ECLI:NL:RBAMS:2020:4745

• Datum uitspraak: 28 september 2020
• Publicatiedatum: 28 september 2020
• Zaaknummer: 13/997041-18; 13/997045-19
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: A.A. Spoel; M.A.E. Somsen; I. Mannen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vonnis in de strafzaak tegen verdachte in het kader van onderzoek 26Wheeling met betrekking tot criminele organisatie en diverse strafbare feiten

Op 28 september 2020 heeft de Rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan in de strafzaak tegen verdachte, die betrokken was bij het politieonderzoek 26Wheeling. Dit onderzoek richtte zich op een criminele organisatie die zich bezighield met voertuigcriminaliteit, witwassen, valsheid in geschrift, en andere ernstige misdrijven. De rechtbank heeft vastgesteld dat verdachte deelnam aan deze organisatie en heeft hem beschuldigd van zes strafbare feiten, waaronder deelneming aan een criminele organisatie, opzettelijk bezit van verdovende middelen, heling van paspoorten en valsheid in geschrift. De rechtbank heeft de zaak behandeld op basis van meerdere terechtzittingen en heeft de vordering van de officier van justitie en de verdediging van de raadsman in overweging genomen. De rechtbank oordeelde dat er voldoende bewijs was voor de deelneming aan de criminele organisatie en de andere ten laste gelegde feiten, met uitzondering van de heling van een Mini Cooper, waarvoor verdachte werd vrijgesproken. De rechtbank heeft verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar en zes maanden, waarbij de ernst van de feiten en de rol van verdachte in de criminele organisatie zwaar hebben meegewogen in de strafmaat.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VONNIS

Parketnummers: 13/997041-18 (A) en 13/997045-19 (B)

Datum uitspraak: 28 september 2020

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] ( [geboorteland] ) op [geboortedag] 1988,

ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het adres [adres]

,

verblijvende op het adres [adres 2] .

1. Onderzoek ter terechtzitting

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen van 9, 11 en 12 maart 2020, 1 april 2020 en 16 en 25 juni 2020. Het onderzoek is gesloten ter terechtzitting van 28 september 2020.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officieren van justitie, mrs. B.C. Niks en Z. Trokic ^[1] , en van wat verdachte en zijn raadsman, mr. F.J.E. Hogewind, naar voren hebben gebracht.

2. Inleiding

2.1

Megazaak, politieonderzoeken en verdachten

Deze zaak vloeit voort uit het politieonderzoek 26Wheeling.

Het onderzoek 26Wheeling ziet – kort samengevat – op voertuigcriminaliteit, witwassen, valsheid in geschrift, voorbereiding van ontploffing/brandstichting en moord, en een met deze feiten samenhangende criminele organisatie.

In het onderzoek 26Wheeling zijn (onder meer) de volgende personen als verdachte in beeld gekomen.

- [medeverdachte 1] ;

- [medeverdachte 2] ;

- [medeverdachte 3] ;

- [medeverdachte 4] ;

- [medeverdachte 5] ;

- [verdachte] ;

- [medeverdachte 6] ;

- [medeverdachte 7] .

De zaken tegen de hiervoor genoemde verdachten zijn door de rechtbank als een zogenoemde megazaak behandeld. Daarbij zijn ook de zaken tegen nog eens drie verdachten in een aanverwant politieonderzoek ( [onderzoeksnaam] ) behandeld. Verdachte [verdachte] is in dat onderzoek niet als verdachte in beeld gekomen.

2.2

Beschuldiging tegen [verdachte]

Verdachte wordt naar aanleiding van het onderzoek 26Wheeling in twee gevoegde zaken beschuldigd van – in totaal – zes strafbare feiten:

Zaak A

- deelneming aan een criminele organisatie, die tot oogmerk had het plegen van (gekwalificeerde) diefstallen, heling, witwassen, valsheid in geschrift en voorbereiding van ontploffing/brandstichting en moord, in de periode van 1 december 2017

tot en met 8 april 2019;

- opzettelijk aanwezig hebben van 26 tabletten MDMA en 2 gram Mefedron op 8 april 2019;

Zaak B

• (mede)plegen van heling van zes paspoorten en één rijbewijs op 8 april 2019 (primair) dan wel (mede)plegen van verduistering van die paspoorten en dat rijbewijs op 8 april 2019 (subsidiair);
• (mede)plegen van valsheid in geschrift tot verkrijging van een huurovereenkomst voor de woonruimte gelegen aan [adres 2] in de periode van 23 maart 2018 tot en met 17 mei 2018;
• (mede)plegen van heling van een Mini Cooper op 6 november 2018;
• (mede)plegen van witwassen van 500 euro op 8 april 2019.

De tekst van de integrale tenlasteleggingen zoals die (na wijziging) luidt is opgenomen in een bijlage die aan dit vonnis is gehecht en geldt als hier ingevoegd.

3. Voorvragen

De dagvaardingen zijn geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

4. Bewijs

4.1

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht de in zaak A onder 1 ten laste gelegde deelneming aan een criminele organisatie bewezen.

De officier van justitie heeft gemotiveerd uiteengezet waarom hij tot de conclusie komt dat er sprake is geweest van een criminele organisatie zoals omschreven in de tenlastelegging. Voor wat betreft het bewijs van de deelneming aan die organisatie door verdachte heeft de officier van justitie gewezen op de cruciale rol die verdachte binnen de organisatie heeft vervuld door aan [medeverdachte 1] garageboxen te verhuren, waardoor de auto’s uit het zicht van de politie konden worden gehaald. Verdachte is regelmatig gezien bij de garageboxen in Amstelveen en Zaandam, heeft katvangers gebruikt en spreekt regelmatig over ‘cleane platen’ en het ‘pakken’ en ‘nakken’ van voertuigen. Hieruit blijkt dat hij op de hoogte is van wat zijn bijdrage is aan de organisatie van [medeverdachte 1] . Verdachte liet zich in met heling van auto’s en het vervangen van kentekenplaten en er zijn bij hem 20 blanco autosleutels aangetroffen. Uit zaaksdossier 14 blijkt overduidelijk dat verdachte vrijwel alleen maar criminele intenties heeft, aldus de officier van justitie.

Voorts acht de officier van justitie bewezen de in zaak A onder 4 ^[2] en de in de zaak B onder 1 primair, 2, 3 en 4 ten laste gelegde feiten bewezen, respectievelijk:

• het opzettelijk aanwezig hebben van 26 MDMA-pillen en 2 gram Mefedron;
• het verwerven van zeven paspoorten en één rijbewijs, terwijl [verdachte] wist dat ze van misdrijf afkomstig waren;
• het gebruiken van vervalste documenten ter verkrijging van een huurovereenkomst;
• heling van een Mini Cooper op 6 november 2018;
• witwassen van tien 50-eurobiljetten.

4.2

Standpunt van de raadsman

De raadsman heeft in zaak A vrijspraak bepleit van de onder 1 ten laste gelegde deelneming aan een criminele organisatie. Verdachte heeft ontkend dat mevrouw [naam 1] een katvanger was bij de (onder)verhuur van de garages en dat hij wetenschap had van een criminele organisatie waar [medeverdachte 1] deel van uitmaakte. Uit niets blijkt dat verdachte behoorde tot de groepering van [medeverdachte 1] , de relatie was niet meer dan een zakelijk contact van verhuurder/huurder. Verdachte verhuurde aan veel verschillende personen en [medeverdachte 1] was één van hen. Het onderverhuren van een garagebox is niet strafbaar. Aan de diefstallen in de zaaksdossiers 1 t/m 11 en de misdrijven in het onderzoek [onderzoeksnaam] heeft verdachte niet deel genomen en die worden hem ook niet ten laste gelegd.

Er is geen bewijs dat verdachte op verzoek van [medeverdachte 1] door middel van het naar voren schuiven van mevrouw [naam 1] als katvanger garageboxen is gaan huren om die vervolgens door te verhuren aan [medeverdachte 1] . In de onderzoeksperiode van anderhalf jaar zijn zeer weinig telefonische en whatsapp contacten vastgesteld tussen cliënt en [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3] . Het contact met [medeverdachte 3] heeft verdachte in stand gehouden vanwege het innen van de huur van [medeverdachte 1] . Verdachte heeft met geen van de andere medeverdachten telefonisch contact gehad en wist van het bestaan van deze personen niet af. De bezoeken van verdachte aan de garageboxen hadden niets van doen met de criminele organisatie, verdachte bezocht de boxen als hij nieuwe huurders had.

Voorts heeft de raadsman in zaak A vrijspraak bepleit van het onder 4 ten laste gelegde voorhanden hebben van Mefedron. Ten aanzien van het ook onder 4 ten laste gelegde voorhanden hebben van MDMA-pillen heeft hij opgemerkt dat verdachte dit heeft erkend.

In zaak B heeft de raadsman betoogd dat verdachte van de onder 1 ten laste gelegde heling dan wel verduistering, de onder 3 ten laste gelegde heling en het onder 4 ten laste gelegde witwassen moet worden vrijgesproken. Over de onder 2 ten laste gelegde valsheid in geschrift heeft hij opgemerkt dat verdachte heeft erkend dit feit te hebben begaan.

4.3

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank acht bewezen dat verdachte heeft deelgenomen aan een criminele organisatie (feit 1, zaak A), de tenlastegelegde verdovende middelen aanwezig heeft gehad (feit 4, zaak A), opzetheling heeft gepleegd ten aanzien van zeven paspoorten en één rijbewijs (feit 1 primair, zaak B), valsheid in geschrift heeft gepleegd om een huurovereenkomst te verkrijgen (feit 2, zaak B) en schuldwitwassen van tien biljetten van 50 euro heeft gepleegd (feit 4, zaak B). De in zaak B onder 3 ten laste gelegde heling van een Mini Cooper acht de rechtbank niet bewezen.

De rechtbank zal een en ander hieronder motiveren en eindigen met de bewezenverklaring.

Feit 1, zaak A (ZD00, deelneming aan een criminele organisatie)

Beoordelingskader

Voor een veroordeling voor deelneming aan een criminele organisatie moet worden vastgesteld dat sprake is geweest van een organisatie, dat die organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven en dat de verdachte aan die organisatie heeft deelgenomen. Er moet sprake zijn van een samenwerkingsverband met een zekere duurzaamheid en structuur, tussen de verdachte en ten minste één andere persoon. Niet is vereist dat daarbij komt vast te staan dat een persoon om als deelnemer aan die organisatie te kunnen worden aangemerkt moet hebben samengewerkt met, althans bekend moet zijn geweest met alle andere personen die deel uitmaken van de organisatie of dat de samenstelling van het samenwerkingsverband steeds dezelfde is.

Voor ‘deelneming’ aan de organisatie is voldoende dat de verdachte in zijn algemeenheid weet (in de zin van onvoorwaardelijk opzet) dat de organisatie tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven. Niet vereist is dat hij wetenschap heeft van één of meer concrete misdrijven die door de organisatie worden beoogd of dat zijn opzet is gericht op het plegen van die misdrijven, ook niet wanneer het gaat om misdrijven van uiteenlopende aard. De verdachte hoeft niet bij meerdere misdrijven van de organisatie betrokken te zijn geweest. Het gaat er immers niet om of zijn opzet was gericht op het plegen van (meer) misdrijven of dat hij heeft deelgenomen aan (reeds binnen de organisatie gepleegde) misdrijven, maar of uit de bewijsmiddelen kan worden afgeleid dat hij heeft deelgenomen aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven.

Het opzet van de verdachte moet dus zijn gericht op het deelnemen aan de organisatie. Volgt uit de bewijsvoering dat de verdachte een aan de verwezenlijking van het oogmerk van de organisatie bijdragende of ondersteunende handeling heeft verricht, dan ligt daarin zijn wetenschap met betrekking tot dat oogmerk besloten. Volgt daarentegen uit de bewijsvoering slechts dat de verdachte voor deelnemers van een criminele organisatie hand- en spandiensten heeft verricht zonder dat daaruit kan worden afgeleid dat hij daarbij handelde in de wetenschap dat de organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven, dan staat daarmee niet vast dat de verdachte in zijn algemeenheid wist dat die organisatie bedoeld oogmerk had en levert het handelen van de verdachte geen deelneming aan een criminele organisatie op.

Bestaan criminele organisatie

De rechtbank stelt op basis van de bewijsmiddelen aan de hand van het hiervoor weergegeven beoordelingskader vast dat in de aan verdachte ten laste gelegde periode (van 1 december 2017 tot en met 8 april 2019), sprake was van een duurzaam en gestructureerd samenwerkingsverband, bestaande uit twee of meer personen, die tot oogmerk had het plegen van diefstallen, heling en valsheid in geschrifte. Deelnemers aan deze organisatie waren in ieder geval [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 6] en tussen hen was sprake van een zekere rolverdeling. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

[medeverdachte 1] was de leider van deze organisatie en was ook betrokken bij de uitvoering van strafbare feiten waar het oogmerk van de criminele organisatie op was gericht. De rechtbank acht namelijk bewezen dat [medeverdachte 1] in de periode van 13 maart 2018 tot en met 2 februari 2019 drie keer een voertuig heeft gestolen ^[3] en zes keer een voertuig geheeld. ^[4] Daarnaast blijkt uit het dossier dat hij contact had met alle hierna te bespreken deelnemers aan de organisatie. Uit de genoemde bewijsmiddelen blijkt dat [medeverdachte 1] gestolen en geheelde voertuigen stalde in garageboxen in Amersfoort, Amstelveen en Zaandam en dat kentekenplaten van de voertuigen werden vervangen door gestolen dan wel vervalste kentekenplaten.

Voor [medeverdachte 3] geldt dat hij een rol speelde bij het regelen van de boxen voor [medeverdachte 1] . Hij was op een gegeven moment tussenpersoon tussen [medeverdachte 1] en verdachte. ^[5] Uit de gesprekken tussen [medeverdachte 3] en [medeverdachte 1] leidt de rechtbank af dat hij het vertrouwen genoot van [medeverdachte 1] en dat hij op de hoogte was van de activiteiten van [medeverdachte 1] op het gebied van het helen en stelen van voertuigen en het stallen in boxen. In dit verband zijn van belang telefonische gesprekken tussen [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3] op 19 juli 2018 ^[6] , 20 juli 2018 ^[7] , 23 juli 2018 ^[8] , 14 augustus 2018 ^[9] , 19 augustus 2018 ^[10] en 3 november 2018 ^[11] en gesprekken op 27 oktober 2018 ^[12] , 17 februari 2019 ^[13] en 1 maart 2019 ^[14] tussen [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3] (en een onbekende man) in de VW Polo van [medeverdachte 1] . In die gesprekken doet [medeverdachte 3] bijvoorbeeld suggesties over te stelen auto’s en levert op die manier een bijdrage aan de criminele activiteiten van de organisatie. Uit zijn rol bij het regelen van de boxen blijkt dat het niet alleen bij gesprekken is gebleven. De rechtbank acht de rol van [medeverdachte 3] , mede gelet op de relatief lange duur dat hij in beeld komt, van voldoende gewicht om hem als deelnemer aan de criminele organisatie aan te merken.

Ook [medeverdachte 2] kan als deelnemer aan die organisatie worden aangemerkt. Hij is betrokken bij twee criminele feiten die zien op het oogmerk van de organisatie. Hij heeft namelijk twee opzethelingen van voertuigen gepleegd, waarbij hij heeft samengewerkt met [medeverdachte 1] . ^[15] Daarnaast gaat [medeverdachte 2] met [medeverdachte 1] mee naar verschillende boxen waar gestolen auto’s in staan, zoals bij de hiervoor genoemde helingen. Hij plaatst ook zelf triggers bij de boxen. ^[16]

De rechtbank merkt verder [medeverdachte 6] aan als deelnemer aan deze criminele organisatie. Hij heeft zich tweemaal schuldig gemaakt aan opzetheling van een voertuig, waarbij hij heeft samengewerkt met [medeverdachte 1] . ^[17] [medeverdachte 6] heeft daarmee bijgedragen aan de verwezenlijking van het oogmerk van de organisatie. Hoewel deze feiten in een relatief korte periode zijn gepleegd, vindt de rechtbank de rol van [medeverdachte 6] wel groot en duurzaam genoeg om hem als deelnemer aan de organisatie aan te merken. Voor zijn opzet op het deelnemen aan de criminele organisatie is van belang dat hij wist dat [medeverdachte 1] zich structureel bezig hield met voertuigcriminaliteit: niet alleen was [medeverdachte 1] betrokken bij de door [medeverdachte 6] verrichte handelingen met de voertuigen, ook wist [medeverdachte 6] dat [medeverdachte 1] de beschikking had over garageboxen en dat daarin de gestolen voertuigen werden gestald.

Oogmerk

Uit de bewijsmiddelen blijkt dat het oogmerk van de organisatie in ieder geval was gericht op het plegen van voertuigcriminaliteit: het stelen en helen van voertuigen en, door het plaatsen van gestolen of valse kentekens op die voertuigen, valsheid in geschrift.

De rechtbank is van oordeel dat onvoldoende is gebleken dat het oogmerk van de organisatie daarnaast ook was gericht op voorbereidingshandelingen voor brandstichting, ontploffing en/of moord, (gewoonte)witwassen en andere vormen van valsheid in geschrift. In het dossier wordt op basis van diverse onderzoeksresultaten de verdenking geuit dat bij de organisatie, in ieder geval bij [medeverdachte 1] , bekend was dat de kans zeer wel aanwezig was dat de door de organisatie gestolen en geheelde auto’s bestemd waren voor zware, georganiseerde criminaliteit. De rechtbank laat echter in het midden hoe daar tegen aan moet worden gekeken, nu hoe dan ook niet is gebleken van voldoende bewijs dat andere deelnemers dat oogmerk van voorbereidingshandelingen voor brandstichting, ontploffing en moord, deelden of daar wetenschap van hadden. Daarmee valt al de grondslag weg voor bewijs voor een criminele organisatie met dat oogmerk.

Ten aanzien van de deelneming van verdachte

De rechtbank merkt ook verdacht aan als deelnemer aan deze criminele organisatie. [medeverdachte 1] huurde de door de organisatie gebruikte garageboxen van verdachte. ^[18] Vanaf december 2017 komt verdachte uit het dossier naar voren als de verhuurder van meerdere garageboxen aan [medeverdachte 1] . De boxen huurde verdachte eerst zelf op naam van een bedrijf dat weer op naam was gesteld van een vriendin van hem, mevrouw [naam 1] . Volgens verdachte had hij samen met mevrouw [naam 1] bedacht een kledingbedrijf te starten voor haar. De boxen zouden ook voor dat bedrijf zijn gehuurd. Toen het kledingbedrijf niet van de grond kwam, zouden verdachte en [naam 1] hebben bedacht boxen onder te verhuren aan [medeverdachte 1] , om geld te verdienen. De rechtbank gelooft deze verklaring van verdachte niet. Uit het dossier, in het bijzonder de verklaring van mevrouw [naam 1] , komt naar voren dat een en ander is bedacht als schijnconstructie. Mevrouw [naam 1] heeft verklaard dat verdachte heeft verzonnen een nepbedrijf op haar naam te beginnen, dat zij naar de Kamer van Koophandel zijn gegaan, dat verdachte voorstelde garageboxen te huren, dat ze samen garageboxen hebben bezocht, dat verdachte alles regelde en ook de sleutels van de boxen kreeg, dat zij 150 euro per maand kreeg, dat zij zelf nooit de intentie had de boxen te gebruiken, dat zij niet wist waarom verdachte de boxen huurde en dat hij daar ook niets over zei. ^[19] Uit het gebruik van mevrouw [naam 1] als katvanger, leidt de rechtbank af dat verdachte wist dat [medeverdachte 1] de boxen ging gebruiken voor criminele activiteiten en verdachte om die reden wilde verhullen dat hij de boxen onderverhuurde. Die wetenschap blijkt ook uit door verdachte met [medeverdachte 3] gevoerde WhatsApp-gesprekken in augustus en september 2018 en april 2019. ^[20] De gesprekken gaan over criminele activiteiten met betrekking tot voertuigen, zo concludeert de rechtbank. Verdachte heeft ter terechtzitting erkend dat hij gesprekken met [medeverdachte 3] heeft gevoerd en dat die gesprekken inderdaad over criminele activiteiten met betrekking tot voertuigen gingen. ^[21] Daarbij is van belang dat ook [medeverdachte 3] een rol speelde bij het regelen van de boxen voor [medeverdachte 1] . Hij was op een gegeven moment tussenpersoon tussen [medeverdachte 1] en verdachte. ^[22] Verdachte heeft over die gesprekken met [medeverdachte 3] verklaard dat hij met hem heeft meegepraat, omdat hij nog geld tegoed had van [medeverdachte 1] in verband met de verhuur van de boxen. Wat daar ook van zij, in ieder geval had verdachte door die gesprekken wetenschap van de criminele bezigheden van [medeverdachte 3] , die, zoals verdachte wist, in nauw in contact stond met [medeverdachte 1] , en de criminele bestemming van de garageboxen die verdachte aan [medeverdachte 1] had verhuurd. Het opzet van verdachte op het deelnemen aan de criminele organisatie is daarmee voldoende gebleken. Wetenschap van concrete misdrijven van de organisatie is immers niet vereist, noch is vereist dat verdachte zelf heeft deelgenomen aan misdrijven waarop het oogmerk van de organisatie was gericht om als deelnemer te kunnen worden aangemerkt.

Feit 4, zaak A (ZD14, aanwezig hebben MDMA en Mefedron)

Op 8 april 2019 zijn tijdens een doorzoeking in de huurwoning van verdachte aan [adres 2] in de kamer naast de slaapkamer een gripzakje met wit poeder en een gripzakje met drie tabletten aangetroffen. In de kast in de slaapkamer, in het gedeelte waar voornamelijk mannenkleding en/of spullen lagen, is een gripzakje met 23 tabletten aangetroffen. ^[23] Uit onderzoek door een deskundige van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) blijkt dat de – in totaal – 26 tabletten MDMA bevatten. ^[24] Verdachte heeft erkend dat hij de tabletten voorhanden heeft gehad en dat dit MDMA-tabletten waren. ^[25] De rechtbank acht daarmee bewezen dat verdachte op 8 april 2019 de 26 MDMA-tabletten aanwezig heeft gehad. Het zakje met wit poeder is ook onderzocht door een deskundige van het NFI. Het poeder blijkt Mefedron te bevatten. ^[26] Hoewel verdachte heeft verklaard niets te weten van de Mefedron, acht de rechtbank ook bewezen dat hij dit aanwezig heeft gehad. Het zakje met Mefedron is immers aangetroffen in een kamer in de huurwoning van verdachte waar ook een aantal van de MDMA-pillen zijn aangetroffen. Verder heeft de vriendin van verdachte, die destijds samen met verdachte in de woning verbleef, verklaard het zakje poeder niet eerder te hebben gezien dan nadat de politie het had aangetroffen. Dat zij het buiten medeweten van verdachte in de woning heeft bewaard, acht de rechtbank niet aannemelijk. Ook de suggestie van verdachte dat vrienden de Mefedron in de woning hebben achtergelaten, vindt de rechtbank niet aannemelijk, nu het zakje in een kamer naast de slaapkamer is aangetroffen die blijkens de foto’s in het dossier als een soort opslagkamer werd gebruikt. Verdachte heeft op geen enkele manier heeft onderbouwd of aannemelijk gemaakt hoe het zakje dan op die plek terecht moet zijn gekomen. Uit de verklaring van de vriendin van verdachte blijkt daarentegen dat verdachte alle kamers in de woning gebruikte.

Feit 1, zaak B (ZD14A, heling dan wel verduistering van zes paspoorten en een rijbewijs)

Bij de doorzoeking in de huurwoning van verdachte aan [adres 2] op 8 april 2019 zijn in slaapkamer 2 in een AH-tas zes Nederlandse paspoorten en één Italiaans rijbewijs aangetroffen en in slaapkamer 3 in een kast nog een Nederlands paspoort. Het betreft paspoorten en een rijbewijs op naam van anderen dan verdachte en zijn ook in de woning verblijvende vriendin. ^[27] Het zijn echte en onvervalste documenten, zo heeft een documentdeskundige bij de Koninklijke Marechaussee vastgesteld. ^[28] De documenten blijken te zijn gesignaleerd als gestolen, verduisterd of vermist. ^[29]

Verdachte heeft verklaard dat een vriend van hem een paar dagen voor de doorzoeking een AH-tas met papieren erin had meegenomen naar zijn woning en was vergeten die tas weer mee te nemen. Volgens verdachte heeft hij die tas toen opgeborgen in de kamer naast de grote slaapkamer en heeft hij niet gezien dat daar documenten in zaten. De rechtbank vindt deze verklaring niet geloofwaardig. Bij de doorzoeking zijn namelijk niet alle paspoorten in de AH-tas aangetroffen. Eén paspoort lag in een kast in een andere slaapkamer. Verder heeft verdachte pas tijdens de inhoudelijke behandeling zijn verklaring afgelegd. Daarbij heeft hij niet willen zeggen wie de vriend is die de AH-tas zou hebben achtergelaten in zijn woning. Zijn verklaring is daardoor niet te verifiëren. De rechtbank concludeert dan ook dat verdachte deze verklaring heeft afgelegd om de waarheid te verhullen. Gelet hierop en gezien de overige onderzoeksbevindingen acht de rechtbank bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan opzetheling van de genoemde documenten.

Feit 2, zaak B (ZD14B, valsheid in geschrifte )

Verdachte heeft bekend dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan de ten laste gelegde valsheid in geschrifte bij het verkrijgen van zijn huurwoning aan [adres 2] . ^[30] Gelet op deze verklaring en de overige onderzoeksbevindingen ^[31] acht de rechtbank dit feit bewezen.

Feit 3, zaak B (ZD14C, heling Mini Cooper)

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van de heling van de Mini Cooper waar hij van wordt beschuldigd. Dat de Mini Cooper van diefstal afkomstig was, blijkt uit het dossier. Blijkens het dossier heeft verdachte gesprekken gevoerd over de Mini Cooper. Dat volgt ook uit zijn eigen verklaring. Volgens verdachte was hij als tussenpersoon betrokken bij de mogelijke aanschaf van de Mini Cooper en is hij ook naar de auto gaan kijken met de potentiële koper. Hij heeft verklaard dat het niet tot daadwerkelijke aanschaf van de Mini Cooper is gekomen. Nog daargelaten of verdachte nu als tussenpersoon of als koper geïnteresseerd was in de Mini Cooper, moet de rechtbank vaststellen dat het dossier geen bewijs bevat dat verdachte de Mini Cooper daadwerkelijk heeft verworven en voorhanden heeft gehad. Gelet hierop zal de rechtbank verdachte van dit feit vrijspreken.

Feit 4, zaak B (ZD14E, witwassen)

Tijdens de al eerder aangehaalde doorzoeking op 8 april 2019 in de huurwoning van verdachte aan [adres 2] zijn in een kast in een slaapkamer in een gedeelte waar voornamelijk mannenkleding en/of spullen lagen, tien biljetten van 50 euro tussen de sokken aangetroffen. De biljetten waren besmeurd met inkt. ^[32] De politie vermoedt dat de biljetten afkomstig zijn van een plofkraak. De kleur van de inkt waarmee de biljetten besmeurd zijn, is groen/blauw, een kleur inkt die normaal gesproken niet in geldcassettes in Nederland aanwezig is, maar veelal wel voorkomt in geldcassettes in Duitsland. De biljetten zijn afgegeven aan de Duitse politie voor nader onderzoek naar de herkomst van de inkt. ^[33] Uit onderzoek van de deskundige van het Forensisch Instituut (Landeskriminalamt Nordrhein-Westfalen) komt naar voren dat de biljetten resten van beveiligingsinkt bevatten en dat de inktlading uitsluitend werd geproduceerd voor Villiger-geldcassettesystemen voor de [naam bank 1] en aantoonbaar ook aanwezig was in een geldautomaat in Warendorf. ^[34] De rechtbank concludeert op grond van het voorgaande dat de biljetten afkomstig waren van een plofkraak en dus van een misdrijf. Verdachte heeft verklaard dat hij de biljetten heeft gekregen als borg voor lachgastanks en dat hij het geld bewaarde in zijn woning. ^[35] Hij zag er geen kwaad in dat de biljetten met inkt besmeurd waren. De rechtbank vindt echter dat verdachte strafbaar heeft gehandeld door de biljetten aan te nemen en te bewaren. Het is een feit van algemene bekendheid dat bankbiljetten die met opvallende inkt zijn besmeurd, niet pluis zijn. Verdachte had, zeker nu het om een tiental biljetten ging met dezelfde soort inktvlekken, moeten vermoeden dat de biljetten van misdrijf afkomstig waren. Door deze dan toch aan te nemen zonder zich te verzekeren van de legale herkomst van de biljetten en deze te bewaren, heeft hij zich schuldig gemaakt aan schuldwitwassen.

Slotsom

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van feit 3 in zaak B.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte

ten aanzien van feit 1, zaak A

in de periode van 1 december 2017 tot en met 8 april 2019 te Amsterdam en/of Amstelveen en/of Zaandam en/of Utrecht, althans in Nederland, heeft deelgenomen aan een organisatie,

bestaande uit hem, verdachte en andere personen, welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven, te weten:

- het plegen van (gekwalificeerde) diefstallen (als bedoeld in artikel 311 Wetboek van Strafrecht) en

- het plegen van opzetheling (als bedoeld in artikel 416 Wetboek van Strafrecht) en

- valsheid in geschrift en/of opzettelijk gebruik maken van een vals of vervalst geschrift en/of opzettelijk een vals of vervalst geschrift afleveren en/of voorhanden hebben (met betrekking tot valse en/of vervalste kentekenplaten (als bedoeld in artikel 225 lid 1 en lid 2 Wetboek van Strafrecht);

ten aanzien van feit 4, zaak A

op 8 april 2019 te Amsterdam opzettelijk aanwezig heeft gehad zesentwintig (26) tabletten van een materiaal bevattende MDMA en 2 gram van een materiaal bevattende Mefedron;

ten aanzien van feit 1 primair, zaak B

op 8 april 2019 te Amsterdam zeven (7) paspoorten, te weten:

- [paspoort 1] en

- [paspoort 2] en

- [paspoort 3] en

- [paspoort 4] en

- [paspoort 5] en

- [paspoort 6] en

- [paspoort 7]

en één Italiaans rijbewijs, te weten:

- [rijbewijs]

heeft voorhanden gehad, terwijl hij ten tijde van het voorhanden krijgen

van deze goederen wist, dat het een door misdrijf verkregen goed betrof;

ten aanzien van feit 2, zaak B

op tijdstippen in de periode van 23 maart 2018 tot en met 17 mei 2018 te Amsterdam (telkens) opzettelijk gebruik heeft gemaakt van:

• vervalste bankafschriften van de [naam bank 2] betreffende [verdachte] d.d. 1 december 2017 tot en met 31 december 2017 en
• een valse werkgeversverklaring van [naam bedrijf] betreffende [verdachte] d.d. 26 maart 2018 en
• valse loonstroken van [naam bedrijf] betreffende [verdachte] d.d. december 2017 en januari 2018 en februari 2018

elk zijnde een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen - als ware die geschriften telkens echt en onvervalst, bestaande dat gebruikmaken hierin dat verdachte voornoemde geschriften heeft overlegd tot verkrijging van een huurovereenkomst voor de woonruimte gelegen aan [adres 2] te Amsterdam en bestaande die valsheid of vervalsing hierin dat -zakelijk weergegeven-:

• uit voornoemde bankafschriften in strijd met de waarheid blijkt dat op de rekening van [verdachte] loon gestort is door [naam bedrijf] in de periode van 1 december 2017 tot en met 31 december 2017 en
• uit voornoemde werkgeversverklaring in strijd met de waarheid blijkt dat [verdachte] een arbeidsovereenkomst van onbepaalde tijd heeft en is aangesteld in vaste dienst sinds 2 november 2015 bij [naam bedrijf] tegen een bruto jaarsalaris van 52.067,64 en
• uit voornoemde loonstroken in strijd met de waarheid blijkt dat [verdachte] van werkgever [naam bedrijf] een netto loon van respectievelijk 2.785,14 in december 2017 en 2.794,76 in januari en februari 2018 en vakantiegeld heeft genoten;

ten aanzien van feit 4, zaak B

op 8 april 2019 te Amsterdam zich schuldig heeft gemaakt aan schuldwitwassen, immers

heeft hij een contant en met verf besmeurd geldbedrag van in totaal 500 euro voorhanden gehad, terwijl hij redelijkerwijs moest vermoeden, dat dat voorwerp - onmiddellijk of middellijk – afkomstig was uit enig misdrijf.

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het hiervoor bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals die hiervoor zijn weergegeven. In de voetnoten is verwezen naar de vindplaats in het dossier. Het betreft telkens wettige bewijsmiddelen.

6. Strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

7. Strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

8. Motivering van de straf

De officier van justitie heeft bij requisitoir gevorderd dat verdachte ter zake van de door hem bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar, met aftrek van voorarrest, met opheffing van de schorsing van de voorlopige hechtenis.

De rechtbank vindt oplegging van een gevangenisstraf van twee jaar en zes maanden in overeenstemming met de ernst van de bewezen feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en de persoon van verdachte, zoals van een en ander ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Uit de bewezen verklaarde feiten en hetgeen overigens naar voren komt in het dossier over verdachte komt het beeld naar voren van een man die zich weinig aantrekt van de regels. Hij opereert structureel in het criminele milieu, om daar zelf beter van te worden. Het gaat dan voornamelijk om financieel gewin, maar ook om het bezit van drugs en het verkrijgen van een huurwoning hebben hem tot criminaliteit aangezet. Zijn activiteiten in het kader van de criminele organisatie rondom [medeverdachte 1] zijn zeer kwalijk, omdat georganiseerde misdaad ontwrichtend werkt in de maatschappij. Verdachte heeft aan die ontwrichting bijgedragen en heeft door zijn bijdrage een rol gespeeld bij het verwezenlijken van de misdrijven, waarop die organisatie was gericht. Mede doordat verdachte boxen onderverhuurde aan de organisatie, waarin geheelde en gestolen auto’s uit het zicht konden worden gestald, kon de organisatie blijven voortbestaan en misdrijven blijven plegen. Verdachte heeft daarbij ook anderen meegetrokken in zijn criminele daden. Zo heeft hij een vriendin betrokken bij het huren van de boxen door haar te gebruiken om een schijnconstructie op te zetten. Ook blijkt uit het dossier dat hij er niet voor terugdeinst andere, kwetsbare personen te misbruiken voor zijn eigen financieel gewin. Wat het allemaal nog kwalijker maakt, is dat verdachte een andere keuze had kunnen maken. Hij beschikt over de capaciteiten om op universitair niveau te studeren, zo heeft hij zelf ook meermalen naar voren gebracht. Dat hij dan toch kiest voor het criminele pad, maakt die keuze tot een hele bewuste. Ook de proceshouding van verdachte is in dat verband illustratief. Hij bekent enkele feiten, die toch al dik met bewijs zijn belegd in het dossier. Over andere feiten, waarvoor het bewijs minder evident is, geeft hij geen openheid van zaken of legt hij verhullende verklaringen af. Dat verdachte blijkens zijn strafblad eerder is veroordeeld voor een vermogensmisdrijf en toch verder is gegaan met het plegen van strafbare feiten, onderstreept zijn criminele levenshouding. Gelet op al het voorgaande is oplegging van een forse gevangenisstraf passend en geboden.

De rechtbank acht anders dan de officier van justitie de ten laste gelegde heling van de Mini Cooper niet bewezen. De officier van justitie heeft dit feit ook meegewogen als een misdrijf van de criminele organisatie. Nu de rechtbank dit feit niet bewezen acht en bovendien ook het verband van de heling van de Mini Cooper met de criminele organisatie niet aanwezig acht, zal de rechtbank bij de straftoemeting naar beneden afwijken van hetgeen door de officier van justitie is gevorderd.

9. Beslag

De rechtbank heeft in deze zaak meerdere malen een beslaglijst ontvangen van het Openbaar Ministerie. De meest recente beslaglijst dateert van 20 mei 2020. De rechtbank gaat uit van die beslaglijst. Daarbij verdient opmerking dat op die lijst geen melding is gemaakt van een voorwerp onder nummer 34. De vordering van de officier van justitie ziet echter wel mede op een voorwerp met nummer 34. De met inkt besmeurde geldbiljetten zouden onder dit nummer vallen. De rechtbank zal de officier van justitie volgen in zijn vordering en ook een beslissing nemen over de met inkt besmeurde geldbiljetten. Ook overigens zal de rechtbank vrijwel volledig beslissen in overeenstemming met de vordering van de officier van justitie. Dat betekent dat, anders dan verzocht door de raadsman, het op de beslaglijst onder 1, 2, 3, 4 en 6 vermelde geld zal worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende en dat de rechtbank niet zal bepalen dat dit geld aan mevrouw [naam 2] , de vriendin van verdachte, wordt teruggegeven. Met de officier van justitie acht de rechtbank nader onderzoek nodig om vast te stellen wie de eigenaar van het geld is. Hierbij is van belang dat mevrouw [naam 2] nog niet over het geld is gehoord. Verder zal het geld vermeld onder 5, anders dan verzocht door de raadsman, niet aan verdachte worden teruggegeven, maar verbeurd worden verklaard. De rechtbank acht aannemelijk dat dit geld, 320 euro, uit de baten van het bewezen geachte is verkregen. Tot slot heeft de raadsman de rechtbank verzocht de sleutels vermeld onder 18 en 20, die van de ouders van verdachte zouden zijn, aan verdachte terug te geven. De rechtbank zal beslissen dat deze sleutels worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende.

10. Voorlopige hechtenis

De voorlopige hechtenis van verdachte is sinds 2 april 2020 geschorst. De rechtbank heeft die beslissing genomen, nadat de inhoudelijke behandeling in deze zaak moest worden aangehouden vanwege de maatregelen ter voorkoming van de verdere verspreiding van het coronavirus. De situatie zoals bedoeld in artikel 67a, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering (Sv) was op dat moment nog niet aan de orde. De rechtbank vond destijds dat die situatie wel in beeld kwam. Dat heeft de rechtbank meegewogen in de afweging van belangen, te meer nu door de maatregelen in verband met het coronavirus de afronding van de inhoudelijke behandeling een op dat moment onbekende vertraging zou gaan opgelopen. Wat betreft de persoonlijke omstandigheden van verdachte, heeft de rechtbank bij die afweging zijn medische problemen en in het bijzonder zijn luchtwegproblemen van belang geacht, nu dit een extra risico bij besmetting met het coronavirus oplevert. De rechtbank heeft alles afwegende toen geoordeeld dat op dat moment het persoonlijk belang van verdachte bij schorsing zwaarder woog dan het algemeen belang dat de voorlopige hechtenis zou voortduren. In eerste instantie heeft de rechtbank de voorlopige hechtenis geschorst tot aan de voortzetting van de inhoudelijke behandeling. Toen de inhoudelijke behandeling op 16 juni 2020 werd voortgezet, heeft de rechtbank de schorsing van de voorlopige hechtenis voor onbepaalde tijd laten voortduren.

De officier van justitie heeft de rechtbank bij requisitoir verzocht de schorsing van de voorlopige hechtenis bij uitspraak op te heffen.

Verdachte heeft de rechtbank verzocht de schorsing van zijn voorlopige hechtenis ook na de uitspraak te laten doorlopen.

De rechtbank merkt allereerst op dat de voorlopige hechtenis van verdachte thans is gebaseerd op feit 1 op het bevel tot inbewaringstelling in zaak A (deelneming aan een criminele organisatie, feit 1 op de dagvaarding in zaak A) en de feiten 1 tot en met 4 op de dagvaarding in zaak B. Nu de rechtbank verdachte zal vrijspreken van feit 3 in zaak B – schuld-/opzetheling van een Mini Cooper – acht de rechtbank voor dat feit geen ernstige bezwaren meer aanwezig. Dat feit vervalt dus als grondslag voor de voorlopige hechtenis.

De recidivegrond is, gelet op de bewezen verklaarde feiten en de hiervoor gegeven strafmotivering, nog onverkort aanwezig.

Verdachte zat bijna een jaar in voorarrest op het moment dat zijn voorlopige hechtenis werd geschorst, mede omdat de situatie als bedoeld in artikel 67a, derde lid, Sv in beeld leek te komen. Nu de rechtbank verdachte veroordeelt tot een gevangenisstraf van twee jaar en zes maanden is de situatie als bedoeld in artikel 67a, derde lid, Sv niet meer in beeld.

Verdachte heeft nog steeds luchtwegproblemen en het risico op besmetting met het coronavirus is niet verdwenen, maar mede gelet op de ontwikkelingen sedert het moment van de schorsingbeslissing op 2 april 2020 en de sindsdien wereldwijd opgedane ervaringen en inzichten met betrekking tot corona, ook in de penitentiaire instellingen, komt de rechtbank nu tot een andere belangenafweging.

Het algemeen belang dat is gediend bij detentie van verdachte weegt op dit moment zwaarder dan zijn persoonlijke belang bij zijn vrijheid. De rechtbank zal de schorsing van de voorlopige hechtenis daarom opheffen.

11. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen en maatregel zijn gegrond op de artikelen 33, 33a, 36b, 36d, 57, 140, 225, 416, 420quater van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet.

12. Beslissing

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart het in zaak B onder 3 ten laste gelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat verdachte het in zaak A onder 1 en 4 en het in zaak B onder 1 primair, 2 en 4 ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

ten aanzien van feit 1, zaak A

deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven;

ten aanzien van feit 4, zaak A

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod;

ten aanzien van feit 1 primair, zaak B

opzetheling;

ten aanzien van feit 2, zaak B

opzettelijk gebruik maken van een vals/vervalst geschrift, als bedoeld in artikel 225, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, als ware het echt en onvervalst;

ten aanzien van feit 4, zaak B

schuldwitwassen.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van
2 (twee) jaar en 6 (zes) maanden .

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Verklaart verbeurd:

- voorwerpen 5, 12, 19, 21, 22, 23, 27, 28, 29, 33, 34 en 35 op de beslaglijst.

Verklaart onttrokken aan het verkeer:

- voorwerpen 9, 13, 14, 15, 16, 30, 31 en 32 op de beslaglijst.

Gelast de teruggave aan verdachte van:

- voorwerpen 11, 16, 17 en 24 op de beslaglijst.

Gelast de bewaring ten behoeve van de rechthebbende van:

- voorwerpen 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 18, 20, 25 en 26 op de beslaglijst.

Heft op het bevel tot schorsing van de voorlopige hechtenis. Deze beslissing is afzonderlijk schriftelijk vastgelegd.

Dit vonnis is gewezen door

mr. A.A. Spoel, voorzitter,

mrs. M.A.E. Somsen en I. Mannen, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. R.R. Eijsten, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 28 september 2020.

Voetnoten

1. In het vervolg zullen zij gezamenlijk worden aangeduid als ‘de officier van justitie’.

2. De tenlastelegging in zaak A bevat geen feiten onder nummers 2 en 3.

3. ZD06, ZD07 en ZD 11, relaas en bijlagen.

4. ZD01, ZD 2, ZD3, ZD04, ZD05 en ZD09.

5. PD [verdachte] , pag. 64.

6. ZD00, pag. 83-84.

7. ZD00, pag. 150-151.

8. ZD00, pag. 74-75.

9. ZD00, pag. 91-92.

10. ZD00, pag. 160-161.

11. ZD00, pag. 180.

12. ZD00, pag. 76-77 en pag. 82

13. ZD00, pag. 93-94, pag. 154-155.

14. ZD00, pag. 170-171.

15. ZD02, relaas en bijlagen en ZD05, relaas en bijlagen.

16. Zie bijvoorbeeld ZD02 pag. 68-69 en ZD05 pag. 12.

17. ZD06, relaas en bijlagen en ZD07, relaas en bijlagen.

18. PD [verdachte] , pag. 64 en verklaring verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 12 maart 2020.

19. PD [naam 1] , pag. 37-40.

20. ZD00, pag. 581-632 (WhatsAppgesprekken), PD [verdachte] pag. 9 en 10 en verklaring verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 11 maart 2020 (toeschrijving telefoonnummer [telefoonnummer 1] aan [verdachte] ) en PD [medeverdachte 3] pag. 6 (toeschrijving telefoonnummer [telefoonnummer 2] aan [medeverdachte 3] ). De telefoonnummers eindigend op [telefoonnummer 2] en [nummer] schrijft de rechtbank ook toe aan [medeverdachte 3] , omdat die onder dezelfde naam ‘ [naam 3] ’ zijn opgeslagen in de telefoon, die is onderzocht. Het dossier bevat verder ook meerdere gesprekken gevoerd met het telefoonnummer eindigend op [telefoonnummer 2] , waarbij de gebruiker door stemherkenning is geïdentificeerd als [medeverdachte 3] .

21. Verklaring verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 12 maart 2020.

22. PD [verdachte] , pag. 64 en verklaring verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 12 maart 2020.

23. ZD14, pag. 10 e.v.

24. ZD14, pag. 15 e.v.

25. Verklaring verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 12 maart 2020.

26. ZD14, pag. 17 e.v.

27. ZD14A, pag. 1 e.v.

28. ZD14A, pag. 4 e.v.

29. ZD14A, pagina’s 10, 12, 14, 15, 21, 22, 23 en 24.

30. Verklaring van verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 12 maart 2020.

31. ZD14B, pagina’s 1 e.v., 26 e.v., 28, 29 e.v., 32 e.v., 41 e.v., 44 e.v. 46 e.v. en 52 e.v.

32. ZD14E, pag. 1 e.v.

33. ZD14E, pag. 15 e.v.

34. ZD14E, pag. 19 e.v.

35. Verklaring verdachte [verdachte] ter terechtzitting van 12 maart 2020.