ECLI:NL:HR:2005:AU0874

• Datum uitspraak: 12 augustus 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 39828
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.G. Pos; L. Monné; P.J. van Amersfoort
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Oordeel over de kwalificatie van een woning in aanbouw voor onroerendezaakbelastingen

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 12 augustus 2005 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure die was ingesteld door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Spijkenisse. De zaak betreft de kwalificatie van een woning in aanbouw voor de onroerendezaakbelastingen. De belanghebbende had voor het jaar 2002 aanslagen ontvangen voor de onroerendezaakbelastingen op het adres a-straat 1 te Z, waar een woning in aanbouw was. Deze aanslagen waren opgelegd naar een heffingsgrondslag van € 172.437. Na bezwaar tegen deze aanslagen had het hoofd van de afdeling belastingen en heffingen van de gemeente Spijkenisse de aanslagen gehandhaafd. Hierop heeft de belanghebbende beroep ingesteld bij het Gerechtshof, dat het beroep gegrond verklaarde en de aanslagen verlaagde tot respectievelijk € 269,80 en € 215,84.

Het college van burgemeester en wethouders heeft tegen deze uitspraak cassatie ingesteld. De Hoge Raad heeft in zijn beoordeling vastgesteld dat het Hof terecht heeft geoordeeld dat een woning in aanbouw moet worden aangemerkt als een woning voor de tariefsdifferentiatie. Het Hof heeft daarbij een maatstaf gehanteerd die inhoudt dat een onroerende zaak als woning in aanbouw kan worden beschouwd indien deze na voltooiing in hoofdzaak tot woning zal dienen. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat het Hof geen onjuiste maatstaf heeft gehanteerd en dat er geen feiten of omstandigheden zijn gesteld die de kwalificatie als woning in aanbouw zouden uitsluiten.

De Hoge Raad heeft het beroep van het college ongegrond verklaard, waarmee de uitspraak van het Gerechtshof in stand blijft. De proceskosten werden niet toegewezen, en er werd een griffierecht van € 414 opgelegd aan de gemeente Spijkenisse voor het ingestelde beroep in cassatie. Dit arrest is gewezen door vice-president A.G. Pos, samen met de raadsheren L. Monné en P.J. van Amersfoort, en is openbaar uitgesproken op de genoemde datum.

Uitspraak

Nr. 39.828

12 augustus 2005

BK

gewezen op het beroep in cassatie van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Spijkenisse te Spijkenisse tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 27 juni 2003, nr. BK-02/02606, betreffende na te melden ten aanzien van X te Z opgelegde aanslagen in de onroerendezaakbelastingen.

1. Aanslagen, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende zijn voor het jaar 2002 wegens genot krachtens eigendom en wegens het gebruik van de onroerende zaak a-straat 1 te Z twee op één aanslagbiljet verenigde aanslagen in de onroerendezaakbelastingen van de gemeente Spijkenisse opgelegd naar een heffingsgrondslag van € 172.437, welke aanslagen, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van het hoofd van de afdeling belastingen en heffingen van de gemeente Spijkenisse (hierna: het hoofd) zijn gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak van het hoofd vernietigd en de aanslagen verminderd tot respectievelijk € 269,80 en € 215,84. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Spijkenisse (hierna: het college) heeft tegen ?s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

Het college heeft een conclusie van repliek ingediend.

3. Beoordeling van de middelen

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1. Bij het begin van het kalenderjaar 2002 had belanghebbende het gebruik en genot krachtens eigendom van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als a-straat 1 te Z. Toentertijd was dit een huis in aanbouw, waarin nog niet kon worden gewoond.

3.1.2. Het hoofd heeft aanslagen in de gebruikersbelasting en de eigenarenbelasting opgelegd naar de tarieven voor onroerende zaken die niet in hoofdzaak tot woning dienen.

3.2. Het Hof heeft vastgesteld dat tussen partijen uitsluitend in geschil was of, zoals belanghebbende stelde en het hoofd bestreed, de onderscheidene aanslagen hadden moeten worden opgelegd naar de tarieven die zijn vastgesteld voor woningen. Het heeft die vraag bevestigend beantwoord.

3.3. Daartoe heeft het Hof eerst geoordeeld (7.3), op grond van een in zijn uitspraak geciteerde passage uit de wetsgeschiedenis, dat waar het gaat om een tariefsdifferentiatie een woning in aanbouw dient te worden aangemerkt als een woning.

Onderdeel 1 van middel I bestrijdt dit oordeel tevergeefs, omdat het juist is.

3.4. Het Hof heeft vervolgens geoordeeld (7.4) dat voor de vraag welk tarief in een geval als het onderhavige van toepassing is, een onroerende zaak is te beschouwen als een woning in aanbouw indien tot die onroerende zaak een onvoltooid bouwsel behoort en die onroerende zaak na de voltooiing ervan in hoofdzaak zal dienen tot woning, en heeft, daarvan uitgaande, geoordeeld (7.5) dat het hoofd geen feiten of omstandigheden heeft gesteld die meebrengen dat de onderwerpelijke onroerende zaak niet moet worden aangemerkt als een woning in aanbouw, en dat zodanige feiten of omstandigheden ook niet uit de stukken blijken.

Het betoog van onderdeel 2 van middel I dat het Hof aldus een onjuiste maatstaf heeft gehanteerd, omdat een onroerende zaak in aanbouw voor de kwalificatie als woning moet beschikken over alle voor bewoning noodzakelijke voorzieningen, kan niet als juist worden aanvaard. De door het Hof in 7.4 geformuleerde maatstaf, waarin besloten ligt dat bepalend is of de onroerende zaak is bestemd om na de voltooiing van het bouwsel in hoofdzaak tot woning te dienen, is juist. 's Hofs oordeel kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Het behoefde ook geen nadere motivering. Ook onderdeel 2 van middel I faalt derhalve.

3.5. Aangezien 's Hofs oordeel aangaande het begrip woning zijn beslissing zelfstandig kan dragen, behoeft middel II geen behandeling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.G. Pos als voorzitter, en de raadsheren L. Monné en P.J. van Amersfoort, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 12 augustus 2005.

Van de Gemeente Spijkenisse wordt ter zake van het door het college ingestelde beroep in cassatie een griffierecht geheven van € 414.