Uitspraak
GERECHT IN EERSTE AANLEG VAN SINT MAARTEN
DIVI ST MAARTEN HOLDING N.V.,
1.De procedure
- het verzoekschrift
- de incidentele conclusie van [eiseres] strekkende tot het overleggen van
2.De kern van de zaak
3.De feiten
after briefly reviewing the camera’s of the deli, we also see there numerous violations of company policies and procedures” en dat onderzoek zal worden gedaan.
dressed as aliens” (beschermende pakken) stapten die vervolgens het hotel binnenliepen. Ze verklaarde het filmpje niet uit eigen beweging te hebben gemaakt, maar op verzoek van een timesharegast die bij haar in het café aanwezig was en naar wie zij het filmpje daarna heeft doorgestuurd. [eiseres] verklaarde ook dat zij het filmpje had gemaakt omdat zij was geschrokken en de [functie leidinggevende] van Divi, die op dat moment niet aanwezig was, van de situatie op de hoogte wilde brengen. De vraag waarom zij het filmpje dan niet had doorgestuurd aan de [functie leidinggevende], of naar iemand anders van het management, kon [eiseres] niet beantwoorden anders dan dat zij niet goed kon nadenken omdat het tafereel haar bang maakte. Deze twee verklaringen over de reden voor het filmen van de gasten zijn niet goed met elkaar te rijmen. Bovendien blijft onduidelijk waarom zij het filmpje wel heeft gestuurd naar een timesharegast, die mogelijk het ‘lek’ is geweest naar social media. Op het filmpje is een gesprek met te horen tussen [eiseres], haar collega en de timesharegast. [eiseres] zegt onder meer ”
I am bringing this for my lawyer”, “
Look this one here talking about we video-ing…All you never supposed to come here, I am videoing all you.” En “
So Divi had officially taken on Aliens my God”. De timesharegast vraagt dan “
Send it to me”, aan welk verzoek [eiseres] dus heeft voldaan. Uit [eiseres’] opmerkingen volgt niet dat zij de intentie had om dit filmpje naar de [functie leidinggevende] te sturen; aangenomen mag worden dat zij het filmpje dan van ander commentaar zou hebben voorzien, zowel wat betreft de inhoud als wat betreft het taalgebruik. Haar commentaar geeft ook niet de indruk dat zij bang of bezorgd was over de situatie. De opmerkingen zijn eerder spottend of schofferend te noemen, zowel ten aanzien van de gefilmde gasten als ten aanzien van Divi. Het (schriftelijk gevoerde) verweer van [eiseres] dat zij weliswaar in strijd met de regels haar telefoon heeft gebruikt, maar alleen als camera en niet als telefoon, gaat voorbij aan de ernst en de kern van het bezwaar. [eiseres] had ten eerste moeten begrijpen dat het niet gepast is om foto’s en filmpjes te maken van gasten van het hotel. Dat geldt voor iedere situatie, maar des te meer voor deze situatie gelet op de (medisch) kwetsbare positie waarin de gasten zich bevonden. Dat een gast kennelijk bemerkte dat zij werd gefilmd, had voor [eiseres] dan in tweede instantie reden moeten zijn om de ongepastheid daarvan in te zien, maar uit haar reactie lijkt te volgen dat zij daardoor werd aangemoedigd. Vervolgens had [eiseres] moeten begrijpen dat het doorsturen van het filmpje naar iemand anders, in dit geval zelfs iemand van buiten de organisatie, het risico behelst dat het verder wordt verspreid, op social media belandt en door vele mensen kan worden bekeken – welk risico zich ook heeft verwezenlijkt – en dat dit leidt tot schadelijke gevolgen. Niet alleen van de betreffende gasten, wier (privacy)belangen in het gedrang zijn geraakt, maar ook voor Divi omdat wereldkundig is gemaakt dat een van haar werknemers gasten heeft gefilmd en respectloze opmerkingen heeft gemaakt. Van een werknemer in de hospitalitysector, waarin gastvrijheid centraal staat, is dergelijk gedrag ontoelaatbaar. Het Gerecht is dan ook van oordeel dat dit incident op zichzelf reeds voldoende reden voor ontbinding oplevert.