ECLI:NL:HR:2005:AT5487

• Datum uitspraak: 11 november 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 40056
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.E.M. van der Putt-Lauwers; F.W.G.M. van Brunschot; P. Lourens; C.B. Bavinck; J.W. van den Berge
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over navorderingsaanslag inkomstenbelasting en toerekening van verzuim

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van belanghebbende X tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 15 mei 2003, betreffende een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 1996. De belanghebbende had aanvankelijk een aanslag opgelegd gekregen naar een belastbaar inkomen van ƒ 109.884, maar later werd een navorderingsaanslag opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 781.884. Na bezwaar tegen deze navorderingsaanslag, werd de uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd, waarna belanghebbende in beroep ging bij het Hof. Het Hof verklaarde het beroep ongegrond, wat leidde tot het cassatieberoep.

De Hoge Raad beoordeelt in deze uitspraak de klachten van belanghebbende. De eerste klacht betreft de vraag of de Inspecteur zich bij het opleggen van de primitieve aanslag redelijkerwijs bewust had kunnen zijn van de omstandigheden die leidden tot de navorderingsaanslag. De Hoge Raad oordeelt dat deze klacht feitelijke grondslag mist, aangezien het Hof in zijn overwegingen impliciet heeft geoordeeld dat de Inspecteur zich niet bewust hoefde te zijn van deze omstandigheden.

De tweede klacht betreft de toerekening van een verzuim van de belastingdienst aan de Inspecteur. De Hoge Raad concludeert dat het verzuim van de eenheid van de belastingdienst te S, die verzuimde een kopie van een geregistreerde akte naar de Inspecteur te zenden, niet kan worden toegerekend aan de Inspecteur. De Hoge Raad volgt de conclusie van de Advocaat-Generaal en verklaart het beroep ongegrond. De proceskosten worden niet toegewezen, omdat de Hoge Raad geen termen aanwezig acht voor een veroordeling in de proceskosten. Deze uitspraak is gedaan door de vice-president en vier raadsheren, en openbaar uitgesproken op 11 november 2005.

Uitspraak

Nr. 40.056

11 november 2005

EC

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 15 mei 2003, nr. P01/2878, betreffende de na te melden navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Navorderingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is voor het jaar 1996 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 109.884. Vervolgens is hem over dat jaar een navorderingsaanslag opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 781.884, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 5 april 2005 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. Het beroepschrift bevat twee klachten. De eerste klacht houdt in dat het Hof geen oordeel heeft gegeven over de vraag of de Inspecteur zich op het moment dat hij de (primitieve) aanslag oplegde, redelijkerwijs bewust had kunnen zijn van het feit dat hem nadien aanleiding gaf tot het opleggen van de navorderingsaanslag.

3.2. Deze klacht mist feitelijke grondslag; in de overwegingen 5.6 en 5.7 van het Hof ligt het oordeel besloten dat het Hof de vorenbedoelde vraag ontkennend heeft beantwoord. De klacht faalt derhalve.

3.3. De tweede klacht bestrijdt 's Hofs oordeel dat, indien de eenheid van de belastingdienst te S een verzuim heeft begaan door na te laten om aan de eenheid van de Inspecteur (de eenheid van de belastingdienst te P) een kopie toe te zenden van een akte die in S werd geregistreerd, dat verzuim niet kan worden toegerekend aan de Inspecteur. De klacht faalt op de grond vermeld in de onderdelen 6.2 en 5.25 van de conclusie van de Advocaat-Generaal.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 11 november 2005.