Op vragen van de rechtbank antwoord ik als volgt.
U houdt mij voor dat u een schriftelijke verklaring van mij van 19 oktober 2012 heeft die is afgelegd ten overstaan van een notaris in de VS. U vraagt mij of ik die verklaring ken. Ja, die heb ik zelf geschreven. Het zijn mijn woorden en ik heb alleen de waarheid gesproken. U vraagt mij hoe de verklaring tot stand is gekomen. Ik heb zelf de verklaring opgesteld en geschreven. De advocaten hebben me alleen met de technische kant, de verdeling en de structuur van de tekst, geholpen. Maar het zijn mijn woorden. Ik heb de verklaring opgesteld omdat het Armeense rechtssysteem mij het grootste onrecht heeft aangedaan en niemand naar mij wilde luisteren.
U vraagt mij wie het initiatief nam voor de verklaring. De advocaten van Yukos hebben mij benaderd met het verzoek om de waarheid te vertellen en dat heb ik gedaan in de vorm van deze verklaring. Dat waren Amerikaanse advocaten van het kantoor [naam kantoor] ([naam 3 en 4]). Daarnaast heb ik gesproken met [naam 5], [naam 6] en [naam 7]. Dit was in september 2011. In 2011 ben ik benaderd door de advocaten, maar in oktober 2012 heb ik pas mijn handtekening gezet onder de verklaring. Ik was in september 2011 nog in Armenië. Ik kon de verklaring in Armenië niet ondertekenen, omdat mijn veiligheid in het geding was. Vanwege die veiligheidsdreiging ben ik ook gevlucht naar de VS.
U houdt mij voor dat ik een overeenkomst op 25 oktober 2012 heb ondertekend waarin wordt gesproken over een vergoedingsregeling. Dat klopt. De onderhandelingen over de vergoeding zijn pas begonnen na de ondertekening van de verklaring. In de periode dat de verklaring werd opgesteld en ondertekend werd ook over de overeenkomst onderhandeld. Op uw vraag of dat al in Armenië was, antwoord ik: In Armenië kon ik met niemand over dit onderwerp spreken. Vanaf september 2012 zijn we echt gaan onderhandelen over de overeenkomst.
U vraagt wanneer ik voor het eerst buiten de rechtbank om contact had met een van de in deze zaak gedaagde partijen. Ik heb mijn verklaring ondertekend in oktober 2012, de onderhandelingen vonden plaats in september 2012. Ik heb voor het eerst contact gehad met [naam kantoor] op 13 september 2011. Eerder heb ik geen contact gehad met vertegenwoordigers van gedaagden. U vraagt mij met wie ik op 13 september 2011 precies contact heb gehad. Ik herinner mij [naam 3 en 4]. [naam 3] sprak Russisch en met haar heb ik het meest gesproken. Met haar heb ik ook de verklaring besproken.
U vraagt mij met wie van de gedaagde partijen ik daarna contact heb gehad. Ik heb met [naam 3 en 4] gesproken na de ondertekening van mijn verklaring en eind 2012 en begin 2013, waarschijnlijk februari/maart. Ik heb met de hier aanwezige advocaten eind 2013 gesproken en ook rond 26 of 27 januari van dit jaar.
U vraagt met wie van de aanwezige advocaten ik heb gesproken. Dat zijn [naam 6] en [naam 5].
U vraagt mij wie het eerste concept van de overeenkomst heeft opgesteld. Ik heb het besproken met [naam 3]. Ik heb verteld hoe het is gegaan en [naam 3] heeft alles opgeschreven. Ik ben de Russische taal ook machtig, dus ik heb gecontroleerd en goedgekeurd wat zij heeft opgeschreven. Ik heb het hier over de schriftelijke verklaring en niet over de overeenkomst.
U vraagt mij naar het eerste concept van de overeenkomst. Ik heb mijn voorwaarden aan de advocaten van Yukos kenbaar gemaakt. Op basis daarvan is de overeenkomst opgesteld. De vertegenwoordigers van Yukos hebben dat allemaal getypt en laten vertalen. Ik weet niet door wie het vertaald is. De vertaling is gelegaliseerd bij de notaris. Ik herinner me niet specifiek wie de overeenkomst heeft opgesteld. Ik heb de voorwaarden gestuurd aan de persoon die zich heeft voorgesteld als de vertegenwoordiger van Yukos. Ik weet niet meer wie dat was. Ik heb er geen herinnering aan.
U vraagt of het klopt dat de voorwaarden voor de overeenkomst door mij niet op papier zijn gezet. De voorzitter vraagt mij welke voorwaarden ik had gesteld. Het betrof de hoogte van het bedrag, de procedure voor de uitbetaling, de termijnen van de betaling, de ontbindingsvoorwaarden.
Ik vertel absoluut de waarheid. U, [naam 8], kunt mij niet onder druk zetten. U weet heel goed dat uw vertegenwoordigers op de hoogte zijn van de gebeurtenissen en dat wat in de verklaring staat de waarheid is. Ik heb de voorwaarden ook twee keer besproken met [naam 4]. Over compensatie heb ik voor het eerst met [naam 4] gesproken.
U vraagt mij hoe het eerste contact tot stand is gekomen. De eerste keer was het zo dat onze kosten zijn gecompenseerd. We zijn van Yerevan via Parijs naar New York gevlogen. Daar zijn we naar het advocatenkantoor gegaan. Dat was op 13 september 2011.
U vraagt van wie het initiatief voor de afspraak uitging. In de stad Yerevan ben ik door iemand benaderd. Ik kan zijn naam om veiligheidsredenen niet noemen. We hebben de zaak besproken.
U vraagt mij wie die persoon is. Dat is uw goed recht. Dat kan ik echter niet vertellen, aangezien die persoon nog steeds in Armenië verblijft en ik zijn veiligheid niet in gevaar wil brengen. Ik heb mijn verklaring pas ondertekend toen ik in Californië was, omdat ik me toen veilig genoeg voelde om dat te doen. Deze persoon verblijft nog in Armenië en om het lot van [naam 9] en [naam 10] (het hoofd van de juridische dienst van Yukos) te voorkomen, zal ik zijn naam niet noemen.
U vraagt naar de achternaam van [naam 4]. Ik ben Armeens en voor een Armeen die voor het eerst contact heeft met buitenlanders, met Engelstaligen is het moeilijk om al die namen goed en correct te onthouden. Ik heb heel erg mijn best gedaan om te kunnen onthouden, wat ik heb kunnen onthouden. Ik weet het niet meer, anders zou ik het zo gezegd hebben.
U vraagt naar de achternaam van [naam 3]. [naam 3] was Russischtalig, maar geen Russin. Misschien kwam ze uit Moldavië, maar haar achternaam kan ik mij ook niet meer herinneren. Het was gewoonweg niet noodzakelijk, anders had ik het wel genoteerd.
U vraagt of ik overleg heb gehad over het opstellen van de verklaring met de Armeense advocaten van de Yukos-partijen. Over de verklaring heb ik al eerder aangegeven met wie ik contact heb gehad en dat is al besproken in deze zittingszaal. Van de Armenen heb ik met [naam 11] gesproken, die ook aanwezig is in deze zaal. Ik heb geen andere Armeense advocaten van Yukos gesproken, behalve in mijn eigen rechtszaal in Armenië.
U vraagt wie er aanwezig waren bij de bespreking in New York op 13 september 2011. Daar was ik bij aanwezig, evenals [naam 4] en [naam 3]. Er waren besprekingen waarbij men zich niet heeft voorgesteld. Ik heb dus geen idee wie dat waren. De persoon die mij in Armenië heeft benaderd, was ook bij de besprekingen in New York.
U vraagt mij of ik de data kan geven wanneer ik besprekingen heb gehad met vertegenwoordigers van Yukos.
De voorzitter herhaalt de vraag of ik mij de data kan herinneren wanneer de besprekingen plaatsvonden. U houdt mij een vijftal besprekingen voor (13 september 2011, eind 2012, begin 2013, eind 2013 en 26/27 januari 2014) en vraagt of dat alle besprekingen zijn of dat er nog meer hebben plaatsgevonden. Nee, dit zijn volgens mij wel alle besprekingen.
U vraagt mij wie de contractuele wederpartij bij de overeenkomst is. Het is een of andere organisatie van Yukos. Ik weet al die moeilijke en lange namen echt niet. Ik heb de overeenkomst niet bij me, anders zou ik het voorlezen en aan de voorzitter overhandigen.
De voorzitter vraagt of ik bereid ben de naam van de wederpartij bekend te maken. Als ik de naam zou weten, zou ik hem meteen noemen. Als ik het document zou hebben, zou ik daaruit voorlezen. (…)
De voorzitter vraagt mij van wie ik elke maand het geld ontvang. Dat is dezelfde organisatie waarvan ik mij de naam niet kan herinneren.