ECLI:NL:HR:1999:AA2786

• Datum uitspraak: 23 juni 1999
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 33580
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: R.J.J. Jansen; Van Brunschot; Van Vliet; Hammerstein; Van Amersfoort
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen uitspraak Gerechtshof inzake naheffingsaanslag dividendbelasting

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen een uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 27 juni 1997. De zaak betreft een naheffingsaanslag in de dividendbelasting die aan de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. is opgelegd over het jaar 1992, ter hoogte van ƒ 49.904,--. Na bezwaar tegen deze aanslag heeft de Inspecteur de aanslag gehandhaafd, waarna belanghebbende in beroep ging bij het Hof. Het Hof heeft de uitspraak van de Inspecteur en de naheffingsaanslag vernietigd, wat leidde tot het cassatieberoep van de Staatssecretaris.

In het cassatiegeding heeft de Plaatsvervangend Procureur-Generaal Van Soest geconcludeerd tot verwerping van het beroep. De Hoge Raad heeft de argumenten van de Staatssecretaris beoordeeld, waarbij het middel betoogde dat in gevallen waarin artikel 44 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 van toepassing is, het als gestort aangemerkte bedrag bij voorrang moet worden geacht te zijn aangewend als storting ter zake van het nominale bedrag van de aandelen. De Hoge Raad oordeelde dat dit betoog geen steun vindt in het genoemde artikel, waardoor het middel faalt.

Daarnaast werd betoogd dat de belastingplichtige vrij zou zijn in de toerekening van het fiscaal erkende gestorte kapitaal. De Hoge Raad concludeerde dat een eventuele keuzemogelijkheid eenmalig is en betrekking heeft op het geheel, wat betekent dat de gemaakte keuze geen gevolgen heeft voor de kwalificatie van het resterende nominale aandelenkapitaal.

De Hoge Raad heeft uiteindelijk het beroep van de Staatssecretaris verworpen en hem veroordeeld in de proceskosten van het geding in cassatie, vastgesteld op ƒ 2.130,-- voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Dit arrest is op 23 juni 1999 uitgesproken door de vice-president en de raadsheren, in aanwezigheid van de waarnemend griffier.

Uitspraak

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te ´s-Gravenhage van 27 juni 1997 betreffende na te melden aan de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. te Z opgelegde naheffingsaanslag in de dividendbelasting.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof Aan belanghebbende is over het jaar 1992 een naheffingsaanslag in de dividendbelasting opgelegd ten bedrage van ƒ 49.904,--, zonder verhoging, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd. Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat deze uitspraak, alsmede de naheffingsaanslag, heeft vernietigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie De Staatssecretaris heeft tegen ´s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. Belanghebbende heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden. De Plaatsvervangend Procureur-Generaal Van Soest heeft op 5 januari 1999 geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

3. Beoordeling van het middel van cassatie 3.1. Het middel betoogt dat in gevallen, waarin artikel 44 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 van toepassing is, het ingevolge dit artikel als gestort aangemerkte bedrag bij voorrang moet worden geacht te zijn aangewend als storting ter zake van het nominale bedrag van de aandelen. Dit betoog vindt evenwel geen steun in genoemd artikel 44, zodat het middel in zoverre faalt. 3.2. Het middel faalt evenzeer voorzover het betoogt dat - indien de belastingplichtige vrij zou zijn in de toerekening van het fiscaal erkende gestorte kapitaal - het ervoor moet worden gehouden dat belanghebbende destijds een keuze heeft gemaakt die uitsluit dat thans wordt aangenomen dat het resterende nominale aandelenkapitaal besmet is, aangezien moet worden aangenomen dat een eventuele keuzemogelijkheid eenmalig is en - tenzij anders wordt aangegeven - betrekking heeft op het geheel. Weliswaar is een keuzemogelijkheid eenmalig in die zin dat van een uit de boeken van de vennootschap blijkende aanwending van het fiscaal erkende gestorte kapitaal voor een bepaald doel niet kan worden teruggekomen, maar de met die aanwending gemaakte keuze heeft geen gevolgen voor de kwalificatie van hetgeen aan fiscaal erkend gestort kapitaal resteert.

4. Proceskosten De Staatssecretaris zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.

5. Beslissing De Hoge Raad: verwerpt het beroep; veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van be langhebbende, vastgesteld op ƒ 2.130,-- voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is op 23 juni 1999 vastgesteld door de vice-president R.J.J. Jansen als voorzitter, en de raadsheren Van Brunschot, Van Vliet, Hammerstein en Van Amersfoort, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van Hooff, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Van de Staatssecretaris van Financiën wordt ter zake van het door hem ingestelde beroep in cassatie een recht geheven van ƒ 340,--.