In deze zaak heeft de Hoge Raad op 20 maart 2015 uitspraak gedaan in het beroep in cassatie van belanghebbende tegen een eerdere uitspraak van het Gerechtshof Den Haag van 1 oktober 2014, met nummer BK-09/00056. De zaak betreft de aan belanghebbende opgelegde aanslag in de premie ingevolge de Ziekenfondswet zelfstandigen voor het jaar 2001, alsook de beschikking inzake heffingsrente. De Hoge Raad heeft allereerst de ontvankelijkheid van het beroep in cassatie beoordeeld. Het beroepschrift voldeed niet aan de eisen van artikel 6:5, lid 1, letter d, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), omdat het niet de gronden van het beroep bevatte. De griffier van de Hoge Raad heeft belanghebbende op 24 november 2014 in de gelegenheid gesteld om dit verzuim te herstellen, met een uiterste termijn van 17 februari 2015. Aangezien belanghebbende niet tijdig heeft gereageerd en de op 25 februari 2015 ingediende brief als te laat is aangemerkt, heeft de Hoge Raad besloten het beroep in cassatie niet-ontvankelijk te verklaren. De Hoge Raad heeft geen termen aanwezig geacht voor een veroordeling in de proceskosten. De beslissing is openbaar uitgesproken en het arrest is gewezen door de vice-president en twee raadsheren.