ECLI:NL:RBAMS:2012:9267

• Datum uitspraak: 29 november 2012
• Publicatiedatum: 18 december 2013
• Zaaknummer: HA RK 12-444
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Wraking
• Rechters: J. Piena; C.F. de Lemos Benvindo; C.A.E. Wijnker; G.H. Marcus; K.A. Brunner; C.M. Degenaar
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Wrakingsverzoek tegen rechters in strafzaak wegens bedreiging en andere delicten

In deze zaak heeft de rechtbank Amsterdam op 29 november 2012 een wrakingsverzoek behandeld van een verzoeker die verdacht wordt van ernstige strafbare feiten, waaronder bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht. Het verzoek tot wraking was gericht tegen de rechters die belast waren met de behandeling van zijn strafzaak. De verzoeker stelde dat de rechtbank Alkmaar niet bevoegd was om zijn zaak te behandelen, omdat deze was verwezen naar de rechtbank Haarlem. Daarnaast voerde hij aan dat de rechters niet al hun nevenfuncties in het register hadden opgenomen, wat volgens hem zou leiden tot partijdigheid.

De wrakingskamer heeft het verzoek deels niet-ontvankelijk verklaard, omdat de grond met betrekking tot de bevoegdheid al eerder door de wrakingskamer was beoordeeld. Het verzoek werd voor het overige afgewezen, omdat de verzoeker geen concrete feiten of omstandigheden had aangevoerd die de vrees voor partijdigheid objectief gerechtvaardigd zouden maken. De rechters gaven aan dat zij hun nevenfuncties jaarlijks bijwerken en dat er geen aanwijzingen waren dat deze functies hun onpartijdigheid zouden beïnvloeden.

De rechtbank concludeerde dat de verzoeker misbruik maakte van zijn recht om wrakingsverzoeken in te dienen, aangezien hij eerder op dezelfde gronden een verzoek had ingediend dat was afgewezen. De rechtbank besloot dat een volgend verzoek tot wraking van de verzoeker in deze zaak niet in behandeling zou worden genomen. De behandeling van de strafzaken van de verzoeker werd hervat in de stand waarin deze zich bevonden ten tijde van het indienen van het wrakingsverzoek.

Uitspraak

RECHTBANK ALKMAAR, ZITTINGHOUDENDE TE AMSTERDAM

wrakingskamer

Beschikking op het op 29 november 2012 ter zitting gedane en onder rekestnummer

HA RK 12-444 ingeschreven verzoek van:

[verzoeker],

wonende te [woonplaats],

verzoeker,

welk verzoek strekt tot wraking van mrs. J. Piena, C.F. de Lemos Benvindo en C.A.E. Wijnker, leden van de meervoudige kamer belast met de behandeling van de strafzaken tegen verzoeker, hierna: de rechters.

Verloop van de procedure

Het verzoek is gedaan ter terechtzitting van 29 november 2012.

De wrakingskamer heeft kennisgenomen van de navolgende processtukken:

• een verkort proces-verbaal van de zitting van 29 november 2012;
• een eerdere beslissing van de wrakingskamer van 2 mei 2012;
• een brief van de griffier van de rechtbank aan verzoeker;
• een kopie van een e-mail aan de vorige advocaat van verzoeker;
• door verzoeker ter zitting overgelegde stukken.

Het verzoek is behandeld op 29 november 2012 waar verzoeker, de rechters en de officier van justitie zijn gehoord. De rechters hebben bij de behandeling van het verzoek medegedeeld niet in de wraking te berusten. Van de behandeling ter zitting is proces-verbaal opgemaakt.

De uitspraak is mondeling gedaan op 29 november 2012. Deze beschikking vormt de uitwerking daarvan.

1. Gronden van de beslissing

Van de volgende feiten wordt uitgegaan:

Verzoeker wordt, kort gezegd, onder meer verdacht van bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht, althans met zware mishandeling van medewerkers van Bureau Jeugdzorg, van inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van een rechter van de rechtbank Alkmaar en het opzettelijk aanranden van de eer en of goede name van Bureau Jeugdzorg, de rechtbank Alkmaar, de Raad voor de Kinderbescherming, de regiopolitie Noord-Holland Noord, een gezinshuis en een familie.

De zaak is door de rechtbank Alkmaar overgedragen aan de rechtbank Haarlem, kort gezegd, omdat bij een deel van de ten laste gelegde feiten personeel van de rechtbank Alkmaar betrokken is.

Bij beschikking van 5 maart 2012 heeft de rechtbank Haarlem, zittinghoudende te Amsterdam, de gevangenhouding van verzoeker bevolen.

Bij beschikking van 4 april 2012 heeft het Gerechtshof Amsterdam het door verzoeker ingestelde hoger beroep tegen de beschikking van 5 maart 2012 afgewezen, met dien verstande dat het bevel tot gevangenhouding is verleend voor de duur van 60 dagen.

Verzoeker is vervolgens gedagvaard te verschijnen op 26 april 2012 voor de meervoudige strafkamer van de rechtbank Alkmaar, zittinghoudende te Amsterdam.

Op 26 april 2012 heeft verzoeker een verzoek tot wraking ingediend tegen de leden van de meervoudige strafkamer. De voorzitter heeft in die wraking berust en het verzoek gericht tegen de andere twee leden is afgewezen bij beslissing van 2 mei 2012 (zaaknummer HA RK 12.148)

Verzoeker is gedagvaard te verschijnen op 29 november 2012 voor de voortgezette behandeling van de strafzaak, Ter zitting heeft verzoeker een verzoek tot wraking van de leden van de meervoudige strafkamer gedaan.

2. Het verzoek en de gronden daarvan

Aan het verzoek heeft verzoeker samengevat ten grondslag gelegd dat de rechtbank Alkmaar niet bevoegd is om van zijn strafzaak kennis te nemen nu de zaak is verwezen naar de rechtbank Haarlem. Daarnaast heeft verzoeker aangevoerd dat de oudste rechter en de voorzitter geen opgave hebben gedaan van al hun nevenfuncties in het daartoe bestemde register. Dit is volgens verzoeker strafbaar en leidt tot partijdigheid. Verder heeft verzoeker een aantal klachten geuit over de tot nu toe gevolgde rechtsgang.

3. De reactie van de rechters

De rechters hebben aangevoerd dat verzoeker de bevoegdheid van de rechtbank nog steeds aan de orde kan stellen. Daarover kan bij eindbeslissing worden geoordeeld. Ten aanzien van de nevenfuncties heeft de voorzitter aangevoerd dat hij, behoudens een vrij recente functie als lid van de tuchtcommissie van de KNSB, al zijn nevenfuncties heeft gemeld. De nevenfunctie worden jaarlijks bijgewerkt, zodat deze functie nog niet in het register is verwerkt. De oudste rechter heeft aangevoerd dat hij lid is geweest van de bezwaarschriftencommissie van het Stadsdeel Watergraafsmeer-Oost, maar voor die commissie nimmer enige werkzaamheden heeft verricht. Hij heeft de functie neergelegd, toen hij in 2008 in de rechtbank Amsterdam is benoemd.

4. Het standpunt van het openbaar ministerie

De officier van justitie heeft aangevoerd dat zich geen vrees voor partijdigheid van de rechters kan voordoen bij verzoeker nu hij daartoe geen specifieke gronden heeft aangevoerd.

5. De beoordeling van het verzoek

5.1

Op grond van het bepaalde in artikel 512 van het Wetboek van Strafvordering dient in een wrakingprocedure te worden beslist of er sprake is van feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden.

5.2

Daarbij staat voorop dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die

een zwaarwegende aanwijzing vormen dat een rechter jegens een procespartij partijdig is, althans dat de bij die partij daarvoor bestaande vrees objectief gerechtvaardigd is. Het (subjectieve) standpunt van verzoekster daarover is belangrijk, maar niet doorslaggevend; de vrees voor partijdigheid moet objectief gerechtvaardigd zijn.

5.3

Het onderhavige wrakingsverzoek is gericht tegen de meervoudige strafkamer bestaande uit mr. Piena als voorzitter en mrs. De Lemos Benvindo en Wijnker als leden. Blijkens het door de meervoudige strafkamer opgemaakte proces-verbaal van de zitting van 29 november 2012 heeft de verzoeker twee gronden voor zijn verzoek aangevoerd. Het eerste argument komt er in wezen op neer dat de rechtbank Alkmaar niet bevoegd is van de strafzaak van verzoeker kennis te nemen nu zijn zaak verwezen is naar de rechtbank Haarlem. Daarnaast heeft verzoeker aangevoerd dat de voorzitter en de oudste rechter geen opgave hebben gedaan van al hun nevenfuncties in het daartoe bestemde register. Verder heeft verzoeker een aantal klachten geformuleerd over de rechtsgang tot nu toe en een aantal stukken die daarop betrekking hebben aan de wrakingskamer overgelegd.

5.4

Ten aanzien van het argument dat de rechtbank onbevoegd is, heeft te gelden dat verzoeker op diezelfde grond op 26 april 2012 al een verzoek tot wraking heeft ingediend, welk verzoek bij beslissing van de rechtbank van 2 mei 2012 is afgewezen (rekestnummer 12.148). De wet verzet zich ertegen dat een wrakingsverzoek op dezelfde gronden wordt herhaald. In zoverre kan verzoeker in zijn verzoek tot wraking niet worden ontvangen. Ten overvloede merkt de wrakingskamer op dat de meervoudige strafkamer in deze samenstelling, zoals door haar voorzitter bij de behandeling naar voren is gebracht, over de bevoegdheidsvraag nog geen oordeel heeft gegeven. Daarover zal de meervoudige strafkamer dus nog een beslissing moeten nemen.

5.5

Ten aanzien van de grond dat de rechters Piena en De Lemos Benvindo niet al hun nevenfuncties in het register hebben doen opnemen overweegt de wrakingskamer dat, wat daar ook van zij, in ieder geval door verzoeker niets is aangevoerd en ook niet anderszins is gebleken waaruit zou kunnen volgen dat de betreffende nevenfuncties op enige wijze op de onpartijdigheid van de rechters van invloed zou kunnen zijn of dat de eventueel bij verzoeker bestaande vrees daarvoor objectief gerechtvaardigd zou zijn.

5.6

De wrakingskamer heeft kennisgenomen van de verzoeker overgelegde stukken maar noch die stukken, noch hetgeen verzoeker overigens ter zitting heeft aangevoerd kunnen tot een ander oordeel leiden.

5.7

Uit het voorgaande volgt dat verzoeker deels niet ontvankelijk is in zijn wrakingsverzoek en dat het verzoek voor het overige dient te worden afgewezen. De wrakingskamer is van oordeel dat verzoeker door het indienen van verzoeken die in belangrijke mate dezelfde grondslag hebben, of waarvan in redelijkheid niet gezegd kan worden dat zij tot toewijzing van het verzoek zouden kunnen leiden, misbruik maakt van zijn bevoegdheid tot het indienen van verzoeken tot wraking. Op grond hiervan zal worden bepaald dat een volgend verzoek tot wraking van verzoeker in deze zaak niet in behandeling zal worden genomen.

6. Op grond van het voorgaande wordt beslist als volgt.

BESLISSING:

De rechtbank:

 Verklaart verzoeker niet-ontvankelijk in zijn verzoek tot wraking voor zover dit berust op de grond dat de rechtbank Alkmaar onbevoegd is om zijn strafzaak te behandelen;

 wijst het verzoek voor het overige af;

 bepaalt dat een volgend verzoek van verzoeker tot wraking in deze zaak niet in behandeling zal worden genomen;

 bepaalt dat de behandeling van de strafzaken van verzoeker met parketnummers 13/674285-1 en 14/810352 (tul) worden hervat in de stand waarin deze zich bevonden ten tijde van het indienen van het wrakingsverzoek.

Aldus gegeven door mrs. G.H. Marcus, voorzitter, en mrs. K.A. Brunner en C.M. Degenaar, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 29 november 2012 in tegenwoordigheid van de griffier.

Tegen deze beslissing staat op grond van het bepaalde in artikel 515 lid 5 Sv geen voorziening open.