ECLI:NL:RBAMS:2020:2217

• Datum uitspraak: 16 april 2020
• Publicatiedatum: 8 april 2020
• Zaaknummer: 8044737 CV EXPL 19-19657
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: A.W.J. Ros
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toewijzing van een gedeeltelijke vordering in een geschil over heraansluitingskosten en informatieverplichtingen bij een duurovereenkomst voor telefoniediensten

In deze zaak heeft de kantonrechter van de Rechtbank Amsterdam op 16 april 2020 uitspraak gedaan in een geschil tussen Tele2 Nederland B.V. (eisende partij) en een gedaagde partij die niet is verschenen. De zaak betreft een duurovereenkomst voor telefoniediensten waarbij de eisende partij heraansluitingskosten in rekening heeft gebracht. De kantonrechter heeft ambtshalve getoetst of deze kosten en de algemene voorwaarden van de eisende partij voldoen aan de wettelijke eisen van onredelijk bezwarende bedingen en informatieverplichtingen zoals vastgelegd in het Burgerlijk Wetboek.

De kantonrechter heeft vastgesteld dat de heraansluitingskosten, die in totaal € 56,00 bedragen, oneerlijk zijn en daarom buiten beschouwing worden gelaten. Dit is gebaseerd op de overweging dat de kosten niet zijn gelimiteerd en dat de eisende partij de consument kan dwingen tot betaling van mogelijk onredelijk hoge kosten. Daarnaast heeft de kantonrechter geoordeeld dat de eisende partij niet volledig heeft voldaan aan de informatieverplichtingen die voortvloeien uit de wet, met name artikel 6:230m en 6:230v lid 7 BW. Hierdoor is de vordering niet volledig toewijsbaar.

Uiteindelijk heeft de kantonrechter de hoofdsom gedeeltelijk toegewezen, waarbij € 192,22 aan hoofdsom is toegewezen, vermeerderd met wettelijke rente en buitengerechtelijke kosten. De kantonrechter heeft ook de proceskosten aan de zijde van de eisende partij toegewezen en het meer of anders gevorderde afgewezen. Dit vonnis is openbaar uitgesproken in aanwezigheid van de griffier.

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK AMSTERDAM

Afdeling privaatrecht

zaaknummer: 8044737 CV EXPL 19-19657

vonnis van: 16 april 2020

fno.: 991

vonnis van de kantonrechter

i n z a k e

Tele2 Nederland B.V.

gevestigd te Amsterdam

eisende partij

gemachtigde: LAVG Gerechtsdeurwaarders (Groningen)

t e g e n

[gedaagde partij]

wonende te [plaats]

gedaagde partij

niet verschenen

Verder verloop van de procedure

Bij tussenvonnis van 17 oktober 2019 is eisende partij in de gelegenheid gesteld om het bijgevoegde informatieformulier in te vullen en dit ingevulde formulier en de daarin aangegeven stukken in het geding te brengen, en een kopie hiervan aan gedaagde partij te sturen met de mededeling dat deze hierop kan reageren.

Eisende partij heeft op de rolzitting van 14 november 2019 een akte ingediend. Gedaagde partij heeft hierop niet gereageerd.

Vervolgens is een datum voor vonnis bepaald.

Gronden van de beslissing

De kantonrechter dient op grond van rechtspraak van het Hof van Justitie (4 juni 2009, C 243/08, punt 32) en de Hoge Raad (HR 13 september 2013 ECLI:NL:HR:2013:691) ambtshalve te beoordelen of de vordering gebaseerd is op onredelijk bezwarende bedingen. De kantonrechter dient ook ambtshalve te beoordelen of eisende partij, in het geval de overeenkomst op afstand of buiten verkoopruimte is gesloten na 13 juni 2014, heeft voldaan aan de verplichtingen die voortvloeien uit Afdeling 2B van Titel 5 van Boek 6 Burgerlijk Wetboek, zoals de wettelijke (pre)contractuele informatieverplichtingen.

Eisende partij stelt en/of uit de facturen volgt dat de vordering (mede) is gebaseerd op een beding in de algemene voorwaarden. Eisende partij heeft tweemaal heraansluitingskosten in rekening gebracht.

Eisende partij stelt dat het beding niet oneerlijk is, omdat zij de diensten tijdelijk heeft moeten opschorten, opnieuw heeft moeten activeren en hiervoor kosten heeft moeten maken. Daarvoor heeft eisende partij € 28,00 aan kosten in rekening gebracht, hetgeen volgens eisende partij niet oneerlijk is als bedoeld in de Richtlijn 93/13.

De kantonrechter overweegt als volgt. Vooropgesteld wordt dat de kosten in het beding niet zijn gelimiteerd. Daarnaast wordt de hoogte van het bij de consument in rekening te brengen bedrag niet in het beding genoemd. Dat maakt dat eisende partij telkens vrij spel heeft bij het maandelijks in rekening brengen van mogelijk (zeer) hoge kosten. Betaalt de consument de in rekening gebrachte heraansluitingskosten niet, dan kan eisende partij de aansluiting afgesloten houden totdat wordt betaald, waarna zij voornoemde kosten opnieuw in rekening kan brengen. Dit kan tot onaanvaardbaar hoge kosten leiden die niet meer in verhouding staan tot de ernst van de tekortkoming. In theorie kan eisende partij bij te late betaling van ook maar één dag elke maand ongelimiteerd kosten in rekening brengen. De kantonrechter is daarom van oordeel dat het beding het evenwicht tussen de uit de overeenkomst voortvloeiende rechten en verplichtingen van partijen ten nadele van de consument aanzienlijk verstoort. Dat betekent dat het beding oneerlijk is en buiten beschouwing wordt gelaten.

Het voorgaande betekent dat de heraansluitingskosten - in dit geval in totaal € 56,00 - op de gevorderde hoofdsom in mindering worden gebracht.

Nu de overeenkomst op afstand is gesloten na 13 juni 2014, dient eisende partij op grond van artikel 6:230m lid 1 jo 6:230v lid 7 BW - kort gezegd - voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst op afstand op passende, duidelijke en begrijpelijke wijze de in artikel 6:230m lid 1 BW opgesomde informatie aan de consument te verstrekken. Het doel van artikel 6:230m lid 1 BW is om de consument de mogelijkheid te geven een weloverwogen besluit te nemen over zijn aankoop. Een verwijzing achteraf naar waar de informatie als bedoeld in artikel 6:230m lid 1 BW op de website dan wel in de algemene voorwaarden kan worden gevonden is, gelet op voornoemd doel, niet in alle gevallen afdoende. Voorts dient eisende partij binnen een redelijke termijn na het sluiten van de overeenkomst een bevestiging van de overeenkomst te verstrekken met daarin wederom alle toepasselijke contractuele informatieverplichtingen op een duurzame gegevensdrager.

Wat betreft de precontractuele informatieverplichtingen licht eisende partij in een productie toe waar (maar overigens niet vanaf wanneer) de in artikel 6:230m lid 1 BW bedoelde en op de overeenkomst toepasselijke wettelijke informatieverplichtingen op haar website (dan wel de website van een derde partij via welke partij de overeenkomst is aangegaan) te vinden zijn, zoals bij de ‘veelgestelde vragen’. Eisende partij verwijst ook naar haar algemene voorwaarden. Uit de stellingen in de dagvaarding en de schermafdrukken ter onderbouwing daarvan blijkt naar het oordeel van de kantonrechter niet, althans onvoldoende dat eisende partij voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst, bijvoorbeeld gedurende het online bestelproces, alle van toepassing zijnde informatie van artikel 6:230m lid 1 BW op duidelijke en begrijpelijke wijze aan gedaagde partij heeft verstrekt. Ook een verwijzing naar bepalingen in haar algemene voorwaarden volstaat niet. Reden waarom niet kan worden vastgesteld dat eisende partij op juiste wijze aan haar informatieverplichtingen heeft voldaan.

Eisende partij heeft een e-mail in het geding gebracht waarin de overeenkomst aan gedaagde partij wordt bevestigd. In deze e-mail, die als duurzame gegevensdrager kan worden aangemerkt, wordt op een aantal van de contractuele informatieverplichtingen expliciet gewezen. Dat geldt echter niet voor:
- de ingangsdatum van de overeenkomst (in het stuk wordt alleen melding gedaan van een leveringsdatum van rond 20 april 2018) waardoor niet duidelijk is per wanneer eisende partij zich verbindt de diensten te verlenen en per wanneer voor gedaagde partij een betalingsverplichting ontstaat;

- het geografisch adres waar de handelaar gevestigd is;
- de wijze van betaling;

- informatie over klachtafhandelingsbeleid.

Gelet op het voorgaande moet worden geconcludeerd dat niet (volledig) aan de verplichtingen van artikel 6:230m lid 1 en 6:230v lid 7 BW is voldaan. Gelet op de jurisprudentie van het HvJEU dienen de consequenties daarvan doeltreffend, afschrikwekkend en evenredig te zijn. Dat betekent dat de vordering, ook indien voor het overige aan de voorwaarden voor toewijsbaarheid is voldaan, niet zonder meer kan worden toegewezen. Daarvan zou immers een onjuist signaal uitgaan naar handelaren die wel volledig aan hun verplichtingen voldoen. Anderzijds kan een algehele afwijzing van de vordering niet als ‘evenredig’ worden aangemerkt. Een en ander geeft de kantonrechter aanleiding de hoofdsom gedeeltelijk toe te wijzen. Afwijzing van 25% van de (resterende) hoofdsom acht de kantonrechter onder de gegeven omstandigheden een doeltreffende, afschrikwekkende en evenredige sanctie als hiervoor bedoeld. Toegewezen wordt € 192,22.

De hoogte van de buitengerechtelijke kosten wordt aangepast naar het toegewezen deel van de hoofdsom en het eventueel meer gevorderde wordt afgewezen. Voor zover een bedrag aan vervallen rente is gevorderd wordt dat afgewezen, omdat dat bedrag over een te hoge hoofdsom is berekend. De rente wordt toegewezen over de resterende hoofdsom vanaf de datum van de dagvaarding.

Beslissing

De kantonrechter:

veroordeelt gedaagde partij tot betaling aan eisende partij van:
- € 192,22 aan hoofdsom, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 21 augustus 2019 tot de dag van de algehele voldoening;
- € 40,00 aan buitengerechtelijke kosten;

veroordeelt gedaagde partij in de proceskosten, die tot op heden aan de zijde van eisende partij worden begroot op € 121,00 aan griffierecht, € 85,18 aan explootkosten en € 36,00 aan salaris gemachtigde, een en ander voor zover van toepassing, inclusief btw;

veroordeelt gedaagde partij in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 18,00 aan salaris gemachtigde, te verhogen met een bedrag van € 68,00 en de explootkosten van betekening van het vonnis, een en ander voor zover van toepassing inclusief btw, onder de voorwaarde dat gedaagde partij niet binnen veertien dagen na aanschrijving volledig aan dit vonnis heeft voldaan en betekening van het vonnis pas na veertien dagen na aanschrijving heeft plaatsgevonden;

verklaart de veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad;

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. A.W.J. Ros, kantonrechter, en in het openbaar uitgesproken op 16 april 2020 in tegenwoordigheid van de griffier.