ECLI:NL:HR:2003:AF7098

• Datum uitspraak: 11 april 2003
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 37986
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: G.J. Zuurmond; D.G. van Vliet; C.B. Bavinck
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatieberoep tegen uitspraak Gerechtshof inzake naheffingsaanslag omzetbelasting

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van X B.V. tegen een uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 11 maart 2002, betreffende een naheffingsaanslag in de omzetbelasting voor het tijdvak van 1 januari 1991 tot en met 1 april 1994. De Inspecteur had een naheffingsaanslag opgelegd met een verhoging van honderd procent, waarvan een gedeelte van ƒ 6712 door de Inspecteur was kwijtgescholden. Na bezwaar van de belanghebbende werd de naheffingsaanslag verminderd tot ƒ 118.599, met een verhoging van vijftig procent. De belanghebbende ging in beroep bij het Hof, dat de naheffingsaanslag verder verlaagde tot ƒ 99.932 (€ 45.347,16) zonder verhoging. De uitspraak van het Hof is aan het arrest gehecht.

De belanghebbende heeft vervolgens cassatie ingesteld tegen de uitspraak van het Hof. In het cassatieberoep zijn verschillende klachten geformuleerd. De Hoge Raad oordeelt dat de klachten 3 en 4, die stellen dat beginselen van behoorlijk bestuur zijn geschonden, niet kunnen worden behandeld omdat deze feiten niet eerder voor het Hof zijn aangevoerd. Dit zou een feitelijk onderzoek vereisen, wat in cassatie niet mogelijk is. De overige klachten kunnen evenmin tot cassatie leiden, omdat zij geen rechtsvragen aan de orde stellen die relevant zijn voor de rechtseenheid of rechtsontwikkeling.

De Hoge Raad heeft geen termen aanwezig geacht voor een veroordeling in de proceskosten en verklaart het beroep ongegrond. Dit arrest is uitgesproken op 11 april 2003 door de vice-president en de raadsheren, in aanwezigheid van de waarnemend griffier.

Uitspraak

Nr. 37.986

11 april 2003

whk

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 11 maart 2002, nr. 97/21011, betreffende na te melden naheffingsaanslag in de omzetbelasting.

1. Naheffingsaanslag, kwijtscheldingsbelsuit, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 1991 tot en met 1 april 1994 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd met een verhoging over de nageheven belasting van honderd percent, van welke verhoging de Inspecteur bij het vaststellen van de aanslag heeft besloten van een gedeelte ad ƒ 6712 vijftig percent kwijt te schelden. Na door belanghebbende daartegen gemaakt bezwaar, heeft de Inspecteur bij gezamenlijke uitspraak de naheffingsaanslag verminderd tot een aanslag ten bedrage van ƒ 118.599 en de verhoging kwijtgescholden tot op vijftig percent.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft deze uitspraak vernietigd en de naheffingsaanslag verminderd tot een ten bedrage van ƒ 99.932 (€ 45.347,16) aan enkelvoudige belasting, zonder verhoging. De uitspraak van het Hof is aan dit arest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. De klachten 3 en 4, die stellen dat beginselen van behoorlijk bestuur geschonden zijn, berusten op feiten waarvan uit de uitspraak van het Hof en de stukken van het geding niet blijkt dat daarop ook reeds voor het Hof een beroep is gedaan. Daarop kan geen acht worden geslagen, omdat zulks een onderzoek van feitelijke aard zou vergen, waarvoor in cassatie geen plaats is. De klachten kunnen derhalve niet tot cassatie leiden.

3.2. De overige klachten kunnen evenmin tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu die klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president G.J. Zuurmond als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet en C.B. Bavinck, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 11 april 2003.