ECLI:NL:HR:2005:AU6017

• Datum uitspraak: 11 november 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 40246
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.G. Pos; L. Monné; P.J. van Amersfoort; A.R. Leemreis; C.J.J. van Maanen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over navorderingsaanslag inkomstenbelasting en autonome waardestijging

In deze zaak gaat het om een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen die aan belanghebbende is opgelegd over het jaar 1996. De aanslag betrof een belastbaar inkomen van ƒ 135.750, met een verhoging van de nageheven belasting van honderd procent. De Inspecteur verleende volledige kwijtschelding voor deze verhoging. Na bezwaar tegen de navorderingsaanslag, handhaafde de Inspecteur deze. Belanghebbende ging in beroep bij het Gerechtshof, dat het beroep gegrond verklaarde, de uitspraak van de Inspecteur vernietigde en de navorderingsaanslag verlaagde tot een belastbaar inkomen van ƒ 109.525. Zowel belanghebbende als de Staatssecretaris van Financiën gingen in cassatie tegen deze uitspraak van het Hof.

De Hoge Raad verklaarde het beroep van belanghebbende ongegrond en het beroep van de Staatssecretaris gegrond. De uitspraak van het Hof werd vernietigd, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en het beroep tegen de uitspraak van de Inspecteur werd ongegrond verklaard. De Hoge Raad oordeelde dat het voordeel van ƒ 89.352, behaald met de verkoop van een woning, aan te merken is als inkomsten uit arbeid, met uitzondering van een bedrag dat moet worden toegeschreven aan autonome waardestijging. De Hoge Raad concludeerde dat het Hof ten onrechte had geoordeeld dat het voordeel niet volledig aan de arbeid van belanghebbende kon worden toegeschreven.

De zaak betreft belangrijke juridische vragen over de kwalificatie van inkomsten en de toepassing van belastingwetgeving, met name de Wet op de inkomstenbelasting 1964. De Hoge Raad heeft in deze uitspraak duidelijkheid verschaft over de toerekening van voordelen uit de verkoop van onroerend goed aan arbeid versus autonome waardestijging.

Uitspraak

Nr. 40.246

11 november 2005

RS

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z, alsmede het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Leeuwarden van 8 september 2003, nr. 1443/02, betreffende na te melden navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Navorderingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is over het jaar 1996 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 135.750, met een verhoging van de nageheven belasting van honderd percent, van welke verhoging de Inspecteur bij het vaststellen van de aanslag volledige kwijtschelding heeft verleend. De navorderingsaanslag is, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de navorderingsaanslag verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van ƒ 109.525. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Zowel belanghebbende als de Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. De beroepschriften in cassatie zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.

Belanghebbende en de Staatssecretaris hebben over en weer een verweerschrift ingediend.

3. Uitgangspunten in cassatie

Belanghebbende heeft op 13 juni 1994 een perceel grond gekocht en is daarop zelf een woning gaan bouwen. Belanghebbende heeft de woning verkocht bij verkoopovereenkomst van 3 november 1995, en overgedragen bij notariële akte van 9 februari 1996. Belanghebbende heeft met de verkoop van de woning een voordeel behaald van ƒ 89.352. Belanghebbende heeft van dit voordeel geen melding gemaakt in het door hem ingediende aangiftebiljet inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 1996. De Inspecteur heeft het voordeel betrokken in de onderhavige navorderingsaanslag.

4. Beoordeling van de door belanghebbende voorgestelde middelen

De middelen kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

5. Beoordeling van het door de Staatssecretaris voorgestelde middel

5.1. Het Hof heeft geoordeeld dat het met de verkoop van de woning behaalde voordeel van ƒ 89.352 is aan te merken als inkomsten uit arbeid als bedoeld in artikel 22, lid 1, letter b, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, met uitzondering van een bedrag van ƒ 26.225, dat niet kan worden toegeschreven aan het rendabel maken van eigen arbeid, maar moet worden toegeschreven aan een autonome waardestijging van de woning. Daartegen keert zich het middel.

5.2. Het middel treft doel. Nu door het Hof is vastgesteld dat belanghebbende in 1994 de woning niet is gaan bouwen voor bewoning door hem en zijn partner, doch met het oogmerk de woning na gereedkomen met voordeel te verkopen, waarin ligt besloten dat het behalen van voordeel zijn verklaring vindt in de bouwarbeid van belanghebbende, is niet meer van belang of de uiteindelijke omvang van het behaalde voordeel mede afhankelijk was van factoren die niet door belanghebbendes arbeid werden beïnvloed (vgl. HR 16 juli 1984, nr. 22585, BNB 1984/247 en HR 20 juni 2003, nr. 37974, BNB 2003/306). 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

6. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

7. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep van belanghebbende ongegrond,

verklaart het beroep van de Staatssecretaris gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en

verklaart het tegen de uitspraak van de Inspecteur ingestelde beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.G. Pos als voorzitter, en de raadsheren L. Monné, P.J. van Amersfoort, A.R. Leemreis en C.J.J. van Maanen, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 11 november 2005.