ECLI:NL:HR:2004:AO5542

• Datum uitspraak: 12 maart 2004
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 38657
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.G. Pos; P.J. van Amersfoort; C.J.J. van Maanen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over aanslagen in de reclamebelasting door de gemeente Amsterdam

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. (thans A BV) tegen een uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 27 juni 2002, betreffende aanslagen in de reclamebelasting. De belanghebbende had over het jaar 1999 26 aanslagen ontvangen, waarvan de directeur Gemeentebelastingen van de gemeente Amsterdam er twintig heeft vernietigd en zes heeft gehandhaafd. De belanghebbende ging in beroep tegen deze uitspraak, maar het Hof verklaarde het beroep ongegrond. Hierop heeft de belanghebbende cassatie ingesteld.

De Hoge Raad beoordeelt de zaak en komt tot de conclusie dat het Hof terecht heeft geoordeeld dat de belanghebbende niet mocht vertrouwen op de uitlatingen van de Inspecteur, die aangaf dat bepaalde reclameobjecten niet in de heffing zouden worden betrokken. De Hoge Raad oordeelt dat het Hof niet onjuist heeft geoordeeld en dat de vaststellingen van het Hof niet onbegrijpelijk zijn. De Hoge Raad wijst erop dat de vrijstellingsbepaling van de Reclamebelastingverordening Amsterdam 1999 niet van toepassing was en dat de bestreden aanslagen strookten met deze verordening.

De Hoge Raad concludeert dat het beroep in cassatie ongegrond is en dat er geen termen zijn voor een veroordeling in de proceskosten. De uitspraak van de Hoge Raad is openbaar uitgesproken op 12 maart 2004, waarbij de vice-president A.G. Pos de voorzitter was, samen met de raadsheren P.J. van Amersfoort en C.J.J. van Maanen, en de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma aanwezig was.

Uitspraak

Nr. 38.657

12 maart 2004

JBH

gewezen op het beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. (thans genaamd A BV) te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 27 juni 2002, nr. P01/00422, betreffende na te melden aanslagen in de reclamebelasting.

1. Aanslagen, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende zijn over het jaar 1999 26 op één aanslagbiljet verenigde aanslagen in de reclamebelasting van de gemeente Amsterdam opgelegd. Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar heeft de directeur Gemeentebelastingen van de gemeente Amsterdam (hierna: de Inspecteur) bij uitspraak twintig aanslagen vernietigd en de overige zes gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam heeft een verweerschrift ingediend.

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het Hof heeft onder meer geoordeeld dat belanghebbende aan de uitlatingen van de Inspecteur niet het vertrouwen heeft mogen ontlenen dat reclameobjecten met een feitelijke lengte van circa 3,67 meter niet in de heffing zouden worden betrokken, omdat het belanghebbende duidelijk moet zijn geweest, althans had moeten zijn, dat de Inspecteur een dergelijke vrijstelling niet beoogde.

3.2. Dit oordeel geeft geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Het is ook niet onbegrijpelijk. Het is kennelijk gebaseerd op de omstandigheden (1) dat de vrijstellingsbepaling van artikel 8 van de Reclamebelastingverordening Amsterdam 1999 (hierna: de Verordening) niet voor toepassing in aanmerking komt en dat - naar belanghebbende in rechte voetstoots heeft erkend - de bestreden aanslagen strookten met de Verordening (waarin de erkenning ligt besloten dat de "toezegging" van de Inspecteur in strijd met de Verordening was); (2) dat belanghebbende ter zitting heeft verklaard verrast te zijn geweest door de toezegging van de Inspecteur (waaruit het Hof kennelijk en niet onbegrijpelijk heeft opgemaakt dat belanghebbende reeds ten tijde van de ontvangst van de "toezegging" van de Inspecteur onderkende dat deze in strijd met de Verordening was); en (3) dat belanghebbende ter zitting heeft verklaard de toezegging van de Inspecteur gezien te hebben als een compensatie voor het reeds jaren slepende conflict inzake de aanslagen in de reclamebelasting (een veronderstelling die belanghebbende als onaannemelijk had moeten verwerpen).

3.3. Bij het zojuist overwogene verdient nog opmerking dat belanghebbende vruchteloos klaagt over "de beslissing" van het Hof dat zij ter zittig heeft verklaard dat zij verrast was door de toezegging van de Inspecteur. De vaststelling van hetgeen ter zitting is voorgevallen, is immers voorbehouden aan het Hof, en 's Hofs vaststelling is niet onbegrijpelijk.

3.4. Aangezien 's Hofs onder 3.1 weergegeven oordeel zijn beslissing zelfstandig draagt, en blijkens het voorgaande in cassatie stand houdt, dient het beroep in cassatie ongegrond verklaard te worden.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.G. Pos als voorzitter, en de raadsheren P.J. van Amersfoort en C.J.J. van Maanen, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 12 maart 2004.