ECLI:NL:RBAMS:2024:1368

• Datum uitspraak: 12 maart 2024
• Publicatiedatum: 12 maart 2024
• Zaaknummer: 13/260405-23
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht; Materieel strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: D. van den Brink; C.M. Degenaar; M. van Haeften
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Veroordeling van een 23-jarige vrouw voor meerdere woninginbraken met gevangenisstraf en schadevergoeding

Op 12 maart 2024 heeft de Rechtbank Amsterdam een 23-jarige vrouw veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 maanden, waarvan 10 maanden voorwaardelijk, voor het medeplegen van een serie woninginbraken. De vrouw heeft bekend dat zij samen met anderen inbraken heeft gepleegd in verschillende woningen, waarbij waardevolle goederen zoals sieraden en geld zijn gestolen. De rechtbank heeft vastgesteld dat de vrouw en haar medeverdachten een professionele aanpak hanteerden en dat de inbraken een grote inbreuk maakten op de privacy en veiligheid van de slachtoffers. De rechtbank heeft ook rekening gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, waaronder haar achtergrond en eerdere veroordelingen voor diefstal. De officier van justitie had een hogere straf geëist, maar de rechtbank besloot tot een gedeeltelijk voorwaardelijke straf om de kans op recidive te verkleinen. Daarnaast is de vrouw veroordeeld tot het betalen van schadevergoedingen aan de benadeelde partijen, die in totaal meer dan € 60.000,- vorderden. De rechtbank heeft de vorderingen van de benadeelde partijen gedeeltelijk toegewezen, waarbij de schadevergoeding voor materiële schade is vastgesteld op € 17.500,- voor [persoon 2], € 20.000,- voor [persoon 4] en € 7.180,27 voor [persoon 7]. De rechtbank heeft ook de in beslag genomen goederen behandeld en bepaald dat bepaalde goederen verbeurd worden verklaard.

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK AMSTERDAM

Afdeling Publiekrecht

Teams Strafrecht

Parketnummer: 13/260405-23

Datum uitspraak: 12 maart 2024

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige kamer voor de behandeling van strafzaken, in de zaak tegen:

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 2000,

ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het adres:

[adres 1] , [plaats 1] ,

thans gedetineerd in de [detentieadres] .

1. Het onderzoek ter terechtzitting

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 27 februari 2024. Verdachte was bij de behandeling van haar strafzaak aanwezig.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. M.R.F. Raab van Canstein, en van wat verdachte en haar raadsman, mr. A.C. Vingerling, naar voren hebben gebracht.

2. Tenlastelegging

De tenlastelegging, die volledig en met originele nummering in bijlage 1 aan dit vonnis is gehecht en als hier ingevoegd wordt beschouwd, is hieronder doorgenummerd weergegeven.

Aan verdachte is – kort gezegd en zoals gewijzigd ter terechtzitting – ten laste gelegd dat zij zich heeft schuldig gemaakt aan

het op 19 augustus 2023 te [plaats 2] in vereniging plegen van een diefstal met braak in de woning gelegen aan de [adres 2] , waarbij van [persoon 1] een grote hoeveelheid sieraden en 500 euro is weggenomen;

het op 2 september 2023 te [plaats 3] in vereniging plegen van een diefstal met braak in de woning gelegen aan de [adres 3] , waarbij van [persoon 2] en [persoon 3] een grote hoeveelheid gouden sieraden, twee goudblokjes, munten en parfum van het merk Dior is weggenomen;

het op 7 september 2023 te [plaats 2] in vereniging plegen van een diefstal met braak in de woning gelegen aan de [adres 4] , waarbij van [persoon 4] een grote hoeveelheid sieraden en een groot geldbedrag is weggenomen;

het op 4 november 2023 te [plaats 2] in vereniging plegen van een diefstal met braak in de woning gelegen aan de [adres 5] , waarbij van [persoon 5] en [persoon 6] een handtas van het merk Dior, twee handtassen van het merk Louis Vuitton, een haardroger van het merk Dyson, parfum van het merk Louis Vuitton, een iPad en een kaartenhouder van het merk Yves Saint Laurent is weggenomen;

het op 4 november 2023 te [plaats 2] in vereniging plegen van een diefstal met braak in de woning gelegen aan de [adres 6] , waarbij van [persoon 7] een grote hoeveelheid gouden sieraden is weggenomen.

3. Waardering van het bewijs

3.1.

Inleiding

Op de hierboven in rubriek 2 vermelde data en adressen hebben inbraken plaatsgevonden. Op 11 november 2023 heeft de politie in [plaats 2] een auto waargenomen en kort achtervolgd. De politie heeft onder meer beschreven dat deze auto een onlogische route reed, aansloeg op een
Automatic Number Plate Recognition (ANPR hit) en meerdere rondjes reed. Daarna stopte en keerde de auto en zag de politie dat twee personen uitstapten en bij een woning naar binnen keken. Hierop heeft de politie besloten om de auto stil te zetten en de auto en de inzittenden te controleren. Een van de inzittenden is verdachte. In de auto zijn kledingstukken die voldoen aan het signalement van een eerdere inbraak en inbrekersgereedschap aangetroffen. Verdachte en haar medeverdachten (de twee andere inzittenden) worden hierop aangehouden. Na de aanhouding heeft de politie bij doorzoekingen in de woningen van de verschillende verdachten onder meer merktassen en sieraden gevonden.

De vraag die de rechtbank dient te beantwoorden, is of kan worden bewezen dat verdachte een van de daders is geweest die zich aan de in rubriek 2 vermelde woninginbraken schuldig heeft gemaakt.

3.2.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie acht bewezen dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het medeplegen van alle ten laste gelegde inbraken, gelet op de bekennende verklaring van verdachte en de overige in het dossier vervatte bewijsmiddelen.

3.3.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte van het onder feit 4 ten laste gelegde wegnemen van een Dior handtas, een haardroger, parfum en een iPad partieel dient te worden vrijgesproken. Verdachte heeft de diefstal van deze goederen immers vanaf haar eerste verhoor ontkend terwijl zij later over de andere goederen een bekennende verklaring heeft afgelegd. Daarnaast passen de goederen die verdachte ontkent te hebben weggenomen niet bij de goederen die tijdens de andere inbraken zijn weggenomen.

Voor het overige heeft de raadsman zich ten aanzien van de bewezenverklaring aan het oordeel van de rechtbank gerefereerd.

3.4.

Het oordeel van de rechtbank

Met de raadsman is de rechtbank van oordeel dat verdachte van het onder feit 4 ten laste gelegde wegnemen van een Dior handtas, twee haardrogers, parfum en een iPad partieel dient te worden vrijgesproken. Verdachte heeft de diefstal van deze goederen namelijk al in een vroeg stadium ontkend, terwijl zij over de overige ten aanzien van dit feit ten laste gelegde goederen en de overige ten laste gelegde feiten een bekennende verklaring heeft afgelegd.

De rechtbank acht verder – net als de officier van justitie – wettig en overtuigend bewezen dat verdachte alle vijf ten laste gelegde feiten heeft begaan, zoals hierna in rubriek 4 omschreven. Verdachte heeft deze feiten bekend en de raadsman heeft hiervoor geen vrijspraak bepleit. De rechtbank zal dan ook, gelet op artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering, met de in bijlage 2 opgenomen opgave van bewijsmiddelen volstaan.

4. Bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van de in bijlage 2 vervatte bewijsmiddelen bewezen dat verdachte

ten aanzien van feit 1:

op 19 augustus 2023 te [plaats 2] tezamen en in vereniging met anderen met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning, gelegen aan de [adres 2] , alwaar verdachte en haar mededaders zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevonden, heeft weggenomen,

gouden sieraden en 500 euro,

toebehorende aan [persoon 1] , waarbij verdachte en haar mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en die weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak;

ten aanzien van feit 2:

op 2 september 2023 te [plaats 3] tezamen en in vereniging anderen met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning, gelegen aan de [adres 3] , alwaar verdachte en haar mededaders zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevonden, heeft weggenomen,

gouden sieraden en twee stuks goudblokjes en munten en ongeopende parfum (merk Dior),

geheel of ten dele toebehorende aan [persoon 2] en/of [persoon 3] , waarbij verdachte en haar mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en die weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak;

ten aanzien van feit 3:

op 7 september 2023 te [plaats 2] tezamen en in vereniging met anderen met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning, gelegen aan de [adres 4] , alwaar verdachte en haar mededaders zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevonden, heeft weggenomen,

sieraden en een geldbedrag,

geheel of ten dele toebehorende aan [persoon 4] , waarbij verdachte en haar mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en die weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak;

ten aanzien van feit 4:

op 4 november 2023 te [plaats 2] tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning, gelegen aan de [adres 5] , alwaar verdachte en haar mededaders zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevonden, heeft weggenomen,

een handtas (merk Louis Vuitton) en een kaartenhouder (merk Yves Saint Laurent),

toebehorende aan [persoon 5] en/of [persoon 6] , waarbij verdachte en haar mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en die weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak;

ten aanzien van feit 5:

op omstreeks 4 november 2023 te [plaats 2] tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning, gelegen aan de [adres 6] , alwaar verdachte en haar mededaders zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevonden, heeft weggenomen,

sieraden,

geheel of ten dele toebehorende aan [persoon 7] , waarbij verdachte en haar mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en die weg te nemen goederen onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak.

5. De strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

6. De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

7. Motivering van de straffen en maatregelen

7.1.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 25 maanden met aftrek van voorarrest, waarvan vijf maanden voorwaardelijk en met een proeftijd van twee jaren. Daarnaast dienen aan verdachte bijzondere voorwaarden te worden opgelegd, zoals door de reclassering is geadviseerd.

7.2.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat bij het bepalen van een op te leggen straf rekening dient te worden gehouden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte en de omgeving waarin zij is opgegroeid. De raadsman heeft de rechtbank daarbij verzocht om aan verdachte een forse voorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen en daarnaast een taakstraf van 240 uur. De voorwaardelijke gevangenisstraf kan verdachte ervan weerhouden om opnieuw de fout in te gaan.

7.3.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank kijkt bij het opleggen van de straf naar de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

De ernst van de feiten

Verdachte heeft zich samen met de twee mededaders schuldig gemaakt aan vijf woninginbraken. Verdachte en haar mededaders hanteerden daarbij een professionele aanpak. Zij hebben hiermee een grote inbreuk gemaakt op de privacy van de slachtoffers en hun gevoel van veiligheid in hun eigen woning. Slachtoffers houden vaak nog lang last van de wetenschap dat vreemden in hun woning zijn geweest en hun persoonlijke spullen hebben doorzocht. Daarnaast hebben de inbraken ook grote materiële schade veroorzaakt. Met de diefstal van onder andere sieraden van dierbaren zijn de slachtoffers spullen kwijtgeraakt die grote emotionele waarde voor hen vertegenwoordigen en onvervangbaar zijn. De rechtbank rekent het verdachte en haar mededaders aan dat zij enkel gehandeld hebben uit financieel gewin en dat zij eenvoudigweg zoveel mogelijk buit wilden maken. Zij hebben zich daarmee alleen bekommerd om de opbrengsten van de inbraken en niet om de gevolgen voor de slachtoffers.

De persoon van de verdachte

De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van verdachte van 30 januari 2024. Daaruit volgt dat verdachte eerder is veroordeeld voor diefstal. Verdachte liep daarbij nog in een proeftijd. Dit heeft verdachte er echter niet van weerhouden opnieuw diefstallen te plegen.

De Reclassering Nederland heeft op 26 februari 2024 een advies over verdachte opgemaakt. Daaruit blijkt dat verdachte een 23-jarige vrouw is die tot de Roma behoort. Verdachte is opgegroeid in een gesloten gezinssysteem. Haar zus en een ander familielid zijn de medeverdachten. De gezinsleden komen herhaaldelijk in aanraking met justitie, naar aanleiding van betrokkenheid bij vermogensdelicten. Verdachte groeide op in een gezin waar criminaliteit als ‘normaal’ werd beschouwd. Sinds haar twaalfde is zij niet meer naar een reguliere school geweest, hetgeen gebruikelijk zou zijn binnen de Roma cultuur. Ter terechtzitting heeft verdachte verklaart naar een zigeuner-meisjesschool te zijn gegaan. Verdachte en haar zus hebben ter terechtzitting verklaard dat zij de buit van de diefstallen grotendeels moesten afstaan aan een familielid.

De reclassering acht het van belang om verdachte te ondersteunen richting een positieve toekomst zonder strafbare feiten. Zij adviseert daarom bij een voorwaardelijke straf een aantal bijzondere voorwaarden op te leggen.

De strafmaat

De rechtbank heeft bij het bepalen van de straf gekeken naar de afspraken die de rechtbanken onderling over straffen hebben gemaakt en naar straffen die in vergelijkbare gevallen doorgaans worden opgelegd. Gelet op de oriëntatiepunten van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht (LOVS) is voor vijf woninginbraken met recidive het uitgangspunt dat een gevangenisstraf wordt opgelegd van 25 maanden.

De rechtbank houdt in strafverminderende zin rekening met de hiervoor genoemde persoonlijke omstandigheden van verdachte. De rechtbank vindt het daarbij van belang dat verdachte een stevige stok achter de deur heeft en zal om die reden een groot deel van de straf voorwaardelijk opleggen. De rechtbank hoopt daarmee te voorkomen dat verdachte in de toekomst opnieuw strafbare feiten zal plegen.

Alles overwegende, komt de rechtbank tot een gevangenisstraf van 20 maanden, met aftrek van het voorarrest, waarvan 10 maanden voorwaardelijk en een proeftijd van twee jaar. De rechtbank zal daarbij de in het rapport van de reclassering van 26 februari 2024 genoemde bijzondere voorwaarden opleggen.

8. Beslag

Onder verdachte zijn de op de als bijlage 3 aan dit vonnis gehechte beslaglijst vermelde voorwerpen in beslag genomen.

Personenauto en gereedschap

De rechtbank stelt vast dat onder verdachte een personenauto op de beslaglijst aangeduid met nummer 1, gereedschap met nummer 2 en handschoenen met nummers 3 en 4 in beslag zijn genomen. Nu aannemelijk is geworden dat met behulp van deze goederen de bewezen geachte feiten zijn begaan, worden deze goederen verbeurdverklaard.

Nepmerkgoederen

Ten aanzien van de nepmerkgoederen met nummers 7, 9, 11, 14, 17, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 en 35 heeft de officier van justitie de onttrekking aan het verkeer gevorderd omdat het ongecontroleerde bezit ervan in strijd zou zijn met de wet of het algemeen belang.

De rechtbank overweegt dat de nepmerkgoederen geen relatie hebben met ‘het feit’ zoals bedoeld in artikel 36c van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Deze goederen zijn immers niet tenlastegelegd als betrokken bij de bewezen diefstallen. Ook kunnen deze goederen niet in relatie komen te staan met de voorbereiding of het begaan van soortgelijke feiten zoals bedoeld in artikel 36d Sr. Onttrekking aan het verkeer is dus niet mogelijk. Om dezelfde reden is verbeurdverklaring van de goederen in de zin van artikel 33a lid 1 Sr evenmin mogelijk.

De rechtbank is echter van oordeel dat, mede gelet op de hoeveelheid, de teruggave van de nepmerkgoederen aan verdachte bezwaarlijk is. Om die reden zal de rechtbank ten aanzien van deze goederen de bewaring ten behoeve van de rechthebbende gelasten in de zin van artikel 353, tweede lid onder c van het Wetboek van Strafvordering. Het Openbaar Ministerie kan dan te zijner tijd, na ommekomst van de daarvoor geldende bewaartermijn, alsnog een beslissing nemen met betrekking tot deze goederen die erop neerkomt dat deze aan het verkeer worden onttrokken.

De overige (merk)goederen

Ten aanzien van de merkgoederen met nummers 6, 8, 12, 13, 15, 16, 18, 19, 20 en 37 is de rechtbank van oordeel dat deze voorwerpen dienen te worden bewaard ten behoeve van de per voorwerp te bepalen rechthebbende.

Ten aanzien van de goederen met nummers 5, 21 en 36 is voldoende aannemelijk geworden dat deze aan verdachte toebehoren. De rechtbank zal daarom de teruggave van deze goederen aan verdachte gelasten.

9. De vorderingen van de benadeelde partijen

9.1.

De ingediende vorderingen

De benadeelde partij [persoon 2] (feit 2) vordert € 39.519,- aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij [persoon 4] (feit 3) vordert € 54.406,- aan vergoeding van materiële schade en € 1500,- aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij [persoon 7] (feit 5) vordert € 7.180,27 aan vergoeding van materiële schade en € 650,- aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Ter terechtzitting is namens [persoon 4] zijn vordering toegelicht. [persoon 8] van Slachtofferhulp heeft de vordering van [persoon 7] toegelicht.

9.2.

De standpunten van de partijen

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van [persoon 2] ten aanzien van de gevorderde schadevergoeding voor twee goudblokjes ter waarde van € 12.440,- kan worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente en toepassing van de schadevergoedingsmaatregel. Voor het overige dient [persoon 2] in de vordering niet-ontvankelijk te worden verklaard, nu de overige schadeposten onvoldoende zijn onderbouwd. [persoon 4] dient in zijn vordering niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, nu deze vordering onvoldoende is onderbouwd en een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Tot slot dient de vordering van [persoon 7] volledig te worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente en toepassing van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat in de vorderingen van [persoon 2] en [persoon 4] de waarde van de weggenomen goederen in het geheel niet is onderbouwd, waardoor deze benadeelde partijen in hun vorderingen niet-ontvankelijk dienen te worden verklaard. Ten aanzien van de vordering van [persoon 7] heeft de raadsman zich niet verzet tegen toewijzing van de kosten voor immateriële schade. Wel dient [persoon 7] in de vordering van schadevergoedingen voor de weggenomen sieraden niet-ontvankelijk te worden verklaard, nu niet van alle sieraden is aangetoond dat zij zijn weggenomen en het vaststellen van de correcte waarde van de overige sieraden een onevenredige belasting van het strafgeding zou opleveren.

9.3.

Het oordeel over de vordering van [persoon 2]

Ten aanzien van de door [persoon 2] gevorderde materiële schadevergoeding overweegt de rechtbank dat voldoende verband bestaat tussen het bewezen verklaarde handelen van verdachte en de gevorderde materiële schade om aan te kunnen nemen dat de benadeelde partij door dit handelen rechtstreeks schade heeft geleden. Daarbij is de rechtbank – met de raadsman – echter van oordeel dat de hoogte van de gevorderde materiële schade onvoldoende is onderbouwd om zoals gevorderd te kunnen worden toegewezen. De rechtbank ziet, op basis van de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, wel voldoende aanleiding om de materiële schade die door [persoon 2] is geleden naar redelijkheid en billijkheid te schatten. De vordering levert daarom ook geen onevenredige belasting van het strafgeding op.

De rechtbank schat de materiële schade van [persoon 2] op een bedrag van € 17.500,-. De vordering van materiële schade van [persoon 2] zal dan ook tot dit bedrag worden toegewezen. De toegewezen schade zal worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 september 2023, zijnde de dag waarop het bewezen verklaarde handelen van verdachte heeft plaatsgevonden, tot aan de dag van algehele voldoening.

In het overige van de vordering van materiële schade zal de rechtbank [persoon 2] niet-ontvankelijk verklaren.

Verdachte zal worden veroordeeld tot betaling van het toegewezen bedrag aan [persoon 2] , behalve voor zover deze vordering al door of namens een of meer anderen is betaald.

Verdachte zal verder worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

Als extra waarborg voor betaling aan de benadeelde partij wordt aan verdachte de verplichting opgelegd om de som van € 17.500,- bestaande uit materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 2 september 2023, te betalen aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een of meer anderen is betaald. Voor het geval verdachte niet volledig betaalt en ook geen (volledig) verhaal mogelijk is, kan gijzeling worden toegepast voor de duur van maximaal 30 dagen.

Indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, is daarmee de andere vervallen.

9.4.

Het oordeel over de vordering van [persoon 4]

Ten aanzien van de door [persoon 4] gevorderde immateriële schadevergoeding voor het plaatsen van een camerasysteem, overweegt de rechtbank dat dergelijke kosten niet als immateriële schade kunnen worden aangemerkt. Nu [persoon 4] ook voor het overige niet heeft onderbouwd dat hij door het handelen van verdachte immateriële schade heeft geleden, dient hij in dit deel van de vordering niet-ontvankelijk te worden verklaard.

Ten aanzien van de door [persoon 4] gevorderde materiële schadevergoeding, overweegt de rechtbank dat voldoende verband bestaat tussen het bewezen verklaarde handelen van verdachte en de gevorderde materiële schade om aan te kunnen nemen dat de benadeelde partij door dit handelen rechtstreeks schade heeft geleden. Daarbij is de rechtbank – met de officier van justitie en de raadsman – echter van oordeel dat de hoogte van de gevorderde materiële schade onvoldoende is onderbouwd om zoals gevorderd te kunnen worden toegewezen. De rechtbank ziet, op basis van de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en de toelichting ter terechtzitting, wel aanleiding om de materiële schade die door [persoon 4] is geleden naar redelijkheid en billijkheid te schatten. De vordering levert daarom ook geen onevenredige belasting van het strafgeding op.

De rechtbank schat de materiële schade van [persoon 4] op een bedrag van € 20.000,- De vordering van materiële schade van [persoon 4] zal dan ook tot dit bedrag worden toegewezen. De toegewezen schade zal worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 7 september 2023, zijnde de dag waarop het bewezen verklaarde handelen van verdachte heeft plaatsgevonden, tot aan de dag van algehele voldoening.

In het overige van de vordering van materiële schade zal de rechtbank [persoon 4] niet-ontvankelijk verklaren.

Verdachte zal worden veroordeeld tot betaling van het toegewezen bedrag aan [persoon 4] , behalve voor zover deze vordering al door of namens een of meer anderen is betaald.

Verdachte zal verder worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

Als extra waarborg voor betaling aan de benadeelde partij wordt aan verdachte de verplichting opgelegd om de som van € 20.000,- bestaande uit materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 7 september 2023, te betalen aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een of meer anderen is betaald. Voor het geval verdachte niet volledig betaalt en ook geen (volledig) verhaal mogelijk is, kan gijzeling worden toegepast voor de duur van maximaal 30 dagen.

Indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, is daarmee de andere vervallen.

9.5.

Het oordeel over de vordering van [persoon 7]

Ten aanzien van de door [persoon 7] gevorderde immateriële schadevergoeding voor een aantasting in de persoon op andere wijze, zoals omschreven in artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek, overweegt de rechtbank dat de aard en ernst van de normschending uitgaande van het bewezen verklaarde handelen niet dusdanig ernstig is, dat het bestaan van geestelijk letsel zonder meer kan worden aangenomen. Nu verder onvoldoende is geconcretiseerd dat [persoon 7] geestelijk letsel heeft geleden als gevolg van het handelen van verdachte, zal de rechtbank hem in zijn vordering van immateriële schade niet-ontvankelijk verklaren.

Ten aanzien van de door [persoon 7] gevorderde materiële schadevergoeding overweegt de rechtbank dat voldoende verband bestaat tussen het bewezen verklaarde handelen van verdachte en de gevorderde materiële schade om aan te kunnen nemen dat de benadeelde partij door dit handelen rechtstreeks schade heeft geleden. De vordering levert geen onevenredige belasting van het strafgeding op. De rechtbank is daarnaast – anders dan de raadsman – van oordeel dat de gevorderde schade voor weggenomen sieraden voldoende is onderbouwd in de toelichting bij de vordering van de benadeelde partij. In de toelichting is de geleden schade namelijk onderbouwd op basis van het gewicht van de sieraden in combinatie met de actuele waarde van het vervaardigingsmateriaal, dan wel met aankoopfacturen en foto’s. Dat de door de benadeelde partij weergegeven actuele waarde onjuist is, is door de raadsman onvoldoende onderbouwd.

De rechtbank wijst de vordering van materiële schade van [persoon 7] toe, tot een bedrag van € 7.180,27. De toegewezen schade zal worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 4 november 2023, zijnde de dag waarop het bewezen verklaarde handelen van verdachte heeft plaatsgevonden, tot aan de dag van algehele voldoening.

Verdachte zal worden veroordeeld tot betaling van het toegewezen bedrag aan [persoon 7] , behalve voor zover deze vordering al door of namens een of meer anderen is betaald.

Verdachte zal verder worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

Als extra waarborg voor betaling aan de benadeelde partij wordt aan verdachte de verplichting opgelegd om de som van € 7.180,27 bestaande uit materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 4 november 2023, te betalen aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een of meer anderen is betaald. Voor het geval verdachte niet volledig betaalt en ook geen (volledig) verhaal mogelijk is, kan gijzeling worden toegepast voor de duur van maximaal 30 dagen.

Indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, is daarmee de andere vervallen.

10. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen en maatregelen zijn gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 33, 33a, 36b, 36d, 36f, 57, 60a en 311 van het Wetboek van Strafrecht.

11. Beslissing

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

Ten aanzien van feit 1, 2, 3, 4 en 5:

telkens: diefstal in een woning door iemand die zich aldaar buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevindt, terwijl deze diefstal vergezeld gaat van de in artikel 311, eerste lid, onder 4 en 5, van het Wetboek van Strafrecht vermelde omstandigheden.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van 20 (twintig) maanden .

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de veroordeelde in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 van de Penitentiaire beginselenwet, dan wel de regeling van voorwaardelijke invrijheidstelling, als bedoeld in artikel 6:2:10 van het Wetboek van Strafvordering, aan de orde is.

Bepaalt dat een gedeelte, groot
10 (tien) maanden , van deze gevangenisstraf
niet ten uitvoer gelegd zal worden , tenzij later anders wordt bevolen.

Stelt daarbij een
proeftijd van 2 (twee) jaren vast.

De tenuitvoerlegging kan worden bevolen als de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd schuldig maakt aan een strafbaar feit. De tenuitvoerlegging kan ook worden bevolen als de veroordeelde gedurende de proeftijd niet aan de hierna vermelde bijzondere voorwaarden voldoet.

Stelt als bijzondere voorwaarden:

 Veroordeelde moet zich melden bij Reclassering Nederland locatie [adres 7] , waarna zij zich zo frequent als de reclassering nodig acht moet melden en zij zich moet houden aan de aanwijzingen die haar in dat kader zullen worden gegeven;

• Veroordeelde moet meewerken aan (verdiepings)diagnostiek (onder andere intelligentieonderzoek) en afhankelijk van de uitkomst daarvan, behandeling door De Waag of een soortgelijke instelling te bepalen door de reclassering. De behandeling duurt de gehele proeftijd of zoveel korter als de reclassering nodig vindt. Veroordeelde houdt zich aan de huisregels en de aanwijzingen die de zorgverlener geeft voor de behandeling.
• Veroordeelde moet meewerken aan het realiseren van een passende dagbesteding (school en/of werk). Zij dient zich controleerbaar op te stellen. De reclassering bepaalt welke werkzaamheden tot een passende dagbesteding behoren;
• Veroordeelde moet meewerken aan het aflossen van haar schulden en het treffen van afbetalingsregelingen, ook als dit inhoudt het meewerken aan schuldhulpverlening in het kader van de Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen. Veroordeelde moet de reclassering inzicht in haar financiën en schulden geven.
• Veroordeelde werkt mee aan onderzoek naar de noodzakelijkheid van begeleid wonen. Bij een eventueel begeleid wonen-traject zou veroordeelde verblijven in een instelling voor beschermd wonen of maatschappelijke opvang, te bepalen door de reclassering. Het verblijf start zo spoedig mogelijk, na de vaststelling dat begeleid wonen noodzakelijk is en duurt zolang de reclassering dat nodig vindt. Veroordeelde houdt zich aan de huisregels en het dagprogramma dat de instelling in overleg met de reclassering voor haar heeft opgesteld;

Geeft aan de reclassering de opdracht als bedoeld in artikel 14c, zesde lid, van het Wetboek van Strafrecht, toezicht te houden op de naleving van de voorwaarden en de veroordeelde ten behoeve daarvan te begeleiden.

Voorwaarden daarbij zijn dat de veroordeelde gedurende de proeftijd

• ten behoeve van het vaststellen van haar identiteit medewerking zal verlenen aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aanbiedt;
• medewerking verleent aan het reclasseringstoezicht, bedoeld in artikel 14c, zesde lid, van het Wetboek van Strafrecht, daaronder begrepen de medewerking aan huisbezoeken en het zich melden bij de reclassering zo vaak en zo lang als de reclassering dit noodzakelijk acht.

Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [persoon 2] :

Wijst de vordering van de benadeelde partij [persoon 2] toe tot een bedrag van € 17.500,- (zeventienduizendvijfhonderd euro) aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (2 september 2023) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [persoon 2] , behalve voor zover deze vordering al door of namens een of meer anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [persoon 2] aan de Staat € 17.500,- (zeventienduizendvijfhonderd euro) te betalen, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een of meer anderen is betaald, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (2 september 2023) tot aan de dag van de algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast voor de duur van 30 dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [persoon 4] :

Wijst de vordering van de benadeelde partij [persoon 4] toe tot een bedrag van € 20.000,-(twintigduizend euro) aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (7 september 2023) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [persoon 4] , behalve voor zover deze vordering al door of namens een of meer anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering is.

Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [persoon 4] aan de Staat € 20.000,- (twintigduizend euro) te betalen, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een of meer anderen is betaald, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (7 september 2023) tot aan de dag van de algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast voor de duur van 30 dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [persoon 7] :

Wijst de vordering van de benadeelde partij [persoon 7] toe tot een bedrag van € 7.180,27 (zevenduizendhonderdtachtig euro en zevenentwintig eurocent) aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (4 november 2023) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [persoon 7] , behalve voor zover deze vordering al door of namens een of meer anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering is.

Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [persoon 7] aan de Staat € 7.180,27 (zevenduizendhonderdtachtig euro en zevenentwintig eurocent) te betalen, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een of meer anderen is betaald, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (4 november 2023) tot aan de dag van de algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast voor de duur van 30 dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de in beslag genomen voorwerpen:

Verklaart verbeurd:

• 1 STK personenauto [kenteken] (6393240);
• 1 STK gereedschap (G6421487);
• 2 STK handschoen (G6421514);
• 2 STK handschoen (G6421522).

Gelast de bewaring ten behoevende van de rechthebbende(n) van:

• 1 STK tas (G6421553);
• 1 STK tas (G6421556);
• 1 STK tas (G6421561);
• 1 STK tas (G6421564);
• 1 STK tas (G6421570);
• 1 STK tas (G6421616);
• 1 STK tas (G6421618);
• 1 STK tas (G6421624);
• 1 STK tas (G6421625);
• 1 STK tas (G6421626);
• 1 STK tas (G6421627);
• 1 STK tas (G6421628);
• 1 STK tas (G6421629);
• 1 STK tas (G6421631);
• 1 STK tas (G6421635);
• 1 STK tas (G6421638);
• 1 STK tas (G6421642);
• 1 STK tas (G6421606);
• 1 STK tas (G6421609);
• 1 STK tas (G6421553);
• 1 STK tas (G6421555);
• 1 STK tas (G6421562);
• 1 STK tas (G6421563);
• 1 STK tas (G6421565);
• 1 STK tas (G6421568);
• 1 STK tas (G6421575);
• 1 STK tas (G6421577);
• 1 STK tas (G6421578);
• 1 STK tas (G6421623).

Gelast de teruggave aan verdachte van:

• 1 STK tas (G6421478);
• 2 STK tas (G6421592);
• 1 STK Blouse (G6421610).

Dit vonnis is gewezen door

mr. D. van den Brink, voorzitter,

mrs. C.M. Degenaar en M. van Haeften, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. J.M. Esschendal, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 12 maart 2024.

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]

[…]