Uitspraak
vonnis
RECHTBANK AMSTERDAM
Afdeling Publiekrecht
Teams Strafrecht
Parketnummer: 13/117698-24
Datum uitspraak: 12 september 2024
Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige kamer voor de behandeling van strafzaken, in de zaak tegen:
[verdachte] alias [alias verdachte] ,
geboren te [geboorteplaats] ( [land van herkomst] ) / [geboorteplaats alias] ( [land van herkomst alias] ) [1] op [geboortedag] 1979,
zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland,
thans gedetineerd in [detentieplaats] .
1.Het onderzoek ter terechtzitting
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 29 augustus 2024.
De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. A. Kerkhoff, en van wat verdachte en zijn raadsvrouw, mr. B. Klunder, advocaat in Amsterdam, naar voren hebben gebracht.
De behandeling van de zaak tegen verdachte heeft gelijktijdig, maar niet gevoegd,
plaatsgevonden met de behandeling van de zaken met parketnummers 13/117699-24, 13/117706-24 en 13/117694-24 tegen medeverdachten [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] alias [alias medeverdachte 3] .
plaatsgevonden met de behandeling van de zaken met parketnummers 13/117699-24, 13/117706-24 en 13/117694-24 tegen medeverdachten [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] alias [alias medeverdachte 3] .
2.Tenlastelegging
Aan verdachte is – kort gezegd – ten laste gelegd dat hij zich heeft schuldig gemaakt aan
Feit 1:
diefstal door twee of meer verenigde personen op 4 april 2024 te Schiphol;
Feit 2:
diefstal door twee of meer verenigde personen op 4 april 2024 te Amsterdam;
Feit 3:
diefstal met braak door twee of meer verenigde personen op 4 april 2024 te Harmelen;
Feit 4:
diefstal met braak door twee of meer verenigde personen op 4 april 2024 te Bosch en Duin.
Feit 5:
diefstal met braak door twee of meer verenigde personen op 7 december 2023 te Zwolle.
De volledige tenlastelegging is opgenomen in bijlage I die aan dit vonnis is gehecht en geldt als hier ingevoegd.
3.Voorvragen
De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.
4.Waardering van het bewijs
4.1.
Het standpunt van het Openbaar Ministerie
De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van de tenlastegelegde feiten.
4.2.
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken van feit 1 nu hij geen enkele bijdrage heeft geleverd aan het strafbare feit. Ten aanzien van het feiten 3 en 4 dient verdachte eveneens te worden vrijgesproken nu hij weliswaar op de plaats delict was, maar geen wetenschap had van enig strafbaar feit. Voor wat betreft de feiten 2 en 5 refereert de verdediging zich aan het oordeel van de rechtbank.
4.3.
Het oordeel van de rechtbank
Feiten 2 en 5
De ten laste gelegde feiten 2 en 5 zijn bewezen. Nu verdachte de feiten heeft bekend en zijn raadsman geen vrijspraak heeft bepleit, wordt op grond van het bepaalde in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering volstaan met een opsomming van de bewijsmiddelen, die zijn opgenomen in een bijlage (bijlage III) die aan dit vonnis is gehecht en als hier ingelast geldt. Gelet op de standpunten van de officier van justitie en de raadsman, behoeft dit oordeel geen verdere motivering.
Op basis van de in bijlage II opgenomen bewijsmiddelen stelt de rechtbank verder het volgende vast ten aanzien van de feiten 1, 3 en 4.
Feit 1
Op basis van de camerabeelden en de verklaring van verdachte zelf staat vast dat verdachte op 4 april 2024 op Schiphol aanwezig was toen de tas van aangever [aangever 1] is weggenomen. Anders dan door de verdediging betoogd, stelt de rechtbank op basis van de in bijlage II opgenomen bewijsmiddelen vast dat verdachte wel degelijk een rol heeft gespeeld bij die diefstal. Verdachte is door de KMAR immers omschreven als de afschermer, die tussen de aangever en medeverdachte [medeverdachte 2] , die de tas wegnam, stond.
Feit 3
Op 4 april 2024 is er ingebroken in de woning aan [adres 1] . Daarbij zijn een geldbedrag van 60 euro en sieraden weggenomen. De daders hebben zich de toegang tot de woning verschaft door een ruit aan de achterzijde van de woning te verbreken. Verdachte is door drie verbalisanten op camerabeelden herkend als de man die uit de Volvo XC 40 stapt en via de zijkant naar de achterzijde loopt van de woning van aangeefster in Harmelen. De rechtbank ziet geen reden om te twijfelen aan deze herkenningen en gaat daarom voorbij aan de verklaring van verdachte dat hij de auto niet uit is geweest. De rechtbank stelt op grond hiervan vast dat verdachte één van de daders is geweest.
Feit 4
Op 4 april 2024 is er ingebroken de woning aan [adres 2] . Uit de woning zijn een sieradendoos, sieraden en een spiegelreflexcamera weggenomen. Ook ten aanzien van de inbraak in Bosch en Duin stelt verdachte dat hij de Volvo XC 40, waarin hij samen met de drie medeverdachten zat, niet heeft verlaten. De rechtbank acht deze verklaring ongeloofwaardig nu deze wordt weersproken door hetgeen te zien is op de camerabeelden. De politie omschrijft immers dat er 4 personen, die overeenkomen met de later in Amsterdam aangehouden verdachten, op het tijdstip van de inbraak zichtbaar zijn rond de woning van aangeefster. Uiteindelijk stappen deze vier personen allemaal in de Volvo alvorens deze wegrijdt. Op basis hiervan stelt de rechtbank vast dat ook verdachte de auto uit is geweest en hij de op de camerabeelden zichtbare man met kort zwart haar, donkere jas met lichte kleur rond de nek, donkere broek en witte schoenen is. De rechtbank stelt op grond hiervan vast dat verdachte één van de daders is geweest.
Medeplegen
De rechtbank vindt bewezen dat de verdachte de feiten 1, 2, 3, 4 en 5, in nauwe en bewuste samenwerking met anderen heeft gepleegd.
5.Bewezenverklaring
De rechtbank acht op grond van de in bijlage II opgenomen bewijsmiddelen bewezen dat verdachte:
feit 1:
hij op 4 april 2024 te Schiphol, gemeente Haarlemmermeer, tezamen en in vereniging met anderen een tas (met inhoud), die geheel aan [aangever 1] toebehoorde, heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen;
feit 2:
hij op 4 april 2024 te Amsterdam, tezamen en in vereniging met anderen, 7 laptops, , die aan de Media Markt (locatie [locatie 1] ) toebehoorden, heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen;
feit 3:
hij op 4 april 2024 te Harmelen, gemeente Woerden, tezamen en in vereniging met anderen, in een woning aan [adres 1] , alwaar verdachte en zijn mededaders zich tegen de wil van de rechthebbende bevonden, EUR 60,- en sieraden die aan [aangever 2] toebehoorden, heeft weggenomen met het oogmerk om die zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en zijn mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft door middel van braak;
feit 4:hij op 4 april 2024 te Bosch en Duin, gemeente Zeist, tezamen en in vereniging met anderen, in een woning aan [adres 2] , alwaar verdachte en zijn mededaders zich tegen de wil van de rechthebbende bevonden, een sieradendoos, sieraden en een spiegelreflexcamera (merk Sony), die aan [aangever 3] toebehoorden, heeft weggenomen met het oogmerk om die zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en zijn mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft door middel van braak.
feit 5:
hij op 7 december 2023 te Zwolle, tezamen en in vereniging met een ander, in schoenenwinkel Top Merk Schoenen, gelegen aan [locatie 2] , een kassalade met inhoud, te weten een bedrag van 521,16 euro, dat geheel aan TMS Schoenen toebehoorde, heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en zijn mededader die weg te nemen kassalade met inhoud onder hun bereik hebben gebracht door middel van verbreking.
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.
6.De strafbaarheid van de feiten
De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.
7.De strafbaarheid van verdachte
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.
8.Motivering van de straf
8.1.
De eis van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 maanden, met aftrek van voorarrest.
8.2.
Het standpunt van de verdediging
De raadsvrouw heeft verzocht om een aanzienlijk lagere straf op te leggen dan de officier van justitie heeft geëist, gelet op de bepleite vrijspraak van de onder 1, 3 en 4 tenlastegelegde feiten. Daarnaast heeft de raadsvrouw verzocht om bij de strafoplegging rekening te houden met het feit dat verdachte een first offender is.
8.3.
Het oordeel van de rechtbank
De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.
De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.
Verdachte heeft zich samen met zijn medeverdachten op één dag schuldig gemaakt aan diefstal van een tas op de luchthaven Schiphol, een winkeldiefstal en twee woninginbraken.
Reizigers, waaronder toeristen, op de luchthaven Schiphol letten vaak – vermoeid door hun reis, in de drukte of gedesoriënteerd – minder goed op en zijn daarmee een gemakkelijk doelwit van criminelen. Verdachte – die met geen ander doel dan het plegen van vermogensdelicten op de luchthaven Schiphol aanwezig lijkt te zijn geweest – heeft hiervan misbruik gemaakt. Daarbij komt dat toeristen vaak niet alleen waardevolle bagage bij zich hebben, maar ook reisbescheiden, waarvan het verlies groot ongemak meebrengt. Bovendien betekenen dergelijke diefstallen voor de gedupeerden vaak ook een onverwachte en directe doorkruising van hun reisplannen en brengen daardoor veel bijkomend nadeel toe.
Ook winkeldiefstal is een ergerlijk feit dat schade, hinder en overlast voor winkeliers veroorzaakt.
Tot slot wordt door het plegen van een woninginbraken een ernstige inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer en het gevoel van veiligheid van de bewoner(s). Bewoners voelen zich na een woninginbraak vaak onveilig in hun eigen woning, terwijl deze bij uitstek de plek is waar men zich veilig en geborgen zou moeten kunnen voelen. Door diefstallen en woninginbraken nemen bovendien de gevoelens van angst en onveiligheid bij de omwonenden en in de maatschappij toe. Daarnaast veroorzaken woninginbraken materiële schade en overlast.
Door zijn handelen heeft verdachte er blijk van gegeven geen enkel respect te hebben voor de eigendomsrechten van een ander. Dit rekent de rechtbank hem aan
De rechtbank heeft daarnaast acht geslagen op het Nederlandse strafblad van verdachte van 28 juni 2024 en het Duitse, Franse, Italiaanse en Spaanse strafblad van 5 april 2024 van verdachte. Hieruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld.
Gelet op het voorgaande kan op de gepleegde strafbare feiten naar het oordeel van de rechtbank slechts worden gereageerd met een vrijheidsbenemende straf. De rechtbank heeft hiervoor aansluiting gezocht bij de oriëntatiepunten voor strafoplegging, die de rechtbanken en hoven onderling hebben afgesproken. Strafverzwarend heeft de rechtbank hierbij in aanmerking genomen dat bewust is gekozen voor een makkelijk doelwit (feit 1) en dat de woninginbraken zijn gepleegd bij kwetsbare slachtoffers (feiten 3 en 4). Ook zijn de feiten op professionele wijze in een samenwerkingsverband gepleegd. Uit de feiten en omstandigheden blijkt tot slot dat verdachte en zijn medeverdachten doelbewust naar Nederland te zijn gekomen met geen ander doel dan het plegen van vermogensdelicten.
Gelet op al het voorgaande, vindt de rechtbank een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twaalf maanden, passend en geboden. De rechtbank komt tot een lagere straf dan de eis van de officier van justitie, omdat de rechtbank meer dan de officier van justitie rekening houdt met straffen die in vergelijkbare zaken worden opgelegd.
De rechtbank wijst tot slot het verzoek van de raadsman tot opheffing van de voorlopige hechtenis af, omdat de rechtbank tot een bewezenverklaring van de tenlastegelegde feiten komt en de eerder aangenomen gronden voor voorlopige hechtenis nog onverkort aanwezig zijn.
9.Beslag
De rechtbank zal de teruggave gelasten van het inbeslaggenomen en niet teruggegeven voorwerp, te weten:
1 STK Paspoort (goednummer: 6487997).
10.Vordering benadeelde partij
De benadeelde partij [aangever 3] vordert € 4.921,09 aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente
.Ook heeft zij de rechtbank verzocht verdachte de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.
.Ook heeft zij de rechtbank verzocht verdachte de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.
10.1.
Standpunt van de verdediging
De raadsvrouw heeft primair verzocht om de vordering van de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren, omdat geen sprake is van een causaal verband tussen de geleden schade en de gedragingen van verdachte, gelet op de bepleite vrijspraak. Subsidiair heeft de raadsvrouw de hoogte van de vordering betwist en verzocht om slechts de vordering toe te wijzen voor zover het betrekking heeft op de kosten voor het vervangen van de kapotte ruit. De gestolen sieraden zijn immers reeds teruggegeven.
10.2.
Standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft verzocht om de vordering gedeeltelijk toe te wijzen tot een bedrag van € 2.142,02 en de vordering voor het overige af te wijzen, te vermeerderen met de wettelijke rente, en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Dit betreffen de kosten voor het herstel van de ruit en deur van in totaal € 142,02,- en voor het overige een schatting van € 2.000,- van het verschil tussen de waarde van de sieraden op de lijst van de vordering tot schadevergoeding en de teruggegeven sieraden.
10.3.
Oordeel van de rechtbank
Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 4 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De rechtbank is van oordeel dat de gevorderde schadevergoeding ten aanzien van de gestolen goederen niet zal worden toegewezen, omdat (een groot deel van de) gestolen goederen zijn terug gevonden en zullen worden geretourneerd aan de benadeelde partij. Er zijn geen aanwijzingen dat de gevonden goederen niet alle goederen zijn die zijn weggenomen. De politie heeft immers de auto en de hotelkamer doorzocht en de verdachten gefouilleerd. Daarnaast zijn er – gelet op de korte tijdsduur tussen de diefstal en het aantreffen van de goederen in de hotelkamer – geen aanwijzingen dat zij een deel van gestolen goederen al verkocht zouden hebben. De rechtbank heeft dan ook te weinig aanknopingspunten om een schatting te kunnen maken welke sieraden met welke waarde niet zijn gevonden in de hotelkamer, maar wel op het verzoek tot schadevergoeding staan vermeld. De rechtbank zal de gevorderde schadevergoeding met betrekking tot de houten plaat in het kozijn en de nieuwe ruit voor de achterdeur toewijzen.
De rechtbank concludeert dat de vordering tot vergoeding van materiële schade zal worden toegewezen tot een bedrag van in totaal € 142,02. De vordering van de benadeelde partij zal dan tot dat bedrag, hoofdelijk, worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het ontstaan van de schade, te weten 4 april 2024 tot aan de dag van algehele voldoening.
De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De behandeling van de vordering levert voor dit deel een onevenredige belasting van het strafgeding op omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan het resterende deel van haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.
Ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel
De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [aangever 3] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het als feit 4 bewezen geachte is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 142,02 (honderdtweeënveertig euro en twee eurocent).
Voor het overige is de rechtbank van oordeel dat behandeling van de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. In zoverre kan de benadeelde partij daarom thans in haar vordering niet worden ontvangen en kan zij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.
11.Toepasselijke wettelijke voorschriften
De op te leggen straf en maatregel is gegrond op de artikelen 36f, 47, 57 en 311 van het Wetboek van Strafrecht.
12.Beslissing
De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.
Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 5. is vermeld.
Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.
Het bewezen verklaarde levert op:
ten aanzien van feit 1:
diefstal door twee of meer verenigde personen
ten aanzien van feit 2:
diefstal door twee of meer verenigde personen
ten aanzien van feit 3:
diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak
ten aanzien van feit 4:
diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak
ten aanzien van feit 5:
diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak
Verklaart het bewezene strafbaar.
Verklaart verdachte,
[verdachte] alias [alias verdachte] ,daarvoor strafbaar.
[verdachte] alias [alias verdachte] ,daarvoor strafbaar.
Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van
14 (veertien) maanden.
14 (veertien) maanden.
Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.
Gelast de teruggave aan verdachte van:
1 STK Paspoort (goednummer: 6487997).
Wijst de vordering van de benadeelde partij [aangever 3] toe tot een bedrag van
€ 142,02 (honderdtweeënveertig euro en twee eurocent). aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 4 april 2024, tot aan de dag van de algehele voldoening.
€ 142,02 (honderdtweeënveertig euro en twee eurocent). aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 4 april 2024, tot aan de dag van de algehele voldoening.
Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan partij [aangever 3] voornoemd, behalve voor zover deze vordering al door of namens een ander of anderen is betaald.
Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.
Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.
Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [aangever 3] aan de Staat van
€ 142,02 (honderdtweeënveertig euro en twee eurocent) te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 4 april 2024, tot aan de dag van de algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast voor de duur van twee dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
€ 142,02 (honderdtweeënveertig euro en twee eurocent) te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 4 april 2024, tot aan de dag van de algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast voor de duur van twee dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.
Dit vonnis is gewezen door
mr. R.A. Sipkens, voorzitter,
mrs. M. Smit en G.J.M. Kruizinga, rechters,
in tegenwoordigheid van mr. V.D. Bennett, griffier,
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 12 september 2024.
[.]