ECLI:NL:HR:2017:2816

Hoge Raad

Datum uitspraak
7 november 2017
Publicatiedatum
7 november 2017
Zaaknummer
16/01371
Instantie
Hoge Raad
Type
Uitspraak
Rechtsgebied
Strafrecht
Procedures
  • Cassatie
Rechters
Vindplaatsen
  • Rechtspraak.nl
AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Medeplegen van voorbereidingshandelingen a.b.i. art. 10a Opiumwet en het gebruik van politietests als bewijs

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof Den Haag, waarbij de verdachte is aangeklaagd voor het medeplegen van voorbereidingshandelingen in de zin van artikel 10a van de Opiumwet. De verdachte had stoffen in zijn bezit die konden worden gebruikt voor de vervaardiging van cocaïne. De Hoge Raad diende te beoordelen of de door de politie uitgevoerde eerste indicatieve test voor het bewijs kon worden gebruikt. De Hoge Raad oordeelde dat het gebruik van de testuitslag niet begrijpelijk was zonder nadere motivering, zoals vermeld in de conclusie van de Advocaat-Generaal. De Hoge Raad vernietigde de bestreden uitspraak en wees de zaak terug naar het Gerechtshof Den Haag voor herbehandeling.

De zaak betreft een arrest van de Hoge Raad van 7 november 2017, waarin de verdachte, geboren in 1980, in cassatie ging tegen een eerdere uitspraak van het Gerechtshof. De advocaat van de verdachte, R.J. Baumgardt, had middelen van cassatie voorgesteld. De Advocaat-Generaal, P.C. Vegter, concludeerde tot vernietiging van het arrest van het Gerechtshof en terugwijzing van de zaak. De Hoge Raad oordeelde dat de motivering van de bewezenverklaring niet voldeed aan de eisen van begrijpelijkheid, vooral met betrekking tot het gebruik van bewijsmiddel 11, dat betrekking had op de testuitslag van de bemonstering van de schep. De Hoge Raad concludeerde dat de eerste indicatieve test op de aanwezigheid van verdovende middelen op zichzelf niet in strijd was met het recht, maar dat de bewijsvoering in deze zaak niet voldoende was onderbouwd.

De uitspraak van de Hoge Raad heeft belangrijke implicaties voor de bewijsvoering in strafzaken, vooral met betrekking tot het gebruik van indicatieve tests door de politie. De zaak benadrukt de noodzaak van zorgvuldige motivering bij het gebruik van bewijsmiddelen in strafprocedures.

Uitspraak

7 november 2017
Strafkamer
nr. S 16/01371
JHO/IV
Hoge Raad der Nederlanden
Arrest
op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof Den Haag van 21 januari 2016, nummer 22/005638-14, in de strafzaak tegen:
[verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1980.

1.Geding in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft R.J. Baumgardt, advocaat te Rotterdam, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.
De Advocaat-Generaal P.C. Vegter heeft geconcludeerd tot vernietiging van het bestreden arrest en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof Den Haag teneinde op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan.

2.Beoordeling van het eerste middel

2.1.
Het middel klaagt over de motivering van de bewezenverklaring.
2.2.
Op de gronden die zijn vermeld in de conclusie van de Advocaat-Generaal onder 4 tot en met 14, is zonder nadere motivering die ontbreekt, het gebruik van bewijsmiddel 11 voor zover dat betrekking heeft op de testuitslag van de bemonstering van de schep, niet begrijpelijk.
2.3.
Het middel slaagt.

3.Slotsom

Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat de bestreden uitspraak niet in stand kan blijven, het tweede middel geen bespreking behoeft en als volgt moet worden beslist.

4.Beslissing

De Hoge Raad:
vernietigt de bestreden uitspraak;
wijst de zaak terug naar het Gerechtshof Den Haag, opdat de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan.
Dit arrest is gewezen door de vice-president J. de Hullu als voorzitter, en de raadsheren M.J. Borgers en J.C.A.M. Claassens, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van
7 november 2017.