ECLI:NL:HR:2018:121

• Datum uitspraak: 30 januari 2018
• Publicatiedatum: 30 januari 2018
• Zaaknummer: 16/03544
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: J. de Hullu; M.J. Borgers; J.C.A.M. Claassens
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verduistering van gevonden voorwerpen en opzettelijke wederrechtelijke toe-eigening van bankpas en ov-kaart

In deze zaak gaat het om de veroordeling van de verdachte voor verduistering van gevonden voorwerpen, in het bijzonder een bankpas en een ov-kaart die op naam stonden van anderen. De Hoge Raad behandelt het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof Amsterdam, dat op 8 juli 2016 uitspraak deed in deze strafzaak. De verdachte had de bankpas en de ov-kaart aangetroffen en deze niet ingeleverd bij de politie of een andere instantie voor gevonden voorwerpen, ondanks dat hij deze goederen al langere tijd in zijn bezit had. Het Hof oordeelde dat de verdachte niet aannemelijk had gemaakt dat hij de intentie had om de goederen terug te geven aan de rechtmatige eigenaren. De Hoge Raad bevestigt het oordeel van het Hof en verwerpt het beroep in cassatie. De Advocaat-Generaal had eerder geconcludeerd tot vernietiging van de uitspraak van het Hof, maar de Hoge Raad volgt deze conclusie niet. De zaak illustreert de toepassing van artikel 321 van het Wetboek van Strafrecht, dat betrekking heeft op opzettelijke wederrechtelijke toe-eigening.

Uitspraak

30 januari 2018

Strafkamer

nr. S 16/03544

EC/NA

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 8 juli 2016, nummer 23/003903-15, in de strafzaak tegen:

[verdachte] , geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1978.

1. Geding in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze hebben B.P. de Boer, advocaat te Amsterdam, en C. Grijsen, advocaat te Almere, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal P.C. Vegter heeft geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden uitspraak en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof Amsterdam, opdat de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan.

De raadsvrouwe Grijsen heeft daarop schriftelijk gereageerd.

2. Beoordeling van het eerste middel

2.1.

Het middel klaagt dat de in zaak A (met parketnummer 13-654168-15) onder 2 bewezenverklaarde opzettelijke wederrechtelijke toe-eigening niet uit de bewijsmiddelen kan volgen.

2.2.1.

Ten laste van de verdachte is in zaak A onder 2 bewezenverklaard dat:

"hij in de periode van 6 juli 2015 tot en met 16 juli 2015 te Amsterdam, opzettelijk een bankpas op naam van [betrokkene 1] en een map met daarin een ov-kaart en pasjes op naam van [betrokkene 2] , toebehorende aan [betrokkene 1] of [betrokkene 2] , welke goederen verdachte heeft gevonden, in elk geval anders dan door misdrijf onder zich had, wederrechtelijk zich heeft toegeëigend."

2.2.2.

Deze bewezenverklaring steunt op de volgende bewijsmiddelen:

"4. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL1300-2015161123-10 van 16 juli 2015, in de wettelijke vorm opgemaakt door de bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 1] (...)

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven, als mededeling van verbalisant:

Op 16 juli 2015 bevond ik mij in politiebureau Beursstraat te Amsterdam. Ik had de taak de diverse bezittingen van [verdachte] na te kijken en op te bergen. Mij viel op dat er tussen de bezittingen van [verdachte] een aantal goederen zaten welke niet van hem zijn. Ik trof namelijk een ING bankpas en een mapje met een OV kaart en een ander pasje allen op naam van andere personen dan de verdachte [verdachte] .

Goederen:

Bankbescheiden ING betaalpas o.n.v. [betrokkene 1]

Mapje met ov kaart en pasjes o.n.v. [betrokkene 2]

5. De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg van 1 september 2015.

Deze verklaring houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven:

Ik had de bankpas al een tijd in mijn bezit en heb zowel deze pas, als de OV kaart gevonden. Ik heb de OV kaart gevonden bij de Munt en een dag later trof ik de bankpas aan op een elektriciteitskast."

2.2.3.

Het Hof heeft voorts ten aanzien van de bewezenverklaring het volgende overwogen:

"De raadsvrouw van de verdachte heeft zich ten aanzien van het in zaak A onder 2 ten laste gelegde - kort en zakelijk samengevat - op het standpunt gesteld dat de verdachte dient te worden vrijgesproken, omdat de verdachte geenszins de intentie had zich de pasjes wederrechtelijk toe te eigenen en hij van plan was de pasjes in te leveren bij gevonden voorwerpen.

Het hof verwerpt dit verweer en overweegt hiertoe als volgt.

Uit de bewijsmiddelen blijkt dat de verdachte een deel van de goederen al langere tijd in zijn bezit had. Dat de verdachte de intentie had de pasjes terug te geven aan de rechtmatige eigenaren, via gevonden voorwerpen dan wel de politie, is onaannemelijk. De verdachte had de pasjes onverwijld kunnen en moeten afleveren bij bijvoorbeeld een politiebureau, hetgeen hij niet heeft gedaan. Het hof is dan ook van oordeel dat de verdachte zich de pasjes wederrechtelijk heeft toegeëigend."

2.3.

Het Hof heeft blijkens de bewijsvoering vastgesteld dat op het politiebureau de in de bewezenverklaring omschreven goederen - een kaart en passen op naam van een ander dan verdachte gesteld - zijn aangetroffen tussen de bezittingen van de verdachte en dat hij deze (gevonden) goederen niet eigener beweging heeft afgeleverd bij bijvoorbeeld "gevonden voorwerpen" (waarmee kennelijk is bedoeld de desbetreffende afdeling van de gemeente) of een politiebureau terwijl hij de goederen al langere tijd in zijn bezit had. Voorts heeft het Hof geoordeeld dat niet aannemelijk is geworden dat de verdachte de intentie had die goederen terug te geven aan de rechtmatige eigenaren. Uit deze omstandigheden heeft het Hof kunnen afleiden dat de verdachte zich de goederen opzettelijk wederrechtelijk heeft toegeëigend in de zin van art. 321 Sr.

2.4.

Het middel faalt.

3. Beoordeling van het tweede middel

Het middel kan niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81, eerste lid, RO, geen nadere motivering nu het middel niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J. de Hullu als voorzitter, en de raadsheren M.J. Borgers en J.C.A.M. Claassens, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van
30 januari 2018 .