ECLI:NL:GHSHE:2024:1639

Uitspraak

Parketnummer : 20-003253-23

Uitspraak : 22 april 2024

TEGENSPRAAK

Arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken van het gerechtshof

’s-Hertogenbosch

gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de rechtbank Limburg, zittingsplaats Maastricht, van 29 november 2023 in de in eerste aanleg gevoegde strafzaken met de parketnummers 03-155580-22 en 03-141449-22, tegen:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1978,

wonende te [adres 1] .

Hoger beroep

Bij vonnis waarvan beroep is de verdachte vrijgesproken van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 4 tenlastegelegde. De rechtbank heeft het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder de feiten 1 primair, 2 en 3 en het in de zaak met parketnummer 03-141449-22 tenlastegelegde bewezenverklaard, dat gekwalificeerd als:

in de zaak met parketnummer 03-155580-22: ‘poging tot zware mishandeling, meermalen gepleegd’ (feit 1 primair),
in de zaak met parketnummer 03-155580-22: ‘handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III’ (feit 2),
in de zaak met parketnummer 03-155580-22: ‘handelen in strijd met artikel 13, eerste lid, van de Wet wapens en munitie (feit 3) en,
in de zaak met parketnummer 03-141449-22: ‘opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, beschadigen’,

de verdachte deswege strafbaar verklaard en hem veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 210 dagen, waarvan 137 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren en met aftrek van voorarrest. Aan het voorwaardelijke strafdeel heeft de rechtbank bijzondere voorwaarden verbonden, te weten – kort weergegeven – reclasseringstoezicht, een meldplicht bij de reclassering en een contactverbod met [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] , alsmede een locatieverbod met betrekking tot de woonplaats(en) van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] voornoemd. De rechtbank heeft de bijzondere voorwaarden dadelijk uitvoerbaar verklaard. Tevens heeft de rechtbank de verdachte de bevoegdheid ontzegd om motorrijtuigen te besturen voor de duur van 6 maanden.

De rechtbank heeft voorts de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 1] toegewezen tot een bedrag van € 1.481,50, als vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 20 juni 2022. De benadeelde partij is voor het overige niet-ontvankelijk verklaard in de vordering, waarbij de rechtbank de verdachte heeft veroordeeld in de kosten van het geding, welke zijn begroot op nihil. Voorts heeft de rechtbank ten behoeve van het slachtoffer de schadevergoedingsmaatregel opgelegd. De rechtbank heeft de benadeelde partij [benadeelde] niet-ontvankelijk verklaard in haar vordering tot schadevergoeding en de benadeelde partij veroordeeld in de kosten van het geding, welke zijn begroot op nihil. Ten slotte heeft de rechtbank het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis opgeheven.

Namens de verdachte is tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Omvang en ontvankelijkheid van het hoger beroep

Omvang van het hoger beroep

De benadeelde partij [benadeelde] heeft in eerste aanleg een vordering ingediend, strekkende tot schadevergoeding van een bedrag van € 2.904,50, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij is bij vonnis waarvan beroep niet-ontvankelijk verklaard in de vordering. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep niet opnieuw gevoegd. Derhalve is de vordering in hoger beroep niet aan de orde.

Ontvankelijkheid van het hoger beroep

Bij vonnis waarvan beroep heeft de rechtbank de verdachte vrijgesproken van het in de zaak met het parketnummer 03-155580-22 onder feit 4 tenlastegelegde.

De rechtbank heeft de verdachte voorts partieel vrijgesproken van het in de zaak met het parketnummer 03-141449-22 tenlastegelegde, voor zover dit ziet op – kort weergegeven – de beschadiging en/of vernieling van een Kia Picanto ( [kenteken] ) toebehorende aan [benadeelde] . Het hof is van oordeel dat deze partiële vrijspraken als beschermde vrijspraken moet worden beschouwd.

Gelet op het bepaalde in artikel 404, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering staat voor een verdachte geen hoger beroep open tegen het vonnis voor zover hij van het tenlastegelegde is vrijgesproken.

Het hof zal de verdachte daarom niet-ontvankelijk verklaren in het hoger beroep voor zover dat tegen de beschermde vrijspraken is gericht.

Al hetgeen hierna wordt overwogen en beslist heeft uitsluitend betrekking op dat gedeelte van het beroepen vonnis dat aan het oordeel van het hof is onderworpen.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep en in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het vonnis waarvan beroep integraal zal bevestigen.

De raadsvrouw van de verdachte heeft met betrekking tot het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 1 tenlastegelegde integrale vrijspraak bepleit en zich ten aanzien van het onder feit 2 en feit 3 tenlastegelegde gerefereerd aan het oordeel van het hof. In de zaak met het parketnummer 03-141449-22 heeft de raadsvrouw zich geschaard achter de bewezenverklaring van de rechtbank. Daarnaast heeft de raadsvrouw een straftoemetingsverweer gevoerd. Voorts heeft de raadsvrouw verweer gevoerd tegen de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] . Ten slotte heeft de raadsvrouw het voorwaardelijke verzoek gedaan om, mocht het hof mede op grond van de getuigenverklaringen van [getuige 1] en [getuige 2] tot bewezenverklaring komen van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 1 tenlastegelegde, deze personen als getuigen te (doen) horen.

Vonnis waarvan beroep

Het hof verenigt zich met het vonnis waarvan beroep, onder aanvulling en verbetering van de gronden waarop het berust, met dien verstande dat de door de rechtbank gebezigde bewijsmiddelen en de bewijsoverwegingen aanvulling en/of verbetering behoeven op na te melden wijze, behoudens de opgelegde hoofdstraf en de bijkomende straf van de ontzegging van de rijbevoegdheid. Het bestreden vonnis zal, voor zover het deze strafopleggingen betreft, worden vernietigd. Bijgevolg zullen de overwegingen van de rechtbank aangaande deze strafopleggingen worden vervangen als hierna vermeld.

Het hof ziet in hetgeen de raadsvrouw ter terechtzitting in hoger beroep bij pleidooi naar voren heeft gebracht met betrekking tot de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] geen reden om tot een ander oordeel te komen dat de rechtbank, zodat het hof de beslissing van de rechtbank op de vordering van de benadeelde partij – onder overneming van de gronden waarop die berust – zal bevestigen.

Aanvulling en verbetering bewijsmiddelen

Mede gelet op hetgeen in hoger beroep aan de orde is gekomen, is het hof van oordeel dat de bewijsvoering de navolgende verbetering en/of aanvulling behoeft.

Ten aanzien van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 1 bewezenverklaarde.

Het hof schrapt uit de door de rechtbank gebezigde bewijsvoering de bewijsmiddelen vermeld onder de voetnoten 5 en 6, te weten: ‘Het proces-verbaal van verhoor getuige [getuige 1] van 20 juni 2022, pagina 73’ (voetnoot 5) en ‘Het proces-verbaal van verhoor getuige [getuige 2] van 20 juni 2022, pagina 75’ (voetnoot 6).

II.

Het hof voegt aan de bewijsvoering van de rechtbank het volgende bewijsmiddel toe: ‘
Het proces-verbaal van bevindingen d.d. 22 juni 2022 (pg. 37), voor zover inhoudende als relaas van verbalisant [verbalisant 1] ’:

Tijdens het onderzoek ben ik naar het adres [adres 2] gegaan, waar

aangeefster [slachtoffer 2] verblijft. Tijdens het verhoor van haar, afgenomen door verbalisant [verbalisant 2] , zag ik dat aangeefster [slachtoffer 2] onder de blauwe plekken zat, ook zag ik dat aangeefster [slachtoffer 2] een tand miste. Ik zag dat [slachtoffer 2] iets om haar enkel droeg omdat zij last had van haar enkel, ik zag dat [slachtoffer 2] met krukken liep.

III.

Het hof voegt aan de bewijsvoering van de rechtbank het volgende bewijsmiddel toe: ‘
Het proces-verbaal van bevindingen d.d. 22 juni 2022 (pg. 36), voor zover inhoudende als relaas van verbalisant [verbalisant 1] ’:

Tijdens het onderzoek (
het hof begrijpt: is de verbalisant) gegaan naar het woonadres van [slachtoffer 1] om daar de aangifte op te nemen van [slachtoffer 2] , ook aangeefster in deze. Toen ik in de woning was zag ik dat [slachtoffer 1] letsel had aan zijn linker knie en rechter pols. Ik zag dat over de knie en pols blauwe tape zat. Onder deze tape zat verband, dit deelde aangever [slachtoffer 1] mij gevraagd, mede. Volgens [slachtoffer 1] had hij aan zijn knie diverse wonden en sneeën en op zijn pols zat ook een snee.

IV.

Het hof voegt aan de bewijsvoering van de rechtbank het volgende bewijsmiddel toe: ‘
De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting in hoger beroep d.d. 8 april 2024 voor zover – en waar nodig zakelijk weergegeven – inhoudende:

Het is juist dat ik op 20 juni 2022 in mijn Volkswagen Bora zat in mijn woonstraat in [locatie] . Ik zag toen mijn broer mijn straat inrijden in zijn Peugot 106. Wij hadden vervolgens een achtervolging in het dorp. Wij zijn elkaar toen achterna gejaagd in de omgeving. Het is juist dat ik op enig moment uit mijn auto ben gestapt en dat ik toen een stok uit mijn auto heb gepakt en deze naar de auto van mijn broer heb gegooid. Hij is in de straat gekeerd en toen is hij tegen een auto aangereden. Hij is achteruit gereden en als een haas weggereden. Ik ben hem achterna gereden.

Het hof voegt aan de bewijsvoering van de rechtbank het volgende bewijsmiddel toe: ‘
Het proces-verbaal van verhoor getuige d.d. 21 juni 2022 (pg. 76), voor zover inhoudende – en waar nodig zakelijk weergegeven – als verklaring van getuige [getuige 3] ’:

Ik was samen met mijn vriend [getuige 4] en [getuige 2] aan het chillen. We hoorden piepende banden. We draaiden ons om en we zagen een auto in de berm schieten en een andere auto doorrijden. (…) Ik dacht dat beide auto’s wit van kleur waren.

Ten aanzien van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 2 en feit 3 en het in de zaak met parketnummer 03-141449-22 bewezenverklaarde.

VI.

Het hof schrapt uit de bewijsvoering van de rechtbank telkens het navolgende bewijsmiddel: ‘de verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting van 15 november 2023’ en vervangt dit telkens door het volgende bewijsmiddel: ‘
Het proces-verbaal van de in het openbaar gehouden terechtzitting van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch, tweeëntwintigste meervoudige kamer voor strafzaken d.d. 8 april 2024, voor zover inhoudende de bekennende verklaring van de verdachte [verdachte].’

VII.

Het hof voegt aan de bewijsvoering van de rechtbank van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 2 en feit 3 bewezenverklaarde het volgende bewijsmiddel toe: ‘Het proces-verbaal van doorzoeking d.d. 22 juni 2023 (pg. 83), inhoudende het relaas van verbalisant [verbalisant 3] ’.

Verbetering en aanvulling van de bewijsoverwegingen

Het hof laat uit de bewijsoverwegingen van de rechtbank met betrekking tot het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 1 primair bewezenverklaarde, zoals weergeven op pagina 4, 5e alinea van het vonnis, het volgende vervallen: “Die verklaring is niet in strijd met de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] .”

II.

De raadsvrouw van de verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep in de kern bezien haar in eerste aanleg gevoerde verweren ten overstaan van het hof herhaald en – samengevat, op gronden als nader omschreven in de pleitnotitie – aangevoerd dat het bewijs van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 1 tenlastegelegde tekortschiet, nu dat het bewijs dat de verdachte met zijn auto tegen het voertuig van aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] is gereden, enkel kan worden ontleend aan de verklaringen van [verdachte] en [slachtoffer 2] voornoemd, doch hun verklaringen, gelet op de omstandigheid dat zij wisselend en/of tegenstrijdig hebben verklaard, onbetrouwbaar en derhalve onbruikbaar zijn voor het bewijs.

Het hof overweegt als volgt.

Met de rechtbank stelt het hof op grond van de bewijsmiddelen vast dat op 20 juni 2022 in de woonstraat van de verdachte in [locatie] een achtervolging is aangevangen tussen de verdachte en aangevers, waarbij de verdachte met hoge snelheid – naar eigen zeggen met een snelheid variërend van 80 tot 100 kilometer per uur – in zijn auto door [locatie] achter het voertuig van aangevers is aangereden, in de richting van Simpelveld. Uit de aangifte van aangever [slachtoffer 1] volgt dat aangever [slachtoffer 1] , in een poging om aan de verdachte te ontkomen, [locatie] is uitgereden, waarna hij vervolgens met een snelheid van 100 tot 120 kilometer per uur over de Bulkemweg richting Simpelveld is gereden. Aangever [slachtoffer 1] heeft verklaard dat de verdachte op de Bulkemweg meermalen met zijn auto tegen de achterzijde van zijn auto is aangereden. Op het moment dat aangever [slachtoffer 1] in een flauwe bocht reed, voelde hij een harde tik tegen de achterkant van zijn auto, waarna hij de macht over het stuur is verloren en met zijn auto van de weg is geraakt en het weiland in is gereden. Hierbij is de auto meermalen over de kop gevlogen.

Uit de aangifte van aangeefster [slachtoffer 2] volgt dat zij gedurende de achtervolging het alarmnummer 112 heeft gebeld.

Uit de uitgewerkte 112-melding komt naar voren dat aangeefster in paniek het alarmnummer heeft gebeld en de centralist heeft verteld dat haar ex-man achter hen (
het hof begrijpt hier: [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] )aan reed en dat hij (
het hof begrijpt hier en hierna: de verdachte) hen kapot wilde hebben. Aangeefster heeft verteld dat zij in [locatie] reden in de richting van Simpelveld. Blijkens de melding riep aangeefster dat zij sneller door moesten rijden. Aangeefster vertelde meermalen dat ‘hij’ hen hard en ‘echt’ aan het rammen was. Op enig moment is een knal te horen en gekreun. Het lukt de centrale vervolgens niet meer om contact te krijgen met aangeefster.

Anders dan de raadsvrouw, maar met de rechtbank, is het hof van oordeel dat aangifte van aangever [slachtoffer 1] geloofwaardig en betrouwbaar is en aldus tot het bewijs kan worden gebezigd. In gelijke zin oordeelt het hof dat ook de – in de 112-melding vervatte – verklaring van aangeefster [slachtoffer 2] geloofwaardig en betrouwbaar is. Daartoe overweegt het hof dat de aangifte van aangever [slachtoffer 1] en de 112-melding van aangeefster [slachtoffer 2] gedetailleerd zijn en elkaar op essentiële onderdelen, met name waar het de feitelijke toedracht van het tenlastegelegde betreft, ondersteunen. Voorts vindt de aangifte van [slachtoffer 1] steun in de uitgewerkte 112-melding, waarin staat opgetekend dat een man (
naar het hof begrijpt: aangever) is te horen, die aan het roepen en schreeuwen is en onder meer zegt: “Bel 112, we worden hier net van de weg afgereden.”.

Bij de beoordeling van de betrouwbaarheid van de – in de 112-melding vervatte – verklaring van aangeefster [slachtoffer 2] heeft het hof voorts nog in aanmerking genomen dat aangeefster nog gedurende het incident naar het alarmnummer heeft gebeld en heeft verklaard dat zij door de verdachte werden achtervolgd. Dit, tezamen met de omstandigheid dat uit de melding valt af te leiden dat aangeefster in paniek was en in angst verkeerde, maakt dat haar verklaring authentiek op het hof overkomt, zodat, naar het oordeel van het hof, aan de uitgewerkte 112-melding extra gewicht toekomt.

De andersluidende verklaring van de verdachte, inhoudende dat hij de auto van aangevers is gepasseerd zonder deze te hebben geraakt en dat hij niet heeft gezien dat de auto van aangever [slachtoffer 1] van de weg is geraakt, omdat hij onderweg was naar zijn zoon in Simpelveld, het hem niet meer interesseerde waar de auto was gebleven en hij op geen enkel moment in zijn achteruitkijkspiegel heeft gekeken, kan het hof op geen enkele logische of geloofwaardige wijze rijmen met de omstandigheid dat de verdachte – ook naar eigen zeggen – enkele momenten daarvoor nog was verwikkeld in een achtervolging met de auto op hoge snelheid met de aangevers in hun auto. Het hof schuift de verklaring van de verdachte dan ook terzijde.

Het hof verwerpt mitsdien de tot vrijspraak strekkende verweren van de verdediging in al hun onderdelen.

Hetgeen verder door de raadsvrouw ter betwisting van de bruikbaarheid van de verklaringen van aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] , alsmede hetgeen overigens ten verwere is aangevoerd, brengt het hof niet tot een ander oordeel.

Nu het hof de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] niet tot het bewijs bezigt, behoeven de ter zake daarvan gedane voorwaardelijke verzoeken van de raadsvrouw geen nadere bespreking.

Op te leggen hoofdstraf en bijkomende straf van de ontzegging van de rijbevoegdheid.

De raadsvrouw van de verdachte heeft – ingeval van een bewezenverklaring – onder verwijzing naar de persoonlijke omstandigheden van de verdachte bepleit dat het hof zal volstaan met oplegging van een geheel voorwaardelijke straf. De raadsvrouw heeft voorts bepleit dat het hof zal afzien van oplegging van een onvoorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid, dan wel dat het hof die maatregel geheel voorwaardelijk zal opleggen, nu een onvoorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid tot gevolg zal hebben dat de verdachte zijn baan zal verliezen.

Het hof heeft bij het bepalen van de op te leggen straf gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen. Daarnaast is gelet op de verhouding tot andere strafbare feiten, zoals onder meer tot uitdrukking komende in de hierop gestelde wettelijke strafmaxima en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd.

Ten laste van de verdachte is bewezenverklaard dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan een tweetal pogingen tot het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. De verdachte is met hoge snelheid in zijn auto achter de auto van de slachtoffers – zijn broer, [slachtoffer 1] , en diens partner en tevens verdachtes ex-partner, [slachtoffer 2] – aangereden. Hierbij is een achtervolging ontstaan in en buiten het dorp [locatie] . Gedurende die achtervolging is de verdachte met hoge snelheid met zijn voertuig tegen de achterzijde van het voertuig van de slachtoffers aangereden, waardoor het slachtoffer [slachtoffer 1] de controle over het stuur is verloren en de auto van de weg is geraakt. Vervolgens is de auto met daarin de slachtoffers meermalen over de kop gevlogen en in een weiland tot stilstand gekomen. Ten gevolge hiervan hebben de slachtoffers fors letsel opgelopen. Met zijn handelen heeft de verdachte inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van de slachtoffers en bij hen gevoelens van angst en onveiligheid teweeggebracht. Het feit dat de slachtoffers geen zwaar lichamelijk letsel hebben bekomen, is een gelukkige omstandigheid die geenszins aan de verdachte is te danken. Uit het handelen van de verdachte blijkt dat de verdachte enkel oog had voor zijn eigen gevoelens van woede en frustratie en zich geen rekenschap heeft gegeven van de gevolgen van zijn handelen voor de slachtoffers.

Voorts is ten laste van de verdachte bewezenverklaard dat hij op 8 juni 2022 de auto van het slachtoffer [slachtoffer 1] heeft beschadigd. De verdachte heeft daarmee getoond geen respect te hebben voor de eigendommen van een ander.

Ten slotte heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan het voorhanden hebben van een alarmpistool en een op een echt vuurwapen gelijkende replica van een vuurwapen. Het onbevoegd voorhanden hebben van wapens en daarop gelijkende voorwerpen is maatschappelijk onaanvaardbaar vanwege de grote dreiging die daarvan uitgaat voor anderen en dit brengt onaanvaardbare risico’s en gevoelens van onveiligheid in de samenleving met zich.

Het hof rekent het de verdachte ernstig aan dat hij heeft gehandeld zoals is bewezenverklaard.

Het hof heeft ten nadele van de verdachte acht geslagen op de inhoud van het uittreksel uit de Justitiële Documentatie d.d. 5 februari 2024, betrekking hebbende op het justitiële verleden van de verdachte, waaruit blijkt dat hij eerder onherroepelijk voor strafbare feiten is veroordeeld, zij het geruime tijd geleden, en/of wegens andersoortige feiten dan thans bewezenverklaard, zodat het hof met deze omstandigheid thans niet in strafverzwarende zin rekening zal houden.

Voorts heeft het hof kennisgenomen van de inhoud van een reclasseringsadvies d.d. 2 mei 2023, de verdachte betreffende. Hieruit komt als conclusie naar voren dat geen sprake is van een actueel delictpatroon. De reclassering beschrijft als voornaamste criminogene factoren de relatie met zijn ex-partner en zijn broer, alsmede verdachtes psychosociaal functioneren. Het is de inschatting van de reclassering dat het onmogelijk is om de relatie met zijn broer en ex-partner te herstellen, waardoor volgens de reclassering de mogelijkheid blijft bestaan dat er in de toekomst weer een confrontatie zal zijn. De reclassering is van mening dat het gedrag van betrokkene, alsmede de situatie met zijn broer en ex-partner adequaat gemonitord kan worden door middel van toezicht en een meldplicht. De reclassering beschrijft voorts dat de omstandigheid dat de verdachte thans een nieuwe relatie heeft, weinig tot geen schulden heeft, geen sprake is van middelen- en/of alcoholmisbruik en de verdachte oprecht lijkt te zijn in diens wens om deze situatie en de bijkomende stress achter zich te laten, als beschermende factoren kunnen worden gezien.

Het hof heeft voorts gelet op de overige (recente) persoonlijke omstandigheden van de verdachte, voor zover daarvan tijdens het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. Ten overstaan van het hof heeft de verdachte in het bijzonder verklaard dat hij momenteel op basis van een arbeidscontract van bepaalde duur werkt als meewerkend voorman in de steigerbouw. Volgens de verdachte bestaat er zicht op een contract van onbepaalde duur. De verdachte heeft geen schulden, noch is sprake van een verslaving aan drugs- of alcohol. De verdachte heeft naar eigen zeggen thans geen contact (meer) met zijn broer of ex-partner – de slachtoffers in deze.

Het hof is van oordeel dat, ondanks de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, in het bijzonder gelet op de ernst van het bewezenverklaarde en in verband met een juiste normhandhaving, niet kan worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een straf die onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming met zich brengt. Gelet evenwel in het bijzonder op de in positieve zin gewijzigde persoonlijke omstandigheden van de verdachte en in aanmerking genomen dat de verdachte thans geen contact meer heeft met de slachtoffers, zal het hof een gevangenisstraf opleggen waarvan de duur van het onvoorwaardelijke deel gelijk is aan de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. Het hof acht een straf waarbij de verdachte weer terug zou moeten naar de gevangenis, niet langer opportuun, nu zulks de positieve ontwikkeling in het leven van de verdachte zou kunnen doorkruisen. Het hof zal om die reden de gevangenisstraf grotendeels voorwaardelijk doen zijn, met daarnaast de oplegging van een taakstraf.

Alles afwegende acht het hof oplegging van een gevangenisstraf voor de duur van 180 dagen, waarvan 107 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren, met aftrek van voorarrest, alsmede een taakstraf voor de duur van 180 uren, subsidiair 90 dagen hechtenis, passend en geboden. Met oplegging van deze gedeeltelijk voorwaardelijke straf wordt enerzijds de ernst van het bewezenverklaarde tot uitdrukking gebracht en wordt anderzijds de strafoplegging dienstbaar gemaakt aan het voorkomen van nieuwe strafbare feiten.

Anders dan de rechtbank en de advocaat-generaal ziet het hof gelet op de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en in aanmerking genomen dat de verdachte thans geen enkel contact meer heeft met de slachtoffers, geen aanleiding om aan het voorwaardelijk strafdeel bijzondere voorwaarden – in de vorm van een contact- en locatieverbod aangaande de slachtoffers – te verbinden. De enkele door de reclassering gesignaleerde mogelijkheid tot een mogelijke toekomstige confrontatie acht het hof daartoe onvoldoende.

Voorts acht het hof – mede ter bescherming van de verkeersveiligheid – het aangewezen ten aanzien van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder feit 1 primair bewezenverklaarde aan de verdachte een ontzegging van de rijbevoegdheid voor de duur van 18 maanden, waarvan 9 maanden voorwaardelijk, op te leggen. Hierbij heeft het hof in het bijzonder het buitengewoon gevaarzettend karakter van verdachtes handelen, zoals hierboven omschreven, in aanmerking genomen.

Het verweer dat de verdachte – kort gezegd – zijn rijbewijs niet kan missen voor zijn werk, wordt door het hof verworpen. Hoewel zulks zijdens de verdachte is gesteld, acht het hof het op grond van het verhandelde ter terechtzitting niet aannemelijk geworden dat de verdachte voor het behoud van het werk zijn rijbewijs nodig heeft, dan wel redelijkerwijs geen andere vervoersmogelijkheid ter beschikking staat. Daartoe heeft het hof mede in aanmerking genomen dat de verdachte ter terechtzitting van het hof heeft verklaard dat hij en zijn collega’s in groepjes werken en dat één of meer van die collega’s ook over een rijbewijs beschik(t)(ken).

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f, 45, 57, 302 en 350 van het Wetboek van Strafrecht, de artikelen 13, 26 en 55 van de Wet wapens en munitie en artikel 179a van de Wegenverkeerswet 1994, zoals deze ten tijde van het bewezenverklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van het wijzen van dit arrest rechtens gelden.

BESLISSING

Het hof:

verklaart de verdachte niet-ontvankelijk in het hoger beroep, voor zover gericht tegen de beslissing ter zake van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder 4 tenlastegelegde;

verklaart de verdachte niet ontvankelijk in het hoger beroep ter zake van de partiële vrijspraak beslissing in de zaak met het onder parketnummer 03-141449-22 tenlastegelegde, voor zover dit ziet op – kort weergegeven – de beschadiging en/of vernieling van een Kia Picanto ( [kenteken] ) toebehorende aan [benadeelde] ;

vernietigt het vonnis waarvan beroep, voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen, doch uitsluitend ten aanzien van de opgelegde straf en doet in zoverre opnieuw recht;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
180 (honderdtachtig) dagen;

bepaalt dat een gedeelte van de gevangenisstraf, groot
107 (honderdzeven) dagen, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jarenaan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt;

beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht;

veroordeelt de verdachte tot een
taakstrafvoor de duur van
180 (honderdtachtig) uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door
90 (negentig) dagen hechtenis;

ontzegt de verdachte ter zake van het in de zaak met parketnummer 03-155580-22 onder 1 primair bewezenverklaarde de
bevoegdheid om motorrijtuigen te besturenvoor de duur van
18 (achttien) maanden;

bepaalt dat een gedeelte van de bijkomende straf van ontzegging, groot
9 (negen) maanden, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jarenaan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt;

bevestigt het vonnis waarvan beroep voor het overige, met inachtneming van het vorenoverwogene.

Aldus gewezen door:

mr. O.A.J.M. Lavrijssen, voorzitter,

mr. J.F. Dekking en mr. T. van de Woestijne, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr. T.S. Vos, griffier,

en op 22 april 2024 ter openbare terechtzitting uitgesproken.

Pogingen tot het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel en wapenbezit in een conflict tussen familieleden

Uitspraak