ECLI:NL:RBAMS:2023:2781

• Datum uitspraak: 18 april 2023
• Publicatiedatum: 2 mei 2023
• Zaaknummer: 13/751779-16
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht; Europees strafrecht
• Procedures: Eerste en enige aanleg
• Rechters: E.G.M.M. van Gessel; M.C.M. Hamer; L. Sanders
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Weigering van overlevering op basis van verjaring van de tenuitvoerleggingstermijn in een Europees aanhoudingsbevel

Op 18 april 2023 heeft de Rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan in een zaak betreffende de weigering van de overlevering van een Poolse verdachte op basis van verjaring. De zaak betreft een Europees aanhoudingsbevel (EAB) dat op 17 april 2014 door de Poolse autoriteiten is uitgevaardigd. De rechtbank heeft vastgesteld dat de wettelijke termijn voor de tenuitvoerlegging van de opgelegde straf inmiddels is verstreken, waardoor er geen wettelijke grondslag meer bestaat voor de gevangenhouding van de opgeëiste persoon. De rechtbank heeft de opgeëiste persoon, die sinds 2011 in Nederland verblijft, bijgestaan door een advocaat en een tolk, gehoord tijdens de zitting. De rechtbank concludeert dat de opgeëiste persoon voldoet aan de voorwaarden voor gelijkstelling met een Nederlander, maar dat de verjaring van de tenuitvoerleggingstermijn van toepassing is. De rechtbank heeft de overlevering geweigerd, rekening houdend met de geringe ernst van de feiten, de korte duur van de opgelegde straf en het lange tijdsverloop sinds de verjaring. De rechtbank heeft ook opgemerkt dat de opgeëiste persoon niet heeft geprobeerd zich te onttrekken aan de autoriteiten. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer en is openbaar uitgesproken. Tegen deze uitspraak staat geen gewoon rechtsmiddel open.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

INTERNATIONALE RECHTSHULPKAMER

Parketnummer: 13/751779-16

RK nummer: 16/6973

Datum uitspraak: 18 april 2023

UITSPRAAK

op de vordering van 11 oktober 2016 van de officier van justitie bij deze rechtbank tot het in behandeling nemen van een Europees aanhoudingsbevel (hierna: EAB). ^[1] Dit EAB is uitgevaardigd op 17 april 2014 door
the Regional Court in Szczecin (Polen) (hierna: de uitvaardigende justitiële autoriteit) en strekt tot de aanhouding en overlevering van:

[opgeëiste persoon] ,

geboren in [geboorteplaats] (Polen) op [geboortedag] 1981,

ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het adres:

[BRP-adres] ,

hierna ‘de opgeëiste persoon’.

1. Procesgang

Het EAB is voor het eerst behandeld op de zitting van 17 januari 2017. De behandeling is toen voor onbepaalde tijd aangehouden om de uitspraak in de zaak Popɫawski af te wachten. De rechtbank stelt vast dat deze uitspraak in de nu voorliggende uitspraak geen inhoudelijke bespreking meer hoeft, omdat het antwoord op de in deze zaak spelende rechtsvraag inmiddels vaste jurisprudentie is geworden en de Overleveringswet (hierna: OLW) per 1 april 2021 ook is gewijzigd.

De behandeling van het EAB is voortgezet op de zitting van 18 april 2023. Het Openbaar Ministerie heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. C.L.E. McGivern, officier van justitie. De opgeëiste persoon is verschenen en bijgestaan door zijn raadsvrouw, mr. A.M. Timorason, advocaat in Amsterdam, die waarnam voor haar kantoorgenoot, mr. S. Pijl. De opgeëiste persoon is tevens bijgestaan door een tolk in de Poolse taal.

De rechtbank stelt vast dat in deze zaak de wettelijke termijn waarbinnen de rechtbank op basis van de OLW op het overleveringsverzoek moet beslissen, is verstreken. ^[2] Dit ontslaat de rechtbank niet van haar verplichting om op het overleveringsverzoek te beslissen. Het betekent echter wel dat geen wettelijke grondslag meer bestaat voor gevangenhouding.

2. Identiteit van de opgeëiste persoon

Ter zitting heeft de opgeëiste persoon verklaard dat de bovenvermelde persoonsgegevens juist zijn en dat hij de Poolse nationaliteit heeft.

3. Grondslag en inhoud van het EAB

Het EAB vermeldt een
judgement of the Szczecin-Centre District Court in Szczecin van
10 mei 2011, met referentie
IV K 136/11 .

Het EAB vermeldt dat de opgeëiste persoon in persoon is verschenen bij het proces dat tot de beslissing heeft geleid. De weigeringsgrond als bedoeld in artikel 12 OLW doet zich dan ook niet voor.

De overlevering wordt verzocht ten behoeve van de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf voor de duur van zes maanden, door de opgeëiste persoon te ondergaan op het grondgebied van de uitvaardigende lidstaat. Van deze straf resteren volgens het EAB nog vijf maanden en
29 dagen. De vrijheidsstraf is aan de opgeëiste persoon opgelegd bij het hiervoor genoemde vonnis.

Dit vonnis betreft het feit zoals dat is omschreven in het EAB. ^[3]

4. Strafbaarheid: feit waarvoor dubbele strafbaarheid is vereist

De uitvaardigende justitiële autoriteit heeft het feit niet aangeduid als een feit waarvoor het vereiste van toetsing van dubbele strafbaarheid niet geldt. Overlevering kan in dat geval worden toegestaan, indien voldaan wordt aan de kaderbesluitconform uitgelegde eisen die in artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, OLW juncto artikel 7, eerste lid, onder a 2°, OLW zijn neergelegd.

De rechtbank stelt vast dat hieraan is voldaan.

Het feit levert naar Nederlands recht op:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 3 onder C van de Opiumwet gegeven verbod

5. Weigeringsgrond als bedoeld in artikel 6a OLW in verbinding met artikel 9, eerste lid, aanhef en onder f, OLW

5.1

Overlevering van een met een Nederlander gelijk te stellen vreemdeling kan op basis van artikel 6a, eerste en negende lid, OLW worden geweigerd als deze is gevraagd ten behoeve van de tenuitvoerlegging van een hem bij onherroepelijk vonnis opgelegde vrijheidsstraf en de rechtbank van oordeel is dat de tenuitvoerlegging van die straf kan worden overgenomen.

5.2

Om in aanmerking te komen voor gelijkstelling met een Nederlander moet op grond van artikel 6a, negende lid, OLW zijn voldaan aan twee vereisten, te weten:

1. de opgeëiste persoon verblijft ten minste vijf jaren ononderbroken rechtmatig in Nederland als bedoeld in artikel 8, onder a tot en met e en l, Vreemdelingenwet 2000;

2. ten aanzien van de opgeëiste persoon bestaat de verwachting dat hij niet zijn recht van verblijf in Nederland verliest ten gevolge van de opgelegde straf of maatregel.

5.3

Al tijdens de behandeling op de zitting van 17 januari 2017 heeft de rechtbank vastgesteld dat de opgeëiste persoon voldoet aan de bovengenoemde twee vereisten en gelijkgesteld kan worden met een Nederlander. Niet is gebleken dat de opgeëiste persoon zijn duurzame verblijfsrecht sindsdien heeft verloren.

5.4

Ingevolge artikel 6a, tweede lid, onder a, OLW jo. artikel 2:13, eerste lid, onderdeel g, van de Wet wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging vrijheidsbenemende en voorwaardelijke sancties (hierna: WETS), in samenhang gelezen met artikel 9, eerste lid, aanhef en onder f, OLW kan de overlevering van de opgeëiste persoon worden geweigerd voor feiten ter zake waarvan naar Nederlands recht rechtsmacht kon worden uitgeoefend, maar wegens verjaring geen bestraffing meer kan plaatsvinden.

5.5

Gelet op hetgeen hiervoor met betrekking tot de gelijkstelling is overwogen, stelt de rechtbank vast dat naar Nederlands recht rechtsmacht kon worden uitgeoefend op grond van artikel 7, derde lid, jo. artikel 86b van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr).

5.6

Het Poolse vonnis dateert van 10 mei 2011 en ziet op een feit dat naar Nederlands recht een misdrijf betreft, strafbaar gesteld in artikel 3, onder c, juncto artikel 11, tweede lid, Opiumwet (hierna: OW) met een maximale gevangenisstraf van twee jaar.

5.7

Uit artikel 70, eerste lid, onder 2, Sr volgt dat het recht tot strafvordering voor een misdrijf waarop een gevangenisstraf van niet meer dan drie jaren is gesteld, in zes jaren vervalt door verjaring. Artikel 6:1:22, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) bepaalt dat de tenuitvoerleggingstermijn een derde langer is dan de termijn van verjaring van het recht tot strafvordering. Dat maakt dat de tenuitvoerleggingstermijn van het vonnis in dit geval acht jaar bedraagt.

5.8

Nu het Poolse vonnis dateert van 10 mei 2011, komt de rechtbank tot de conclusie dat het recht tot tenuitvoerlegging van de straf die aan de opgeëiste persoon is opgelegd naar Nederlands recht op 11 mei 2019 is verjaard.

5.9

Gelet op het facultatieve karakter van de weigeringsgrond als genoemd in artikel 6a, tweede lid, onder a, OLW jo. artikel 2:13, eerste lid, onderdeel g, WETS, in samenhang gelezen met artikel 9, eerste lid, aanhef en onder f, OLW kan de rechtbank de overlevering daarom weigeren. Zowel de raadsvrouw als de officier van justitie hebben de rechtbank verzocht om gebruik te maken van de bevoegdheid om de overlevering te weigeren.

5.1

De rechtbank volgt de raadsvrouw en de officier van justitie hierin. Zij komt tot dit oordeel op grond van de volgende omstandigheden: de geringe ernst van de gepleegde strafbare feiten, de geringe duur van de opgelegde straf en het lange tijdsverloop na het intreden van de verjaring. De rechtbank acht daarbij van belang dat de opgeëiste persoon vanaf 2011 in Nederland in de Basisregistratie Personen ingeschreven staat, waaruit blijkt dat hij zich niet schuil heeft willen houden voor de Poolse autoriteiten. Daarnaast is het niet aan de opgeëiste persoon te wijten dat de behandeling van de vordering na de aanhouding daarvan op de zitting van 17 januari 2017, pas op 18 april 2023 weer is voortgezet.

6. Slotsom

Nu is vastgesteld dat de weigeringsgrond als bedoeld in artikel 6a, tweede lid, onder a, OLW jo. artikel 2:13, eerste lid, onderdeel g, WETS, in samenhang gelezen met artikel 9, eerste lid, aanhef en onder f, OLW van toepassing is en de rechtbank geen aanleiding ziet om af te zien van toepassing van die weigeringsgrond, wordt de overlevering geweigerd.

7. Toepasselijke wetsbepalingen

De artikelen 3 en 11 OW en 2, 5, 6a, 7 en 9 OLW.

8. Beslissing

WEIGERT de overlevering van
[opgeëiste persoon] aan
the Regional Court in Szczecin (Polen) voor het feit zoals dat is omschreven in onderdeel e) van het EAB.

STELT VAST dat de geschorste overleveringsdetentie is geëindigd.

Deze uitspraak is gedaan door

mr. E.G.M.M. van Gessel, voorzitter,

mrs. M.C.M. Hamer en L. Sanders, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. L.J.F. Ceelie, griffier,

en in het openbaar uitgesproken op de zitting van 18 april 2023.

Ingevolge artikel 29, tweede lid, OLW staat tegen deze uitspraak geen gewoon rechtsmiddel open.

Voetnoten

1. Zie artikel 23 Overleveringswet.

2. Zie artikel 22 OLW (geldend tot 1 april 2021).

3. Zie onderdeel e) van het EAB.