ECLI:NL:RBAMS:2018:6657

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VONNIS

Parketnummer: 13/654011-17 (Promis)

Datum uitspraak: 4 mei 2018

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte]

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1978,

ter terechtzitting
[naam] ,

geboren op [geboortedatum] 1978,

zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland,

gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting “ [naam PI] ”.

1.Het onderzoek ter terechtzitting

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 5 april en 23 april 2018.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. A.E.P.M. Kersten en van wat verdachte en zijn raadsman J.M. Keizer naar voren hebben gebracht.

2.Tenlastelegging

Aan verdachte is – na wijziging op de zitting – ten laste gelegd dat:

Feit 1:

hij op of omstreeks 20 januari 2017 te Amsterdam, in elk geval in Nederland op de openbare weg, het Buikslotermeerplein, in elk geval op de openbare weg tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een koffer (inhoudende een hoeveelheid gouden sieraden, met een totaal gewicht van 14290,79 gram) en/of een tas (inhoudende een hoeveelheid sieraden en/of goud,

bestaande uit armbanden en/of munten), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan Juwelier Bijouterie [naam juwelier] (gevestigd op de [adres] , [woonplaats 1] ), in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte, en/of zijn mededader(s), welke diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen [naam 1] en/of [naam 2] gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf en/of aan (een) andere deelnemer(s) aan voormeld misdrijf de vlucht mogelijk te maken en/of het bezit van het gestolene te verzekeren, welk geweld en/of welke bedreiging met geweld hierin bestond(en), dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s)

- ( toen en/of nadat) die [naam 1] en/of die [naam 2] uit hun auto waren gestapt met hoge snelheid met een personenauto is/zijn komen aanrijden en/of (vervolgens) is/zijn uitgestapt en/of

- ( met kracht) op/tegen het hoofd en/of het lichaam van die [naam 1] en/of die [naam 2] heeft/hebben geslagen en/of geschopt en/of

- met een mes, althans met een scherp en/of puntig voorwerp eenmaal of meermalen in de arm van die [naam 2] heeft/hebben gestoken en/of met dat mes tegen/in het hoofd en/of het lichaam van die [naam 1] heeft/hebben geslagen en/of gestoken

en/of

- een(vuur)wapen aan die [naam 1] en/of die [naam 2] heeft hebben getoond en/of

- de voorruit van de auto van die [naam 1] en/of die [naam 2] heeft /hebben ingeslagen en/of

- bovengenoemde koffer uit de hand(en) van die [naam 1] heeft/hebben getrokken.

Feit 2:

hij op of omstreeks 20 januari 2017 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, in het bezit was van een Mexicaans paspoort (voorzien van nummer [nummer] ), in elk geval van een reisdocument, waarvan verdachte wist of redelijkerwijs moest vermoeden dat het vals of vervalst was, bestaande die valsheid of vervalsing hierin dat

de basisbedrukking van de personaliabladzijde niet is gedrukt, maar geprint en/of
de fluorescentie van de personaliabladzijde bij ultravioletlicht afwijkt en/of
de inreisstempels van de Dominicaanse Republiek met datum 12-03-2013, welke is aangebracht op bladzijde -3- qua detaillering en lay-out afwijkt en/of
de uitreisstempel van de Dominicaanse Republiek met datum 24-12-2013, welke is aangebracht op bladzijde -3- qua detaillering en lay-out afwijkt en/of
de inreisstempel van Mexico met datum 24 november 2013, welke is aangebracht op bladzijde -4- qua detaillering en lay-out afwijkt.

3.Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de tenlastegelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

4.Waardering van het bewijs

4.1

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft betoogd dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich aan het tenlastegelegde schuldig heeft gemaakt.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft het volgende namens verdachte aangevoerd.

Er is geen direct bewijs op basis waarvan kan worden vastgesteld dat verdachte betrokken is geweest bij de beroving en dat hij zich heeft aangesloten bij het opzet van de medeverdachten daarop. De raadsman komt tot de conclusie dat er in totaal acht personen in de twee auto’s zaten. Twee verdachten, los van de chauffeurs, zijn niet fysiek betrokken geweest bij uitvoeringshandelingen, en het is niet uitgesloten dat verdachte een van die personen is. Dat verdachte in de kofferbak van de Opel Zafira is aangetroffen, wil niet zeggen dat verdachte een significante en wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de overval. Bovendien is niet duidelijk wanneer hij in de kofferbak is gegaan. Voorts is geen sprake van medeplegen.

Verdachte heeft ten aanzien van feit 1 gebruik gemaakt van zijn zwijgrecht. Ten aanzien van feit 2 heeft hij bekend dat hij een vals paspoort bij zich droeg.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen zoals opgenomen in Bijlage I bij dit vonnis, van de volgende feiten en omstandigheden uit.

Op 20 januari 2017 zijn twee Belgische vertegenwoordigers in juwelen met geweld overvallen op het Buikslotermeerplein in Amsterdam. Daarbij is hen voor een groot bedrag aan juwelen afgenomen. De daders zijn per auto gevlucht, maar korte tijd na de overval konden ze worden aangehouden op de snelweg, in het bezit van de buit. In het navolgende zal de rechtbank bespreken hoe dat precies is gegaan en welke rol verdachte daarbij heeft gespeeld.

Feit 1

In de ochtend van 20 januari 2017 zijn verdachte en zijn medeverdachten (zich noemende) [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] in één auto (een Opel Zafira) en de overige drie medeverdachten [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 5] in een andere auto (een Renault Scenic) vanuit Belgie naar Amsterdam achter de Volkswagen Passat met daarin aangevers [naam 1] en [naam 2] gevolgd. [naam 1] en [naam 2] kwamen voordat zij in de auto stapte met twee koffers en een tas uit een juwelierswinkel gelopen. De rechtbank leidt het voorgaande onder andere af uit de verklaring van [medeverdachte 3] die ter terechtzitting als getuige is gehoord, en het proces-verbaal van analyse telefoonnummers.

Uit dit proces-verbaal blijkt dat de telefoon die onder [medeverdachte 4] in beslag is genomen, om 10.30 uur uitpeilde in Nederland, net na de grens met België. Ook andere – in de Opel Zafira of onder verdachte of de medeverdachten – aangetroffen telefoons zijn op ongeveer hetzelfde tijdstip de grens met België gekruist, zo blijkt uit de analyse. Eén van de telefoons die na de aanhouding in de Opel Zafira is gevonden, peilde om 10.38 uur op dezelfde mast uit als de mast waar de telefoon van het slachtoffer [naam 1] een minuut daarvoor uitpeilde. Uit het proces-verbaal blijkt verder dat er telefonisch contact is geweest tussen een in de Opel Zafira aangetroffen telefoon en de telefoon die bij [medeverdachte 2] in beslag is genomen. Dit telefonische contact heeft plaatsgevonden op het moment dat de telefoons op dezelfde zendmasten uitpeilden. Op grond hiervan gaat de rechtbank ervan uit dat de gebruikers van deze nummers niet in dezelfde auto zaten, hetgeen bijdraagt aan de overtuiging dat de aangevers met twee auto’s werden achtervolgd.

Aangever [naam 1] heeft verklaard dat op het moment dat hij en zijn collega [naam 2] op de parkeerplaats van het Buikslotermeerplein de auto aan het uitladen waren, er ineens ongeveer 5 mannen naast hen stonden en hen aanvielen. Eén van deze mannen had een mes in zijn hand. [naam 1] kreeg een harde klap op zijn hoofd waardoor hij duizelig werd en de koffer die hij in zijn handen had, liet vallen. Er vond een worsteling plaats om de koffer.

[naam 2] heeft verklaard dat de overvallers hard kwamen aanrijden in de Renault Scenic toen hij en [naam 1] de koffers en tas uit de auto hadden gepakt. Hij zag heel duidelijk dat er vijf personen in de auto zaten, twee voorin en drie achterin de auto. Alle vijf de personen hadden een masker of sjaal om hun gezicht. Hij zag dat [naam 1] door vier personen werd aangevallen. Toen hij wilde teruglopen om [naam 1] te helpen werd hij zelf ook aangevallen. Zijn aanvaller heeft de voorruit van de Volkswagen Passat ingeslagen met het mes, [naam 2] denkt dat dit gedaan werd om hem af te schrikken toen hij [naam 1] wilde helpen. Vervolgens is [naam 2] gestoken in zijn rechter bovenarm. Hij heeft een steekwond met een diepe kras opgelopen. Later blijkt dat in de jas en ook in zijn overhemd een gaatje zit. [naam 2] heeft voorts verklaard dat [naam 1] met de koffer en tas in de Renault Scenic werd getrokken en werd geslagen. De overvallers konden toen de koffer en handtas pakken waarna zij hard wegreden. [naam 2] heeft niet gezien welke overvaller wat deed. Wel heeft hij gezien dat de bestuurder van de aanvallers nog in de auto zat. Eén en ander is door getuigen bevestigd.

Bovenstaande wordt bevestigd door de camerabeelden op en rondom het Buikslotermeerplein die door verbalisanten zijn bekeken. Daaruit blijkt dat de Opel Zafira en de Renault Scenic achter de aangevers aanreden het Buikslotermeerplein op. De Opel Zafira blijft voor de afslag voor het parkeerterrein wachten, waarna twee personen uitstappen. Zij lopen het parkeerterrein op. De rechtbank gaat er van uit dat dit verdachte en [medeverdachte 2] zijn, nu gebleken is dat [medeverdachte 1] op dat moment de bestuurder van de Opel Zafira was. De Opel Zafira rijdt dan weg en blijft enkele meters voor een zebrapad stilstaan. Vier minuten later rijdt de Renault Scenic versneld richting de Opel Zafira, rijdt er omheen, waarna de Opel Zafira optrekt en achter de Renault Scenic wegrijdt. Vervolgens is te zien dat de twee auto’s de H. Cleyndertweg oprijden. Daar is de Renault Scenic uiteindelijk aangetroffen.

Nadat de Opel Zafira op de snelweg tot stilstand is gebracht, worden de zes verdachten daarin aangetroffen. Verdachte ligt in de kofferbak tezamen met de tas en de koffer die vlak daarvoor van de aangevers waren ontvreemd. Verder worden in de Opel Zafira glassplinters aangetroffen. Op het overhemd van [medeverdachte 5] zijn twee bloedmonsters met het DNA van slachtoffer [naam 1] aangetroffen. Achterin de Opel wordt een pet met daarin telefoons, ontdaan van simkaarten en accu’s, aantroffen. De simkaarten en accu’s liggen ook in de pet.

Volgens [naam 1] zat er ongeveer 30 kg goud in de koffer en tas. Volgens [naam 2] ging het om 10-15 kg goud, zowel 14 als 22 karaats en met een waarde tussen de € 750.000 en € 1.000.000,-.

Gelet op hetgeen getuige [medeverdachte 3] en aangever [naam 1] hebben verklaard, en in het licht van de overige bewijsmiddelen, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat er – anders dan de raadsman heeft betoogd – zes mannen in de twee auto’s zaten. De rechtbank ziet geen enkele aanwijzing voor het scenario dat twee mannen weg zijn gekomen voordat de arrestatie plaats vond, zodat dit scenario als hoogst onwaarschijnlijk en niet onderbouwd terzijde wordt geschoven.

Planmatig karakter

[medeverdachte 3] , die ter terechtzitting als getuige is gehoord in de zaak van verdachte, heeft verklaard dat hij samen met de andere medeverdachten van plan was om de slachtoffers van de koffer te beroven en dat dit plan is ontstaan toen zij de slachtoffers in België met de koffer uit een juwelierswinkel zagen komen. Het is de vraag of het plan daadwerkelijk die ochtend pas is ontstaan, of al eerder bestond. De rechtbank acht het aannemelijk dat de overvallers wisten dat de aangevers vaak op vrijdag met een waardetransport op weg naar Amsterdam gaan, en dat zij hen hebben opgewacht. Ze waren op dat moment immers al in bezit van twee auto’s, waarvan één huurauto die reeds op 11 januari 2017 op de naam van verdachte met gebruikmaking van zijn valse paspoort was gehuurd. Met die auto’s hebben verdachte en zijn medeverdachten de achtervolging ingezet. Voorafgaand aan de overval, op het parkeerterrein, zijn twee personen uit de Opel Zafira gestapt. De Opel Zafira is vervolgens blijven wachten bij een zebrapad. Na de overval zijn vijf verdachten met de Renault Scenic hard weggereden. Op de beelden is te zien hoe de auto met veel vaart om de Opel Zafira heen reed, en hoe de Opel Zafira daarna direct achter de Renault Scenic aanrijdt. Kort daarna is de Renault Scenic achtergelaten op de H. Cleyndertweg en zijn alle verdachten overgestapt naar de Opel Zafira. Uit voorgaande handelswijze blijkt naar het oordeel van de rechtbank een vooropgezet plan om de Opel Zafira te gebruiken als vluchtauto. Deze wissel was essentieel om de vlucht te kunnen doen slagen. Het planmatige karakter van de overval blijkt verder uit het feit dat na de aanhouding op de achterbank van de Opel Zafira een pet werd aangetroffen met daarin mobiele telefoons ontdaan van accu’s en simkaarten, die daar los bij lagen. Het is algemeen bekend dat met het verwijderen van simkaarten en accu’s kan worden voorkomen dat telefoons kunnen worden getraceerd. Tot slot merkt de rechtbank op dat het meenemen van een mes en/of (bivak)mutsen die verdachten volgens aangevers en getuigen op- of aan hadden, eveneens duidt op een zorgvuldige voorbereiding.

Medeplegen

Ondanks dat niet van elke verdachte geheel is vast komen te staan welke fysieke handeling hij heeft gepleegd tijdens de overval, is het wel duidelijk dat verdachte een actieve en essentiële rol bij de overval vervulde. Hij is één van de mannen die door middel van een worsteling waarbij geweld is gebruikt, de koffer en tas hebben afgepakt. Bovendien heeft hij middels het valse paspoort dat hij bij zich had, de Opel Zafira gehuurd, die essentieel bleek te zijn voor de vlucht. Voorts blijkt uit de voorgaande alinea over het planmatige karakter van de overval dat er vóór de overval afspraken zijn gemaakt tussen hem en zijn medeverdachten. De rechtbank is op grond van het vorenstaande van oordeel dat er sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking tussen verdachte en zijn medeverdachten en is van oordeel dat verdachte als medepleger dient te worden aangemerkt.

Geweld

De rechtbank acht niet overtuigend bewezen dat een vuurwapen is getoond door verdachte of één van zijn medeverdachten. Alleen [naam 2] heeft verklaard dat hij een vuurwapen heeft gezien. Voor die verklaring bestaat geen ondersteuning. Het is niet duidelijk waar [naam 2] het vuurwapen heeft gezien. Er was op het moment van de overval sprake van een chaotische situatie. Een vergissing is in een dergelijke situatie snel gemaakt. Er blijft daarom enige twijfel bestaan bij de rechtbank over de aanwezigheid van een vuurwapen. Ook acht de rechtbank niet bewezen dat is geschopt, nu [naam 2] niet zeker is of hij dat heeft gezien en [naam 1] hierover niet heeft verklaard.

De rechtbank acht wel wettig en overtuigend bewezen dat er een mes is gebruikt bij de overval. [naam 1] voelt op enig moment een klap op zijn hoofd. Uiteindelijk blijkt hij een hoofdwond te hebben, welke op iets scherps duidt. Bij de aanhouding van [medeverdachte 5] is het mes in zijn sok aangetroffen. In bloedsporen op het overhemd van medeverdachte [medeverdachte 5] is bovendien het DNA van [naam 1] aangetroffen.

De verdediging heeft aangevoerd dat verdachte niet wist dat er bij de overval geweld gebruikt zou gaan worden en in welke mate. Voor zover de verdediging daarmee bedoeld heeft dat de geweldscomponent niet aan verdachte kan worden toegerekend, dan wel dat hij daar geen voorwaardelijk opzet op had, kan dit verweer naar het oordeel van de rechtbank niet slagen. Uit het voorgaande volgt dat er sprake was van een plan om aangevers te beroven van een waardevolle goederen. Het is echter niet aannemelijk dat de aangevers deze waardevolle goederen zonder slag of stoot zouden afgeven, zodat daarbij geen (bedreiging met) geweld zou hoeven worden gebruikt. Er is bovendien niet door verdachte gesteld dat verdachte en de medeverdachten van te voren expliciet hebben besproken dat er geen geweld zou worden gebruikt. Het ligt dan minstens in de lijn der verwachting dat één van de verdachten (bedreiging met) geweld zou gebruiken om de goederen van de aangevers af te pakken. Het risico dat er geweld zou worden gebruikt en dat één van de medeverdachten een mes of ander wapen bij zich had en dit ook zou gaan gebruiken heeft verdachte door te handelen zoals hij gedaan heeft op de koop toe genomen. In een dergelijke situatie is naar het oordeel van de rechtbank sprake van voorwaardelijk opzet op het (dreigen met) geweld en de rechtbank verwerpt daarom het verweer. Dit brengt met zich dat de in de bewezenverklaring vermelde uitvoeringshandelingen tevens aan verdachte zullen worden toegerekend.

Feit 2

Gelet op de bekennende verklaring van verdachte en de inhoud van het proces-verbaal van bevindingen op pag. 69 waaruit blijkt dat afwijkende kenmerken ten opzichte van een origineel document zijn vastgesteld, komt de rechtbank tot wettig en overtuigend bewijs dat verdachte een vals reisdocument voorhanden had.

5.Bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van de in rubriek 4. vervatte bewijsmiddelen bewezen dat verdachte:

Feit 1:

op 20 januari 2017 te Amsterdam op de openbare weg, het Buikslotermeerplein, tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een koffer (inhoudende een hoeveelheid gouden sieraden, met een totaal gewicht van 14290,79 gram) en een tas (inhoudende een hoeveelheid sieraden en/of goud,

bestaande uit armbanden en/of munten), toebehorende aan Juwelier Bijouterie [naam juwelier] (gevestigd op de [adres] , [woonplaats 1] ), welke diefstal werd voorafgegaan en vergezeld van geweld en bedreiging met geweld tegen [naam 1] en [naam 2] gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, welk geweld en welke bedreiging met geweld hierin bestonden, dat hij, verdachte en/of zijn mededaders

- toen en nadat die [naam 1] en die [naam 2] uit hun auto waren gestapt met hoge snelheid met een personenauto zijn komen aanrijden en vervolgens zijn uitgestapt en

- met kracht tegen het hoofd en het lichaam van die [naam 1] en/of die [naam 2] hebben geslagen en

- met een mes, in de arm van die [naam 2] hebben gestoken en met dat mes tegen/in het hoofd en het lichaam van die [naam 1] hebben geslagen en/of gestoken en

- de voorruit van de auto van die [naam 2] hebben ingeslagen en

- bovengenoemde koffer en tas uit de handen van die [naam 1] hebben getrokken.

Feit 2:

op 20 januari 2017 te Amsterdam, in het bezit was van een Mexicaans paspoort (voorzien van nummer [nummer] ), waarvan verdachte wist dat het vals was, bestaande die valsheid hierin dat

de basisbedrukking van de personaliabladzijde niet is gedrukt, maar geprint en
de fluorescentie van de personaliabladzijde bij ultravioletlicht afwijkt en
de inreisstempels van de Dominicaanse Republiek met datum 12-03-2013, welke is aangebracht op bladzijde -3- qua detaillering en lay-out afwijkt en
de uitreisstempel van de Dominicaanse Republiek met datum 24-12-2013, welke is aangebracht op bladzijde -3- qua detaillering en lay-out afwijkt en
de inreisstempel van Mexico met datum 24 november 2013, welke is aangebracht op bladzijde -4- qua detaillering en lay-out afwijkt.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

6.De strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

7.De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

8.Motivering van de straffen en maatregelen

8.1.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 4 jaar, met aftrek van voorarrest.

8.2.

Het strafmaatverweer

De verdediging heeft betoogd dat feit 1 moet worden beschouwd als een straatroof. De oriëntatiepunten schrijven een maximale straf voor van zes maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Voorts verzoekt de verdediging rekening te houden met de omstandigheid dat gelet op de bewijsmiddelen sprake is van een minimale bijdrage door verdachte bij de overval. Hij is in ieder geval niet degene die met het mes heeft gestoken. Verzocht wordt een straf op te leggen gelijk aan de duur van de voorlopige hechtenis.

8.3.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich samen met zijn medeverdachten schuldig gemaakt aan een gewelddadige overval op een goudtransport. De overval vond plaats op klaarlichte dag op een parkeerplaats bij een winkelcentrum. Er waren verschillende omstanders die getuige zijn geweest van de overval, die op hen een grote indruk heeft gemaakt. Verdachte en zijn mededader hebben bij hun overval een hoeveelheid aan waardevolle juwelen en munten buitgemaakt ter waarde van een zeer groot geldbedrag. Het is niet dankzij hen, dat de buit uiteindelijk terug is gekomen bij de aangevers.

Dergelijke overvallen op koeriers van waardevolle goederen hebben een grote impact op de slachtoffers en leidt vaak tot voor hen tot langdurig nadelige psychische gevolgen. [naam 1] heeft aan de overval bovendien een gebroken ellepijp in zijn rechter onderarm overgehouden. Hij heeft verklaard dat het een complexe breuk is geweest en dat een tweede operatie mogelijk nodig zou zijn. Dat dergelijk ernstig letsel is toegebracht, is een strafverzwarende omstandigheid.

De rechtbank weegt verder ten nadele van verdachte mee dat de overval zorgvuldig was gepland.

Verdachte heeft ter terechtzitting aangegeven dat hij terug zal keren naar Colombia. Daar heeft hij een gezin dat financieel afhankelijk van hem is. Hij is angstig om terug te keren vanwege een uitstaande lening bij mensen voor wie hij op de vlucht is. Voorts heeft hij ter terechtzitting aangegeven dat hij excuses wil aanbieden aan onder andere de slachtoffers. In detentie heeft verdachte het zwaar. Er is geen familie die op bezoek komt en er spreekt niemand Spaans. Hij werkt veel om geld te verdienen voor eten en het plegen van telefoontjes. Door het vele werken komt hij niet toe aan andere activiteiten.

Door deel te nemen aan het plegen van een overval op goudkoeriers, heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan een zeer ernstig feit. Verdachte heeft daarmee het risico genomen dat hij langere tijd in detentie terecht zou komen, waar de omstandigheden zwaar kunnen zijn, en waardoor hij langere tijd van zijn familie verwijderd zou zijn. De rechtbank kan aan die omstandigheden dan ook geen waarde hechten in de zin dat hem een lagere straf moet worden opgelegd.

De rechtbank acht het gepleegde feit voor wat betreft de strafmaat vergelijkbaar met een overval op een geldtransport. Uit het dossier blijkt dat de verdachten wisten dat de aangevers goud, gouden sieraden en/of munten, in elk geval zeer waardevolle goederen aan het vervoeren waren. Zij hadden het precies om die reden gemunt op die twee aangevers. Voor dergelijke overvallen worden fors hogere oriëntatiepunten voor straftoemeting gehanteerd dan een ‘gewone’ overval of straatroof. Gelet op de aard van het delict en de kennelijke drijfveren van de daders is een sterk economisch gerichte benadering van de strafmaat hierbij dominant: de straf moet immers voldoende afschrikwekkend zijn om er voor te zorgen dat geld- en goudlopers veilig over straat kunnen gaan. Aangezien met het overvallen van deze mensen snel veel geld kan worden verdiend, moet de straf simpelweg hoog genoeg zijn om dat verdienmodel desondanks onaantrekkelijk te maken. De straf moet voor opzettelijk op geld- of goudtransporteurs gerichte overvallen dus aanzienlijk hoger zijn dan een straatroof op een willekeurige persoon op straat, want zo’n straatroof is doorgaans een stuk minder lucratief. Het LOVS-oriëntatiepunt ten aanzien van straatroven is hier dus niet direct relevant. De vraag of men het overvallen van een geld- of goudloper nu een beroving, een straatroof of een overval zou moeten noemen, vindt de rechtbank verder niet zo interessant. Een hoge straf dient hier, kortom, vooral het doel van de algemene preventie.

De rechtbank overweegt dat de ernst van het feit een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf rechtvaardigt.

Voorts heeft verdachte zich naast de overval schuldig gemaakt aan het gebruik maken van een vals paspoort. Hiermee houdt hij de handel in vervalste documenten in stand. Hij heeft er bovendien de auto mee gehuurd die is gebruikt bij de overval, zo heeft hij ter terechtzitting verklaard. De rechtbank wijst op het belang dat op de echtheid van identiteits- en reisdocumenten moet kunnen worden vertrouwd, bijvoorbeeld bij het huren van een auto. De verhuurder moet de huurder kunnen traceren op het moment dat de auto niet wordt ingeleverd. Verdachtes handelen doet afbreuk aan dat vertrouwen. De rechtbank ziet aanleiding om verdachte daarom twee maanden extra gevangenisstraf op te leggen, waarbij is aangesloten bij de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting. Er is geen sprake van een voortgezette handeling.

Mede gelet op de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van vier jaren en twee maanden met aftrek van de duur van het voorarrest voldoende recht doet aan de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het is gepleegd en de persoon van de verdachte.

Ten aanzien van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [naam 1] vordert € 13.123,74 aan materiële schadevergoeding en € 6000,- aan immateriële schadevergoeding.

De raadsman heeft de rechtbank verzocht de vordering van de benadeelde partij geheel af te wijzen dan wel de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in zijn vordering, nu deze onvoldoende is onderbouwd.

Materiële schade

De verdediging heeft aangevoerd dat niet aannemelijk is dat de benadeelde partij drie maanden heeft moeten revalideren en dat hij in die periode geen loon of uitkering in het kader van de ziektewet heeft ontvangen. Tot slot is het causale verband tussen zijn hierop volgende werkloosheid en het onderliggende strafbare feit, niet voldoende onderbouwd.

De rechtbank is – net als de officier van justitie – van oordeel dat de benadeelde partij voor het gedeelte dat ziet op materiële schade niet-ontvankelijk moet worden verklaard in zijn vordering. De behandeling van de vordering levert voor dit deel een onevenredige belasting van het strafgeding op omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De rechtbank acht onvoldoende onderbouwd dat de benadeelde partij door het gepleegde feit drie maanden niet kon werken wegens revalidatie en daarna nog zes maanden werkloos was. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Immateriële schade

De raadsman heeft aangevoerd dat de vordering slechts is onderbouwd met onvertaalde stukken. Het medisch letsel kan daardoor niet goed beoordeeld worden. Ook het psychische letsel is onvoldoende onderbouwd.

De rechtbank overweegt als volgt.

Alhoewel de onderbouwing van de immateriële schade bestaat uit niet-vertaalde medische stukken, staat naar het oordeel van de rechtbank op grond van het dossier voldoende vast dat aan de benadeelde partij door het onder 1. bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. De benadeelde partij is slachtoffer geweest van een geweldsdelict met letsel als gevolg. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen en er een ernstige inbreuk is gepleegd op zijn lichamelijke integriteit. Uit het dossier blijkt in ieder geval dat [naam 1] opgenomen is geweest in het ziekenhuis en dat hij een hoofdwond en een gebroken ellepijp had. Het is zeer aannemelijk dat [naam 1] door de overval geschrokken is en last heeft (gehad) van angstklachten.

Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend en de Letsellijst van het Schadefonds Geweldsmisdrijven (2016), begroot de rechtbank de immateriële schadevergoeding – gelijk de officier van justitie – naar billijkheid op € 2500,-.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De behandeling van dit deel van de vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op omdat deze op dit moment onvoldoende onderbouwd is en het toelaten van een nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [naam 1] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezen geachte feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 2500,- (vijfentwintighonderd euro).

Ten aanzien van het beslag

De raadsman heeft verzocht om teruggave van de telefoon van verdachte de in beslag genomen telefoon, te weten:

De in beslag genomen goederen, te weten:

1 STK zaktelefoon zwart SAMSUNG 5324266.

Anders dan de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat er geen grond voor verbeurdverklaring van deze telefoon is, nu niet vast staat dat deze een rol speelde bij de uitvoering van het strafbare feit.

9.Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregel zijn gegrond op de artikelen 36f, 47, 57, 231 en 312 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

10.Beslissing

Verklaart bewezen dat verdachte het onder 1. en 2. ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 5 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

diefstal, voorafgegaan, vergezeld en gevolgd van geweld en bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden, gemakkelijk te maken, bij betrapping op heterdaad aan zichzelf of andere deelnemers hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene goed te verzekeren, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen

een reisdocument als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht dat afgegeven is door een dienst of organisatie van vitaal of nationaal belang voorhanden hebben, waarvan hij weet dat het vals is

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] en op zitting gebleken te zijn [naam], daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van
4 (zegge: vier) jaren en 2 (zegge: twee) maanden.

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Wijst de vordering van [naam 1] , wonende te [woonplaats 2] , toe tot € 2500,- (vijfentwintighonderd euro).

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [naam 1] voornoemd, behalve voor zover deze vordering al door of namens een ander/anderen is betaald.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering is.

Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [naam 1] , € 2500,- (vijfentwintighonderd euro) aan de Staat te betalen. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis van 35 dagen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Beveelt dat kan worden geretourneerd aan de beslagene:

1 STK zaktelefoon zwart SAMSUNG 5324266.

Dit vonnis is gewezen door

mr. W.M.C. van den Berg, voorzitter,

mrs. M.F. Ferdinandusse en A.C.J. Klaver, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. C.E. van Diepen, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 4 mei 2018.