ECLI:NL:RBAMS:2020:1750

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK AMSTERDAM

Team Familie & Jeugd

Parketnummer: 13.129263.19

Datum uitspraak: 7 februari 2020

Verkort vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de zaak tegen

[verdachte]

geboren te [geboorteplaats ] op [geboortedag] 2004,

wonende op het adres [adres].

De rechtbank heeft beraadslaagd naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 24 januari 2020.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. M.D. Braber en van wat verdachte en zijn raadsman, mr. B.H.J. van Rhijn, naar voren hebben gebracht.

Voorts heeft de rechtbank kennisgenomen van wat onder meer door mevrouw [persoon 1], namens de Raad voor de Kinderbescherming (hierna: de Raad), mevrouw [persoon 2], namens het Leger des Heils Jeugdbescherming en Reclassering (hierna: het LJR) en door de moeder van verdachte naar voren is gebracht.

Ook zijn de ouders van benadeelde partij [persoon 3], bijgestaan door mevrouw [persoon 4] namens Slachtoffer Hulp Nederland, ter zitting verschenen.

1.Tenlastelegging

Verdachte wordt verweten dat hij zich samen met zijn neven schuldig heeft gemaakt aan de gewelddadige beroving van [persoon 5] en [persoon 3] op 28 maart 2019 in Amsterdam en Duivendrecht. Daarbij zijn jassen, telefoons, sleutels en schoenen buit gemaakt en heeft [persoon 3] een gebroken kaak opgelopen.

Dit is als volgt aan verdachte ten laste gelegd:

1. de afpersing met anderen van [persoon 5] van goederen op 28 maart 2019 te Amsterdam/Duivendrecht;

2. de diefstal met geweld met anderen van goederen van [persoon 3] op 28 maart 2019 te Amsterdam/Duivendrecht, met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg.

De tekst van de integrale tenlastelegging is opgenomen in een bijlage die aan dit vonnis is gehecht en geldt als hier ingevoegd.

2.Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

3.Waardering van het bewijs

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat beide feiten kunnen worden bewezen.

De raadsman heeft geen bewijsverweren gevoerd.

De rechtbank overweegt als volgt.

Op grond van de feiten en omstandigheden die volgen uit de bewijsmiddelen komt de rechtbank tot het oordeel dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan zowel het onder 1 als het onder 2 ten laste gelegde.

Uit de aangiftes van [persoon 5], [persoon 3] en de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] blijkt dat zij – toen nog met een groep van negen personen – door drie jongens zijn aangesproken in de Media Markt en later door hen zijn achtervolgd vanaf de Burger King bij Bijlmer Arena. Uit de signalementen, de camerabeelden, de herkenningen en ook de verklaringen van de verdachten volgt dat deze drie jongens [medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [verdachte] zijn. Zij rennen achter aangevers en [persoon 6], een van de vrienden van aangevers, aan en stappen in dezelfde metro richting Strandvliet waar zij vervolgens samen met de aangevers ook uitstappen. Er worden door verdachte en zijn mededaders dreigende woorden geuit. In de metro is [persoon 3] vastgepakt en wordt zijn telefoon afgenomen door [verdachte]. Na het uitstappen dwingen verdachte en zijn mededaders de aangevers mee te lopen. [getuige 2] en twee andere jongens uit de groep van negen komen aan met de volgende metro, maar de twee andere vrienden worden weggestuurd door verdachten. [medeverdachte 2] en [verdachte] dirigeren [persoon 3] een kant op te lopen. [medeverdachte 1] richt zich op [persoon 5] en de twee overgebleven vrienden [persoon 6] en [getuige 2]. [persoon 3] wordt tegen zijn kaak geslagen door [medeverdachte 2]. Die kaak blijkt later gebroken te zijn, zoals volgt uit de letselverklaring. Terwijl [persoon 3] op de grond ligt pakt [medeverdachte 2] de schoenen van [persoon 3] en [verdachte] zijn jas (met daarin de sleutels). [getuige 2] en [persoon 6] rennen weg, terwijl [persoon 5] blijft staan. [persoon 5] wordt vervolgens geslagen door [medeverdachte 1] en moet eveneens zijn jas en telefoon afgeven. Alle drie de verdachten zijn hierna weggerend en hebben [persoon 3] met een bloedende mond zonder jas en schoenen en [persoon 5] zonder jas achtergelaten. Uiteindelijk worden de jassen, de telefoon van [persoon 5] en de schoenen later die dag teruggegeven via familieleden van [persoon 6] door de familie van [verdachte]. De telefoon en sleutels van [persoon 3] zijn niet teruggegeven.

De rechtbank houdt de drie verdachten samen verantwoordelijk voor de feiten. Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachten voortdurend gezamenlijk optrekken en door de aangevers en getuigen ook als één (dader)groep worden gezien. Naar het oordeel van de rechtbank is dan ook sprake geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de drie verdachten, waarbij een ieder een eigen wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan het geheel van strafbare feiten. Er is sprake geweest van een reeks van gebeurtenissen op verschillende plaatsen waarin verdachte en zijn mededaders de slachtoffers volgden, aanspraken, intimideerden, een telefoon afpakten in de metro en vervolgens de twee slachtoffers op het metrostation beroofden. Wie welke handelingen precies verrichtte was daarbij meer toeval nu zij alle essentieel waren voor de bedreigende situatie waardoor de slachtoffers zich gedwongen voelden mee te lopen en zich niet te verzetten toen zij werden beroofd. [verdachte] is daarmee ook verantwoordelijk voor het geweld dat is gepleegd door [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2].

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde:

op 28 maart 2019 te Amsterdam en te Duivendrecht, op de openbare weg, tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk om zich en anderen wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en bedreiging met geweld [persoon 5] heeft gedwongen tot de afgifte van een jas en een telefoon, toebehorende aan die [persoon 5], door

- voornoemde [persoon 5] te volgen en achterna te rennen en

- voornoemde [persoon 5] te dwingen, verdachte en zijn mededaders mee te lopen en

- tegen voornoemde [persoon 5] te zeggen dat wegrennen geen zin had en als hij

niet meeliep en/of weg zou rennen dat zij hem dan zouden gaan steken en taseren en

- voornoemde [persoon 5] (met kracht) tegen diens gezicht te slaan en

- tegen voornoemde [persoon 5] te zeggen dat hij zijn jas moest uittrekken en zijn jas en telefoon moest afgeven;

ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde:

op 28 maart 2019 te Amsterdam en te Duivendrecht, op de openbare weg, tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een jas (met sleutels) en een telefoon en schoenen, toebehorende aan [persoon 3], welke diefstal werd voorafgegaan en vergezeld van geweld en bedreiging met geweld tegen voornoemde [persoon 3], gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, welk geweld en welke bedreiging met geweld hierin bestonden, dat hij, verdachte en zijn mededaders

- voornoemde [persoon 3] hebben gevolgd en achterna gerend en

- voornoemde [persoon 3] hebben gedwongen, met hem, verdachte en zijn mededaders mee te lopen en

- tegen voornoemde [persoon 3] hebben gezegd dat wegrennen geen zin had en dat hij, zijn telefoon en pincode moest geven en

- voornoemde [persoon 3] hebben vastgepakt en vastgehouden en

- ( met kracht) voornoemde telefoon uit de hand van voornoemde [persoon 3] hebben getrokken en

- voornoemde [persoon 3] (met grote kracht) tegen diens kaak hebben gestompt of geslagen en

- ( toen voornoemde [persoon 3] weerloos op de grond lag) de schoenen en de jas van voornoemde [persoon 3] hebben weggenomen, welke voornoemd feit zwaar lichamelijk letsel (te weten een gebroken kaak (kaakfractuur) voor voornoemde [persoon 3] ten gevolge heeft gehad.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in zijn verdediging geschaad.

4.Bewijs

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

5.Strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

6.Strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

7.Motivering van de straffen

De officier van justitie heeft bij requisitoir gevorderd dat verdachte ter zake van de door haar onder 1 en 2 bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een jeugddetentie voor de duur van 32 dagen, met aftrek van voorarrest, waarvan 14 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. Daarbij dienen de bijzondere voorwaarden te worden opgelegd zoals door de Raad geadviseerd en dient verdachte toezicht en begeleiding te krijgen van het LJR.

Daarnaast dient aan verdachte een werkstraf te worden opgelegd van 70 uren, subsidiair 35 dagen jeugddetentie.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat bij de strafoplegging dient te worden volstaan met een jeugddetentie die gelijk is aan het voorarrest. Hij heeft verklaard hoe het feit heeft plaatsgevonden en wat zijn rol daarbij was. Daar verdient hij straf voor, maar de eis is buitenproportioneel. Ook een voorwaardelijk strafdeel is niet nodig. Gedurende de lange schorsingsperiode heeft hij zich aan alle voorwaarden gehouden, Verdachte verdient nu de kans om te laten zien dat dit een incident was en zich heeft ontwikkeld. Verdachte wil ook niet begeleid worden door de jeugdreclassering en is niet gemotiveerd om mee te werken.

De rechtbank ziet aanleiding om bij de strafoplegging acht te slaan op de afspraken zoals deze ten aanzien van een aantal delictsgroepen zijn neergelegd in de Landelijke Oriëntatiepunten voor straftoemeting Jeugd, die dienen ter bevordering van de rechtseenheid in de strafoplegging. Bij de vaststelling van deze oriëntatiepunten wordt uitgegaan van het modale feit gepleegd door
first offenders.

Uitgangspunt bij diefstal met geweld / afpersing is 60 uur werkstraf dan wel 1 maand jeugddetentie, waarbij strafverzwarende omstandigheden de strafmaat naar boven kunnen wijzigen. Iedere strafverzwarende omstandigheid geldt daarbij in beginsel voor 60 uur werkstraf dan wel 1 maand jeugddetentie. In dit geval is sprake van twee straatroven met twee jonge slachtoffers in georganiseerd verband en waarbij één slachtoffer zwaar lichamelijk letsel heeft opgelopen.

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals van een en ander ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft zich samen met twee anderen schuldig gemaakt aan de gewelddadige beroving van twee twaalfjarige jongens. Die jongens zijn door de verdachten achterna gezeten vanaf de Arena Boulevard tot aan metrostation Strandvliet. De jonge slachtoffers zijn bedreigd en vervolgens is er geweld tegen hen gepleegd. De telefoon van [persoon 3] is door verdachte afgepakt in de metro. [persoon 3] wordt later door een medeverdachte dermate hard geslagen dat zijn kaak is gebroken. Daarna zijn hem door verdachte zijn jas en door een medeverdachte zijn schoenen afgepakt. [persoon 3] heeft veel pijn gehad en is behandeld door de kaakchirurg. Hij heeft twee weken slechts vloeibaar voedsel mogen eten. [persoon 3] is door dit incident erg boos geweest. [persoon 5] is door een medeverdachte geslagen en heeft zijn jas en telefoon af moeten geven. Hij heeft pijn gehad en is heel erg bang geweest. Die angst heeft nog maanden geduurd. [persoon 5] durfde niet alleen naar school, sliep slecht en was bang voor herhaling. In ieder geval tot het moment van indienen van de vordering benadeelde partij (september 2019) durfde [persoon 5] nog steeds niet met de metro te reizen. Verdachte heeft op geen enkele manier rekening gehouden met deze gevolgen voor de slachtoffers en heeft enkel oog gehad voor zijn eigen belang, namelijk het verkrijgen van goederen die de beroving zouden opleveren. De rechtbank rekent dit verdachte ernstig aan. Daarnaast wakkeren dergelijke feiten, gepleegd op de openbare weg, gevoelens van angst en onveiligheid onder burgers aan.

De rechtbank heeft kennisgenomen van een Uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 18 december 2019 waaruit blijkt dat verdachte niet eerder strafrechtelijk is veroordeeld. Hij zal dan ook worden aangemerkt als first offender.

De rechtbank heeft voorts kennisgenomen van de rapportages van de Raad, waaronder die van 17 januari 2020, die in het kader van de persoonlijke omstandigheden van verdachte zijn opgemaakt.

Ter zitting heeft de Raad alsnog geadviseerd om een maatregel toezicht en begeleiding op te leggen naast een deels voorwaardelijke werkstraf. Daarbij dienen de bijzondere voorwaarden te worden opgelegd dat verdachte meewerkt met de Intensieve Forensische Aanpak (IFA) vanuit Spirit en naar school en/of stage gaat volgens het rooster. Het delict moet indringender met verdachte worden besproken. Verdachte geeft geen enkele openheid over dit feit en neemt geen verantwoordelijkheid. Er is sprake van schoolverzuim en verdachte heeft nog steeds geen stage.

Het LJR heeft zich aangesloten bij dit advies. Verdachte is onvoldoende open over zijn doen en laten. School en ouders weten niet altijd waar hij is.

Hoewel het gebruikelijk is om aan first-offenders van dit soort delicten niet direct onvoorwaardelijke jeugddetentie op te leggen, zal de rechtbank dat gelet op de ernst van de feiten en de gevolgen daarvan in dit geval wel doen. De jeugddetentie zal daarbij echter gelijk worden gesteld aan de duur van de tijd die verdachte al in voorarrest heeft doorgebracht. Anders dan de raadsman heeft bepleit rechtvaardigt de ernst van de feiten meer straf. Daarom zal aan verdachte daarnaast nog een werkstraf worden opgelegd. Een deel van die werkstraf zal in voorwaardelijke vorm worden opgelegd. De verdachte heeft zich tijdens de schorsing weliswaar gehouden aan de voorwaarden, maar er zijn wel zorgen zodat een maatregel toezicht en begeleiding nodig wordt geacht. Gelet op de adviezen van de Raad en LJR zullen daaraan diverse bijzondere voorwaarden worden verbonden ter voorkoming van herhaling. Verdachte zal moeten meewerken met IFA. Hij moet naar school gaan volgens zijn rooster en hij moet een positieve dagbesteding realiseren en behouden in de vorm van een bijbaan dan wel sport. De rechtbank zal de proeftijd van de maatregel toezicht en begeleiding bepalen op 1 jaar in plaats van de gevorderde 2 jaar, omdat verdachte al gedurende een lange schorsingsperiode is begeleid door het LJR.

Ten aanzien van de benadeelde partijen

[persoon 5]

De benadeelde partij [persoon 5] vordert € 65,15 aan materiële schadevergoeding en € 650,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde handelen van verdachte en zijn medeverdachten rechtstreeks schade heeft geleden.

De rechtbank is – met de officier van justitie en de raadsman – van oordeel dat de vordering gedeeltelijk voor toewijzing vatbaar is.

De rechtbank is van oordeel dat de vordering tot materiële schadevergoeding tot een bedrag van in totaal € 5,15 zal worden toegewezen. Dit betreffen de reiskosten. De kosten met betrekking tot de beschadigde mobiele telefoon (€ 60,-) acht de rechtbank onvoldoende onderbouwd nu uit de stukken niet volgt dat de telefoon beschadigd is al dan niet als gevolg van de straatroof, zodat de benadeelde partij voor dat deel van de vordering niet-ontvankelijk zal worden verklaard.

Daarnaast waardeert de rechtbank – evenals de officier van justitie – de immateriële schade op € 500,- en zal zij de vordering voor het overige niet-ontvankelijk verklaren.

Verdachte wordt – hoofdelijk – veroordeeld om het toegewezen bedrag van de vordering, te weten € 505,15 te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (28 maart 2019) tot aan de dag van de algehele voldoening, te betalen aan [persoon 5].

In het belang van [persoon 5] wordt als extra waarborg voor betaling de schadevergoedingsmaatregel aan verdachte opgelegd.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De benadeelde partij kan het resterende deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

[persoon 3]

De benadeelde partij [persoon 3] vordert € 35,92 aan materiële schadevergoeding en € 800,- aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het onder 2 bewezen verklaarde handelen van verdachte rechtstreeks schade heeft geleden.

De rechtbank is – met de officier van justitie en de raadsman – van oordeel dat verdachte samen met de medeverdachten tot vergoeding van die schade is gehouden zodat de vordering zal worden toegewezen.

Verdachte wordt – hoofdelijk – veroordeeld om het gevorderde bedrag, te weten € 835,92 te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (28 maart 2019) tot aan de dag van de algehele voldoening, te betalen aan [persoon 3].

In het belang van [persoon 3] wordt als extra waarborg voor betaling de schadevergoedingsmaatregel aan verdachte opgelegd.

8.Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 36f, 77a, 77g, 77i, 77m, 77n, 77x, 77y, 77z, 77gg, 312 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

9.Beslissing

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 3 is aangegeven.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

ten aanzien van het onder 1 bewezen verklaarde:

afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd op de openbare weg en het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen

ten aanzien van het onder 2 bewezen verklaarde:

diefstal voorafgegaan en vergezeld van geweld en bedreiging met geweld, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, terwijl het feit wordt gepleegd op de openbare weg en het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [verdachte] daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een jeugddetentie van
18 (achttien) dagen.

Beveelt dat de tijd die door verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, te weten 18 dagen, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Veroordeelt verdachte tot een taakstraf bestaande uit een werkstraf voor de duur van
100 (honderd) uren.

Beveelt dat, als de verdachte de taakstraf niet naar behoren heeft verricht, vervangende jeugddetentie zal worden toegepast voor de duur van 50 (vijftig) dagen.

Bepaalt dat een gedeelte van de taakstraf groot 40 (veertig) uur,
nietten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten wegens niet nakoming van na te melden voorwaarden;

stelt de proeftijd vast op 2
(twee) jaaronder de algemene voorwaarde dat de veroordeelde:

- zich voor het einde van die proeftijd niet zal schuldig maken aan een strafbaar feit;

en
- gedurende het eerste jaar van de proeftijd -onder de bijzondere voorwaarden dat de veroordeelde:

- meewerkt aan de Intensieve Forensische Aanpak vanuit Spirit;

- naar school dan wel stage gaat volgens zijn rooster;

- meewerkt aan het realiseren en behouden van een positieve vrijetijdsbesteding in de vorm van een bijbaan of sport;

Van rechtswege gelden tevens de voorwaarden dat veroordeelde:

- ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit zijn medewerking zal verlenen aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 Wet op de identificatieplicht ter inzage zal aanbieden;

- zijn medewerking zal verlenen aan het door de jeugdreclassering te houden toezicht, bedoeld in artikel 77aa, eerste tot en met het vierde lid, van het Wetboek van Strafrecht, de medewerking aan huisbezoeken daaronder begrepen;

Geeft opdracht aan het
Leger des Heils Jeugdbescherming en Reclasseringtot het houden van toezicht op de naleving van voormelde voorwaarden en de veroordeelde ten behoeve daarvan te begeleiden.

Beveelt dat, als de verdachte het voorwaardelijk deel van de taakstraf bij tenuitvoerlegging niet naar behoren heeft verricht, vervangende jeugddetentie zal worden toegepast voor de duur van 20 (twintig) dagen.

Wijst de vordering van de benadeelde partij
[persoon 5]toe tot een bedrag van € 505,15 (vijfhonderdvijf euro en vijftien cent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte aan [persoon 5] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen.

Als daarnaast een ander of anderen worden veroordeeld om dezelfde schade te vergoeden, hoeft verdachte alleen het bedrag te betalen dat niet al door of namens die ander of anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij [persoon 5] gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij [persoon 5] voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering is.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [persoon 5], te betalen de som van € 505,15 (vijfhonderdvijf euro en vijftien cent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening. Behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens anderen is betaald.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Wijst de vordering van de benadeelde partij
[persoon 3]toe tot een bedrag van € 835,92 (achthonderdvijfendertig euro en tweeënnegentig cent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte aan [persoon 3] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen.

Als daarnaast een ander of anderen worden veroordeeld om dezelfde schade te vergoeden, hoeft verdachte alleen het bedrag te betalen dat niet al door of namens die ander of anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij [persoon 3] gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op, aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [persoon 3], te betalen de som van € 835,92 (achthonderdvijfendertig euro en tweeënnegentig cent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening. Behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens anderen is betaald.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Heft op het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis.

Dit vonnis is gewezen door

mr. I.M. Nusselder, voorzitter tevens kinderrechter,

mrs. H.M. Patijn en M. van der Kaay, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. P. Tanis, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 7 februari 2020.

[...]