ECLI:NL:HR:1998:ZC7050

• Datum uitspraak: 29 april 1998
• Publicatiedatum: 8 april 2013
• Zaaknummer: 32534
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: Wildeboer; Zuurmond; Pos; Beukenhorst; Monné
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over naheffingsaanslag parkeerbelastingen gemeente Amsterdam

In deze zaak gaat het om een naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen van de gemeente Amsterdam, opgelegd aan de belanghebbende voor het parkeren op 27 oktober 1993. De naheffingsaanslag bedroeg f 62,50, waarvan f 4,-- aan enkelvoudige belasting en f 58,50 aan kosten. De Directeur van de dienst Parkeerbeheer verklaarde het bezwaar van de belanghebbende tegen deze aanslag niet-ontvankelijk. Hierop heeft de belanghebbende beroep ingesteld bij het Gerechtshof te Amsterdam, dat de uitspraak van de Directeur vernietigde, de belanghebbende ontvankelijk verklaarde in zijn bezwaar, maar de naheffingsaanslag handhaafde. De belanghebbende ging vervolgens in cassatie tegen de uitspraak van het Hof.

De Hoge Raad heeft de zaak beoordeeld en geconcludeerd dat de kosten van de naheffingsaanslag, zoals vastgesteld door de gemeente, niet onterecht waren. De belanghebbende had betoogd dat de raming van de kosten ondeugdelijk was, maar het Hof had geoordeeld dat de gemeente zich aan de wettelijk toegestane kosten had gehouden. De Hoge Raad oordeelde dat het Hof terecht had geoordeeld dat de stelling van de belanghebbende niet aannemelijk was gemaakt en dat de bewijslast correct was verdeeld. De Hoge Raad verwierp het beroep en oordeelde dat er geen reden was om de Verordening onverbindend te verklaren, aangezien de geraamde kosten niet boven het wettelijk toegestane bedrag uitkwamen.

Dit arrest is op 29 april 1998 vastgesteld door de raadsheer Wildeboer als voorzitter, en de raadsheren Zuurmond, Pos, Beukenhorst en Monné, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Barendse, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Uitspraak

Hoge Raad der Nederlanden

derde kamer

Nr. 32.534

29 april 1998

PdM

ARREST

gewezen op het beroep in cassatie van
[X] te
[Z] tegen de uitspraak van het
Gerechtshof te Amsterdam van 21 juni 1996 betreffende na te melden aan hem opgelegde naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen van de gemeente Amsterdam.

1. Naheffingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is terzake van het parkeren op 27 oktober 1993 een naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen van de gemeente Amsterdam opgelegd ten bedrage van f 62,50, bestaande uit f 4,-- aan enkelvoudige belasting en f 58,50 aan kosten terzake van het opleggen van die aanslag. Bij uitspraak van de Directeur van de dienst Parkeerbeheer van de gemeente Amsterdam is belanghebbende in zijn bezwaar tegen die aanslag niet-ontvankelijk verklaard.

Belanghebbende is van de uitspraak van de Directeur in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft die uitspraak vernietigd, belanghebbende ontvankelijk verklaard in zijn bezwaar en de naheffingsaanslag gehandhaafd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Directeur Gemeentebelastingen van de gemeente Amsterdam (hierna: de Directeur) heeft een vertoogschrift ingediend.

3. Beoordeling van de middelen

3.1. Het geschil voor het Hof betrof, voorzover in cassatie van belang, de hoogte van de kosten van de naheffingsaanslag, die de Gemeente overeenkomstig artikel 11 van de Verordening parkeerbelastingen 1991 van de gemeente (hierna: de Verordening) op ƒ 58,50 heeft gesteld. Belanghebbende herhaalt in cassatie zijn door het Hof verworpen betoog dat de raming die aan de Verordening en de aanslag ten grondslag ligt, ondeugdelijk is.

3.2. Het Hof heeft in cassatie niet bestreden overwogen dat bedoelde raming geen andere kosten (bedoeld is: kostencategorieën) noemt dan die welke ingevolge artikel 2, lid 1, van het Besluit gemeentelijke parkeerbelastingen (tekst 1993) in aanmerking mogen worden genomen. Belanghebbende heeft naar het oordeel van het Hof niet zijn stelling aannemelijk gemaakt dat de Gemeente andere kosten dan opgesomd in voornoemd artikellid in de raming heeft opgenomen onder de noemer van een wel opgesomde kostencategorie.

3.3. Laatstgenoemde stelling komt neer op een betwisting door belanghebbende van de stelling van de Gemeente dat deze uitsluitend de in de raming genoemde, wettelijk toegestane kosten in de raming heeft opgenomen. 's Hofs oordeel houdt in dat het die stelling van de Gemeente aannemelijk heeft geacht en daartegenover de betwisting daarvan door belanghebbende als onaannemelijk heeft verworpen. Aldus opgevat geeft dat oordeel geen blijk van een onjuiste opvatting omtrent de verdeling van de bewijslast. Voor het overige berust dit oordeel, dat toereikend is gemotiveerd, op de aan het Hof voorbehouden waardering van de bewijsmiddelen en kan het in cassatie niet met vrucht worden bestreden. De hiertegen gerichte klachten falen derhalve.

3.4. Nu voorts, naar het Hof in cassatie niet bestreden heeft overwogen, het bedrag van de geraamde kosten niet uitgaat boven het bedrag vermeld in artikel 3 van voornoemd besluit en de geraamde kosten achteraf blijken te zijn overtroffen door de werkelijke kosten, heeft het Hof terecht geoordeeld dat er geen reden is de Verordening op dit punt onverbindend te verklaren. De overige klachten, die van een andere opvatting uitgaan, moeten eveneens worden verworpen.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van één van beide partijen in de kosten van het geding in cassatie.

5. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is op 29 april 1998 vastgesteld door de raadsheer Wildeboer als voorzitter, en de raadsheren Zuurmond, Pos, Beukenhorst en Monné, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Barendse, en op die datum in het openbaar uitgesproken.