ECLI:NL:HR:1994:AA3009

• Datum uitspraak: 7 december 1994
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 30032
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A. Stoffer; Wildeboer; Urlings; Herrmann; Fleers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over onroerendezaakbelastingen en waardering van inlichtingen

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van belanghebbende X tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Leeuwarden van 18 maart 1993. De zaak betreft aanslagen in de onroerendgoedbelastingen van de gemeente De Marne voor het jaar 1990, opgelegd wegens het genot van een onroerende zaak aan de a-straat 1 te Z. De aanslagen waren oorspronkelijk vastgesteld op een heffingsgrondslag van f 118.000,--, maar na bezwaar door belanghebbende heeft het Hoofd van de sector financiën de aanslagen gehandhaafd. Belanghebbende ging in beroep bij het Hof, dat de aanslagen heeft verminderd tot een heffingsgrondslag van f 106.000,--.

Belanghebbende heeft vervolgens cassatie ingesteld tegen de uitspraak van het Hof. In het cassatieberoep werd onder andere geklaagd dat het Hof te veel gewicht heeft toegekend aan een taxatierapport dat na de door het Hof gestelde termijn was ingediend. De Hoge Raad oordeelt dat er geen rechtsregel is die vereist dat het Hof deze tardieve inlichtingen buiten beschouwing had moeten laten. De klacht faalt, omdat het Hof als feitenrechter de vrijheid heeft om de waarde van de inlichtingen te waarderen.

De overige klachten van belanghebbende leiden niet tot cassatie, omdat deze niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen die van belang zijn voor de rechtseenheid of rechtsontwikkeling. De Hoge Raad ziet geen aanleiding om de proceskosten te veroordelen en verwerpt het beroep. Dit arrest is vastgesteld door de vice-president Stoffer en de raadsheren Wildeboer, Urlings, Herrmann en Fleers, en is uitgesproken ter openbare terechtzitting op 21 december 1994.

Uitspraak

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Leeuwarden van 18 maart 1993 betreffende na te melden aan hem voor het jaar 1990 opgelegde aanslagen in de onroerendgoedbelastingen van de gemeente De Marne.

1. Aanslagen, bezwaar en geding voor het Hof Aan belanghebbende zijn voor het jaar 1990 wegens het genot krachtens zakelijk recht en feitelijk gebruik van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als a-straat 1 te Z (hierna: de woning), op één aanslagbiljet verenigde aanslagen in de onroerendgoedbelastingen van de gemeente De Marne opgelegd naar een heffingsgrondslag van f 118.000,-- welke aanslagen, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van het Hoofd van de sector financiën van de gemeente De Marne (hierna: het Hoofd) zijn gehandhaafd. Belanghebbende is van de uitspraak van het Hoofd in beroep gekomen bij het Hof. Het Hof heeft die uitspraak vernietigd en de aanslagen verminderd tot aanslagen naar een heffingsgrondslag van f 106.000,--. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. Het Hoofd heeft een vertoogschrift ingediend.

3. Beoordeling van de klachten 3.1. De klacht onder I houdt in dat het Hof met betrekking tot zijn oordeel omtrent de per 1 januari 1989 voor de heffing van de onroerendezaakbelastingen aan belanghebbendes woning toe te kennen waarde in het economische verkeer te veel gewicht heeft toegekend aan de door het Hoofd bij brief van 22 december 1992 in de vorm van een taxatierapport gegeven nadere inlichtingen, nu deze inlichtingen zijn verstrekt na de door het Hof hiervoor tijdens de eerste mondelinge behandeling van de zaak gestelde termijn. Deze klacht faalt. Geen rechtsregel dwingt ertoe aan te nemen dat de enkele omstandigheid dat inlichtingen als bedoeld in artikel 14, lid 1, onder 2 van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken eerst na het verstrijken van de daartoe gestelde termijn aan het Hof zijn verstrekt van invloed is op de vrijheid die het Hof als feitenrechter bij de waardering van inlichtingen toekomt. Voor zover de klacht ertoe strekt te betogen dat het Hof het taxatierapport als tardief buiten beschouwing had moeten laten faalt de klacht evenzeer (Hoge Raad 8 juli 1986, nr. 23.122, BNB 1986/292). 3.2. De overige klachten van belanghebbende kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 101a van de Wet op de rechtelijke organisatie, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot de beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Proceskosten De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is vastgesteld door de vice-president Stoffer als voorzitter, en de raadsheren Wildeboer, Urlings, Herrmann en Fleers, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van der Vegt, in raadkamer van 7 december 1994.

De beslissing is uitgesproken ter openbare terechtzitting van 21 december 1994.