ECLI:NL:HR:2002:AE2263

• Datum uitspraak: 3 mei 2002
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 37023
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: G.J. Zuurmond; F.W.G.M. van Brunschot; P. Lourens; C.B. Bavinck; J.C. van Oven
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Navorderingsaanslag vennootschapsbelasting en de toerekening van subsidiegelden

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van Stichting X te Z tegen een uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage, betreffende een navorderingsaanslag in de vennootschapsbelasting voor het jaar 1993. De belanghebbende ontving een navorderingsaanslag naar een belastbaar bedrag van f 219.804, welke na bezwaar door de Inspecteur werd gehandhaafd. De Inspecteur verminderde later de aanslag ambtshalve tot f 215.804. Het Hof vernietigde de uitspraak van de Inspecteur en handhaafde de aanslag zoals deze na de vermindering was vastgesteld. De belanghebbende ging in cassatie tegen deze uitspraak.

De Hoge Raad beoordeelt de middelen die door de belanghebbende zijn ingediend. Het eerste middel betoogt dat het Hof in strijd met goed koopmansgebruik de in 1993 ontvangen subsidiegelden geheel aan het resultaat van dat jaar heeft toegerekend, zonder te onderzoeken of deze gelden ook aan voorgaande jaren moesten worden toegerekend. De Hoge Raad oordeelt dat het Hof niet verweten kan worden dat het dit punt niet heeft onderzocht, aangezien de belanghebbende dit niet eerder had gesteld.

Het tweede middel verwijt het Hof dat het geen onderzoek heeft ingesteld naar de resultaten van de belanghebbende over de jaren 1989 en 1990. De Hoge Raad stelt vast dat het aan de belanghebbende was om deze gegevens aan te leveren, wat niet is gebeurd. Daarom was het Hof niet verplicht om ambtshalve onderzoek te doen. Beide middelen falen, en de Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond. De uitspraak is gedaan door de vice-president en vier raadsheren, en is openbaar uitgesproken op 3 mei 2002.

Uitspraak

Nr. 37.023

3 mei 2002

TVW

gewezen op het beroep in cassatie van Stichting X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 6 maart 2001, nr. BK-99/01211, betreffende na te melden navorderingsaanslag in de vennootschapsbelasting.

1. Navorderingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is voor het jaar 1993 een navorderingsaanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd naar een belastbaar bedrag van f 219.804, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Nadien heeft de Inspecteur de aanslag ambtshalve verminderd tot een aanslag naar een belastbaar bedrag van f 215.804.

Het Hof heeft de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de aanslag verminderd tot een aanslag berekend naar een belastbaar bedrag van f 215.804, hetgeen de Hoge Raad aldus verstaat dat het Hof de aanslag heeft gehandhaafd zoals die na de ambtshalve verleende vermindering was komen te luiden. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

3. Beoordeling van de middelen

3.1. Het eerste middel strekt, blijkens de daarop gegeven toelichting, ertoe te betogen dat het Hof in strijd met goed koopmansgebruik de in 1993 ontvangen subsidiegelden geheel aan het resultaat over dat jaar heeft toegerekend, althans dat het heeft verzuimd te onderzoeken in hoeverre die gelden aan het resultaat over voorgaande jaren moeten worden toegerekend. Nu uit de uitspraak en de stukken van het geding niet blijkt dat belanghebbende reeds voor het Hof had gesteld dat de in 1993 ontvangen subsidiegelden ten dele aan het resultaat over voorgaande jaren moesten worden toegerekend, kan aan het Hof niet worden verweten dat het dit punt niet heeft onderzocht. Het middel faalt derhalve.

3.2. In het tweede middel wordt aan het Hof verweten dat het geen onderzoek heeft ingesteld naar de resultaten van belanghebbende over de jaren 1989 en 1990. Dit betoog miskent dat het op de weg van belanghebbende lag om, zo zij meende dat de resultaten over die jaren voor de toepassing van de vrijstelling van belang konden zijn, daarop voor het Hof een beroep te doen en dienaangaande gegevens te verstrekken. Uit de uitspraak en de stukken van het geding blijkt noch het een, noch het ander. Tot een ambtshalve in te stellen onderzoek op dit punt was het Hof niet gehouden. Ook dit middel faalt derhalve.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president G.J. Zuurmond als voorzitter, en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.C. van Oven, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 3 mei 2002.