ECLI:NL:HR:2005:AU1959

• Datum uitspraak: 1 november 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 00013/05
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: F.H. Koster; J.P. Balkema; A.J.A. van Dorst; B.C. de Savornin Lohman; W.M.E. Thomassen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verkeersongeval met lichamelijk letsel en tijdelijke ziekte door schuld van de bestuurder

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage, waarin de verdachte is veroordeeld voor het veroorzaken van een verkeersongeval dat lichamelijk letsel heeft toegebracht aan een passagier. De Hoge Raad heeft op 1 november 2005 uitspraak gedaan. De verdachte, vertegenwoordigd door mr. D.R. Doorenbos, heeft cassatiemiddelen ingediend tegen de uitspraak van het Hof, dat de verdachte schuldig bevond aan overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994. Het Hof oordeelde dat de verdachte door zijn schuld een ongeval heeft veroorzaakt, waardoor het slachtoffer, [het slachtoffer], zodanig letsel heeft opgelopen dat dit leidde tot tijdelijke ziekte of verhindering in de uitoefening van normale bezigheden.

De Hoge Raad heeft de bewijsmiddelen van het Hof beoordeeld, waaronder medische verklaringen van dr. D.A. Ligtenstein en politiearts J.R. van Leeuwen, die de aard en ernst van het letsel van het slachtoffer beschrijven. De Hoge Raad concludeert dat het Hof op basis van deze bewijsmiddelen terecht heeft vastgesteld dat het letsel een ernstige verstoring van het lichamelijk functioneren van het slachtoffer heeft veroorzaakt, wat voldoet aan de criteria van artikel 6 WVW 1994. De Hoge Raad oordeelt dat de bewezenverklaring voldoende gemotiveerd is en dat de middelen van cassatie niet tot vernietiging van de uitspraak kunnen leiden.

Uiteindelijk verwerpt de Hoge Raad het beroep en bevestigt de uitspraak van het Gerechtshof, waarbij de verdachte is veroordeeld tot een taakstraf van 180 uren, subsidiair 90 dagen hechtenis, en ontzegging van de bevoegdheid om motorrijtuigen te besturen voor 24 maanden, waarvan 8 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

Uitspraak

1 november 2005

Strafkamer

nr. 00013/05

AGJ/AG

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 22 maart 2004, nummer 22/004842-03, in de strafzaak tegen:

[verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1949, wonende te [woonplaats].

1. De bestreden uitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Politierechter in de Rechtbank te Rotterdam van 14 februari 2003 - de verdachte ter zake van "overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994, terwijl het een ongeval betreft waardoor een ander lichamelijk letsel wordt toegebracht, terwijl degene die schuldig is aan dit feit, verkeerde in de toestand, bedoeld in artikel 8, tweede lid van de Wegenverkeerswet 1994" veroordeeld tot een taakstraf bestaande uit een werkstraf voor de duur van 180 uren, subsidiair 90 dagen hechtenis, met ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van 24 maanden, waarvan acht maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

2. Geding in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. D.R. Doorenbos, advocaat te Amsterdam, middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Knigge heeft geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden uitspraak met verwijzing van de zaak naar het Gerechtshof te Amsterdam.

3. Beoordeling van het eerste middel

3.1. Het middel bevat de klacht dat uit de door het Hof gebezigde bewijsmiddelen niet kan volgen dat door het verkeersongeval aan een ander zodanig lichamelijk letsel is toegebracht dat daaruit tijdelijke ziekte of verhindering in de uitoefening van de normale bezigheden is ontstaan, althans dat de bewezenverklaring op dit onderdeel onbegrijpelijk is en/of onvoldoende met redenen omkleed.

3.2.1. Het Hof heeft overeenkomstig de op overtreding van art. 6 WVW 1994 toegesneden tenlastelegging, voorzover hier van belang, bewezenverklaard dat de verdachte door zijn schuld een verkeersongeval heeft veroorzaakt, "waardoor genoemde in de door verdachte bestuurde auto aanwezige passagier, [het slachtoffer] zodanig lichamelijk letsel werd toegebracht, dat daaruit tijdelijke ziekte of verhindering in de uitoefening van de normale bezigheden is ontstaan".

3.2.2. In verband met het letsel van [het slachtoffer] heeft het Hof de volgende bewijsmiddelen gebezigd:

a. een kopie geneeskundige verklaring, opgemaakt door

dr. D.A. Ligtenstein, chirurg in het Ruwaard van Puttenziekenhuis te Spijkenisse, op 8 juli 2002, inhoudende -zakelijk weergegeven -:

"Dat hij op 31 mei 2002 [het slachtoffer] heeft onderzocht in het Ruwaard van Puttenziekenhuis. Hij heeft een breuk in de achtervoet waargenomen. Tevens bestaat een vermoeden van niet-uiterlijk waarneembaar letsel."

b. een geschrift van politie Rotterdam-Rijnmond, te weten medische informatie betreffende [het slachtoffer], datum incident 31 mei 2002, opgemaakt door J.R. van Leeuwen, politiearts, op 28 juni 2002, inhoudende - zakelijk weergegeven -:

"Omschrijving letsel: Hielbeenbreuk. Geschatte genezingsduur plm.: een half jaar."

3.3. Uit de aldus vastgestelde aard van het letsel en de geschatte duur van de genezing heeft het Hof kunnen afleiden dat dat letsel een zodanig ernstige verstoring van het gezonde lichamelijk functioneren van het slachtoffer heeft teweeggebracht, dat sprake is van tijdelijke ziekte of verhindering in de uitoefening van de normale bezigheden, als bedoeld in art. 6 WVW 1994. De bewezenverklaring is in dit opzicht toereikend gemotiveerd.

3.4. Het middel faalt derhalve.

4. Beoordeling van het tweede middel

Het middel kan niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu het middel niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

5. Slotsom

Nu geen van de middelen tot cassatie kan leiden, terwijl de Hoge Raad ook geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, moet het beroep worden verworpen.

6. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is gewezen door de vice-president F.H. Koster als voorzitter, en de raadsheren J.P. Balkema, A.J.A. van Dorst, B.C. de Savornin Lohman en W.M.E. Thomassen, in bijzijn van de waarnemend griffier L.J.J. Okker-Braber, en uitgesproken op 1 november 2005.