ECLI:NL:HR:2011:BP9344

• Datum uitspraak: 26 april 2011
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 09/03096
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.J.A. van Dorst; H.A.G. Splinter-van Kan; W.F. Groos
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over strafmotivering en overschrijding redelijke termijn in zedendelicten

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 26 april 2011 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch. De verdachte, geboren in 1967 en ten tijde van de aanzegging gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting 'Limburg Zuid', was veroordeeld voor ernstige zedendelicten. Het Hof had bij de oplegging van de straf en maatregel rekening gehouden met strafbare feiten waarvoor de verdachte nog niet onherroepelijk was veroordeeld. De Hoge Raad oordeelde dat het middel, dat klaagde over deze strafmotivering, terecht was voorgesteld. De verdachte had echter geen belang bij vernietiging van de uitspraak, omdat in een gelijktijdig behandelde strafzaak het cassatieberoep werd verworpen, waardoor de veroordeling onherroepelijk werd.

Daarnaast werd in de zaak ook de redelijke termijn van artikel 6, eerste lid, EVRM besproken. De Hoge Raad oordeelde dat deze termijn was overschreden, omdat de stukken te laat door het Hof waren ingezonden. Dit leidde tot de conclusie dat de opgelegde gevangenisstraf van drie jaren moest worden verminderd. De Hoge Raad vernietigde de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de duur van de opgelegde gevangenisstraf, en verlaagde deze naar twee jaren en tien maanden. De overige onderdelen van het beroep werden verworpen.

De uitspraak benadrukt het belang van een zorgvuldige strafmotivering en de naleving van de redelijke termijn in strafzaken, vooral in het licht van de rechten van de verdachte onder het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Uitspraak

26 april 2011

Strafkamer

nr. 09/03096

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 2 juli 2009, nummer 20/003670-08, in de strafzaak tegen:

[Verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1967, ten tijde van de betekening van de aanzegging gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting "Limburg Zuid, locatie De Geerhorst" te Sittard.

1. Geding in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. R.J. Baumgardt, advocaat te Spijkenisse, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Hofstee heeft geconcludeerd tot vermindering van de opgelegde straf en tot verwerping van het beroep voor het overige.

2. Beoordeling van het eerste middel

2.1. Het middel klaagt onder meer dat de opgelegde straf en maatregel onvoldoende met redenen zijn omkleed, nu het Hof ten onrechte rekening heeft gehouden met strafbare feiten ter zake waarvan de verdachte nog niet onherroepelijk was veroordeeld.

2.2.1. Het Hof heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaren. Het heeft tevens gelast dat de verdachte ter beschikking wordt gesteld en bevolen dat hij van overheidswege zal worden verpleegd.

2.2.2. Het Hof heeft ten aanzien van de oplegging van de straf en maatregel onder meer het volgende overwogen:

"De omstandigheid dat verdachte zich in het verleden vaker schuldig heeft gemaakt aan vergelijkbare zedendelicten, brengt met zich mee dat er ernstig rekening mee dient te worden gehouden, dat verdachte - indien behandeling achterwege blijft - zich in de toekomst wederom schuldig zal maken aan het plegen van dergelijk ernstige feiten. In zoverre kan dan ook niet worden uitgesloten, dat de verdachte een potentieel gevaar zal blijven voor de samenleving. Tegen de achtergrond van de ernst van het feit, het gegeven dat verdachte in de gelijktijdig behandelde strafzaak ook is veroordeeld ten aanzien van ernstige zedendelicten en mede gelet op de algemene veiligheid van personen, ziet het hof dan ook geen andere mogelijkheid dan het maken van een keuze tussen oplegging van een tijdelijke gevangenisstraf in combinatie met de maatregel TBS met dwangverpleging enerzijds, dan wel het opleggen van een tijdelijke gevangenisstraf voor aanzienlijk langere duur, dan door de rechtbank in eerste aanleg is opgelegd anderzijds."

2.3. Blijkens de onder 2.2.2 weergegeven overwegingen heeft het Hof bij de oplegging van de straf en maatregel in aanmerking genomen dat de verdachte in de gelijktijdig behandelde strafzaak ook voor ernstige zedendelicten is veroordeeld. Deze strafzaak is in cassatie aanhangig onder nr. 09/02800 en is dus nog niet onherroepelijk. Het middel is derhalve in zoverre terecht voorgesteld. De verdachte mist echter belang bij vernietiging van de bestreden uitspraak aangezien in die zaak bij arrest van heden het cassatieberoep wordt verworpen en de veroordeling van de verdachte ter zake van genoemde delicten daardoor onherroepelijk wordt.

2.4. Ook voor het overige kan het middel niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu het middel in zoverre niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

3. Beoordeling van het tweede middel

3.1. Het middel behelst de klacht dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6, eerste lid, EVRM in de cassatiefase is overschreden omdat de stukken te laat door het Hof zijn ingezonden.

3.2. Het middel is gegrond. Voorts doet de Hoge Raad in deze zaak waarin de verdachte zich in voorlopige hechtenis bevindt, uitspraak nadat meer dan zestien maanden zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep. Een en ander brengt mee dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6, eerste lid, EVRM is overschreden. Dit moet leiden tot vermindering van de aan de verdachte opgelegde gevangenisstraf van drie jaren.

4. Slotsom

Nu de Hoge Raad geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

vernietigt de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de duur van de opgelegde gevangenisstraf;

vermindert deze in die zin dat deze twee jaren en tien maanden beloopt;

verwerpt het beroep voor het overige.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. van Dorst als voorzitter, en de raadsheren H.A.G. Splinter-van Kan en W.F. Groos, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken op 26 april 2011.