Uitspraak
vonnis
RECHTBANK AMSTERDAM
Afdeling Publiekrecht
Teams Strafrecht
Parketnummer: 13.221335.22
Datum uitspraak: 13 december 2023
Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige kamer voor de behandeling van strafzaken, in de zaak tegen:
[verdachte] ,
geboren in [geboorteplaats] op [geboortedag] 1972,
wonende op het adres: [adres] , [woonplaats] ,
hierna: verdachte.
1.Het onderzoek ter terechtzitting
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 29 november 2023.
De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. N.R. Bakkenes en van wat verdachte en zijn raadsman mr. A.J. Admiraal naar voren hebben gebracht.
De strafzaak tegen verdachte is ter terechtzitting van 29 november 2023 gelijktijdig behandeld met de strafzaken tegen de medeverdachten [medeverdachte 1] (parketnummer 13.221191.22) en [medeverdachte 2] (parketnummer 13.221357.22). In deze zaken wordt vandaag ook uitspraak gedaan.
2.Tenlastelegging
Aan verdachte is ten laste gelegd dat
hij op of omstreeks 17 juli 2022 te Amsterdam, in elk geval in Nederland openlijk, te weten, op de vluchtstrook aan de A10, in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een of meerdere pers(o)on(en), te weten [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] , door die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2]
- een of meermalen te duwen en/of
- een of meermalen in het gezicht, althans tegen het hoofd te slaan en/of te stompen en/of
- een of meermalen tegen de rug, althans tegen het lichaam te schoppen en/of te trappen
en/of
- bij de haren vast te pakken;
(art 141 lid 1 Wetboek van Strafrecht)
3.
Voorvragen
Voorvragen
De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van het ten laste gelegde feit en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.
4.Waardering van het bewijs
4.1.
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde feit op grond van de in het dossier aanwezige bewijsmiddelen.
4.2.
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte van het ten laste gelegde feit moet worden vrijgesproken omdat niet blijkt dat hij geweld heeft gebruikt. De enkelvoudige fotoherkenning heeft onvoldoende bewijswaarde en kan om die reden niet voor het bewijs gebruikt worden.
4.3.
Oordeel van de rechtbank
4.3.1.
Inleiding
Op 17 juli 2022 heeft de politie van verschillende automobilisten op de ringweg A10 meldingen ontvangen dat op de vluchtstrook een inzittende van een auto werd geslagen door een motorrijder, dan wel motorrijders. De politie is ter plaatste gegaan en heeft zowel aangever [slachtoffer 1] en zijn vriendin [slachtoffer 2] als vier motorrijders aangetroffen onder wie verdachte, medeverdachte [medeverdachte 1] en medeverdachte [medeverdachte 2] .
Bij aangever [slachtoffer 1] werd door de verbalisanten een verwonding op zijn rechterwang waargenomen, bij aangever [slachtoffer 2] schaafwonden op beide benen. Verdachte en zijn medeverdachten zijn hierop aangehouden, Na hun aanhouding zijn bij onderzoek aan de telefoon van medeverdachte [medeverdachte 1] foto’s van het gezicht van aangever [slachtoffer 1] aangetroffen, net als zijn telefoonnummer.
Tussen aangevers (de inzittenden van de auto) enerzijds en verdachte en zijn medeverdachten (de motorrijders) anderzijds bestaat geen discussie over het feit dat kort voor zij allen met hun voertuigen op de vluchtstrook zijn gestopt de motor van medeverdachte [medeverdachte 1] en de auto waarin aangevers zaten elkaar hebben geraakt. Over wat er vervolgens op de vluchtstrook is gebeurd, lopen de lezingen uiteen. De vraag die de rechtbank moet beantwoorden is of verdachte en zijn medeverdachten openlijk geweld tegen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] hebben gepleegd.
4.3.2.
Oordeel van de rechtbank
De rechtbank vindt op basis van de in de bijlage opgenomen bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich samen met medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] schuldig heeft gemaakt aan openlijk geweld tegen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] . De rechtbank overweegt daartoe als volgt.
Uit de aangiftes volgt dat [slachtoffer 1] nadat hij is uitgestapt meerdere keren is geslagen. Eerst door de persoon met wie hij in botsing is gekomen en die op Bordeauxrode motor reed. De rechtbank stelt vast dat dit medeverdachte [medeverdachte 1] is. Vervolgens is er een tweede motorrijder bijgekomen die tegen hem heeft gezegd: ‘Wil je me vriend doodrijden? Ben je gek geworden?’ Ook deze motorrijder heeft hem daarna in het gezicht heeft geslagen. De rechtbank stelt vast dat dit verdachte [verdachte] is. Daarbij hecht de rechtbank waarde aan verdachte’s ter terechtzitting afgelegde verklaring dat hij naar die meneer (de rechtbank begrijpt: aangever [slachtoffer 1] ) is toe gelopen, dat hij hem bij zijn hoofd heeft vastgepakt, dat hij hem heeft gezegd dat hij een gevaar op de weg is en dat hij ons (de rechtbank begrijpt: de motorrijders) dood had kunnen rijden. Alhoewel verdachte ontkent te hebben geslagen, komt zijn verklaring hiermee grotendeels overeen met de verklaring van aangever [slachtoffer 1] voor zover die ziet op de tweede persoon die hem geslagen heeft. De rechtbank gaat ervan uit dat verdachte degene is die door aangever [slachtoffer 1] NN2 wordt genoemd; de tweede persoon die aangever [slachtoffer 1] met gebalde vuist in het gezicht heeft geslagen.
Vervolgens stelt de rechtbank op basis van de gebezigde bewijsmiddelen vast dat
medeverdachte [medeverdachte 2] [slachtoffer 1] een trap in de rug heeft gegeven.
Na het geweld tegen [slachtoffer 1] is vervolgens ook geweld tegen [slachtoffer 2] gepleegd. [slachtoffer 1] is al met al door de verdachten geslagen, geduwd, geschopt en aan zijn haren getrokken. [slachtoffer 2] is geduwd. Verdachte heeft aan dit in vereniging gepleegde geweld een significante en wezenlijke bijdrage geleverd door [slachtoffer 1] met een vuist in het gezicht te slaan.
Nu de rechtbank de herkenning van verdachte op basis van de enkelvoudige fotoconfrontatie niet voor het bewijs bezigt, hoeft het in verband hiermee gevoerde verweer van de verdediging niet nader te besproken worden.
5.Bewezenverklaring
De rechtbank acht bewezen dat verdachte
op 17 juli 2022 te Amsterdam, openlijk, te weten, op de vluchtstrook aan de A10, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen meerdere personen, te weten [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] , door die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2]
- te duwen en
- meermalen in het gezicht te slaan en/of te stompen en
- tegen de rug te trappen en
- bij de haren vast te pakken.
6.De strafbaarheid van het feit
Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.
7.De strafbaarheid van verdachte
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.
8.Motivering van de straffen
8.1.
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor het door haar bewezen geachte feit zal worden veroordeeld tot een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van 4 weken met een proeftijd van 2 jaren en een taakstraf van 150 uren, met bevel, voor het geval dat verdachte de taakstraf niet naar behoren verricht, dat vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van 75 dagen.
8.2.
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft de rechtbank verzocht, voor zover zij anders dan de raadsman wel tot een veroordeling zou komen, bij de strafoplegging ten voordele van verdachte rekening te houden met het feit hij een zelfstandig dakdekker is, dat hij door het slechte weer weinig kan werken en dat daardoor financiële problemen dreigen. Als verdachte een gevangenisstraf wordt opgelegd dan zal hij zijn eigen bedrijf en zijn koopwoning verliezen. In het licht van het voorgaande heeft de raadsman ook verzocht een eventuele taakstraf geheel voorwaardelijk op te leggen.
8.3.
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van de straffen en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.
Na een botsing tussen een auto en een medeverdachte op een motor heeft verdachte samen met anderen de bestuurder van die auto – die was gestopt om gegevens uit te
wisselen – langs de kant van de snelweg mishandeld. Daarbij hebben de bestuurder van de auto en zijn vriendin letsel opgelopen.
De rechtbank vindt het bijzonder kwalijk dat er na de mishandeling op hardhandige wijze foto’s zijn gemaakt van het gezicht en het rijbewijs van aangever [slachtoffer 1] , dat hij is gedwongen tot afgifte van zijn telefoonnummer en dat hem is meegedeeld dat hij opgezocht zou worden wanneer hij de politie zou bellen. Daardoor durfden de aangevers aanvankelijk bijna geen aangifte te doen bij de politie en voelden zij zich ernstig bedreigd.
De mishandeling is ook gezien door verschillende langsrijdende automobilisten, die daarvan melding hebben gemaakt bij de politie. Zo bezien heeft verdachte de aangevers niet alleen angst aangejaagd, pijn gedaan en letsel toegebracht, maar ook de openbare orde verstoord.
De rechtbank heeft bij het bepalen van de straf aansluiting gezocht bij de straffen die in vergelijkbare zaken worden opgelegd en gekeken naar de LOVS-oriëntatiepunten. Deze oriëntatiepunten schrijven als uitgangspunt een werkstraf voor de duur van 150 uren voor bij openlijk geweld. Om echter de ernst van verdachte’s misdragingen te benadrukken – waarbij de rechtbank met name acht heeft geslagen op de bedreigende handelingen van de verdachten na afloop van de mishandeling – zal de rechtbank daarnaast ook een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee weken opleggen met een proeftijd van één jaar.
9.Ten aanzien van de benadeelde partijen en de schadevergoedingsmaatregel
9.1.
De vorderingen van de benadeelde partijen
De benadeelde partij [slachtoffer 1] vordert de hoofdelijke vergoeding van € 600,- aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.
De benadeelde partij [slachtoffer 2] vordert de hoofdelijke vergoeding van € 400,- aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.
9.2.
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vorderingen van de benadeelde partijen kunnen worden toegewezen.
9.3.
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de vorderingen van de benadeelde partijen moeten worden afgewezen. Die van [slachtoffer 1] vanwege zijn gevaarzettende gedrag op de weg daaraan voorafgaand en die van [slachtoffer 2] omdat haar letsel het gevolg is van een onvrijwillige aanraking door [slachtoffer 1] .
9.4.
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank ziet geen aanleiding voor afwijzingvan de schadevergoeding in verbad met een eigen schuld van de benadeelde partij [slachtoffer 1] .. Niet vaststaat dat de botsing door [slachtoffer 1] is veroorzaakt. Daarbij geldt bovendien dat de mishandeling van [slachtoffer 1] niet wordt gerechtvaardigd door een (vermeende) verkeersfout.
Bij de openlijke geweldpleging heeft [slachtoffer 1] een harde duw gekregen. Door die duw is hij tegen [slachtoffer 2] aangekomen, waardoor zij ten val is gekomen. Daarbij zijn haar knieën geschaafd. Naar het oordeel van de rechtbank is [slachtoffer 2] daarmee door de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging rechtstreeks letselschade toegebracht. Als deelnemer aan de openlijke geweldpleging is verdachte ook aansprakelijk voor [slachtoffer 2] ’s letsel.
Voor de rechtbank staat dan ook vast dat aan beide benadeelde partijen door het bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht in de vorm van lichamelijk letsel. Op grond van artikel 6:106, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek hebben de benadeelde partijen daarom recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade.
Rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend, acht de rechtbank de gevraagde schadevergoedingen billijk. De rechtbank zal de gevraagde schadevergoedingen dan ook hoofdelijk toewijzen, inclusief de wettelijke rente en met oplegging van schadevergoedingsmaatregelen.
9.Toepasselijke wettelijke voorschriften
De op te leggen straffen en maatregel zijn gegrond op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f en 141 van het Wetboek van Strafrecht.
De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.
10.Beslissing
Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 5 is vermeld.
Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.
Het bewezen verklaarde levert op:
Het openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.
Verklaart het bewezene strafbaar.
Verklaart verdachte,
[verdachte], daarvoor strafbaar.
[verdachte], daarvoor strafbaar.
Veroordeelt verdachte tot een
gevangenisstrafvan
2 (twee) weken.
gevangenisstrafvan
2 (twee) weken.
Bepaalt dat deze straf
niet ten uitvoer gelegdzal worden, tenzij later anders wordt bevolen.
niet ten uitvoer gelegdzal worden, tenzij later anders wordt bevolen.
Stelt daarbij een
proeftijdvan
1 (één) jaarvast.
proeftijdvan
1 (één) jaarvast.
De tenuitvoerlegging kan worden bevolen wanneer de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd schuldig maakt aan een strafbaar feit.
Veroordeelt verdachte verder tot een
taakstrafvan
150 uren, met bevel, voor het geval dat de verdachte de taakstraf niet naar behoren heeft verricht, dat
vervangende hechteniszal worden toegepast voor de duur van
75 dagen.
taakstrafvan
150 uren, met bevel, voor het geval dat de verdachte de taakstraf niet naar behoren heeft verricht, dat
vervangende hechteniszal worden toegepast voor de duur van
75 dagen.
Beveelt dat de tijd die door verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering is doorgebracht, bij de uitvoering van deze straf geheel in mindering zal worden gebracht naar de maatstaf van 2 (twee) uren per dag.
Wijst de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] toe tot een bedrag van
€ 600,-(zeshonderd euro) aan vergoeding van immateriële schade,
te vermeerderen met de wettelijke rentedaarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade op 17 juli 2022 tot aan de dag van de algehele voldoening.
te vermeerderen met de wettelijke rentedaarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade op 17 juli 2022 tot aan de dag van de algehele voldoening.
Wijst de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2] toe tot een bedrag van
€ 400,-(vierhonderd euro) aan vergoeding van immateriële schade,
te vermeerderen met de wettelijke rentedaarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade op 17 juli 2022 tot aan de dag van de algehele voldoening.
te vermeerderen met de wettelijke rentedaarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade op 17 juli 2022 tot aan de dag van de algehele voldoening.
Veroordeelt verdachte tot betaling van de toegewezen bedragen aan [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] , behalve voor zover deze vorderingen al door of namens een ander of anderen is betaald.
Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partijen gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, beide tot op heden begroot op nihil.
Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [slachtoffer 1] , aan de Staat € 600,- (zeshonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade op 17 juli 2022 tot aan de dag van de algehele vergoeding, te betalen, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een ander of anderen is betaald. Bij gebreke van betaling en verhaal kan
gijzelingworden toegepast voor de duur van
12 (twaalf) dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
gijzelingworden toegepast voor de duur van
12 (twaalf) dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [slachtoffer 2] , aan de Staat € 400,- (vierhonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade op 17 juli 2022 tot aan de dag van de algehele vergoeding, te betalen, behalve voor zover dit bedrag al door of namens een ander of anderen is betaald. Bij gebreke van betaling en verhaal kan
gijzelingworden toegepast voor de duur van
8 (acht) dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
gijzelingworden toegepast voor de duur van
8 (acht) dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte of een ander aan een betalingsverplichting aan de Staat heeft voldaan, de daarmee corresponderende verplichting aan de benadeelde partij is vervallen en andersom.
Dit vonnis is gewezen door
mr. R. Godthelp, voorzitter,
mrs. H.B.W. Beekman en P.B. Spaargaren, rechters,
in tegenwoordigheid van mr. S.L. Slaats, griffier,
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 13 december 2023.