Op 25 maart 2011 heeft de Hoge Raad der Nederlanden uitspraak gedaan in de zaak met nummer 10/02434. Het beroep in cassatie was ingesteld door X, die zich richtte tegen een uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage, gedateerd 19 oktober 2010, onder nummer 09/00459. Deze uitspraak betrof een beschikking op grond van de Wet waardering onroerende zaken voor het tijdvak van 1 januari 2008 tot en met 31 december 2008. Daarnaast ging het om de aan belanghebbende opgelegde aanslag in de onroerendezaakbelastingen voor het jaar 2008, zoals vermeld op de aanslag gemeentelijke heffingen 2008 van de gemeente Goedereede.
De Hoge Raad heeft het beroep in cassatie niet-ontvankelijk verklaard. Dit betekent dat de Hoge Raad niet ingaat op de inhoudelijke bezwaren van de appellant, X, tegen de eerdere uitspraak van het Gerechtshof. De beslissing van de Hoge Raad is van belang voor de rechtspraktijk, omdat het aantoont dat niet alle cassatieberoepen worden behandeld, vooral wanneer niet aan de vereisten voor ontvankelijkheid wordt voldaan. De uitspraak benadrukt het belang van een zorgvuldige voorbereiding van cassatieberoepen en de noodzaak om te voldoen aan de procesregels die zijn vastgesteld in de wetgeving.
Deze uitspraak heeft implicaties voor andere belastingzaken en kan invloed hebben op de manier waarop belastingplichtigen hun beroepen voorbereiden en indienen. Het is essentieel dat belanghebbenden zich bewust zijn van de vereisten voor ontvankelijkheid in cassatieprocedures, om te voorkomen dat hun beroep niet-ontvankelijk wordt verklaard.