ECLI:NL:RBAMS:2019:2120

• Datum uitspraak: 15 februari 2019
• Publicatiedatum: 22 maart 2019
• Zaaknummer: 13/706027-16
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: F. Dekkers; N.J. Koene; A.C.J. Klaver
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Witwassen van geldbedrag en de beoordeling van de strafbaarheid

In deze strafzaak, behandeld door de Rechtbank Amsterdam, is de verdachte beschuldigd van witwassen van een geldbedrag van € 5.000,-. De rechtbank heeft op 15 februari 2019 uitspraak gedaan na een onderzoek ter terechtzitting op 18 januari 2019 en 15 februari 2019. De verdachte, geboren in 1988 en zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland, heeft verklaard dat hij op 29 oktober 2014 een bedrag van € 5.000,- op zijn bankrekening heeft ontvangen, dat hij vervolgens contant heeft opgenomen en aan derden heeft afgegeven. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het verbergen en verhullen van de herkomst van dit geldbedrag, waarvan hij redelijkerwijs had moeten vermoeden dat het afkomstig was uit een misdrijf.

De rechtbank heeft de vordering van de officier van justitie, mr. A. Kerkhoff, gevolgd en de verdachte veroordeeld tot een geldboete van € 750,-, bij gebreke van betaling te vervangen door hechtenis van 15 dagen. De rechtbank heeft daarbij rekening gehouden met de overschrijding van de redelijke termijn van meer dan één jaar, wat heeft geleid tot een afwijking van de gebruikelijke strafmaat. Daarnaast is er een schadevergoeding toegewezen aan de benadeelde partij, die € 5.004,20 vorderde, te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank heeft geoordeeld dat de vordering van de benadeelde partij niet onrechtmatig of ongegrond was en heeft deze hoofdelijk toegewezen.

De rechtbank heeft de verdachte ook veroordeeld tot betaling van de schadevergoeding aan de benadeelde partij, met de mogelijkheid van hechtenis bij gebreke van betaling. De beslissing is gegrond op de artikelen 24, 24c, 36f, 47, en 420bis van het Wetboek van Strafrecht. Het vonnis is uitgesproken door mr. F. Dekkers, voorzitter, en mrs. N.J. Koene en A.C.J. Klaver, rechters, in aanwezigheid van mr. F.F. van Lier, griffier.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VERKORT VONNIS

Parketnummer: 13/706027-16

Datum uitspraak: 15 februari 2019

Verkort vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] ( [geboorteland] ) op [geboortedag] 1988,

zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland.

1. Het onderzoek ter terechtzitting

Dit verkort vonnis is bij verstek gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 18 januari 2019 (inhoudelijke behandeling) en 15 februari 2019 (sluiting van het onderzoek ter terechtzitting).

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. A. Kerkhoff.

2. Tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op een of meerdere tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 29 oktober 2014 tot en met 13 april 2015 te Zaandam en/of te Amsterdam, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

- van (een) voorwerp(en), te weten een geldbedrag(en) (van 5.000 euro), de werkelijke aard, de herkomst, de vindplaats, de vervreemding en/of de verplaatsing heeft verborgen en/of heeft verhuld en/of

- heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende op (een) voorwerp(en), te weten voornoemd(e) geldbedrag(en), was en/of

- heeft verborgen en/of verhuld wie (een) voorwerp(en), te weten voornoemd(e) geldbedrag(en), voorhanden heeft gehad en/of

- ( een) voorwerp(en), te weten een of meerdere geldbedrag(en) (van 5.000 euro), heeft verworven, voorhanden heeft gehad, heeft overgedragen en/of omgezet, althans van (een) voorwerp(en), te weten voornoemde geldbedrag(en), gebruik heeft gemaakt,

terwijl hij, verdachte en/of zijn mededader(s) wist(en), althans redelijkerwijs had(den) moeten vermoeden, dat dat/die voorwerp(en) geheel of gedeeltelijk - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf.

3. Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van het ten laste gelegde feit en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

4. Waardering van het bewijs

De rechtbank acht – met de officier van justitie – het ten laste gelegde feit bewezen.

4.1.

Bewijsoverweging

Van misdrijf afkomstig

Verdachte heeft verklaard dat het klopt dat op 29 oktober 2014 een geldbedrag van € 5.000,- op zijn bankrekening is overgemaakt en dat hij dat geld vervolgens heeft gepind en aan derden heeft afgegeven. Hij zou daarvoor een geldbedrag van € 500,- krijgen. Verdachte verklaart eveneens dat hij de gang van zaken vreemd vond, maar dat hij het geld nodig had en het daarom toch heeft gedaan. Verdachte heeft aldus door mensen die hij niet goed kent geld op zijn rekening laten storten en wist niet waar dat geld precies van afkomstig was. Vervolgens heeft hij het geld contant opgenomen en afgegeven. Verdachte heeft geen onderzoek verricht naar het door hem te ontvangen geld. Onder deze omstandigheden is er sprake van voorwaardelijk opzet, nu verdachte naar het oordeel van de rechtbank bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat het geldbedrag dat op zijn bankrekening is gestort van misdrijf afkomstig was.

4.2.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat verdachte:

op 29 oktober 2014 in Nederland, tezamen en in vereniging met anderen,

- van een voorwerp, te weten een geldbedrag van 5.000 euro, de werkelijke aard, de herkomst en de vindplaats, heeft verborgen en heeft verhuld en

- heeft verhuld wie de rechthebbende op een voorwerp, te weten voornoemd geldbedrag, was en

- heeft verhuld wie een voorwerp, te weten voornoemd geldbedrag, voorhanden heeft gehad en

- een voorwerp, te weten een geldbedrag van 5.000 euro, heeft verworven, voorhanden heeft gehad en heeft overgedragen,

terwijl hij, verdachte en zijn mededaders wisten, dat dat voorwerp geheel of gedeeltelijk - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

5. Het bewijs

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat. Indien tegen dit verkort vonnis hoger beroep wordt ingesteld, worden de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het verkort vonnis. Deze aanvulling wordt dan aan het verkort vonnis gehecht.

6. De strafbaarheid van het feit

Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

7. De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

8. Motivering van de straf

8.1.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft bij requisitoir gevorderd dat verdachte ter zake van het door haar bewezen geachte feit zal worden veroordeeld tot een geldboete van € 750,00, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis van 15 dagen. Bij de strafeis heeft de officier van justitie rekening gehouden met een overschrijding van de redelijke termijn van meer dan één jaar.

8.2.

Het oordeel van de rechtbank

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon en de draagkracht van verdachte, zoals van een en ander ter terechtzitting is gebleken.

Verdachte heeft zich, door middel van het ter beschikking stellen van zijn bankrekening en het opnemen van het gestorte geldbedrag, schuldig gemaakt aan witwassen. Door witwassen wordt de integriteit van het financiële en economische verkeer aangetast en het draagt bij aan de instandhouding van criminaliteit. Witwassen dekt namelijk onderliggende strafbare feiten af en realiseert de mogelijkheid van geldelijke beloning voor die strafbare feiten. Verdachte heeft daaraan een bijdrage geleverd. Hoewel de rechtbank verdachte als medepleger beschouwt, ziet zij dat verdachte een kleine rol had en slechts in geringe mate heeft geprofiteerd van het witwassen, nu hij slecht een klein deel van het bedrag als beloning heeft ontvangen.

De rechtbank heeft ook gekeken naar het strafblad van verdachte van 11 december 2018. Daaruit volgt dat geen sprake is van eerdere veroordelingen.

Er is geen specifiek LOVS-oriëntatiepunt met betrekking tot witwassen. Het oriëntatiepunt Fraude is van toepassing verklaard op witwassen, indien dit in een frauduleuze context heeft plaatsgevonden. . Witwassen wordt, net als fraudedelicten, ernstiger en stafwaardiger naarmate de bedragen waar het om gaat hoger worden. De rechtbank gaat uit van een benadelingsbedrag van € 5.000,-, zijnde het totaal van het op de rekening van verdachte gestort bedrag. Op grond daarvan is de rechtbank van oordeel dat in beginsel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van een maand of een taakstraf passend en geboden is. De strafeis van de officier van justitie sluit daar niet bij aan.

De rechtbank stelt daarnaast vast dat in deze strafzaak sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn. Als uitgangspunt geldt dat binnen een termijn van twee jaar na aanvang van de redelijke termijn vonnis moet worden gewezen. De redelijke termijn is in dit geval beginnen te lopen vanaf het moment waarop de inleidende dagvaarding aan verdachte is betekend, te weten 4 november 2016. Tussen die datum en de datum van het vonnis – 15 februari 2019 – ligt een periode van ruim drie jaar. Deze overschrijding van de redelijke termijn met ruim één jaar is niet wijten aan de verdediging. Overeenkomstig vaste jurisprudentie van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2008:BD2578) wordt bij een dusdanige overschrijding worden gehandeld naar bevind van zaken. De rechtbank zal gelet op de overschrijding van de redelijke termijn afwijken van het uitgangspunt tot het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf of taakstraf, en aan verdachte een geldboete conform de eis van de officier van justitie opleggen.

Alles afwegende komt de rechtbank tot het oordeel dat een geldboete van zevenhonderdvijftig euro passend en geboden is.

9. Ten aanzien van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [persoon] vordert € 5.004,20 aan materiële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De kostenposten bestaan uit een onterecht overgemaakt geldbedrag van € 5.000,- en € 4,20 aan reiskosten.

De officier van justitie heeft gevorderd de vordering in zijn geheel hoofdelijk toe te wijzen, te vermeerderen met de wettelijke rente en daarbij de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

De rechtbank oordeelt als volgt.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De vordering is niet betwist. De gevorderde schadevergoeding komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en zal daarom hoofdelijk worden toegewezen, te weten een bedrag van € 5.004,20 (vijfduizendvier euro en twintig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd (29 oktober 2014) tot aan de dag van algehele voldoening.

Voorts dient de verdachte te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

Ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel hoofdelijk opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [persoon] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezen geachte feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 5.004,20 (vijfduizendvier euro en twintig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd (29 oktober 2014) tot aan de dag van algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 60 (zestig) dagen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

10. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 24, 24c, 36f, 47, 420bis van het Wetboek van Strafrecht.

11. Beslissing

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van witwassen.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een
geldboete ter hoogte van
€ 750,00 (zevenhonderdvijftig euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de tijd van 15 (vijftien) dagen.

Wijst de vordering van de benadeelde partij [persoon] , hoofdelijk toe tot een bedrag van € 5.004,20 (vijfduizendvier euro en twintig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 oktober 2014) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte aan [persoon] voornoemd, het toegewezen bedrag te betalen, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens een anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Legt aan verdachte de verplichting op, ten behoeve van het slachtoffer [persoon] , aan de Staat te betalen de som van € 5.004,20 (vijfduizendvier euro en twintig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 oktober 2014) tot aan de dag van de algehele voldoening, behoudens voor zover deze vordering reeds door of namens anderen is betaald, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 60 (zestig) dagen, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte heeft voldaan aan een van voornoemde betalingsverplichtingen, daarmee de andere is vervallen.

Dit vonnis is gewezen door

mr. F. Dekkers, voorzitter,

mrs. N.J. Koene en A.C.J. Klaver, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. F.F. van Lier, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 15 februari 2019.