Uitspraak
RECHTBANK ALMELO
Sector civiel recht
zaaknummer / rolnummer: 119807 HA ZA 2011-315 (ha)
Vonnis van 21 september 2011
in de zaak van
[Eiser],
wonende te [woonplaats],
eiser in de hoofdzaak,
incidenteel verweerder,
verder te noemen: [eiser],
advocaat mr. J.W. Janssens, te Bunschoten,
tegen
1. [gedaagde sub 1] als vennoot van de voormalige vennootschap onder firma [X] VOF alsmede handelend onder de naam [Y],
wonende te [woonplaats],
2. [gedaagde sub 2] als vennoot van de voormalige vennootschap onder firma [X] VOF,
wonende te [woonplaats],
gedaagden in de hoofdzaak
incidenteel eisers,
samen verder te noemen: [gedaagden],
advocaat: mr. J.F. Heerze, te Hengelo (O).
1. De procedure
in de hoofdzaak en in het incident
1.1. Het verloop van de procedure blijkt uit:
? het op 23 maart 2011 verleende verlof tot het leggen van conservatoir (derden) beslag;
? de dagvaarding van [eiser] van 24 maart 2011, met producties;
? de conclusie van antwoord van [gedaagden], tevens inhoudende exceptie van onbevoegdheid;
? de incidentele conclusie van antwoord onbevoegdheid, van [eiser].
1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.
2. Het geschil
in de hoofdzaak
vordering [eiser]
2.1. Bij de dagvaarding vordert [eiser]:
a. voor recht te verklaren dat [gedaagden] hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de materiële en immateriële schade die het gevolg is van een ongeval op 18 juli 2010;
b. [Gedaagden] hoofdelijk te veroordelen tot vergoeding van alle door [eiser] geleden en nog te lijden schade als gevolg van dit ongeval, nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet;
c. [Gedaagden] hoofdelijk te veroordelen om [eiser] een voorschot op de uiteindelijk te vergoeden schade te voldoen van € 15.000,=, en
d. [Gedaagden] hoofdelijk te veroordelen in de kosten van dit geding, waaronder de beslagkosten, en in de nakosten, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 14 dagen na het in deze te wijzen vonnis.
standpunt [eiser]
2.2. Als grondslag voor zijn vorderingen stelt [eiser], samengevat, het volgende.
Voor of op 5 juni 2010 heeft [eiser] met [gedaagden] een reisovereenkomst gesloten ten behoeve van hemzelf en zijn partner. Onderdeel van de overeenkomst was dat een reis zou worden gemaakt met een door [gedaagden] ter beschikking gestelde auto. Het betrof een vijfdaagse reis in Tanzania die begon op 14 juli 2010. [Eiser] en zijn partner hebben met de reis een begin gemaakt. Op 18 juli 2010 geraakte de safariauto, waarin [eiser] en zijn partner zich bevonden, in een slip waardoor deze safariauto kantelde. [Eiser] en zijn partner zaten op dat moment op de achterbank van de safariauto, welke auto niet was voorzien van veiligheidsgordels. Als gevolg van dit ongeval heeft [eiser] letsel opgelopen. Er was sprake van wondjes aan de rechterarm, uitvalsverschijnselen van de rechterhand en afwezigheid van sensibiliteit, alsmede zenuwletsel. Ten gevolge van het letsel werd hij gerepatrieerd naar Nederland. [Eiser] stelt dat hij op grond van de reisovereenkomst mocht verwachten dat de chauffeur van het voertuig waarin hij zich bevond, op een dusdanige wijze aan het verkeer zou deelnemen en zijn voertuig onder controle zou houden, dat daardoor de veiligheid van zijn passagiers niet in gevaar zou worden gebracht. Hieraan is naar zeggen van [eiser] niet voldaan. [Eiser] stelt dat de reis niet is verlopen overeenkomstig de verwachtingen die hij redelijkerwijs mocht hebben, zodat [gedaagden] zijn tekortgeschoten in de nakoming van de reisovereenkomst en dientengevolge aansprakelijk worden gehouden voor de door hem geleden en nog te lijden schade, welke schade uit diverse (in de dagvaarding genoemde) onderdelen bestaat. [Gedaagden] zijn aansprakelijk voor de gedragingen, dan wel het nalaten van door hen voor de uitvoering van de reisovereenkomst ingeschakelde werknemers of hulppersonen. Bij brief van 18 augustus 2010 heeft [eiser] [gedaagden] ter zake aansprakelijk gesteld.
Als productie 1. bij de dagvaarding heeft [eiser] een “Travel Services Invoice” overgelegd. Op deze invoice staat onder meer het nummer 08164932 genoemd, onder welk nummer in Nederland bij de Kamer van Koophandel staat geregistreerd "[X] VOF" (hierna: VOF), van welke VOF [gedaagden] vennoten zijn.
Als productie 2. bij de dagvaarding heeft [eiser] een uittreksel uit het Handelsregister van de Kamer van Koophandel overgelegd. Dit uittreksel vermeldt onder meer dat op 5 oktober 2010 is geregistreerd dat de VOF is ontbonden per 28 juni 2010. Op 5 oktober 2010 is door publicatie de bedoeling van de vennoten om de VOF te ontbinden aan derden bekend gemaakt. Volgens [eiser] was de VOF ten tijde van de toerekenbare tekortkoming die de schadevergoedingsverplichting van de reisorganisator tot gevolg heeft, ten opzichte van derden niet ontbonden en zijn de beide vennoten krachtens artikel 18 van het Wetboek van Koophandel aansprakelijk tot voldoening van de verbintenissen van de VOF.
In het incident
2.3. [Gedaagden] hebben voor alle weren de exceptie van onbevoegdheid ingeroepen.
2.4. [Gedaagden] zijn allereerst van mening dat de Nederlandse rechter, en in het bijzonder deze rechtbank, geen rechtsmacht toekomt, maar wel de Tanzaniaanse rechter.
[Gedaagden] betwisten dat de overeenkomst met de VOF is gesloten. Volgens [gedaagden] heeft [eiser] de overeenkomst gesloten met de in Arusha, Tanzania, gevestigde rechtspersoon -te weten een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid- naar het recht van Tanzania, te weten [A] Ltd. (verder te noemen: de Limited).
De door [eiser] gestelde tekortkoming in de verbintenis uit de reisovereenkomst betreft volgens [gedaagden] derhalve de Limited. De Limited heeft geen vestiging in Nederland, maar uitsluitend in Tanzania, en deze wordt in Tanzania vertegenwoordigd door [gedaagde sub 1]. De Limited ontwikkelde geen commerciële- of beroepsactiviteiten in Nederland en de Limited richtte dergelijke activiteiten ook niet op Nederland, hetgeen ook geldt voor [gedaagden]. De Limited heeft een internetsite die alle internetgebruikers in alle landen van de wereld informatie verschaft over de reizen en bezienswaardigheden en activiteiten die de Limited voor reizigers in Tanzania en Zanzibar kan organiseren. Volgens [gedaagden] worden contacten met de Limited via de internetsite gelegd, worden offertes via internet door de Limited uitgebracht en vinden boekingen via internet bij de Limited plaats.
[Gedaagden] voeren aan dat [eiser] uitsluitend via het internet met de Limited contact heeft gehad. [Eiser] heeft via het internet kennis genomen van het reisaanbod van de Limited en hij heeft op die wijze de offertes van de Limited ontvangen, waarbij hij de laatste offerte van de Limited via internet heeft aanvaard. Volgens [gedaagden] is door de [eiser] als productie 1. overgelegde invoice door de Limited via internet aan [eiser] gestuurd. De invoice geldt niet als factuur maar als opdrachtbevestiging. Nadat de overeenkomst tot stand is gekomen, is die door de invoice bevestigd. Als productie 1. bij de conclusie van antwoord hebben [gedaagden] een afschrift van een rekening/bill nr. 2272 gevoegd, waaruit volgens [gedaagden] blijkt dat deze door de Limited aan [eiser] is gestuurd. Deze rekening/bill is door [eiser] betaald. Ook heeft [eiser] volgens [gedaagden] in Tanzania contact gehad met [gedaagde sub 1], als vertegenwoordiger van de Limited.
[Gedaagden] stellen dat de verbintenissen uit de overeenkomst, bestaande uit de betaling van de reissom door [eiser] en het verschaffen van de reis door de Limited, in Tanzania uitgevoerd.
Volgens [gedaagden] is de onderhavige zaak onvoldoende met de rechtssfeer van Nederland verbonden, nu [eiser] langere tijd in Tanzania heeft verbleven en op het moment van de totstandkoming van de overeenkomst met de Limited ook in Tanzania verbleef. Volgens [gedaagden] is het niet onaanvaardbaar om van [eiser] te eisen dat hij de zaak aan het oordeel van de rechter in Tanzania onderwerpt.
Overigens hebben [gedaagden] gesteld dat volgens de bepalingen uit het EVO-verdrag Tanzaniaans recht toepasselijk is. Volgens [gedaagden] verbleef [eiser] ten tijde van het sluiten van de overeenkomst op zijn stageadres in Tanzania, is de overeenkomst in Tanzania gesloten en is de partij die de meest kenmerkende prestatie moest verrichten, de Limited, in Tanzania gevestigd.
Voorts betwisten [gedaagden] de (overige) door [eiser] gestelde feiten die [eiser] als grondslag voor zijn vordering heeft genoemd.
2.5. [Eiser] handhaaft zijn stelling dat hij een reisovereenkomst heeft gesloten met de nadien ontbonden VOF en niet met de Limited, zodat volgens [eiser] de Nederlandse rechter wel rechtsmacht toekomt en deze rechtbank bevoegd is.
oordeel rechtbank
2.6. De rechtbank is van oordeel dat de Nederlandse rechter in deze rechtsmacht toekomt en dat deze rechtbank bevoegd is in de hoofdzaak. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.
Vast staat dat gedagvaard zijn: [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2], beiden woonachtig te [woonplaats].
Artikel 2 van het Wetboek van Burgerlijke rechtsvordering (Rv) vormt de hoofdregel in zaken die bij dagvaarding worden ingeleid. Ingevolge dat artikel heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht indien de gedaagde in Nederland zijn woonplaats heeft. Nu de gedaagden in Nederland woonachtig zijn, komt de Nederlandse rechter op grond van artikel 2 Rv rechtsmacht toe. Deze rechtbank ontleent haar bevoegdheid aan artikel 99 Rv juncto artikel 1:10 van het Burgerlijk Wetboek, nu gedaagden woonachtig zijn in [woonplaats].
2.7. De discussie die partijen in het incident voeren, ziet (voornamelijk) op een aanvullende grond van rechtsmacht. Duidelijk is geworden dat [gedaagden] stellen dat zaken zouden zijn gedaan, niet met een Nederlandse VOF maar met een Tanzaniaanse Limited, en dat de verbintenissen uit de overeenkomst tussen die partijen, bestaande in de betaling van de reissom door [eiser] respectievelijk het verschaffen van de aangeboden reis door de Limited, in Tanzania zijn uitgevoerd. [Eiser] heeft hiertegen verweer gevoerd. Naar het oordeel van de rechtbank kan een inhoudelijke beoordeling van die discussie achterwege blijven, nu, zoals de rechtbank hiervoor reeds heeft overwogen, de Nederlandse rechter op grond van de hoofdregel van artikel 2 Rv bevoegd is om kennis te nemen van de vordering.
2.8. De rechtbank overweegt, geheel ten overvloede, dat de kwestie of [eiser] [gedaagden] terecht aanspreekt in hoedanigheid van contractspartij bij de reisovereenkomst, in dit geval niet in het bevoegdheidsincident behoort te worden onderzocht maar in de hoofdzaak.
Hetzelfde geldt voor de vraag of [eiser] [gedaagden] met recht kan aanspreken op de door hem gestelde geleden en nog te lijden schade als gevolg van een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de reisovereenkomst door [gedaagden], te weten het als reisorganisator verplicht te zijn tot uitvoering van de reisovereenkomst overeenkomstig de verwachtingen die hij op grond van de reisovereenkomst redelijkerwijs mocht hebben, bij de uitvoering waarvan onderdeel was het vervoer van personen, of door werknemers of hulppersonen te laten vervoeren van personen.
2.9. De rechtbank acht termen aanwezig om de beslissing omtrent de kosten op het incident tot onbevoegdheid, aan te houden tot het in de hoofdzaak te wijzen eindvonnis.
in de hoofdzaak
2.10. De rechtbank zal de hoofdzaak, gelet op hetgeen in het incident is overwogen, verwijzen naar de rol.
3. De beslissing
in het incident
de rechtbank:
3.1. wijst de vordering van [gedaagden] af;
3.2. houdt de beslissing omtrent de op het incident gevallen kosten aan tot het in de hoofdzaak te wijzen eindvonnis.
in de hoofdzaak
de rechtbank
3.3. bepaalt dat de zaak weer op de rol zal komen van 5 oktober 2011 voor beraad comparitie;
3.4. houdt iedere verdere beslissing aan.
Dit vonnis is gewezen door mr. G.G. Vermeulen en in het openbaar in tegenwoordigheid van de griffier uitgesproken op 21 september 2011.?