ECLI:NL:HR:1994:ZC9873

• Datum uitspraak: 22 november 1994
• Publicatiedatum: 8 april 2013
• Zaaknummer: 97.981
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: H. Haak; A. Beekhuis; J. Bleichrodt; W. van Erp Taalman Kip-Nieuwenkamp; M. Schipper
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Kwalificatie van verkrachting in plaats van feitelijke aanranding van de eerbaarheid

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 22 november 1994 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure tegen een arrest van het Gerechtshof te Amsterdam. De verdachte was eerder door het Hof veroordeeld voor verkrachting en feitelijke aanranding van de eerbaarheid, met een gevangenisstraf van twee jaar. Het cassatieberoep was ingesteld door de verdachte, vertegenwoordigd door advocaat mr. P.A.M. Hoek. De Advocaat-Generaal Van Dorst concludeerde tot verwerping van het beroep.

De Hoge Raad beoordeelde het middel en oordeelde dat het niet tot cassatie kon leiden, omdat het geen rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of rechtsontwikkeling aan de orde stelde. Echter, de Hoge Raad beoordeelde ambtshalve de bestreden uitspraak. Het Hof had vastgesteld dat de verdachte het slachtoffer had gedwongen tot ontuchtige handelingen door geweld te gebruiken. De Hoge Raad oordeelde dat de kwalificatie van het bewezenverklaarde feit als feitelijke aanranding van de eerbaarheid onjuist was. Volgens de Hoge Raad omvat de term "seksueel binnendringen van het lichaam" in artikel 242 van het Wetboek van Strafrecht elk binnendringen met seksuele strekking.

De Hoge Raad concludeerde dat het bewezenverklaarde feit, waarbij de verdachte het slachtoffer dwong om hem te pijpen, gekwalificeerd moest worden als verkrachting in plaats van feitelijke aanranding van de eerbaarheid. De Hoge Raad vernietigde het bestreden arrest, maar alleen voor wat betreft de kwalificatie van het bewezenverklaarde feit en de aanhaling van artikel 246 Sr. Het beroep werd voor het overige verworpen.

Uitspraak

22 november 1994

Strafkamer

nr. 97.981

SM

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te Amsterdam van 16 november 1993 alsmede tegen alle op de terechtzitting van dit Hof gegeven beslissingen van 2 november 1993 in de strafzaak tegen:

[verdachte] , geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1958, wonende te
[woonplaats] .

.1. De bestreden einduitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep – met vernietiging van een vonnis van de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam van 21 april 1993 – de verdachte ter zake van 1. “verkrachting” en 2. “feitelijke aanranding van de eerbaarheid” veroordeeld tot twee jaren gevangenisstraf.

2. . Het cassatieberoep

Het beroep is ingesteld door de verdachte.
Namens deze heeft mr P.A.M. Hoek, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

3.. De conclusie van het Openbaar Ministerie

De Advocaat-Generaal Van Dorst heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

4.. Beoordeling van het middel

Het middel kan niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien art. 101a RO, geen nadere motivering nu het middel niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of van de rechtsontwikkeling.

5.. Ambtshalve beoordeling van de bestreden uitspraak

5.1.

Ten laste van de verdachte is onder 2 overeenkomstig de telastelegging bewezenverklaard dat:

hij op 2 maart 1992 te Amsterdam door geweld [slachtoffer] heeft gedwongen tot het dulden van ontuchtige handelingen, immers heeft hij die [slachtoffer] door zijn elleboog onder de keel van die [slachtoffer] te drukken en die [slachtoffer] toe te voegen: “Hou je kalm” en zijn geslachtsdeel in de mond van die [slachtoffer] te drukken gedwongen hem, verdachte, te pijpen.

Het Hof heeft het aldus bewezenverklaarde gekwalificeerd als “feitelijke aanranding van de eerbaarheid”, strafbaar gesteld bij art. 246 Sr.

5.2.

Zoals de HR heeft geoordeeld in zijn arrest van 22 februari 1994, NJ 1994, 379, omvat de in art. 242 Sr gebezigde term “seksueel binnendringen van het lichaam” ieder binnendringen van het lichaam met een seksuele strekking. Nu door het Hof is bewezenverklaard dat de verdachte het slachtoffer heeft gedwongen hem te pijpen door onder meer zijn geslachtsdeel in haar mond te drukken had het Hof het bewezenverklaarde moeten kwalificeren als “verkrachting”, strafbaar gesteld in art. 242 Sr.

5.3.

Aan het voorafgaande kan niet afdoen dat de Officier van Justitie kennelijk – de kwalificatieve aanduiding van het feit in de telastelegging duidt daarop – de bedoeling heeft gehad de verdachte te vervolgen voor het misdrijf van art. 246 Sr. Dit laatste zou hem op zichzelf overigens hebben vrijgestaan, nu art. 242 Sr, zoals het is komen te luiden na de inwerkingtreding op 1 december 1993 van de Wet van 9 oktober 1992, Stb. 519, niet is een bijzondere bepaling die de rechter moet toepassen ook indien het feit zoals dit is telastegelegd en bewezenverklaard oplevert feitelijke aanranding van de eerbaarheid als bedoeld in art. 246 Sr.

6.. Slotsom

Nu het middel niet tot cassatie kan leiden, en de Hoge Raad geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak anders dan uit het hiervoor onder 5.2 overwogene volgt behoort te worden vernietigd, dient te worden beslist als volgt.

7.. Beslissing

De Hoge Raad:

Vernietigt het bestreden arrest, doch uitsluitend voor wat betreft de kwalificatie van het onder 2 bewezenverklaarde en de aanhaling van art. 246 Sr;

Kwalificeert het onder 2 bewezenverklaarde als “verkrachting”;

Verwerpt het beroep voor het overige.

Dit arrest is gewezen door de vice-president Haak als voorzitter, en de raadsheren Beekhuis, Bleichrodt, Van Erp Taalman Kip-Nieuwenkamp en Schipper in bijzijn van de griffier Bogaert, en uitgesproken op
22 november 1994 .