Uitspraak
Uitspraak van 12 september 2019
CVB nr. AUA201703613
COLLEGE VAN BEROEP
UITSPRAAK
op het beroep in de zin van de
Landsverordening ziekteverzekering (LvZv) van:
De naamloze vennootschap
[Appellante],
gevestigd in Aruba,
APPELLANTE
gemachtigde: de advocaat mr. M.M. Malmberg,
tegen de beslissing van 24 januari 2017 van
DE SOCIALE VERZEKERINGSBANK,
zetelend in Aruba,
VERWEERDER, hierna te noemen de bank,
gemachtigde: de advocaat mr. M.D. Tromp.
1.PROCESVERLOOP
1.1
Bij beslissing van 24 januari 2017, gericht aan de heer [werknemer], heeft de bank besloten dat hij geen recht heeft op een tegemoetkoming overeenkomstig de LvZv in verband met de ziekte pancreatitis, aangezien die ziekte te wijten is aan het gebruik van alcoholhoudende drank.
1.2
Tegen deze beslissing (hierna: de bestreden beslissing) heeft appellante, als werkgeefster van de heer [werknemer], op 13 februari 2017 schriftelijk beroep aangetekend.
1.3
Op 28 maart 2017 heeft de bank een verweerschrift ingediend.
1.4
Het beroep van appellante is op de bijeenkomst van 15 november 2018 van dit college behandeld, alwaar namens de bank aanwezig waren mr. B. Every, juridisch adviseur, drs. M. Schaad, verzekeringsarts en drs. M. de Cuba, controlearts, bijgestaan door de gemachtigde voornoemd. Namens appellante is de Human Resources Manager, mevrouw G. Adonis, bijgestaan door de gemachtigde voornoemd verschenen.
2.OVERWEGINGEN
2.1
Appellante kan zich niet verenigen met de beslissing van de bank om aan haar werknemer, de heer [werknemer] (hierna: de werknemer), geen tegemoetkoming krachtens de LvZv toe te kennen. Appellante heeft zich daarbij op het standpunt gesteld dat zij gedurende de arbeidsongeschiktheid van de werknemer voor een periode van zes maanden, het loon aan de werknemer heeft doorbetaald, en dat ingevolge artikel 5, zesde lid LvZv, de werkgever dat uitbetaalde loon terugbetaald krijgt van de bank. Appellante is van mening dat de bank de diagnose veel eerder had behoren mee te delen zodat appellante de betalingen aan [werknemer] had kunnen stoppen. Door de trage afhandeling van deze kwestie door de bank lijdt appellante schade. Appellante meent dat de bank gehouden dient te worden het door haar ten onrechte aan de werknemer uitbetaalde loon, te restitueren.
2.2
De bank heeft als verweer aangevoerd, dat de werknemer in kwestie geen recht heeft op ziekengeld op de voet van artikel 7, lid 1 a van de LvZv, zodat de werkgever jegens de bank geen aanspraak kan maken op terugbetaling van het aan de werknemer uitbetaalde loon tijdens diens arbeidsongeschiktheid. De bank concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.
2.3
Het college overweegt als volgt.
2.3.1
Ingevolge artikel 5 lid 1 LvZv heeft de arbeider die als gevolg van ziekte arbeidsongeschikt is, recht op een uitkering in geld, ziekengeld genaamd, vanaf de vierde dag van de ziektemelding.
De arbeider heeft op grond van artikel 7, eerste lid, aanhef en onder a van de LvZv geen recht op tegemoetkoming, indien de ziekte te wijten is aan het gebruik van alcoholhoudende drank.
Ingevolge artikel 10, eerste lid van de LvZv is tegen een beslissing van de bank schriftelijk beroep mogelijk op dit college.
2.3.2
Uit voornoemde bepalingen vloeit voort dat slechts het belang van de desbetreffende arbeider rechtstreeks betrokken is bij de beschikking om ziekengeld toe te kennen of te weigeren. Het belang van diens werkgever is daarvan afgeleid. Hoezeer ook een werkgever mogelijk belang heeft bij toekenning van ziekengeld aan een werknemer en uit de weigering om toekenning daarvan mogelijk nadelige gevolgen voor hem voortvloeien, deze wordt door die beslissing niet rechtstreeks in zijn belang getroffen [1] .
2.3.3
Het beroep van de werkgeefster, gericht tegen de beslissing om aan haar werknemer geen ziekengeld toe te kennen, dient daarom niet-ontvankelijk te worden verklaard.
3.BESLISSING
Het college:
- verklaart appellante niet-ontvankelijk in haar beroep.
Aldus gegeven op 12 september 2019 door mr. N.K. Engelbrecht, voorzitter, J.R. Geerman, en E.E. de Cuba, leden, in tegenwoordigheid van de secretaris.