ECLI:NL:HR:2001:AB1297

• Datum uitspraak: 25 april 2001
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 36029
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: D.H. Beukenhorst; L. Monné; P.J. van Amersfoort
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen uitspraak Gerechtshof Arnhem inzake aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen een uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 14 februari 2000. De zaak betreft een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen die aan belanghebbende is opgelegd voor het jaar 1996, naar een belastbaar inkomen van f 50.811. Na bezwaar tegen deze aanslag heeft de Inspecteur de aanslag gehandhaafd, waarna belanghebbende in beroep ging bij het Hof. Het Hof heeft de aanslag verminderd tot een belastbaar inkomen van f 49.136, maar deze uitspraak is door de Staatssecretaris bestreden in cassatie.

De Hoge Raad heeft de zaak beoordeeld en zich gericht op de vraag of de door belanghebbende aangeschafte 'pulsors' als hulpmiddelen kunnen worden aangemerkt in de zin van artikel 46, lid 3, letter a, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964. Het Hof had geoordeeld dat de pulsors, die door belanghebbendes echtgenote waren aangeschaft op voorschrift van een arts, als hulpmiddelen konden worden aangemerkt omdat zij de klachten van de echtgenote zouden hebben verminderd. De Hoge Raad heeft echter geoordeeld dat dit oordeel niet juist is. Voor de kwalificatie als hulpmiddel is niet alleen een causaal verband vereist tussen de aanschaf en het gebruik van het middel en de vermindering van klachten, maar ook dat het middel een bijzondere hoedanigheid bezit die het alleen geschikt maakt voor zieke of invalide personen.

De Hoge Raad concludeert dat de pulsors niet aan deze eisen voldoen, aangezien zij ook door gezonde personen worden gebruikt en niet de gestoorde lichaamsfunctie van belanghebbendes echtgenote kunnen overnemen. Daarom is het middel gegrond verklaard, de uitspraak van het Hof vernietigd, en de uitspraak van de Inspecteur bevestigd. De Hoge Raad heeft geen termen aanwezig geacht voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

Nr. 36029

25 april 2001

YS

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 14 februari 2000, nr. 98/1668, betreffende na te melden aan X te Z opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is voor het jaar 1996 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van f 50.811, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak door de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is van de uitspraak van de Inspecteur in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft die uitspraak vernietigd en de aanslag verminderd tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen van f 49.136. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

3. Beoordeling van het middel

3.1. Het Hof heeft geoordeeld dat de door belanghebbende op voorschrift van een arts aangeschafte “pulsors” kunnen worden aangemerkt als hulpmiddelen in de zin van artikel 46, lid 3, letter a, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet). Het Hof heeft voor dit oordeel redengevend geacht dat, nu ervan moet worden uitgegaan dat de klachten van belanghebbendes echtgenote ten gevolge van de aanschaf van de pulsors zijn verminderd, zodat zij weer redelijk kan lopen, de pulsors belanghebbendes echtgenote in staat hebben gesteld een normale lichaamsfunctie beter te vervullen.

3.2. In cassatie wordt ’s Hofs oordeel terecht bestreden. Voor het aanmerken van middelen als hulpmiddelen in de zin van genoemd artikel van de Wet, is niet voldoende dat er een causaal verband bestaat tussen de aanschaf en het gebruik van het middel en vermindering van klachten of pijn, als gevolg waarvan elementaire lichaamsfuncties beter kunnen worden uitgeoefend. Indien, zoals hier kennelijk het geval is, het middel niet is opgenomen in het verstrekkingenpakket van de Ziekenfondswet of dat van de AWBZ, is vereist dat het middel een bijzondere hoedanigheid bezit die meebrengt dat het alleen wordt gebruikt door zieke en/of invalide personen, dan wel naar zijn aard een door ziekte of invaliditeit gestoorde elementaire lichaamsfunctie kan overnemen. De stukken van het geding laten geen andere gevolgtrekking toe dan dat de pulsors bestemd zijn tot bescherming tegen bronnen van negatieve energie, tot het in balans brengen en houden van de lichaamsenergie, het afvoeren van negatieve energie en pijnbestrijding, alsmede dat zij ook door gezonde, niet zieke en/of invalide personen worden gebruikt. De stukken van het geding laten voorts geen andere gevolgtrekking toe dan dat de pulsors naar hun aard niet de gestoorde lichaamsfunctie van belanghebbendes echtgenote kunnen overnemen. Zij zijn derhalve niet aan te merken als hulpmiddelen in vorenbedoelde zin.

Het middel is gegrond. De uitspraak van het Hof kan niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. Uit ’s Hofs uitspraak en de stukken van het geding blijkt niet dat feiten of omstandigheden door het Hof zijn vastgesteld dan wel voor het Hof zijn aangevoerd, waaraan de gevolgtrekking kan worden verbonden dat de uitgaven voor de aanschaf van de pulsors anderszins kunnen worden aangemerkt als uitgaven ter zake van ziekte of invaliditeit in de zin van artikel 46, lid 3, van de Wet. De uitspraak van de Inspecteur dient derhalve te worden bevestigd.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en

bevestigt de uitspraak van de Inspecteur.

Dit arrest is gewezen door de raadsheer D.H. Beukenhorst als voorzitter, en de raadsheren L. Monné en P.J. van Amersfoort, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 25 april 2001.