Bij e-mail van 16 maart 2018 heeft de gemachtigde van [eiser in conventie] aan orthopedisch chirurg dr. Ramrattan de volgende vragen gesteld:
“[…]
1. Welke zijn de klachten die de heer [eiser in conventie] thans ondervindt en zijn deze klachten gerelateerd aan het ongeval van 25 augustus 2017?
[…]
4. Is de heer [eiser in conventie] thans geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt en wat kan verwacht worden van de toekomst?
5. Welke zijn de verwachtingen van het resultaat van medische behandeling in het geval van de heer [eiser in conventie]?
6. Welke gevolgen zal dit resultaat hebben voor het uitoefenen van zijn beroep van timmerman?
[…]”
Op die vragen heeft dr. Ramrattan bij e-mail van 7 mei 2018 als volgt geantwoord:
“[…]
Ad 1.
Patient ervaart pijn van de rechter schouder maar kan deze inmiddels al beter bewegen. Zijn bewegingsuitslag is nog zeker niet normaal, dwz vergelijkbaar met de linkerzijde, en ook niet pijnvrij.
Het is zeer waarschijnlijk dat de huidige klachten nog steeds het gevolg zijn van het ongeluk. Voordien zou patient geen schouderklachten gehad hebben. Het trauma zoals bij een verkeersongeluk, kan zeker zijn letsel hebben veroorzaakt.
[…]
Ad 4.
Gezien het feit dat patiënt rechts dominant is en zijn beroep van timmerman, waarbij ook bovenhands gewerkt wordt, met gereedschappen en er regelmatig ook getild dient te worden, is mijn verwachting dat een beoordeling van de arbeidsgeschiktheid door een arbo-arts zal resulteren in een vooralsnog gehele arbeidsongeschiktheid. De precieze bepaling hiervan kan ik niet maken en is afhankelijk van de alternatieve taken waarvoor een werkgever patiënt zou kunnen inzetten.
Indien de klachten verminderen in de toekomst, bestaat er de kans dat patiënt zijn werkzaamheden weer kan hervatten.
Ad 5.
[…]
Gezien het huidige beloop, waarbij het ongeval in augustus 2017 is opgetreden en wij thans 8 maanden verder zijn, waarbij er wel enige verbetering is opgetreden, verwacht ik dat de verbetering wel zal voortzetten. Of patiënt uiteindelijk het functieniveau haalt zoals hij dit voor het ongeval had, kan moeilijk voorspeld worden.
Ad 6.
Ik verwacht dat op termijn, patient in ieder geval voor het dagelijks leven pijnvrij kan zijn. Of dit ook geldt voor al zijn activiteiten als timmerman, gezien zijn beloop tot nu toe, is zoals reeds vermeld moeilijk te voorspellen.
[…]”