ECLI:NL:ORBBNAA:2006:BT6188

• Datum uitspraak: 19 januari 2006
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 2003-592
• Instantie: Raad van Beroep voor Belastingzaken (Nederlandse Antillen en Aruba)
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: J.Th. Drop; Th. Groeneveld; J.C. Overgaauw
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beroep tegen naheffingsaanslag winstbelasting 1997 en verzuimboete

In deze zaak gaat het om een beroep dat is ingesteld door appellant tegen een naheffingsaanslag winstbelasting 1997, die op 22 juni 1998 als voorlopige aanslag en op 30 december 2002 als definitieve aangifte is opgelegd. Appellant heeft op 18 februari 2003 bezwaar gemaakt tegen deze aanslagen, maar het bezwaarschrift werd door de Inspecteur op 29 augustus 2003 niet ontvankelijk verklaard voor de voorlopige aanslag en ongegrond voor de definitieve aangifte. Hierop heeft appellant op 8 oktober 2003 beroep ingesteld bij de Raad van Beroep voor Belastingzaken. Tijdens de zitting op 8 november 2005 zijn zowel appellant als de Inspecteur niet verschenen.

De Raad heeft de ontvankelijkheid van het bezwaarschrift beoordeeld en vastgesteld dat het bezwaarschrift tegen de voorlopige aanslag te laat was ingediend, waardoor het beroep in dat opzicht ongegrond werd verklaard. De Raad heeft vervolgens de inhoudelijke beoordeling van de naheffingsaanslag en de opgelegde verzuimboete behandeld. De boete van Naf. 500,= was opgelegd wegens te late indiening van de aangifte voor de winstbelasting 1998. De Raad oordeelde dat de boete terecht was opgelegd, aangezien de wetgeving de Inspecteur toestond om binnen vijf jaar na het verzuim een boete op te leggen. De Raad concludeerde dat de boete passend en geboden was, en handhaafde de naheffingsaanslag.

De uitspraak van de Raad van Beroep voor Belastingzaken is gedaan op 19 januari 2006, waarbij het beroep ongegrond werd verklaard en de naheffingsaanslag werd gehandhaafd.

Uitspraak

BESCHIKKING RAAD VAN BEROEP van 19 januari 2006, nr. 2003-592

1. Het procesverloop.

1.1. Aan appellant is op 22 juni 1998 een naheffingsaanslag (voorlopige aanslag) winstbelasting 1997 opgelegd. Op 30 december 2002 is hem een naheffingsaanslag (definitieve aangifte) winstbelasting 1997 opgelegd.

1.2. Tegen deze aanslagen is door appellant bij bezwaarschrift dat op 18 februari 2003 door verweerder is ontvangen, bezwaar gemaakt. Bij beschikking van 29 augustus 2003 is het bezwaarschrift door de Inspecteur niet ontvankelijk verklaard voorzover het zich richt tegen de naheffingsaanslag voorlopige aanslag en ongegrond voorzover het zich richt tegen de naheffingsaanslag definitieve aangifte.

1.3. Tegen deze beschikking heeft appellant bij bezwaarschrift van 8 oktober 2003, dat op 22 oktober 2003 is ontvangen, beroep op de Raad ingesteld.

1.4 . Ter zitting van 8 november 2005 te Willemstad zijn appellant noch de Inspecteur verschenen.

2. Ontvankelijkheid van het bezwaarschrift

Het bezwaarschrift tegen de naheffingsaanslag voorlopige aanslag is buiten de termijn van twee maanden bij de Inspecteur binnengekomen, zodat het te laat is ingediend. Het beroep is in zoverre ongegrond.

3. Beoordeling

3.1 Inmiddels is de aanslag Winstbelasting 1998 op nihil gesteld. De inspecteur heeft echter de wegens te late indiening van de aangifte opgelegde boete van Naf. 500,= gehandhaafd.

Vaststaat dat belanghebbende die aangifte te laat heeft ingediend. Volgens de voor dat jaar geldende boetebepalingen uit de Landsverordening winstbelasting ( de artikelen 22 en 23) is de Inspecteur gedurende vijf jaar gerechtigd een verzuimboete op te leggen.

3.2 De Raad is van oordeel dat de boete terecht is opgelegd. De verzuimboete is bedoeld om de belastingplichtige, die te laat aangifte heeft gedaan, zoals belanghebbende, in te scherpen dat zij haar administratieve verplichtingen volledig behoort na te komen. Of er daarbij sprake is van door het Land geleden financieel nadeel is naar het oordeel van de Raad niet van belang. De wetgever heeft de Inspecteur de gelegenheid gegeven om tot vijf jaar na het verzuim een boete op te leggen, zodat niet gezegd kan worden dat de vier jaar na de aangiftedatum opgelegde boete onredelijk laat is opgelegd. Dat dit boeteregime inmiddels is gewijzigd in de Algemene Landsverordening Landsbelastingen heeft voor een verzuim begaan in 1998 geen betekenis, gelet op het in artikel 78, lid 5 neergelegde overgangsrecht; dit overgangsrecht brengt mee dat oude verzuimen blijven vallen onder het oude regime.

Ook overigens acht de Raad de boete passend en geboden, zodat moet worden beslist zoals hieronder is vermeld.

5. De beslissing

De Raad verklaart het beroep ongegrond en handhaaft de inmiddels op Naf. 500,= (vijfhonderd guldens) vastgestelde naheffingsaanslag.

mrs. J.Th. Drop, Th. Groeneveld en J.C. Overgaauw