toepassing van de schuldsaneringsregeling. Daarbij is tevens verzocht om de weigerachtige schuldeiser Defam Financieringen te bevelen in te stemmen met een vóór indiening van het verzoekschrift aangeboden schuldregeling als bedoeld in artikel 287a van de Faillissementswet.
[verzoeker 1] en [verzoeker 2] zijn door de rechtbank gehoord ter terechtzitting van 17 maart 2011. Tevens was aanwezig mevrouw [betrokkene] van Grip Schuldhulpverlening (nader te noemen: Grip). Namens Defam Financieringen is niemand verschenen.
2. De feiten
2.1 Het verzoek betreft het opleggen van een schuldregeling aan de schuldeisers, inhoudende een betaling van 8,6 % van de totale vordering tegen finale kwijting.
Het betreft een prognose aanbod, waarbij maandelijks het meerdere boven het conform de uniforme rekenmethode van Recofa vast te stellen vrij te laten bedrag wordt gereserveerd voor de schuldeisers. Het gereserveerde bedrag wordt elk jaar (drie keer in totaal) aan de schuldeisers uitgekeerd. Voor deze werkzaamheden worden door Grip kosten berekend. Deze kosten worden door de werkgever van [verzoeker 1] betaald.
2.2 Defam Financieringen heeft als reden voor weigering gegeven dat er tot 31 augustus 2010 altijd is betaald en dat er, voor zover zij hebben vernomen, geen sprake is geweest van een recente inkomensdaling.
2.3 [verzoeker 1] en [verzoeker 2] zijn gehuwd in gemeenschap van goederen.
De schuldenlast van [verzoeker 1] en [verzoeker 2] bestaat uit een drietal schulden en bedraagt in totaal € 27.826,97.
[verzoeker 1] heeft ter zitting verklaard dat hij fulltime werkt in een vast dienstverband. [verzoeker 2] heeft verklaard dat ze al geruime tijd geen betaalde arbeid meer heeft verricht. Twee jaar geleden heeft ze geprobeerd om weer te gaan werken, maar na twee werkdagen is ze ingestort. Ze is in paniek geraakt door de druk die ze voelde. [verzoeker 2] heeft verder verklaard dat ze na deze poging om te gaan werken niets anders heeft geprobeerd. Ook heeft ze geen contact opgenomen met bijvoorbeeld het CWI voor begeleiding bij het vinden van passend werk.
In het verleden is [verzoeker 2] onder behandeling geweest van een psychiater. Thans gebruikt ze nog medicijnen tegen paniekaanvallen en depressiviteit die door de huisarts worden voorgeschreven.
2.4 Mevrouw [betrokkene] heeft ter zitting verklaard dat Grip niet door het college van burgemeester en wethouders is gemandateerd tot schuldbemiddeling noch is aangewezen op de voet van artikel 48 lid 1 onder d WCK. Grip is op 25 januari 2011 in staat van faillissement verklaard en overgenomen door Gimd met behoud van de handelsnaam Grip Schuldhulpverlening. Door de situatie van het faillissement is er thans geen organisatie die het budgetbeheer in het minnelijk traject kan doen. Het is de bedoeling dat Grip later zelf voor het budgetbeheer gaat zorg dragen. Als tussenoplossing is de werkgever van [verzoeker 1] gevraagd om de maandelijkse bijdrage in te houden op het loon en uit te betalen aan de schuldeisers. Zodra de mogelijkheid voor Grip is gerealiseerd om het budgetbeheer te gaan oppakken, zal worden bekeken of zij het budgetbeheer van de werkgever overneemt of dat de werkgever dit zal blijven doen.
Tot slot heeft mevrouw [betrokkene] verklaard dat de schuldregeling is gestart op de dag dat de overeenkomst is getekend, derhalve in september 2010.
2.5 De totale schuldenlast van [verzoeker 1] en [verzoeker 2] bedraagt € 27.826,97. De vordering van Defam Financieringen bedraagt € 21.806,58 en beslaat 78,36 % van de totale schuldenlast. Twee van de drie schuldeisers gaan akkoord met de aangeboden schuldregeling, zij vertegenwoordigen 21,64 % van de totale schuldenlast.
3. De beoordeling
3.1 Allereerst dient te worden onderzocht of verzoekers in hun verzoek tot opleggen van een dwangakkoord kunnen worden ontvangen. Mede onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad d.d. 5 november 2010, NJ 2011, 321, dienen verzoekers niet-ontvankelijk te worden verklaard. Immers, ingevolge artikel 287a lid 1 van de Faillissementswet (Fw) kan de schuldenaar in het verzoekschrift bedoeld in artikel 284, eerste lid, Fw de rechtbank verzoeken één of meer schuldeisers die weigert of weigeren mee te werken aan een vóór indiening van het verzoekschrift aangeboden schuldregeling, te bevelen in te stemmen met deze schuldregeling. In de wetsgeschiedenis is benadrukt dat het verzoekschrift waarin het verzoek tot het opleggen van een gedwongen schuldregeling is opgenomen volledig dient te zijn, en derhalve moet voldoen aan de in artikel 285 lid 1 Fw omschreven vereisten. Uit de bepaling van het tweede lid van artikel 287a Fw. moet worden afgeleid dat (ook) bij de beoordeling van dit verzoek uit hoofde van artikel 287 lid 2 FwFout! De hyperlinkverwijzing is ongeldig. onverminderd geldt dat het niet in acht nemen van deze vereisten tot niet-ontvankelijkheid kan leiden.
Nu in het onderhavige geval het minnelijk traject is uitgevoerd door Grip en Grip geen op voet van artikel 48 lid 1 onder d WCK aangewezen instelling is én Grip evenmin een door het college van burgemeester en wethouders gemandateerde instelling is, is niet voldaan aan het vereiste van artikel 285 lid 1 sub f Fw. Verzoekers dienen derhalve niet-ontvankelijk te worden verklaard in hun verzoek.
3.2 Ten overvloede overweegt de rechtbank dat zij van oordeel is dat Defam Financieringen zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat zij weigert in te stemmen met de aangeboden regeling.
Het verzoek tot het opleggen van deze schuldregeling aan Defam Financieringen dient te worden toegewezen indien de weigerachtige schuldeiser in redelijkheid niet tot weigering van instemming met deze schuldregeling heeft kunnen komen, in aanmerking genomen de onevenredigheid tussen het belang dat zij heeft bij uitoefening van de bevoegdheid tot weigering en de belangen van verzoekers of van de overige schuldeisers die door de weigering worden geschaad. Blijkens de wetsgeschiedenis (MvT Kamerstukken II 2004/05 nr. 3 p. 18) bij de totstandkoming van artikel 287a Fw. kan een groot aantal toetsingscriteria van belang zijn bij de beantwoording van deze vraag.
Allereerst is de vraag of het voorstel goed is gedocumenteerd en of voldoende duidelijk is dat het bod het uiterste is waartoe [verzoeker 1] en [verzoeker 2] financieel in staat moeten worden geacht. Het voorstel is goed gedocumenteerd.
Ten aanzien van de vraag of voldoende duidelijk is dat het bod het uiterste is waartoe [verzoeker 1] en [verzoeker 2] financieel in staat zijn, overweegt de rechtbank het volgende.
[verzoeker 2] verricht geen betaalde arbeid. Het is niet vast komen te staan dat [verzoeker 2] niet in staat is om te werken. In de wettelijke schuldsaneringsregeling zou derhalve in beginsel een sollicitatieplicht voor [verzoeker 2] gelden. De controle op de naleving van de sollicitatieplicht gedurende de schuldsaneringsregeling is streng. Een schuldenaar zal de bewindvoerder iedere maand vier schriftelijke bewijzen van sollicitatieactiviteiten moeten overleggen. De schuldenaar dient te solliciteren op diverse fulltime banen. De bewindvoerder beoordeelt de naleving van de sollicitatieplicht onder toezicht van de rechter-commissaris. Deze controle kan Grip niet garanderen.
Bovendien biedt de wettelijke regeling meer zekerheden door het huisbezoek, het onderzoek naar activa en de postblokkade.
Voorts wordt in een wettelijke schuldsaneringsregeling vanaf de datum van de toelating 36 maanden gespaard en komt daarnaast het reeds gespaarde in het minnelijke traject toe aan de boedel. Aangezien de minnelijke regeling reeds in september 2010 is gestart en de looptijd van 36 maanden ook toen reeds van start is gegaan, wordt er in een wettelijke regeling meer gespaard voor de schuldeisers.
Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat niet voldoende vast is komen te staan dat de uitvoering van het aanbod leidt tot een uitbetaling aan de schuldeisers die als het uiterste moet worden beschouwd waartoe [verzoeker 1] en [verzoeker 2] financieel in staat zijn, indien dit wordt afgezet tegen hetgeen in een wettelijke schuldsaneringsregeling geldt.
Daarnaast is van belang dat de nakoming van de schuldregeling onvoldoende gewaarborgd is. Budgetbeheer door Grip is thans nog niet mogelijk en de zekerheid in afdracht op basis van het recofa rapport door de werkgever is onvoldoende gewaarborgd.
Voorts is van belang dat slechts twee crediteuren akkoord zijn gegaan met het aanbod en dat Defam Financieringen de grootste schuldeiser is met een vordering van
€ 21.806,58, welke 78,36 % van de totale schuldenlast bedraagt. Defam Financieringen heeft derhalve een ‘zware’ stem bij de beslissing over de schuldregeling.
De beslissing
De rechtbank:
- verklaart verzoekers niet-ontvankelijk in hun verzoek.
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.T. Quaadvliet en in tegenwoordigheid van de griffier uitgesproken ter openbare terechtzitting van 24 maart 2011.
de griffier, de rechter,