In deze zaak heeft de Hoge Raad op 15 april 2011 uitspraak gedaan in het cassatieberoep van X te Z. Het beroep was gericht tegen een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 12 mei 2009, met nummer 08/2045 WAO. Deze uitspraak betrof een hoger beroep van belanghebbende tegen een eerdere beslissing van de Rechtbank te Assen van 20 maart 2008, nummer 07/670. De zaak draaide om een beslissing van de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, die was genomen op basis van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering.
De Hoge Raad heeft het beroep in cassatie afgedaan met toepassing van artikel 81 RO, wat betekent dat de Hoge Raad de zaak zonder inhoudelijke behandeling heeft afgedaan. Dit houdt in dat de Hoge Raad van mening was dat de zaak niet voor verdere behandeling in aanmerking kwam. De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 12 mei 2009 bleef daarmee in stand, evenals de eerdere uitspraak van de Rechtbank te Assen.
Daarnaast was er ook een verzoek tot herziening van de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 25 februari 2010, nummer 09/4528 WAO, dat eveneens werd afgewezen. De Hoge Raad heeft in deze uitspraak de relevante juridische kaders en de toepassing van de wetgeving rondom arbeidsongeschiktheid en de rol van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen belicht.