ECLI:NL:OGHACMB:2020:6

Uitspraak

Zaaknummer: H 189/2018

Parketnummer: 555.00175/17

Uitspraak: 30 januari 2020 Tegenspraak

Vonnis

gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van het Gerecht in eerste aanleg van Curaçao (hierna: het Gerecht) van 28 september 2018 in de strafzaak tegen de verdachte:

[VERDACHTE],

geboren op [geboortedatum 1] in Curaçao,

wonende in Curaçao,

thans gedetineerd in het huis van bewaring in Curaçao.

Hoger beroep

Het Gerecht heeft de verdachte bij zijn vonnis ter zake van het onder 1 subsidiair en het onder 2 ten laste gelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 18 jaren met aftrek van voorarrest. Voorts heeft het Gerecht beslissingen genomen ten aanzien van vorderingen tot schadevergoeding van de benadeelde partijen.

De verdachte heeft hoger beroep ingesteld.

Onderzoek van de zaak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting.

Het Hof heeft kennisgenomen van de vordering van de procureur-generaal,

mr. M.L.A. Angela, en van hetgeen door de verdachte en zijn raadsvrouw,

mr. M.C. Vaders, naar voren is gebracht. Voorts heeft het Hof kennisgenomen van hetgeen namens de benadeelde partijen [benadeelde partij 1], [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3], door Stichting Slachtofferhulp Curaçao, in het kader van de vorderingen tot schadevergoeding naar voren is gebracht.

De procureur-generaal heeft gevorderd dat het Hof het vonnis waarvan beroep zal bevestigen, behoudens ten aanzien van de beslissing op de vorderingen van de benadeelde partijen inclusief de daarbij behorende schadevergoedingsmaatregel, en in dat verband gevorderd over te gaan tot toewijzing van:

- de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 1] tot een bedrag van NAf 5.125,93 aan materiële schade en NAf 20.000,00 aan immateriële schade en oplegging van de daarbij behorende schadevergoedingsmaatregel;

- de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 2] tot een bedrag van NAf 9.323,06 aan materiële schade en NAf 20.000,00 aan immateriële schade en oplegging van de daarbij behorende schadevergoedingsmaatregel;

- de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 3] tot het gevorderde bedrag aan materiële schade en oplegging van de daarbij behorende schadevergoedingsmaatregel.

De raadsvrouw heeft primair bepleit dat de verdachte zal worden vrijgesproken van de ten laste gelegde feiten. Subsidiair heeft zij een strafmaatverweer gevoerd.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven, omdat het Hof tot andere beslissingen komt.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd:

FEIT 1:

PRIMAIR

dat hij op of omstreeks 5 februari 2017, te Curaçao, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk en -al dan niet- met voorbedachten rade,

[slachtoffer]

van het leven hebben/heeft beroofd, immers hebben/heeft verdachte en/of zijn mededader(s) met dat opzet en -al dan niet- na kalm beraad en rustig overleg, met (een) vuurwapen(s) een of meerdere (gerichte) schoten gelost op en/of in de richting van (het lichaam van) die [slachtoffer], tengevolge waarvan die [slachtoffer] meerdere verwondingen heeft opgelopen en die [slachtoffer] aan die verwondingen is overleden.

(artikel 2:262/259 Wetboek van Strafrecht)

SUBSIDIAIR

dat [medeverdachte 1] en/of [medeverdachte 2] op 5 februari 2017, althans in of omstreeks de maand februari 2017 te Curaçao, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk en -al dan niet- met voorbedachten rade,

[slachtoffer]

van het leven hebben/heeft beroofd, immers hebben/heeft [medeverdachte 1] en/of [medeverdachte 2] en/of hun mededader(s) met dat opzet en -al dan niet- na kalm beraad en rustig overleg, met (een) vuurwapen(s) een of meerdere (gerichte) schoten gelost op en/of in de richting van (het lichaam van) die [slachtoffer], tengevolge waarvan die [slachtoffer] meerdere verwondingen heeft opgelopen en die [slachtoffer] aan die verwondingen is overleden,

welk feit hij, verdachte, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, op een of meer tijdstippen in de maand februari 2017 te Curaçao, al dan niet door tussenkomst van een of meer anderen, door giften en/of beloften, te weten door een (groot) geldbedrag in het vooruitzicht te stellen en/of door het verschaffen van middelen (zoals een of meer vuurwapens) opzettelijk heeft uitgelokt;

(artikel 1:123 j◦ 2:262/259 Wetboek van Strafrecht)

FEIT 2:

dat hij op of omstreeks de maand februari 2017, te Curaçao, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, voorhanden heeft gehad,

 een vuurwapen

in ieder geval een of meerdere vuurwapens en/of munitie in de zin van de Vuurwapenverordening 1930.

(artikel 3 j◦ 11 van de Vuurwapenverordening 1930)

Vrijspraak van feit 1 primair

Met de procureur-generaal en de raadsvrouw is het Hof van oordeel dat het onder feit 1 primair tenlastegelegde medeplegen van moord dan wel doodslag niet wettig en overtuigend bewezen kan worden. De verdachte zal daarvan dan ook, zonder nadere motivering, worden vrijgesproken.

Bewezenverklaring

Het Hof acht - op grond van de hierna weergegeven bewijsmiddelen en de nadere bewijsoverwegingen, in onderling verband en samenhang beschouwd - wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder feit 1 subsidiair ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande:

FEIT 1:

SUBSIDIAIR

dat [medeverdachte 1] en
/of[medeverdachte 2] op 5 februari 2017,
althans in of omstreeks de maand februari 2017inCuraçao, tezamen en in vereniging met een ander
of anderen, althans alleen,opzettelijk en
-al dan niet-(voor wat betreft [medeverdachte 1] en voornoemde ander):met voorbedachten rade
),

[slachtoffer]

van het leven hebben
/heeftberoofd, immers hebben
/heeft[medeverdachte 1] en
/of[medeverdachte 2] en
/ofhun mededader
(s)met dat opzet en
(voor wat betreft [medeverdachte 1] en voornoemde mededader:-al dan niet-na kalm beraad en rustig overleg
), met
(een
)vuurwapen
(s) een of meerdere (gerichte)schoten gelost
op en/ofin de richting van
(het lichaam van
)die [slachtoffer], ten gevolge waarvan die [slachtoffer] meerdere verwondingen heeft opgelopen en die [slachtoffer] aan die verwondingen is overleden,

welk feit hij, verdachte,
tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,op
een of meertijdstippen
inomstreeksde maand februari 2017
inCuraçao,
al dan nietdoor
giften en/ofbeloften, te weten door een
(groot)geldbedrag in het vooruitzicht te stellen en
/ofdoor het verschaffen van middelen
(zoals een
of meervuurwapen
s)opzettelijk heeft uitgelokt;

FEIT 2:

dat hij
op ofomstreeks de maand februari 2017,
inCuraçao, tezamen en in vereniging met
een ander ofanderen,
althans alleen,voorhanden heeft gehad,

 een vuurwapen

in ieder geval een of meerdere vuurwapens en/of munitiein de zin van de Vuurwapenverordening 1930.

Het Hof acht niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hierboven bewezen is verklaard, zodat hij daarvan zal worden vrijgesproken.

Het Hof is van oordeel dat het als feit 1 subsidiair ten laste gelegde een kennelijke misslag bevat. Het ligt op de weg van de rechter om die misslagen te verbeteren, mits de verdachte daardoor niet in de verdediging wordt geschaad. Zo een verbetering is immers een vaststelling van de juiste inhoud van de tenlastelegging.

Het is, tegen de achtergrond van het dossier en gelet op de tekst van de tenlastelegging van feit 2, de kennelijke bedoeling van de steller van de tenlastelegging geweest om het verwijt te formuleren dat de verdachte het onder feit 1 subsidiair genoemde feit in
of omstreeksde maand februari 2017 opzettelijk heeft uitgelokt. Het Hof zal dan ook de tenlastelegging op dit punt verbeterd lezen. Uit de procesopstelling van de verdachte en diens raadsvrouw leidt het Hof af dat bij de verdachte geen onduidelijkheid bestaat over wat hem wordt verweten, zodat de verdachte hierdoor niet in zijn belangen is geschaad.

De overige in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten of omissies zijn eveneens verbeterd (
cursief). De verdachte is daardoor evenmin geschaad in de verdediging.

Bewijsmiddelen

Het Hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan, op de feiten en omstandigheden die in de hierna volgende bewijsmiddelen zijn vervat en redengevend zijn voor de bewezenverklaring.^[1]De inhoud van de bewijsmiddelen is telkens zakelijk weergegeven.

Daarbij wordt opgemerkt dat ieder bewijsmiddel, ook in zijn onderdelen, slechts wordt gebruikt tot bewijs van dat bewezen verklaarde feit, of die bewezen verklaarde feiten, waarop het blijkens zijn inhoud betrekking heeft en, voor zover het een geschrift als bedoeld in artikel 387, eerste lid, aanhef, onder e, van het Wetboek van Strafvordering betreft, telkens slechts wordt gebezigd in verband met de inhoud van de andere bewijsmiddelen.

1. Op 5 februari 2017 omstreeks 16.00 uur, werd de verbalisant [verbalisant 1] naar aanleiding van een melding gedirigeerd naar het adres [adres] in Curaçao. Zij heeft het volgende gerelateerd:

“Ik, verbalisant, was omstreeks 16.15 uur, ter plaatse op het adres [adres]. In de achterste slaapkamer lag het slachtoffer op zijn buik op bed. Hij had drie schotwonden, in zijn (romp) rug, zijn linkerhand en zijn linker bovenarm. Hij gaf geen teken van leven.

Het slachtoffer bleek in leven te zijn: [slachtoffer], geboren in Curaçao op [geboortedatum 2].

Door de politiearts Dr. A.H.E. Maduro werd omstreeks 17.10 uur de dood van het slachtoffer [slachtoffer], geconstateerd.”^[2]

2. Op 7 februari 2017 werd door de patholoog-anatoom Dr. R.O. Gogorza gerechtelijke sectie verricht op het lichaam van [slachtoffer]. De verbalisanten [verbalisant 2] en [verbalisant 3] hebben het volgende gerelateerd:

“Kogeltrajecten:

1. Kogeltrajectverloop van inschotwond bij het vingerkootje van de rechter wijsvinger, uitschot- en inschotwond bij palmair zijde van de rechter wijsvinger, uitschotwond bij het dorsaal gedeelte tussen de rechterduim en wijsvinger, inschotwond bij de rechter oksel en uitschotwond bij de rechter bovenrug.

2. Kogeltrajectverloop van rechter onderbuik naar rechter onderrug, waar door de patholoog-anatoom een projectiel onder de huid van het slachtoffer werd verwijderd.

3. Kogeltrajectverloop van de rechter posterior oksellijn door de tiende rib, door de rechterlong en vervolgens door de aorta. Het projectiel kwam hierna tot stilstand bij het linker gedeelte van de lichaamsholte tussen de longen.

Doodsoorzaak:

[slachtoffer] is overleden ten gevolge van een inwendige bloeding veroorzaakt door weefselschade aan de longen en de aorta. De weefselschade werd zeer waarschijnlijk veroorzaakt door kogelperforatie.”^[3]

3. De politie heeft camerabeelden verkregen die zijn opgenomen buiten de woning gelegen aan de [adres] op 5 februari 2017. Het Hof heeft ter terechtzitting op die beelden het volgende waargenomen:

“Omstreeks 15.11.51, komt een zwarte auto in beeld welke midden op straat voor de woning gelegen aan de [adres] stopt. Twee geheel in het blauw geklede en bewapende mannen stappen uit de auto en rennen de woning binnen. De mannen zijn ongeveer 14 seconden in de woning en vertrekken in voornoemde auto.”^[4]

4. [ Getuige 1] heeft op 5 februari 2017 de volgende verklaring afgelegd:

“Vandaag 5 februari 2017 zat ik in mijn woonkamer televisie te kijken. Ik zag op dat moment een zwartgekleurd voertuig voor mijn woning stoppen en twee geheel in het blauw geklede mannen uit het voertuig stappen en zich naar mijn woning haasten. Hun gezichten waren bedekt met bivakmutsen. Één van de mannen kwam op me af en zei ‘Para ketu’. Hij hield mij onder dwang door een vuurwapen tegen mijn linkerslaap te zetten. De andere man liep direct naar de slaapkamer van mijn zoon. Ik hoorde hierna drie à vier schoten uit de slaapkamer van mijn zoon komen. Hierna namen zij de benen. Zij stapten in het zwartgekleurde voertuig en reden met gierende banden weg. Ik liep naar de slaapkamer van “Chado” (opmerking verbalisant: met Chado wordt bedoeld wijlen [slachtoffer]). Hij lag op zijn bed en ik zag bloed aan zijn rechterzijde.”^[5]

5. De verdachte [medeverdachte 2] heeft op 16 februari 2017 de volgende verklaring afgelegd:

“[M] (het Hof begrijpt: [medeverdachte 1]) is degene die Chado heeft doodgeschoten. [M] en [S] (het Hof begrijpt: [medeverdachte 3]) hebben tegen mij gelogen. Er werd tegen mij gezegd dat wij naar de woning van Chado zouden gaan om Chado van drugs te beroven. Ik moest in de woonkamer blijven om de anderen die in de woning aanwezig waren onder controle te houden.”^[6]

6. De verdachte [medeverdachte 2] heeft op 16 februari 2017 de volgende nadere verklaring afgelegd:

“Ik heb de mensen die zich op 5 februari 2017 in de woning bevonden onder controle gehouden door hen met het vuurwapen, een revolver, dat ik in mijn hand had te bedreigen.

Ik had een lichtblauw gekleurd ketelpak, zwarte schoenen en zwarte handschoenen aan en een donkergekleurde bivakmuts op mijn hoofd. [M] had een donkerblauw gekleurd ketelpak, zwarte handschoenen en sportschoenen aan en een zwartgekleurde bivakmuts op zijn hoofd. Hij had ook een revolver bij zich. Wij hebben op 5 februari 2017 de vuurwapens van [S] gekregen. Ook de zwart gekleurde auto werd op die dag, dertig minuten voordat wij naar de woning van Chado waren gegaan, door [S] aan [M] en mij gegeven. [S] had zijn stiefzoon naar de woning van Chado gestuurd om een Playstationspel te lenen. Zo wisten wij dat Chado zich thuis bevond. Hierna vertrokken wij meteen vanuit de woning van [S] naar de woning van Chado. [M] trad op als bestuurder van de auto. De auto heeft hij midden op straat tot stilstand gebracht. Wij renden toen naar binnen en in de woonkamer richtte ik mijn vuurwapen op de vader van Chado. Ondertussen was [M] naar de slaapkamer van Chado gerend. Hij opende de slaapkamerdeur en ging naar binnen. Meteen nadat hij naar binnen was gegaan, hoorde ik schoten. Nadat [M] uit de slaapkamer van Chado kwam, renden wij naar de auto, stapten in en reden met hoge snelheid weg. In de buurt van de school op de Oranjestraat heeft [M] de auto in brand gestoken met gasoline die [S] vooraf in de auto had gezet. [M] heeft daarbij brandwonden opgelopen. De ketelpakken, bivakmutsen en handschoenen hebben wij iets verder uitgetrokken en weggegooid. De revolvers hebben wij teruggegeven aan [S]. Hij stond ons in een auto op te wachten en wij reden naar de woning van een familielid van hem, waar [M] zich kon wassen. Hierna reden wij naar de woning van [S], waar hij mijn lange haren had afgeknipt. Daarna stapte ik in mijn auto die voor de woning van [S] stond geparkeerd en reed naar huis. [M] bleef achter bij de woning van [S]. De volgende dag rond de middaguren werd ik door [M] gebeld met het verzoek hem thuis op te halen. Daar aangekomen zei hij dat [S] hem US$ 8.000,00 had gegeven voor de moord op Chado. US$ 4.000,00 voor [M] en US$ 4.000,00 voor mij. Gedurende de vlucht heb ik vragen aan [M] gesteld over het feit dat Chado was doodgeschoten en niet beroofd. [M] zei dat ik me geen zorgen moest maken omdat er geld op het hoofd van Chado stond. De revolver die ik bij me had, bevatte geen kogels.”^[7]

7. De verdachte [medeverdachte 2] heeft ter terechtzitting van het Hof van 12 september 2019 een verklaring afgelegd. Hij heeft toen verklaard:

“Het klopt dat ik de opdracht om de drugs van Chado te stelen van [M] heb vernomen. [medeverdachte 3] had alles voor ons geregeld.”^[8]

8. De verdachte [medeverdachte 3] heeft op 10 mei 2017 de volgende verklaring afgelegd:

“Op 5 februari 2017 waren [M] en Chamo (het Hof begrijpt: [medeverdachte 2]) de woning van Chado binnengevallen. [M] heeft Chado doodgeschoten. Patutu (het Hof begrijpt: de verdachte) was de persoon die heeft betaald om de woning van Chado binnen te vallen. Patutu had mij benaderd om de woning van Chado binnen te vallen. Hij had aan mij gevraagd om twee mannen naar hem toe te sturen, zodat zij iets voor hem konden doen. [M] heeft Chamo erbij gehaald om de opdracht van Patutu uit te kunnen voeren. Ik heb een vuurwapen uit handen van Patutu gekregen, dat ik aan [M] moest geven. Ik heb dat vuurwapen op dezelfde avond aan [M] gegeven.

[M] was degene die het verhaal over het stelen van drugs bij de woning heeft verzonnen.

Ik was degene die aan [M] en Chamo had verteld dat de slaapkamer van Chado de laatste kamer aan de rechterkant was. Toen ik op 6 februari 2017 (het Hof begrijpt: 5 februari 2017) met Chado had gesproken heeft hij tegen mij gezegd dat hij die dag nergens naartoe zou gaan en thuis zou blijven. Ik had die informatie aan [M] en Chamo doorgegeven.

Patutu heeft tegen mij gezegd dat hij geld aan de jongens moest geven nadat de daad had plaatsgevonden. Hij wilde weten waar hij de jongens kon vinden om het beloofde geld te kunnen overhandigen. Ik had tegen Patutu gezegd dat ik bij Dok Maatschappij zou gaan werken, dat ik om 12.00 uur ’s middags pauze had en dat hij dan bij mij kon komen. Ik had tegen Patutu gezegd dat hij bij mijn werk moest komen om te betalen nadat zijn opdracht was uitgevoerd. Hij moest het geld aan mij geven. Er werd NAf 20.000,00 aan [M] beloofd voor de moord op Chado. [M] heeft op 6 februari 2017 het geld in ontvangst genomen. Patutu was bij Dok Maatschappij gekomen om [M] te betalen.”^[9]

9. Op 10 mei 2017 hebben de verbalisanten [verbalisant 4] en [verbalisant 5] een fotoconfrontatie met [medeverdachte 3] gehouden. Zij hebben het volgende gerelateerd:

“Er werd een meerkeuze fotoconfrontatie met [medeverdachte 3] gedaan.

[Medeverdachte 3] wees op fotosheet B de man afgebeeld onder nummer 6 aan, als de man bijgenaamd Patutu, als de persoon die had betaald om Chado te laten vermoorden.

Op fotosheet B op foto nummer 6, staat [verdachte], geboren op [geboortedatum 1] in Curaçao, afgebeeld.”^[10]

10. De verdachte [medeverdachte 3] heeft op 17 mei 2017 de volgende verklaring afgelegd:

“Ik heb enkele dagen voor 1 februari 2017 het vuurwapen aan [medeverdachte 1] gegeven.”^[11]

11. De verdachte [medeverdachte 1] heeft op 11 februari 2017 het volgende verklaard:

“De volgende dag (het Hof begrijpt: 6 februari 2017) ging ik naar Dok Maatschappij en bleef daar op [S] wachten. Hij had omstreeks 12.00 uur pauze. Hij had aan mij gezegd dat zo meteen iemand iets voor hem zou komen brengen. Kort daarna kwam er een oude man aanrijden. Hij trad op als bestuurder van een goudgekleurde SUV en hij gaf mij een lift. Onderweg had hij tegen mij gezegd dat ik een zak die in de auto lag moest pakken en dat de zak voor [S] is. Toen ik uit de auto stapte en in de zak keek zag ik dat er geld in zat. Er zat US$ 12.000,00 in de zak. Op een papier in de zak stond ‘Pa [S]’ geschreven. [S] had tegen mij gezegd dat ik het geld samen met [voornaam] (het Hof begrijpt: [medeverdachte 2]) moest delen en dat ik US$ 3.000,00 voor hem moest brengen.”^[12]

12. Op 2 april 2017 hebben de verbalisanten [verbalisant 6] en [verbalisant 1] een fotoconfrontatie met [medeverdachte 1] gehouden. Zij hebben het volgende gerelateerd:

“Er werd een meerkeuze fotoconfrontatie met [medeverdachte 1] gedaan.

[Medeverdachte 1] wees op fotosheet A de man afgebeeld onder nummer 8 aan, als de persoon die hij bij Dok Maatschappij had ontmoet, van wie hij een lift had gekregen en hem een zak met geld voor [S] had gegeven.

Op fotosheet A op foto nummer 8, staat [verdachte], geboren op [geboortedatum 1] in Curaçao, afgebeeld.”^[13]

13. De getuige [medeverdachte 1] heeft ter terechtzitting van het Hof van 12 september 2019 een verklaring afgelegd. Hij heeft toen verklaard:

“Ik kan me niet zo goed herinneren hoe lang voor de schietpartij [medeverdachte 3] de opdracht heeft gegeven, maar wel dat het een paar dagen daarvoor was. Ik heb de opdracht rechtstreeks van [medeverdachte 3] gekregen.”^[14]

Bewijs(middel)overwegingen

De raadsvrouw heeft bepleit dat de verdachte van de ten laste gelegde feiten zal worden vrijgesproken. Zij heeft daartoe onder meer aangevoerd dat de verklaringen van [medeverdachte 3] (hierna: [medeverdachte 3]) waarin hij de verdachte belast, onbetrouwbaar zijn omdat hij wisselend en inconsistent heeft verklaard en overigens geen steun te vinden is voor zijn lezing in de verklaringen van de andere verdachten.

Betrouwbaarheid van de tot het bewijs gebezigde verklaring van [medeverdachte 3]

Naar het oordeel van het Hof worden belangrijke elementen uit de verklaring van [medeverdachte 3], daar waar hij de verdachte belast als de opdrachtgever van de liquidatie ondersteund door andere bewijsmiddelen. Het Hof wijst daarbij in de eerste plaats op de tot het bewijs gebezigde verklaring van [medeverdachte 1] die de gang van zaken voor wat betreft de betaling door de verdachte bij Dok maatschappij ondersteunt. Voorts wordt verwezen naar de camerabeelden opgenomen bij Dok Maatschappij^[15]die de beschreven ontmoeting voor de betaling tussen de verdachte en [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3] tevens ondersteunen. Ook [medeverdachte 2] bevestigt dat er betaald is voor de liquidatie en dat hem een deel van dat geld is aangeboden door [medeverdachte 1].

Daarbij komt dat de gebezigde verklaring van [medeverdachte 3] niet alleen zeer gedetailleerd is, maar tevens tot stand is gekomen nadat [medeverdachte 3] had gesproken met zowel een officier van justitie als zijn advocaat. [medeverdachte 3] belast de verdachte in deze verklaring voor het eerst als zijnde de opdrachtgever. Bij aanvang van het verhoor geeft hij aan bang te zijn voor de verdachte en lopende het verhoor geeft hij uitleg waarom hij niet eerder tot deze voor de verdachte belastende verklaring is gekomen:

“
Ik heb verzocht om met de officier van justitie te spreken omdat ik moe ben en de hele waarheid wil spreken. (…) Ik ben bereid een verklaring af te leggen over de moord. (…) Ik moet wel zeggen dat nu ik de waarheid vertel, ik meer problemen heb dan als ik mijn mond had dicht gehouden. (…) Patutu(het Hof begrijpt: de verdachte)
kent veel mensen die ik niet ken. (…) Patutu is een wraakzuchtige man. Patutu kan zelf niet veel doen, maar betaalt wel om hetgeen hij wil gedaan te krijgen. (…) Nu dat ik de waarheid heb verklaard, ben ik niet meer veilig. Ik wil weten wat er gaat gebeuren.”

Op 17 mei 2017 blijft [medeverdachte 3] vervolgens bij deze voor de verdachte belastende verklaring en op 27 juni 2017 beroept hij zich op zijn zwijgrecht en geeft hij als reden daarvoor aan:

”
De dag dat ik met de officier van justitie heb gepraat, werd er tegen mij gezegd dat er een vervolggesprek zou plaatsvinden met de officier van justitie. (…) Tot mijn verbazing heb ik tot de dag van vandaag helemaal niets gehoord (…) dat is de reden dat ik voortaan van mijn zwijgrecht gebruik zal maken.”

Het Hof acht de verklaring van 10 mei 2017, daar waar het gaat om het noemen van de verdachte als de opdrachtgever, mede gelet op de wijze van totstandkoming ervan en de inhoud van de verklaringen van 17 mei en 27 juni 2017 over de gang van zaken na het verhoor van 10 mei 2017, betrouwbaar en geloofwaardig en bezigt deze dan ook tot het bewijs. Het verweer wordt verworpen.

Uitlokking

Uit de bewijsmiddelen en het onderliggende dossier kan de volgende feitelijke gang van zaken worden afgeleid.

Buiten elke twijfel kan worden aangenomen dat [slachtoffer] het slachtoffer is geworden van een pure liquidatie. De opdracht daartoe kwam van de verdachte. Hij heeft [medeverdachte 3] benaderd om twee mannen bereid te vinden deze klus te klaren. Voorts werd [medeverdachte 3] door de verdachte gevraagd een rol te spelen bij de betaling zodra het werk zou zijn gedaan in ruil voor een deel van het uit te betalen geldbedrag. [medeverdachte 3] heeft hieraan gehoor gegeven en [medeverdachte 1] een aantal dagen voor de liquidatie benaderd. [medeverdachte 1] heeft deze klus aanvaard en de verdachte [[medeverdachte 2]] erbij betrokken. [medeverdachte 3] heeft [medeverdachte 1] en [[medeverdachte 2]] vervolgens tot in detail in de gelegenheid gesteld het feit te kunnen plegen en onder meer een vuurwapen, dat door de verdachte ten behoeve van de liquidatie aan [medeverdachte 3] is gegeven, aan [medeverdachte 1] ter hand gesteld. Na de liquidatie heeft de verdachte bij Dok maatschappij, waarbij [medeverdachte 3] zoals afgesproken als tussenpersoon is opgetreden, de betaling van de uitvoerders aan [medeverdachte 1] voldaan.

Op grond hiervan kan worden vastgesteld dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan opzettelijke uitlokking van het medeplegen van moord. Het verweer wordt verworpen.

Voorwaardelijk verzoek tot het horen van getuigen

De verdediging heeft een voorwaardelijk verzoek gedaan tot het horen van [verzochte getuige 1] en [verzochte getuige 2] als getuigen dat slechts gehandhaafd wordt indien het Hof uitgaat van de verklaring van [medeverdachte 3] dat er op enig moment een ontmoeting is geweest aan de [locatie] tussen de verdachte, [medeverdachte 3] en [medeverdachte 1] alwaar de opdracht door de verdachte rechtstreeks aan [medeverdachte 1] zou zijn gegeven. Van die lezing gaat het Hof echter niet uit. Het Hof heeft dat gedeelte van de verklaring van [medeverdachte 3] dan ook niet tot het bewijs gebezigd. Het Hof gaat uit van de lezing dat de verdachte de opdracht op enig moment rechtstreeks aan [medeverdachte 3] heeft gegeven waarna [medeverdachte 1] de opdracht op zijn beurt rechtstreeks van [medeverdachte 3] heeft ontvangen, zoals [medeverdachte 3] in zijn verhoor van 10 mei 2017 ook zelf heeft verklaard: “
Patutu had aan mij gevraagd om twee mannen naar hem toe te sturen, zodat zij iets voor hem konden doen” en zoals ook volgt uit de tot het bewijs gebezigde verklaringen van [medeverdachte 1] en [[medeverdachte 2]]. Het gedeelte uit de verklaring van [medeverdachte 3] dat de opdracht door de verdachte rechtstreeks aan [medeverdachte 1] zou zijn gegeven, hetgeen plaats zou hebben gehad aan de [locatie], acht het Hof nu juist ongeloofwaardig, nu de door hem geschetste gang van zaken aldaar – gelet op de inhoud van de overige bewijsmiddelen – niet anders bedoeld kan zijn dan om zijn eigen aandeel af te schermen. Nu aan de door de verdediging gestelde voorwaarde niet is voldaan, behoeft het verzoek geen nadere bespreking.

Strafbaarheid en kwalificatie van het bewezen verklaarde

Het onder feit 1 subsidiair bewezen verklaarde is voorzien bij en strafbaar gesteld in artikel 2:262 juncto artikel 1:123 van het Wetboek van Strafrecht. Het wordt als volgt gekwalificeerd:

Opzettelijke uitlokking van medeplegen van moord, door beloften en het verschaffen van middelen.

Het onder feit 2 bewezen verklaarde is voorzien bij artikel 3, eerste lid, van de Vuurwapenverordening juncto artikel 1:123 van het Wetboek van Strafrecht en strafbaar gesteld in artikel 11 van voornoemde verordening.

Het wordt als volgt gekwalificeerd:

Medeplegen van overtreding van een verbod gesteld bij artikel 3, eerste lid, van de Vuurwapenverordening.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluiten.

Strafbaarheid van de verdachte

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluiten.

De verdachte is daarom strafbaar voor het hiervoor bewezen verklaarde.

Oplegging van straf en maatregel

Bij de bepaling van de op te leggen straf wordt gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezen verklaarde is begaan, op de mate waarin de gedragingen aan de verdachte zijn te verwijten en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen. Daarbij wordt rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde in verhouding tot andere strafbare feiten, zoals die onder meer tot uitdrukking komt in de hierop gestelde wettelijke strafmaxima en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd.

De verdachte heeft anderen opzettelijk uitgelokt tot het begaan van een moord en zich daarmee schuldig gemaakt aan een zeer ernstig strafbaar feit. De verdachte heeft het slachtoffer, vermoedelijk vanwege een gerezen conflict over het beheer van het strand Boca Simon, uit de weg willen ruimen, maar daaraan zijn eigen handen niet vuil willen maken. De verdachte heeft een ander de opdracht gegeven deze moord voor hem te laten plegen door hem en de uitvoerders een geldbedrag in het vooruitzicht te stellen en een vuurwapen ter beschikking te stellen. De verdachte kan daarmee als de initiator van deze moord worden beschouwd en dit wordt hem door het Hof zwaar aangerekend. De gewelddadige aanslag op het slachtoffer vond op klaarlichte dag in de woning van het slachtoffer plaats, terwijl de in de woning aanwezige personen, waaronder de vader van het slachtoffer, onder schot werden gehouden. Het slachtoffer werd, terwijl hij weerloos in zijn bed lag, doodgeschoten. Het slachtoffer is het meest fundamentele recht, te weten het recht om te leven, ontnomen. Ook de nabestaanden van het slachtoffer is een groot en onherstelbaar leed toegebracht. Het Hof rekent de verdachte zijn rol in dit feit zwaar aan. Het lijdt geen twijfel dat dit schietincident de rechtsorde van Curaçao ernstig heeft geschokt en gevoelens van angst, onveiligheid en verbijstering in de maatschappij teweeg heeft gebracht en versterkt.

Tevens heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan verboden vuurwapenbezit. In deze zaak is eens te meer duidelijk geworden tot welke onomkeerbare gevolgen verboden vuurwapenbezit kan leiden. Ook hiertegen dient streng te worden opgetreden.

Het Hof is van oordeel dat gelet op de ernst van het bewezen verklaarde niet kan worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

In dat verband wordt aansluiting gezocht bij de oriëntatiepunten straftoemeting, waarin het gebruikelijke rechterlijke straftoemetingsbeleid van het Hof en de Gerechten in eerste aanleg zijn neerslag heeft gevonden. Daarin wordt voor moord als indicatie een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 18 jaren genoemd. Gezien de rol van de verdachte bij de liquidatie van het slachtoffer, te weten die van uitlokker, is het Hof van oordeel dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf hoger dan 18 jaren, in beginsel passend zou zijn.

Het Hof ziet evenwel aanleiding gelet op de leeftijd van de verdachte en de daarmee samenhangende omstandigheid dat een detentie voor hem zwaarder zal zijn dan voor een jongere verdachte de gevangenisstraf te matigen tot 18 jaar. De verdachte zal daartoe dan ook worden veroordeeld.

Schadevergoeding

De benadeelde partijen [benadeelde partij 1], [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] hebben zich ieder in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. De benadeelde partijen hebben zich ieder in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

De verdediging heeft het deel van de vorderingen van [benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2] dat ziet op de immateriële schade betwist.

Ten aanzien van de vordering van [benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2]

De vordering van [benadeelde partij 1] strekt tot vergoeding van een bedrag van totaal NAf 45.125,94, bestaande uit een bedrag van NAf 5.125,93 aan materiële schade, bestaande uit uitvaartkosten, en NAf 40.000,00 aan immateriële schade. Deze vordering is bij vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van NAf 5.125,93.

De vordering van [benadeelde partij 2] strekt tot vergoeding van een bedrag van totaal NAf 49.323,06, bestaande uit een bedrag van NAf 9.323,06 aan materiële schade, bestaande uit uitvaartkosten, kransen/bloemstukken, grafsteen, T-shirts en T-shirts met opdruk en boodschappen voor condoleance bezoek, en NAf 40.000,00 aan immateriële schade. Deze vordering is bij vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van NAf 9.323,06.

Materiële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting, de inhoud van het strafdossier en de mondelinge toelichting op de vorderingen is het Hof genoegzaam gebleken dat [benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2] als gevolg van het bewezen verklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks materiële schade, zijnde kosten van lijkbezorging, hebben geleden tot bedragen van respectievelijk NAf 5.125,93 en NAf 9.323,06, elk te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 16 februari 2017 (zijnde de datum waarop de begrafenis heeft plaatsgevonden).

De verdachte is, hoofdelijk, tot vergoeding van die schade gehouden, zodat de vorderingen tot die bedragen toewijsbaar zijn.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting en de mondelinge toelichting op de vorderingen is het Hof gebleken dat de benadeelde partijen ernstig zijn getraumatiseerd door de gewelddadige dood van hun zoon. De vraag die het Hof dient te beantwoorden is of dit leed in onderhavige procedure op enigerlei wijze in juridische zin kan worden vertaald in een schadevergoeding.

Immateriële schade komt voor vergoeding in aanmerking als door het waarnemen van het schadeveroorzakende feit of de directe confrontatie met de ernstige gevolgen ervan, een hevige emotionele schok bij de benadeelde partij wordt teweeggebracht, waaruit geestelijk letsel voortvloeit. Dit zal zich met name kunnen voordoen indien iemand tot wie de aldus getroffene in een nauwe affectieve relatie staat, bij het tenlastegelegde is gedood of gewond.

Voor vergoeding is dan wel vereist dat het bestaan van geestelijk letsel, waardoor iemand in zijn persoon is aangetast, in rechte kan worden vastgesteld, hetgeen in het algemeen slechts het geval zal zijn indien sprake is van een in de psychiatrie erkend ziektebeeld.

Het Hof is van oordeel dat het causaal verband tussen het bewezen verklaarde handelen van de verdachte en de psychische klachten van [benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2] voldoende aannemelijk is geworden en dat zij immateriële schade hebben geleden.

Deze schade vloeit voort uit de psychische gevolgen die het schietincident voor hen heeft gehad. Zij waren allebei in de woning toen het schietincident in de slaapkamer van hun zoon plaatsvond en zijn direct geconfronteerd met hun geliquideerde zoon. Uit de verklaringen van neuropsycholoog, drs. S. Ebecilio, huisarts, dr. G.A. Henriquez, psycholoog, dr. G.M. Wedervoort en huisarts, dr. R.C.J. Landaeta, is gebleken dat bij de benadeelde partijen als gevolg van het incident sprake is van ernstig emotioneel lijden met een langdurig karakter en dat zij hiervoor onder behandeling zijn. Bij de benadeelde partijen is een posttraumatische stressstoornis vastgesteld.

Deze schade zal op basis van de thans gebleken feiten en omstandigheden naar maatstaven van billijkheid worden vastgesteld op een bedrag van NAf 20.000,00 per persoon, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 5 februari 2017.

De verdachte is, hoofdelijk, tot vergoeding van die schade gehouden, zodat beide vorderingen tot dat bedrag toewijsbaar zijn.

Het Hof is van oordeel dat de benadeelde partijen [benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2] voor het overige niet kunnen worden ontvangen in hun vorderingen en zij het resterende deel van de vorderingen slechts bij de burgerlijke rechter kunnen aanbrengen.

Ten aanzien van de vordering van [benadeelde partij 3]

De vordering strekte tot vergoeding van een bedrag van totaal NAf 15.234,53 ter zake van materiële schade in de vorm van ticketkosten, voedingskosten, benzine- en telefoonkosten in Nederland en in Curaçao. Deze vordering is door het Gerecht volledig toegewezen.

Uit het onderzoek ter terechtzitting en de mondelinge toelichting op de vordering is het Hof genoegzaam gebleken dat [benadeelde partij 3] als gevolg van het bewezen verklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks materiële schade, redelijkerwijs te beschouwen als kosten (in verband met) lijkbezorging, heeft geleden tot een bedrag van NAf 15.234,53, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 12 februari 2017 (zijnde de datum waarop de benadeelde partij naar Curaçao is gevlogen om de uitvaart van haar broer bij te kunnen wonen).

De verdachte is, hoofdelijk, tot vergoeding van die schade gehouden, zodat de vordering tot dat bedrag toewijsbaar is.

Het Hof ziet aanleiding om voor de hiervoor toegewezen vorderingen telkens een schadevergoedingsmaatregel als bedoeld in artikel 1:78 van het Wetboek van Strafrecht aan de verdachte op te leggen. Voor het geval volledige betaling of volledig verhaal van het verschuldigde bedrag niet volgt, zal vervangende hechtenis van na te melden duur worden opgelegd.

De proceskosten van de benadeelde partijen, tot op heden begroot op nihil en ten behoeve van de tenuitvoerlegging alsnog te maken, zullen ten laste van de verdachte worden gebracht.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregel zijn, behalve op de reeds aangehaalde wettelijke voorschriften, gegrond op de artikelen 1:78 en 1:136 van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het Hof:

vernietigt het vonnis van het Gerecht en doet opnieuw recht;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte onder feit 1 primair ten laste is gelegd en spreekt hem daarvan vrij;

verklaart wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de onder 1 subsidiair en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt hem daarvan vrij;

kwalificeert het bewezen verklaarde als hiervoor omschreven;

verklaart het bewezen verklaarde strafbaar en de verdachte daarvoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de
18 (achttien) jaren;

beveelt dat de tijd die door de verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht;

wijst de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[benadeelde partij 1]geleden materiële schade toe tot een bedrag van
NAf 5.125,93 (zegge: vijfduizend honderdvijfentwintig gulden en drieënnegentig cent),vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 16 februari 2017
,tot aan de dag van de voldoening, en veroordeelt de verdachte, die hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij;

legt aan de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van de benadeelde partij
[benadeelde partij 1]de verplichting op tot betaling aan het Land van een bedrag van
NAf 5.125,93 (zegge: vijfduizend honderdvijfentwintig gulden en drieënnegentig cent), bij gebreke van betaling of verhaal te vervangen door
60 (zestig) dagenhechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 16 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening;

wijst de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij [benadeelde partij 1] geleden immateriële schade toe tot een bedrag van
NAf 20.000,00 (zegge: twintigduizend gulden),vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 5 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening, en veroordeelt de verdachte, die hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij;

legt aan de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van de benadeelde partij
[benadeelde partij 1]de verplichting op tot betaling aan het Land van een bedrag van
NAf 20.000,00 (zegge: twintigduizend gulden), bij gebreke van betaling of verhaal te vervangen door
135 (honderdvijfendertig) dagenhechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 5 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening;

wijst de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[benadeelde partij 2]geleden materiële schade toe tot een bedrag van
NAf 9.323,06 (zegge: negenduizend driehonderd drieëntwintig gulden en zes cent),vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 16 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening, en veroordeelt de verdachte, die hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij;

legt aan de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van de benadeelde partij
[benadeelde partij 2]de verplichting op tot betaling aan het Land van een bedrag van
NAf 9.323,06 (zegge: negenduizend driehonderd drieëntwintig gulden en zes cent), bij gebreke van betaling of verhaal te vervangen door
81 (eenentachtig) dagenhechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 16 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening;

wijst de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[benadeelde partij 2]geleden immateriële schade toe tot een bedrag van
NAf 20.000,00 (zegge: twintigduizend gulden),vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 5 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening, en veroordeelt de verdachte, die hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij;

legt aan de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van de benadeelde partij
[benadeelde partij 2]de verplichting op tot betaling aan het Land van een bedrag van
NAf 20.000,00 (zegge: twintig gulden), bij gebreke van betaling of verhaal te vervangen door
135 (honderdvijfendertig) dagenhechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 5 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening;

wijst de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[benadeelde partij 3]geleden schade toe tot een bedrag van
NAf 15.234,53 (zegge: vijftienduizend tweehonderdvierendertig gulden en drieënvijftig cent),vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 12 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening, en veroordeelt de verdachte, die hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij;

legt aan de verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van de benadeelde partij
[benadeelde partij 3]de verplichting op tot betaling aan het Land van een bedrag van
NAf 15.234,53 (zegge: vijftienduizend tweehonderdvierendertig gulden en drieënvijftig cent), bij gebreke van betaling of verhaal te vervangen door
111 (honderdelf) dagenhechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 12 februari 2017 tot aan de dag van de voldoening;

bepaalt, voor iedere hiervoor toegewezen vordering en opgelegde schadevergoedingsmaatregel, dat indien en voor zover een van de mededaders van de verdachte voormelde bedragen heeft betaald aan de betreffende benadeelde partij of het Land, de verdachte in zoverre is bevrijd van voormelde verplichting tot betaling aan de betreffende benadeelde partij of aan het Land;

veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partijen gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging alsnog te maken.

Dit vonnis is gewezen door mrs. M.C.B. Hubben, A.J.M. van Gink en

W.J. Geurts-de Veld, leden van het Hof, bijgestaan door R.A. Caupain, (zittings)griffier, en op 30 januari 2020 uitgesproken in tegenwoordigheid van de griffier ter openbare terechtzitting van het Hof in Curaçao.

uitspraakgriffier:

ECLI:NL:OGHACMB:2020:6

Uitspraak in hoger beroep inzake uitlokking van moord en verboden vuurwapenbezit

Uitspraak

Zaaknummer: H 189/2018

Vonnis

[VERDACHTE],

FEIT 1:

PRIMAIR

(artikel 2:262/259 Wetboek van Strafrecht)

SUBSIDIAIR

(artikel 1:123 j◦ 2:262/259 Wetboek van Strafrecht)

FEIT 2:

(artikel 3 j◦ 11 van de Vuurwapenverordening 1930)

2. Kogeltrajectverloop van rechter onderbuik naar rechter onderrug, waar door de patholoog-anatoom een projectiel onder de huid van het slachtoffer werd verwijderd.

3. Kogeltrajectverloop van de rechter posterior oksellijn door de tiende rib, door de rechterlong en vervolgens door de aorta. Het projectiel kwam hierna tot stilstand bij het linker gedeelte van de lichaamsholte tussen de longen.

BESLISSING

Voetnoten