ECLI:NL:HR:2010:BL8409

• Datum uitspraak: 23 maart 2010
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 09/04899 H
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Herziening
• Rechters: A.J.A. van Dorst; J. de Hullu; C.H.W.M. Sterk
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Herziening van een strafrechtelijke veroordeling inzake belastingfraude

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 23 maart 2010 uitspraak gedaan over een aanvraag tot herziening van een eerder arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage. De aanvrager, vertegenwoordigd door advocaat I.J. Janssens, had verzocht om herziening van een veroordeling voor belastingfraude, waarbij hij was veroordeeld tot een taakstraf van 240 uren en een voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 maanden. De aanvrage tot herziening was gebaseerd op nieuwe feiten die volgens de aanvrager niet bekend waren tijdens de eerdere rechtszittingen. De aanvrager stelde dat de benadeling door de fiscus, vastgesteld op € 5.698,-, niet voldoende was om tot vervolging over te gaan, en dat het Hof, indien het op de hoogte was geweest van deze feiten, de vervolging niet-ontvankelijk had moeten verklaren of een lagere straf had moeten opleggen.

De Hoge Raad heeft de aanvrage tot herziening beoordeeld aan de hand van de wettelijke grondslagen voor herziening, zoals vastgelegd in artikel 457 van het Wetboek van Strafvordering. De Raad oordeelde dat de door de aanvrager aangevoerde feiten niet voldoende waren om aan te nemen dat het onderzoek anders zou zijn verlopen, en dat de eerdere veroordeling dus in stand kon blijven. De Hoge Raad benadrukte dat een vermindering van aanslagen door de belastingrechter niet automatisch leidt tot een andere vervolgingsbeslissing door het Openbaar Ministerie. Bovendien werd opgemerkt dat de term 'minder zware strafbepaling' in de context van de wet niet betekent dat de rechter een lagere straf kan opleggen, maar dat het gaat om de strafbepaling zelf.

Uiteindelijk heeft de Hoge Raad de aanvrage tot herziening afgewezen, waarmee de eerdere veroordeling van de aanvrager in stand bleef. Deze uitspraak bevestigt de strikte eisen die gelden voor herziening in strafzaken en de noodzaak voor nieuwe feiten die niet eerder aan de orde zijn gekomen.

Uitspraak

23 maart 2010

Strafkamer

nr. S 09/04899 H

KM

Arrest

op een aanvrage tot herziening van een in kracht van gewijsde gegaan arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 21 april 2006, nummer 22/003793-05, ingediend door I.J. Janssens, advocaat te 's-Gravenhage, namens:

[Aanvrager], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1961, domicilie kiezende ten kantore van zijn raadsman.

1. De uitspraak waarvan herziening is gevraagd

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Rechtbank te 's-Gravenhage van 9 juni 2005 -voor zover aan het oordeel van het Hof onderworpen, de aanvrager ter zake van "opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, meermalen gepleegd" veroordeeld tot 240 uren taakstraf, subsidiair 120 dagen hechtenis, en 6 maanden gevangenisstraf, voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren, en ter zake van "als degene die ingevolge de belastingwet verplicht is tot het bewaren van bescheiden, deze niet bewaren" veroordeeld tot een geldboete van € 2.500,-, subsidiair 50 dagen hechtenis.

2. De aanvrage tot herziening

De aanvrage tot herziening is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

3. Beoordeling van de aanvrage

3.1. Als grondslag voor een herziening kunnen, voor zover hier van belang, krachtens het eerste lid, aanhef en onder 2° van art. 457 Sv slechts dienen een of meer door een opgave van bewijsmiddelen gestaafde omstandigheden van feitelijke aard die bij het onderzoek op de terechtzitting niet zijn gebleken en die het ernstig vermoeden wekken dat, waren zij bekend geweest, het onderzoek der zaak zou hebben geleid hetzij tot vrijspraak van de veroordeelde, hetzij tot ontslag van rechtsvervolging, hetzij tot niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie, hetzij tot toepasselijkverklaring van een minder zware strafbepaling.

3.2. In de aanvrage wordt het volgende aangevoerd. Naar aanleiding van de behandeling ter zitting van 23 januari 2008 door de Rechtbank te 's-Gravenhage van door aanvrager ingestelde beroepen inzake naheffingsaanslagen omzet- en loonbelasting zijn de naheffingsaanslagen verminderd. Daarmee is onherroepelijk komen vast te staan dat de benadeling ten gevolge van het bewezenverklaarde niet meer heeft bedragen dan € 5.698,-. Bij hantering van dit uitgangspunt had op grond van de Aanmeldings-, Transactie- en Vervolgingsrichtlijnen voor fiscale delicten en douanedelicten 2006 niet tot vervolging mogen worden overgegaan, maar had de procedure administratiefrechtelijk afgedaan moeten worden. Zou het Hof op de hoogte zijn geweest van het een en het ander, dan had het Hof het openbaar ministerie niet-ontvankelijk moeten verklaren dan wel een aanzienlijk lagere straf dan de opgelegde werkstraf van 240 uren moeten opleggen.

3.3. In de aanvrage wordt in de eerste plaats miskend dat naar aanleiding van een procedure door de belastingrechter verminderde aanslag(en) waaruit de benadeling door de fiscus kan worden afgeleid, in beginsel niet afdoet aan een vervolgingsbeslissing waarbij is uitgegaan van een bij de aanvang van de vervolging door het Openbaar Ministerie vermoed benadelingsbedrag.

3.4. In de tweede plaats wordt in de aanvrage uit het oog verloren dat onder "eene minder zware strafbepaling" in de zin van art. 457, eerste lid onder 2°, Sv moet worden verstaan een strafbepaling die een minder zware straf bedreigt en niet de bepaling door de rechter van een minder zware straf.

3.5. Uit het vorenoverwogene vloeit voort dat de aanvrage kennelijk ongegrond is, zodat als volgt moet worden beslist.

4. Beslissing

De Hoge Raad wijst de aanvrage tot herziening af.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. van Dorst als voorzitter, en de raadsheren J. de Hullu en C.H.W.M. Sterk, in bijzijn van de waarnemend griffier L.J.J. Okker-Braber, en uitgesproken op 23 maart 2010.