ECLI:NL:HR:1996:AA1906

• Datum uitspraak: 7 februari 1996
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 30915
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: R.J.J. Jansen; Van der Linde; Bellaart; De Moor; Van der Putt-Lauwers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over naheffingsaanslag bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen een uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam, die op 16 november 1994 een naheffingsaanslag in de bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's heeft vernietigd. De naheffingsaanslag van ƒ 2.128,-- was opgelegd aan belanghebbende voor het derde kwartaal van 1992. Na bezwaar tegen de aanslag handhaafde de Inspecteur deze, waarna belanghebbende in beroep ging bij het Hof. Het Hof oordeelde dat de aanslag onterecht was en vernietigde deze uitspraak.

De Staatssecretaris van Financiën ging in cassatie tegen de uitspraak van het Hof. In cassatie werd vastgesteld dat belanghebbende, die zich bezighoudt met het verhuren en verkopen van kampeerauto's, in 1992 begon met het invoeren van kampeerauto's uit Italië. Belanghebbende had vergunning gekregen om de bijzondere verbruiksbelasting (BVP) achteraf op aangifte te voldoen. De discussie in cassatie draaide om de berekening van de BVP over de ingevoerde kampeerauto, waarbij belanghebbende zich beriep op de Leidraad bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's.

De Hoge Raad oordeelde dat de tekst van de Leidraad niet impliceert dat de maatstaf van heffing voor de BVP verhoogd dient te worden met het bedrag van de BVP zelf. Het Hof had terecht geoordeeld dat belanghebbende redelijkerwijs kon vertrouwen op de bepalingen in de Leidraad en dat zijn berekening van de belasting correct was. De Hoge Raad verwierp het cassatieberoep en veroordeelde de Staatssecretaris van Financiën in de proceskosten van belanghebbende, vastgesteld op ƒ 1.420,-- voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Tevens werd een griffierecht van ƒ 300,-- opgelegd, waarvan een deel verrekend werd met een eerder betaald bedrag.

Uitspraak

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 16 november 1994 betreffende de aan X te Z opgelegde naheffingsaanslag in de bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof Aan belanghebbende is over het tijdvak derde kwartaal 1992 een naheffingsaanslag in de bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's opgelegd ten bedrage van ƒ 2.128,--, zonder verhoging, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd. Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat deze uitspraak en de naheffingsaanslag heeft vernietigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. Belanghebbende heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.

3. Beoordeling van het middel van cassatie 3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan:

3.1.1. Belanghebbende houdt zich bezig met het verhuren en verkopen van kampeerauto's.

3.1.2. In 1992 is belanghebbende begonnen met het invoeren van kampeerauto's uit Italië. Aan belanghebbende is met ingang van 1 april 1992 vergunning verleend om de bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's (hierna: BVP) die belanghebbende ter zake van de invoer uit Italië verschuldigd wordt, achteraf op aangifte te voldoen.

3.1.3. Op 6 juli 1992 heeft belanghebbende een kampeerauto ingevoerd van het merk Ford, type 120 met benzinemotor. Op 20 oktober 1992 heeft belanghebbende hiervan aangifte gedaan.

3.1.4. Belanghebbende heeft de ter zake van de invoer van de kampeerauto verschuldigde BVP berekend over de catalogusprijs (exclusief omzetbelasting) van een vergelijkbare bestelauto van een gesloten type. Ter staving van zijn standpunt heeft hij zich beroepen op de Leidraad bijzondere verbruiksbelasting van personenauto's (Beschikking van de Staatssecretaris van Financiën van 11 januari 1988, no VB 87/810, hierna: de Leidraad), in het bijzonder op het bepaalde in de paragrafen 10.4.3. en 10.4.5. Die bepalingen luiden, voor zover in cassatie van belang, als volgt:

"§ 10.4.3 (..) Goedgekeurd wordt dat voor de bepaling van de maatstaf van heffing voor kampeerauto's wordt uitgegaan van de catalogusprijs van de voor de ombouw gebezigde bestelauto dan wel een vergelijkbare bestelauto van het gesloten type. (..)

§ 10.4.5 Bij invoer van kampeerauto's dient de maatstaf van heffing op dezelfde wijze te worden bepaald als in § 10.4.3 is aangegeven.".

De Inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat belanghebbendes berekening onjuist is, aangezien de catalogusprijs van de bestelauto eerst dient te worden vermeerderd met de BVP en het aldus verkregen bedrag de maatstaf van heffing is.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat uit de tekst van de beide paragrafen niet valt op te maken dat ter zake van de invoer van een kampeerauto de maatstaf van heffing dient te worden verhoogd met het bedrag van de bijzondere verbruiksbelasting en dat in de Leidraad nergens een voorbeeld wordt gegeven hoe de BVP in de situatie van belanghebbende, waarin een nieuwe kampeerauto wordt ingevoerd, dient te worden berekend, zodat belanghebbende redelijkerwijze de desbetreffende paragrafen kon opvatten op de wijze zoals hij heeft gedaan en hij aan die paragrafen het vertrouwen mocht ontlenen dat het door hem berekende belastingbedrag ter zake van de invoer van de in geding zijnde kampeerauto juist was.

3.3. Nu de paragrafen 10.4.3 en 10.4.5 van de Leidraad ter zake van de invoer van kampeerauto's niet inhouden dat de maatstaf van heffing dient te worden verhoogd met het bedrag van BVP, kan het middel, waarin anders wordt betoogd, niet tot cassatie leiden.

4. Proceskosten De Hoge Raad acht, gelet op de inhoud van het procesdossier, termen aanwezig om ten aanzien van de proceskosten die belanghebbende in verband met het geding in cassatie redelijkerwijs heeft moeten maken, te beslissen als hierna zal worden vermeld.

5. Beslissing De Hoge Raad verwerpt het beroep en veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op ƒ 1.420,-- voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is op 7 februari 1996 vastgesteld door de vice-president R.J.J. Jansen als voorzitter, en de raadsheren Van der Linde, Bellaart, De Moor en Van der Putt-Lauwers, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Lubbers, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Van de Staatssecretaris van Financiën wordt een griffierecht geheven van ƒ 300,--. Met dit bedrag wordt verrekend het bedrag van ƒ 150,-- dat bij het Hof is betaald voor de vervanging van de mondelinge uitspraak, zodat nog resteert te betalen ƒ 150,--.