Uitspraak
vonnis
RECHTBANK AMSTERDAM
Afdeling privaatrecht
zaaknummer: 6032473 CV EXPL 17-12606
vonnis van: 22 februari 2019
vonnis van de kantonrechter
I n z a k e
de besloten vennootschap Direct Pay Services B.V.
gevestigd te Barendrecht
eiseres
nader te noemen: Direct Pay
gemachtigde: Webcasso B.V.
t e g e n
[gedaagde]
wonende te [woonplaats]
gedaagde
nader te noemen: [gedaagde]
gemachtigde: mr. S. van Steenwijk
VERDER VERLOOP VAN DE PROCEDURE
Op 18 oktober 2018 is een tussenvonnis gewezen. Ter uitvoering van dat tussenvonnis is een comparitie van partijen gelast.
De comparitie heeft plaatsgevonden op 12 december 2018. Voor Direct Pay is verschenen dhr. [naam 1] als gemachtigde. [gedaagde] is in persoon verschenen, vergezeld door zijn moeder en gemachtigde. Partijen zijn gehoord en hebben vragen van de kantonrechter beantwoord. Ten slotte is vonnis gevraagd en is een datum voor vonnis bepaald.
GRONDEN VAN DE BESLISSING
1. De uit de stukken bekend zijnde standpunten van partijen zijn in het tussenvonnis van 18 oktober 2018 verwoord en worden hier als herhaald en ingelast beschouwd.
Nadere standpunten ter zitting
2. Ter zitting heeft Direct Pay naar aanleiding van het in dupliek gevoerde verweer nog gesteld dat [gedaagde] niet onder curatele of bewind staat en hij dus gewoon rechtshandelingen mocht verrichten. Dat dit onder dwang heeft plaatsgevonden was in ieder geval niet zichtbaar, want er was niemand in de winkel aanwezig behalve [gedaagde] zelf. Verder had [gedaagde] destijds een baan bij New York Pizza, dus had hij ook de financiën om een abonnement af te sluiten. Bovendien heeft [gedaagde] pas na drie maanden aangifte gedaan, hetgeen gek is als er echt sprake was van dwang. Ook is gebleken dat [gedaagde] bij Belcompany is geweigerd omdat hij al een andere abonnement die dag was aangegaan. Het abonnement bij T-Mobile heeft hij als eerste afgesloten. Naar aanleiding van de vraag waarom T-Mobile de telefoon niet heeft geblokkeerd in verband met de hoogte van het bedrag aan smsjes naar 0900 nummers heeft Direct Pay gesteld dat mensen vrij zijn te doen wat ze willen en [gedaagde] er zelf voor heeft gekozen de telefoon aan een derde af te staan. Of hij een waarschuwingsberichtje heeft ontvangen dat hij buiten zijn bundel ging, weet Direct Pay niet.
3. [gedaagde] heeft ter zitting nogmaals aangevoerd dat de dwang in dit soort gevallen buiten de winkel plaatsvindt. Daar staan de criminelen waaraan de telefoon moet worden afgegeven. Als je zonder telefoon uit de winkel komt heb je een probleem. Het was in die tijd bekend bij de telefoonmaatschappijen dat er dergelijke bendes bestonden die (zwakkere) jongeren gebruikten om bij diverse winkels abonnementen aan te gaan om zo telefoontjes te verkrijgen. Omdat het personeel in de telefoonwinkels werkt op basis van targets hebben zij helemaal geen baat bij een goede check. Maar omdat ze op de hoogte zijn van dergelijke bende, behoort het juist bij de zorgplicht dat zij een deugdelijke kredietcheck verrichten. In het onderhavige geval is er niets aan [gedaagde] gevraagd. Er is niet gevraagd of hij werkte, geen salarisstrook, geen bankafschrift. Waarschijnlijk was het best aan [gedaagde] te zien was dat hij erg nerveus was. Hij was tijdens het aangaan van het abonnement alleen maar aan het bellen met de criminelen wat hij zou moeten zeggen als er vragen aan hem werden gesteld. Er werden echter helemaal geen vragen gesteld, ook niet waarom hij een nieuwe telefoon nodig had terwijl hij er een in zijn hand had. Zonder enig probleem kon hij een van de duurdere telefoons met abonnement krijgen. Als bij het aangaan van een dergelijk abonnement, wel gecheckt zou zijn of iemand dit wel kan betalen, zou hij buiten aan de criminelen ook een verhaal hebben waarom hij geen telefoon mee kreeg. Het feit dat dit destijds helemaal niet gebeurde, heeft de hoeveelheid bendes en uitbuiting van zwakkere jongeren in de hand gewerkt, aldus [gedaagde] . Desgevraagd heeft [gedaagde] aangegeven dat T-Mobile de enige provider is die actief is gaan innen. De overige providers, waar [gedaagde] onder dwang abonnementen is aangegaan, hebben het er bij laten zitten.
Beoordeling
4. [gedaagde] heeft als verweer aangevoerd dat de overeenkomst onder bedreiging door een derde tot stand is gekomen en T-Mobile geen beroep op de goede trouw (artikel 3:44 lid 5 BW) toekomt omdat zij de uit de Wck en de redelijkheid en billijkheid voortvloeiende zorgplichten heeft geschonden en het rechtsgevolg hiervan dient te zijn dat overeenkomst met T-Mobile wordt vernietigd.
5. De kantonrechter is, gelet op de stukken en de bij gelegenheid van de comparatie door [gedaagde] gegeven toelichting, van oordeel dat het verhaal van [gedaagde] geloofwaardig overkomt, hetgeen door Direct Pay ook niet is betwist, zodat wordt aangenomen dat [gedaagde] door een derde is bedreigd om de overeenkomst met T-Mobile aan te gaan. De vervolgvraag is of [gedaagde] zich hierop kan beroepen jegens T-Mobile omdat de bedreiger geen partij is bij de overeenkomst en T-Mobile geen reden te veronderstellen dat [gedaagde] werd bedreigd (artikel 3:44 lid 5 BW).
6. Niet betwist is dat telefoonmaatschappijen, en dus ook T-Mobile, ten tijde van het aangaan van de onderhavige overeenkomst bekend waren met het feit dat er bendes actief waren die door middel van bedreigingen, (zwakkere) jongeren abonnementen met ‘gratis’ dure telefoons lieten afsluiten, om vervolgens de telefoons van hen afhandig te maken om door te verkopen en/of te gebruiken. De kantonrechter is van oordeel dat met deze wetenschap de verkopers van dergelijke abonnementen extra alert dienen te zijn en zich er van dienen te vergewissen of van een dergelijke praktijk sprake is. Daarbij verdient aantekening dat T-Mobile voor een bepaald verdienmodel kiest waarbij bij aanschaf van een mobiele telefoon zo min mogelijk vragen gesteld worden en de inzet er zoveel mogelijk op is gericht om omzet te genereren. Daarbij wordt kennelijk het risico geaccepteerd dat er ook overeenkomsten worden gesloten die bij verder doorvragen, zeker bij jongeren en minder draagkrachtige, een risico inhouden.
7. Hoewel uit het verhaal van [gedaagde] blijkt dat hij vrij zenuwachtig de winkel is ingegaan, bellend met de persoon die hem bedreigde, is hem enkel gevraagd zijn identiteitsbewijs te tonen en € 0,01 te pinnen ter verificatie van zijn bankrekeningnummer. Hem is niets gevraagd over zijn financiële situatie en waarom hij een abonnement met telefoon nodig had, terwijl hij al een telefoon in zijn hand had. Hierdoor heeft T-Mobile in dit onderhavige geval haar zorgplicht geschonden om welke reden de kantonrechter van oordeel is dat T-Mobile zich niet kan beroepen op de goede trouw van artikel 3:44 lid 5 BW. Dat betekent dat het verweer van [gedaagde] slaagt en de overeenkomst met T-Mobile zal worden vernietigd. De vordering van Direct Pay wordt zodoende afgewezen.
8. Direct Pay wordt als de in het ongelijk gestelde partij met de proceskosten belast.
BESLISSING
De kantonrechter:
wijst de vordering af;
veroordeelt Direct Pay in de proceskosten die aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot worden op € 360,00 aan salaris van de gemachtigde, voor zover van toepassing, inclusief btw;
verklaart de kostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.
Dit vonnis is gewezen door mr. E. Pennink, kantonrechter, en in het openbaar uitgesproken op 22 februari 2019 in tegenwoordigheid van de griffier.