ECLI:NL:HR:2000:AA7993

• Datum uitspraak: 1 november 2000
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 361
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: E. Korthals Altes; G.J. Zuurmond; A.G. Pos; L. Monné; C.B. Bavinck
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie van X B.V. tegen de Centrale Raad van Beroep over premieplichtig loon en aandelenspaarplan

In deze zaak gaat het om een cassatieberoep van X B.V. tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 14 april 1999. De Centrale Raad had eerder een besluit van het bestuur van de voormalige Bedrijfsvereniging voor Bank- en Verzekeringswezen, Groothandel en Vrije Beroepen (thans Landelijk instituut sociale verzekeringen, Lisv) bevestigd, waarbij aan X B.V. correctienota’s waren opgelegd over de premietijdvakken van 1990 tot en met 1993. Deze correctienota’s waren het gevolg van voordelen die werknemers van X B.V. genoten uit een aandelenspaarplan, dat door de moedermaatschappij A Corporation was opgezet. Het bestuur van de Bedrijfsvereniging had in 1994 deze correctienota’s opgelegd, die na bezwaar door het bestuur werden gehandhaafd. X B.V. heeft hiertegen beroep ingesteld bij de Arrondissementsrechtbank te Utrecht, die het beroep ongegrond verklaarde. Vervolgens heeft X B.V. hoger beroep ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep, die de uitspraak van de rechtbank bevestigde.

In cassatie heeft de Hoge Raad vastgesteld dat de Centrale Raad van Beroep terecht heeft geoordeeld dat het voordeel dat werknemers genoten uit het aandelenspaarplan als premieplichtig loon moet worden aangemerkt. De Hoge Raad oordeelt dat, indien een werknemer in de zin van de Coördinatiewet Sociale Verzekering (CSV) een voordeel geniet van een andere concernmaatschappij, dit voordeel alleen als premieplichtig loon kan worden aangemerkt indien het voordeel wordt verstrekt in opdracht van en voor rekening van de werkgever. De Hoge Raad concludeert dat de Centrale Raad de juiste slotsom heeft getrokken, en dat de middelen van X B.V. falen. De Hoge Raad verwerpt het beroep en acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

Nr. 361

1 november 2000

TVW

gewezen op het beroep in cassatie van X B.V. te Z tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 14 april 1999 betreffende het besluit van het bestuur van de voormalige Bedrijfsvereniging voor Bank- en Verzekeringswezen, Groothandel en Vrije Beroepen (hierna: de Bedrijfsvereniging), thans Landelijk instituut sociale verzekeringen (hierna: Lisv) met betrekking tot over de premietijdvakken 1990 tot en met 1993 aan X B.V. opgelegde correctienota’s.

1. Beslissing van het bestuur van de Bedrijfsvereniging en geding voor de Arrondissementsrechtbank

Bij besluiten van 18 en 19 juli 1994 heeft het bestuur van de Bedrijfsvereniging (hierna: het Bestuur) aan X B.V. over de jaren 1990 tot en met 1993 correctienota’s opgelegd in verband met de door werknemers van belanghebbende genoten voordelen uit een aandelenspaarplan, welk besluit, na daartegen gemaakt bezwaar, bij beslissing op bezwaarschrift van 28 december 1994 door het Bestuur is gehandhaafd.

Tegen deze laatste beslissing heeft X B.V. beroep ingesteld bij de Arrondissementsrechtbank te Utrecht.

De Rechtbank heeft bij uitspraak van 10 maart 1997 het beroep ongegrond verklaard.

2. Geding voor de Centrale Raad van Beroep

X B.V. heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep.

De Centrale Raad van Beroep heeft de uitspraak bevestigd. De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep is aan dit arrest gehecht.

3. Geding in cassatie

X B.V. heeft tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Het Lisv heeft een vertoogschrift ingediend.

4. Beoordeling van de middelen

4.1. In cassatie moet van het volgende worden uitgegaan. X B.V. is een dochtervennootschap van de in de Verenigde Staten gevestigde moedervennootschap A Corporation. Bepaalde werknemers van X B.V. krijgen de mogelijkheid om deel te nemen aan een aandelenspaarplan dat door de moedermaatschappij voor groepsmaatschappijen in het leven is geroepen. Het door de deelnemende werknemers uit het aandelenspaarplan genoten voordeel is door de bedrijfsvereniging aangemerkt als premieplichtig loon ter zake waarvan aan X B.V. correctienota’s zijn opgelegd over de premiebetalingstijdvakken 1990 tot en met 1993.

4.2. Indien, zoals hier, een werknemer in de zin van artikel 2 Coördinatiewet Sociale Verzekering (hierna: CSV) in verband met zijn dienstbetrekking een voordeel geniet van een ander dan die werkgever in de zin van artikel 3 CSV, is - behoudens indien en voor zover sprake is van fooien en dergelijke prestaties van derden welke op grond van artikel 7 CSV in verbinding met artikel 1 van het Besluit van de Sociale Verzekeringsraad van 21 december 1989, nr. 8920774 (hierna: het Fooienbesluit), tot het loon behoren - slechts sprake van premieplichtig loon in de zin van artikel 4 CSV indien dat voordeel wordt verstrekt in opdracht van en voor rekening van die werkgever. Met laatstbedoelde situatie moet echter op één lijn worden gesteld een geval als het onderhavige waarin binnen een concern het voordeel met medeweten van de werkgever wordt verstrekt door een andere concernmaatschappij dan die waarbij de werknemer in dienstbetrekking is en dat voordeel niet aan de werkgever wordt doorberekend. De slotsom waartoe de Centrale Raad is gekomen, is derhalve juist, wat er zij van de daarvoor gebezigde gronden. Middel 2 faalt mitsdien.

4.3. Ingevolge artikel 18c, lid 1, van de CSV kan slechts beroep in cassatie worden ingesteld tegen uitspraken van de Centrale Raad van Beroep ter zake van schending of verkeerde toepassing van het bepaalde bij of krachtens de artikelen 4 tot en met 8 van de CSV. Dit betekent dat in cassatie met betrekking tot uitspraken van de Centrale Raad klachten van feitelijke aard niet kunnen worden onderzocht en dat over gebreken in de motivering van de uitspraak niet met vrucht kan worden geklaagd. Om deze reden falen ook de middelen 1, 3 en 4.

5. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

6. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is op 1 november 2000 vastgesteld door de vice-president E. Korthals Altes als voorzitter, en de raadsheren G.J. Zuurmond, A.G. Pos, L. Monné en C.B. Bavinck, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en op die datum in het openbaar uitgesproken.