ECLI:NL:HR:1994:AA3014

• Datum uitspraak: 7 december 1994
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 30415
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A. Stoffer; J. Urlings; A. Zuurmond; H. Herrmann; M. Fleers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen uitspraak Gerechtshof over naheffingsaanslag loonbelasting

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen een uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 26 mei 1994. De zaak betreft een naheffingsaanslag loonbelasting/premies volksverzekeringen die aan belanghebbende, een exploitant van een uienschilbedrijf, is opgelegd voor het tijdvak van 1 januari 1992 tot en met 31 maart 1992. De naheffingsaanslag bedroeg f 102,-- zonder verhoging en werd na bezwaar door de Inspecteur gehandhaafd. Belanghebbende ging in beroep bij het Hof, dat de uitspraak van de Inspecteur en de naheffingsaanslag vernietigde.

De Staatssecretaris van Financiën stelde beroep in cassatie in tegen deze uitspraak. In cassatie werd vastgesteld dat belanghebbende gebruik maakte van losse hulpen, voornamelijk schoolgaande kinderen, voor het schillen van uien. De vergoeding voor deze werkzaamheden was f 3,50 per volle baal geschilde uien. De losse hulpen bepaalden zelf hun werktijden en konden op elk moment met hun werkzaamheden stoppen.

Het Hof had geoordeeld dat de overeenkomsten tussen belanghebbende en de losse hulpen gekwalificeerd moesten worden als overeenkomsten tot het verrichten van enkele diensten. Dit oordeel werd bestreden in cassatie. De Hoge Raad oordeelde dat het schillen van uien moet worden aangemerkt als het tot stand brengen van een werk van stoffelijke aard, en dat de overeenkomsten als aanneming van werk moeten worden gekwalificeerd. Dit betekent dat de overeenkomsten moeten worden beschouwd als dienstbetrekking in de zin van de Wet op de loonbelasting 1964. De Hoge Raad vernietigde de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en bevestigde de uitspraak van de Inspecteur.

Uitspraak

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 26 mei 1994 betreffende na te melden aan X te Z opgelegde naheffingsaanslag loonbelasting/premies volksverzekeringen.

1. Naheffingsaanslag, bezwaar en geding voor het Hof Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 1992 tot en met 31 maart 1992 een naheffingsaanslag loonbelasting/premies volksverzekeringen opgelegd ten bedrage van f 102,-- zonder verhoging, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd. Belanghebbende is tegen de uitspraak van de Inspecteur in beroep gekomen bij het Hof. Het Hof heeft deze uitspraak, alsmede de naheffingsaanslag vernietigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie. De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. Belanghebbende heeft een vertoogschrift ingediend.

3. Beoordeling van de middelen 3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. Belanghebbende bedient zich als exploitant van een uienschilbedrijf van losse hulpen, voornamelijk schoolgaande kinderen in de leeftijd tot 13 jaar, voor het schillen van uien. De vergoeding die belanghebbende betaalt voor deze werkzaamheden bedraagt f 3,50 per volle baal geschilde uien. Indien de losse hulpen een baal niet vol krijgen met geschilde uien, ontvangen zij voor die baal geen vergoeding. De losse hulpen mogen zelf hun werktijd indelen, zij bepalen zelf hoeveel werk zij willen verrichten en zij kunnen op elk door hen gewenst moment met die werkzaamheden ophouden. Het schillen van de uien wordt gedaan in een loods van belanghebbende. 3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat de overeenkomsten tussen belanghebbende en de losse hulpen moeten worden gekwalificeerd als overeenkomsten tot het verrichten van enkele diensten. Dit oordeel wordt in middel I bestreden. 3.3. Nu het schillen van uien, zijnde het bewerken van stoffelijke voorwerpen, moet worden aangemerkt als het tot stand brengen van een werk van stoffelijke aard en belanghebbende per baal betaalt, laat dit geen andere gevolgtrekking toe dan dat de overeenkomsten tussen belanghebbende en de losse hulpen gekwalificeerd moeten worden als aanneming van werk als bedoeld in artikel 7A:1637b van het Burgerlijk Wetboek. De overeenkomsten moeten mitsdien worden beschouwd als dienstbetrekking in de zin van artikel 3, lid 1, onder a, van de Wet op de loonbelasting 1964. Middel I is derhalve gegrond en middel II behoeft geen behandeling meer. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

4. Proceskosten De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing De Hoge Raad vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en bevestigt de uitspraak van de Inspecteur.

Dit arrest is vastgesteld door de vice-president Stoffer als voorzitter, en de raadsheren Urlings, Zuurmond, Herrmann en Fleers, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van der Vegt, in raadkamer van 7 december 1994.

De beslissing is uitgesproken ter openbare terechtzitting van 14 december 1994.