ECLI:NL:RBAMS:2022:4726

• Datum uitspraak: 9 augustus 2022
• Publicatiedatum: 11 augustus 2022
• Zaaknummer: 13/342817-21
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: P.P.C.M. Waarts; G.H. Marcus; B. Atakan
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vrijspraak van diefstal met geweld en vuurwapenbezit, omdat het alternatieve scenario van verdachte niet kan worden uitgesloten

Op 9 augustus 2022 heeft de Rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan in de strafzaak tegen een verdachte die beschuldigd werd van diefstal van een auto met geweld en het voorhanden hebben van een vuurwapen. De zaak kwam voort uit een incident op 12 april 2020, waarbij de aangever meldde dat zijn auto was gestolen onder bedreiging met een vuurwapen. De verdachte werd kort na de diefstal aangetroffen naast de auto, waarin een vuurwapen werd aangetroffen. Tijdens de rechtszitting op 26 juli 2022 heeft de officier van justitie, mr. I. Barendregt, de vordering gedaan, terwijl de verdachte en zijn raadsman, mr. J. de Vries, hun verdediging hebben gepresenteerd.

De rechtbank heeft de verklaringen van de aangever en de verdachte zorgvuldig gewogen. De aangever verklaarde dat hij niet bekend was met de verdachte, terwijl de verdachte een alternatieve verklaring gaf over de gebeurtenissen. De rechtbank oordeelde dat het tenlastegelegde niet bewezen kon worden, omdat het alternatieve scenario van de verdachte niet kon worden uitgesloten. Er waren aanwijzingen dat de aangever de verdachte kende en dat er een afspraak tussen hen was geweest, wat de verklaring van de verdachte ondersteunde. De rechtbank concludeerde dat er onvoldoende bewijs was om de verdachte schuldig te verklaren voor de diefstal met geweld en het voorhanden hebben van een vuurwapen.

De benadeelde partij, de aangever, had een schadevergoeding gevorderd, maar de rechtbank verklaarde deze vordering niet-ontvankelijk, omdat er geen straf of maatregel aan de verdachte was opgelegd. De rechtbank besloot dat zowel de benadeelde partij als de verdachte hun eigen kosten moesten dragen. Het vonnis werd uitgesproken door de meervoudige kamer van de rechtbank, onder leiding van voorzitter mr. P.P.C.M. Waarts, en de rechters mrs. G.H. Marcus en B. Atakan.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VONNIS

Parketnummer: 13/342817-21

Datum uitspraak: 9 augustus 2022

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte]

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 2000,

ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het [adres]

,

gedetineerd in de [naam Penitentiaire Inrichting]

1. Het onderzoek ter terechtzitting

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 26 juli 2022.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. I. Barendregt en van wat verdachte en zijn raadsman, mr. J. de Vries, naar voren hebben gebracht.

2. Tenlastelegging

Aan verdachte is – kort gezegd – ten laste gelegd dat hij zich op 12 april 2020 te Amsterdam heeft schuldig gemaakt aan

1. diefstal van een auto van [naam 1] met (bedreiging met) geweld, door onder andere het tonen van een vuurwapen;

2. het voorhanden hebben van een vuurwapen.

De volledige tekst van de tenlastelegging is opgenomen in de bijlage bij dit vonnis.

3. Motivering van de vrijspraak

3.1.

Inleiding

[naam 1] heeft op 12 april 2020 melding gemaakt van diefstal van een auto, waarbij door de dader een vuurwapen getoond zou zijn. De auto is even later aangetroffen terwijl verdachte daar naast stond. In de auto is een vuurwapen aangetroffen. Verdachte bekent dat hij degene is die in de auto, waarin ook een vuurwapen lag, is weggereden, maar ontkent dat er sprake is van diefstal met geweld. Hij geeft een andere verklaring voor wat er gebeurd is.

3.2.

Het standpunt van het openbaar ministerie

Het tenlastegelegde kan worden bewezen. De verklaring van aangever vindt voldoende steun in het dossier, terwijl het alternatieve scenario van verdachte op de belangrijkste onderdelen geen steun vindt in het dossier. Daarnaast heeft verdachte zijn verklaring meermalen aangepast.

3.3.

Het standpunt van de verdediging

Het tenlastegelegde kan niet worden bewezen en verdachte dient hiervan te worden vrijgesproken. Het alternatieve scenario van verdachte kan niet worden uitgesloten en er zijn aanwijzingen dat aangever niet (volledige) de waarheid heeft gesproken. Daarnaast ontbreekt aanvullend bewijs, terwijl het op de weg van het openbaar inisterie had gelegen om naar bepaalde bewijsstukken in het dossier nader onderzoek te doen.

3.4.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat het tenlastegelegde niet kan worden bewezen. Zij oordeelt daartoe als volgt.

De stukken in het dossier

Op 12 april 2020 krijgt de politie een melding van een “carjacking”. Aangever [naam 1] verklaart dat er iemand bij hem in de auto is gesprongen en dat deze persoon de auto heeft meegenomen onder bedreiging van een vuurwapen. Aangever verklaart de dader niet te kennen. In de buurt van de plaats delict wordt de betreffende auto even later aangetroffen door de politie. Verdachte staat op dat moment (samen met een medeverdachte) bij de auto. Na een achtervolging wordt verdachte aangehouden. In de auto wordt op de grond onder de bestuurderstoel een vuurwapen aangetroffen.

De verklaring van aangever vindt onder andere ondersteuning in de verklaring van de neef van aangever, die tijdens het incident in de buurt van de auto stond. Op het wapen dat in de auto is aangetroffen, wordt daarnaast een DNA-mengprofiel aangetroffen. Uit onderzoek blijkt dat een relatief grote hoeveelheid van dit DNA-mengprofiel afkomstig zou kunnen zijn van verdachte, waarbij de bewijskracht meer dan 1 miljard is.

Verdachte ontkent de door aangever geschetste gang van zaken en heeft verklaard dat er iets anders is gebeurd. Hij zou namelijk een afspraak hebben gehad met aangever. Aangever is daarnaast (verre) familie van verdachte, en aangever kent verdachte dus wel degelijk. Verdachte zou aan de bestuurderskant in de auto zijn gestapt terwijl aangever aan de passagierskant zat. Ze praatten en hadden een discussie over drugs. Deze discussie liep uit op een ruzie en bij die ruzie zou juist aangever degene zijn geweest die een wapen heeft getrokken. Verdachte zou erin geslaagd zijn om het wapen af te pakken, of in ieder geval uit de handen van aangever te slaan. Hij heeft het wapen op dat moment ook aangeraakt en dat kan dus het DNA op het vuurwapen verklaren. Aangever is vervolgens uitgestapt en verdachte is weggereden, naar eigen zeggen om te vluchten.

In het dossier bevinden zich aanwijzingen dat aangever verdachte wel degelijk kent en dat zij daadwerkelijk een afspraak hadden. Ook zijn er aanwijzingen dat verdachte zich bezighoudt met drugs. Er zijn namelijk 5 telefoons en een aantal bolletjes bij hem aangetroffen. Ook dit ondersteunt de verklaring van verdachte.

Overweging van de rechtbank

De auto met daarin het vuurwapen is onder verdachte aangetroffen. De rechtbank vindt gelet op het voorgaande echter dat niet in voldoende mate kan worden vastgesteld wat er daadwerkelijk in de auto gebeurd is. Het alternatieve scenario van verdachte kan niet worden uitgesloten op grond van het dossier. Gezien de twijfel over de toedracht oordeelt de rechtbank daarom dat het oogmerk op de wederrechtelijke toe-eigening van de auto (feit 1) en het opzet op het voorhanden hebben van het wapen (feit 2) niet kan worden vastgesteld. De rechtbank zal verdachte dan ook vrijspreken.

4. Ten aanzien van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [naam 1] vordert € 1.500,00 aan vergoeding van materiële schade en € 6.000,00 aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij zal in de vordering niet-ontvankelijk worden verklaard, omdat aan verdachte geen straf of maatregel is opgelegd en artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht niet is toegepast.

De benadeelde partij en de verdachte zullen ieder de eigen kosten dragen.

5. Beslissing

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart het tenlastegelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart de benadeelde partij [naam 1]
niet-ontvankelijk in zijn vordering.

Bepaalt dat de benadeelde partij en de verdachte ieder de eigen kosten dragen.

Dit vonnis is gewezen door

mr. P.P.C.M. Waarts, voorzitter,

mrs. G.H. Marcus en B. Atakan, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. J.C. Roodenburg en N.M. van Boekel, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 9 augustus 2022.