ECLI:NL:GHSHE:2021:4334

Uitspraak

Parketnummer : 20-002411-16 OWV

Uitspraak : 23 september 2021

TEGENSPRAAK

Arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken van het gerechtshof

's-Hertogenbosch

gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de rechtbank Oost-Brabant van 22 juli 2016 op de vordering ex artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht, in de zaak met parketnummer 01-839265-13 tegen:

[betrokkene] ,

geboren te [geboorteplaats 1] op [geboortedag] 1984,

wonende te [adres 1]

Hoger beroep

De rechtbank heeft het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel vastgesteld op

€ 34.394 en heeft aan betrokkene een betalingsverplichting opgelegd voor dat bedrag.

Van de zijde van de betrokkene is tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep alsmede het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de betrokkene naar voren is gebracht.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het vonnis van de rechtbank zal vernietigen, het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel zal vaststellen op € 31.404,60 en aan betrokkene een betalingsverplichting zal opleggen voor dat bedrag.

De verdediging heeft verweren gevoerd tegen de hoogte van het geschatte voordeel en de hoogte van de opgelegde betalingsverplichting.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis zal worden vernietigd omdat het hof zich daarmee niet kan verenigen.

Door het hof gebruikte bewijsmiddelen

Indien tegen dit verkort arrest beroep in cassatie wordt ingesteld, worden de door het hof gebruikte bewijsmiddelen opgenomen in een aanvulling op het verkort arrest.

Deze aanvulling wordt dan aan het verkort arrest gehecht.

Schatting van de hoogte van het wederrechtelijk verkregen voordeel

De veroordeling

Betrokkene is bij vonnis van de rechtbank van 17 december 2014 onder parketnummer 01/839265-13 tot straf veroordeeld terzake van:

-feit 1: opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder B van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd in de periode 1 september 2012 tot en met 27 mei 2014;

-feit 2: opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd op 28 mei 2014;

-feit 3: medeplegen van witwassen, meermalen gepleegd in de periode van januari 2012 tot en met 14 mei 2014;

-feit 4: medeplegen van valsheid in geschrift in eendaadse samenloop met medeplegen van oplichting gepleegd op 23 februari 2014 respectievelijk in de periode 23 februari 2014 tot en met 26 maart 2014;

-feit 5: opzettelijk bankbiljetten in voorraad hebben, waarvan de valsheid hem toen hij ze ontving bekend was, met het oogmerk om ze als echt en onvervalst uit te geven of te doen uitgeven en opzettelijk en wederrechtelijk bankbiljetten welke bestemd zijn om als wettig betaalmiddel in omloop te worden gebracht, in omloop brengen en teneinde ze in omloop te brengen in voorraad te hebben, gepleegd op 28 mei 2014 respectievelijk in de periode van 1 juli 2012 tot en met 28 mei 2014;

-feit 6: bedreiging met brandstichting, meermalen gepleegd op 12 september 2013;

-feit 7: bedreiging met zware mishandeling, gepleegd op 12 april 2014.

Wettelijke grondslag

Artikel 36 e lid 3 Sr hield ten tijde van de bewezenverklaarde feiten het navolgende in:

(Lid 3)

Op vordering van het openbaar ministerie kan bij een afzonderlijke rechterlijke beslissing aan degene die is veroordeeld wegens een misdrijf dat naar de wettelijke omschrijving wordt bedreigd met een geldboete van de vijfde categorie, de verplichting worden opgelegd tot betaling van een geldbedrag aan de staat ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel, indien aannemelijk is dat of dat misdrijf of andere strafbare feiten op enigerlei wijze ertoe hebben geleid dat de veroordeelde wederrechtelijk voordeel heeft verkregen. In dat geval kan ook worden vermoed dat:

a.

uitgaven die de veroordeelde heeft gedaan in een periode van zes jaren voorafgaand aan het plegen van dat misdrijf, wederrechtelijk verkregen voordeel belichamen, tenzij aannemelijk is dat deze uitgaven zijn gedaan uit een legale bron van inkomsten, of;

b.

voorwerpen die in een periode van zes jaren voorafgaand aan het plegen van dat misdrijf aan de veroordeelde zijn gaan toebehoren voordeel belichamen als bedoeld in het eerste lid, tenzij aannemelijk is dat aan de verkrijging van die voorwerpen een legale bron van herkomst ten grondslag ligt.

Het hof stelt vast dat betrokkene wegens een of meer misdrijven die naar de wettelijke omschrijving worden bedreigd met een geldboete van de vijfde categorie is veroordeeld in welk geval de hiervoor onder a en b omschreven wettelijke bewijsvermoedens gelden.

In het ontnemingsrapport is het ontnemingsvoordeel eveneens gebaseerd op voormeld wetsartikel en is het voordeel vastgesteld aan de hand van een eenvoudige kasopstelling. Door middel van deze methode van berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel wordt nagegaan of, en zo ja, in hoeverre betrokkene meer contante uitgaven heeft gedaan dan via legale bron kunnen worden verantwoord.

Eenvoudige kasopstelling

De rechtbank heeft in het vonnis waarvan beroep de in het ontnemingsrapport^[1]opgenomen eenvoudige kasopstelling tot uitgangspunt genomen evenals een proces-verbaal omtrent de gedane contante uitgaven/betalingen^[2]. Deze kasopstelling welke betrekking heeft op de kalenderjaren 2012 tot en met 2014 heeft – kort gezegd – de navolgende opzet:

Beginsaldo contant geld per 1 januari 2012: nihil

Legale contante ontvangsten inclusief bankopnamen: € 11.520,-

Eindsaldo contant geld op 28 mei 2014: € 705,- (-/-)

Beschikbaar voor het doen van uitgaven € 10.815,-

Het hof overweegt dat in het ontnemingsrapport ten onrechte het beschikbare bedrag is gesteld op € 6.115,-. De rechtbank is eveneens uitgegaan van het bedrag van € 10.815,-

Vervolgens zijn in de kasopstelling een aantal contante uitgaven opgenomen welke nader zijn gespecificeerd in het hiervoor genoemde proces-verbaal omtrent de gedane contante uitgaven/betalingen.

Ten aanzien van enkele specifieke uitgavenposten heeft de verdediging in eerste aanleg verweer gevoerd. In hoger beroep heeft de verdediging ten aanzien van enkele posten het in eerste aanleg gevoerde verweer herhaald. Hierna volgen de posten waartegen in het hoger beroep het verweer van de verdediging nog was gericht.

Jacuzzi en cover

De verdediging heeft in eerste aanleg ten aanzien van de uitgavenpost “jacuzzi en cover” gesteld dat de jacuzzi door een goede kennis bij hem was geplaatst en dat de daarbij behorende cover evenmin door betrokkene maar door de kennis was aangekocht.

In hoger beroep heeft de verdediging voormeld verweer herhaald en daaraan niets nieuws toegevoegd.

De rechtbank (p. 4 vonnis) heeft omtrent het standpunt van de verdediging het navolgende vastgesteld en overwogen:

Tijdens de doorzoeking van perceel [adres 2] op 28 mei 2014 werden een (platinum) jacuzzi en een daarop betrekking hebbende factuur van [getuige 1] van 6 februari 2008 aangetroffen. (..)..Daarnaast werd een opdracht voor een cover voor een jacuzzi ten name van veroordeelde aangetroffen met daarop handgeschreven vermeld “totaal betalen 429,-“ en “voldaan op 9 november 2012”(…). [getuige 1] heeft op 5 oktober 2014 verklaard dat hij de jacuzzi in januari 2012 heeft verkocht voor € 2.000,-,=. Dit bedrag werd contant betaald (..).

In een tapgesprek d.d. 28 mei 2014 te 17:38 uur zegt veroordeelde tegen [medeverdachte] dat hij kan aantonen dat hij de jacuzzi heeft gekocht toen hij nog werk had en dat ze daar niets mee kunnen.’ (…).

De verdediging heeft deze uitgave eerst in haar conclusie van antwoord en ter terechtzitting van 10 juni 2016 betwist en in dat verband enkel gesteld dat de jacuzzi destijds uit ruimtegebrek door een goede kennis bij veroordeelde thuis was geplaatst. Voorts was de cover door diezelfde kennis aangeschaft.

De rechtbank stelt vast dat de versie van de verdediging evident strijdt met de inhoud van voormeld tapgesprek waarin veroordeelde zegt dat hij de jacuzzi heeft aangeschaft.

De rechtbank acht de versie van de verdediging bezien in het licht van de inhoud van de hiervoor weergegeven bewijsmiddelen waaruit het tegendeel volgt, volstrekt niet aannemelijk geworden. Daarentegen acht de rechtbank op grond van die bewijsmiddelen aannemelijk dat veroordeelde de jacuzzi en cover heeft aangeschaft en contant heeft betaald.

Dit betekent een contante uitgave van (2.000 + 429 ) € 2.429.

Het hof neemt vorenstaande vaststellingen en overwegingen en beslissing van de rechtbank over, maakt deze tot de zijne en verwerpt het standpunt van de verdediging en betrekt een uitgavenpost van
€ 2.429,-bij de kasopstelling.

Anabolen/insuline

De verdediging heeft in eerste aanleg ten aanzien van de uitgavenpost “anabolen/insuline” gesteld dat de gehanteerde prijzen op de website “ [website] ” niet overeenkomen met de werkelijke prijzen/waarde van de producten.

In hoger beroep heeft de verdediging wederom het standpunt ingenomen dat ten onrechte is uitgegaan van de geschatte prijzen op basis van voormelde website. Tevens heeft de verdediging gesteld dat betrokkene insuline destijds van zijn toenmalige vriendin [medeverdachte] had gekregen toen zij bij een apotheek stage liep.

De rechtbank (p. 5 vonnis) heeft omtrent het standpunt van de verdediging het navolgende vastgesteld en overwogen:

V.3.3. Anabolen/stimulerende middelen.

Tijdens doorzoeking perceel [adres 2] op 28 mei 2014 werden een groot aantal - kort gezegd - anabolen/stimulerende middelen aangetroffen en vervolgens nader onderzocht. De stoffen staan opgesomd in een proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 1] . De verdediging heeft deze opsomming en duiding van de stoffen niet betwist en de rechtbank heeft gezien dat de opgesomde stoffen corresponderen met de onderliggende kennisgevingen van beslag.

De rechtbank neemt de opsomming in genoemd proces-verbaal dan ook als uitgangspunt.

V. 3.3.1 Herleidbare stoffen

Na vergelijkend onderzoek met gegevens afkomstig van de site

[website]heeft verbalisant [verbalisant 1] de waarde van onder meer de navolgende aangetroffen

middelen, als volgt begroot:

(795909) Een pot (XXL Nutrition zinc) met daarin een doordrukstrip met 1 patroon NovoMix 30 Penfill j./l00 ml. Prijs is 180 euro per stuk (…).

(755910) Een pot Norditropin Novomix 30 Penfill j./100 ml met daarin een doordrukstrip

met 21 patronen. Prijs is 180 euro per stuk. Totaal 21 x 180 = 3.780 euro (..)..

(795911) HCG 5000 iu; twee doosjes met 1 x 6 ampullen (2 x 3 stuks) en l x 4 ampullen

(2 x 2 stuks)= 10 stuks. Prijs is 45 euro per stuk. Totaal is 10 x 45 = 450 euro (..)..

(795919 ) Een doos met vijf flesjes, waaronder

een flesje Crena 12 ml. 75 mg/ml Acetate, prijs per stuk 45 euro

een flesje Crene 12 ml. 200 mg/ml Enanthate, prijs per stuk 45 euro

een flesje Masceron p 12 ml. 100 mg/ml Drostalonone Propionate, prijs per stuk 35 euro

een flesje Cesc P 100 12 ml. 100 mg/ml Propionate, prijs per stuk 35 euro

(…)..

(795922) 2 doosjes met daarin telkens 10 flesjes HGH-DNA Origin 3,33 mg. Prijs per stuk

is 100 euro. Totaal is dat 20 x 100 = 2.000 euro.

(795923) Een doosje met drie flesjes met opdruk Somacropin 100 iu. Prijs per stuk 100

euro. Totaal 3 x 100 = 300 euro (…).

(795928) Een pot met opdruk Extreme Power Tamoxifen met daarin 100 tabletten.

Prijs 35 euro (…).

(795931) Een pot Proviron HCI met daarin 22 witte tabletten. Prijs 45 euro (…)..

Dit alles komt op een totaal van (180+3780+450+45+45+35+35+2000+ 300+35+45) € 6.950, aan uitgaven.

De verdediging heeft gesteld dat de gehanteerde prijzen op de website [website] niet overeenkomen met de werkelijke prijzen/waarde van de producten. De stoffen zouden bovendien op de illegale markt veel goedkoper zijn dan op de legale markt, aldus veroordeelde ter zitting van 10 juni 2016.

De rechtbank ziet in hetgeen de verdediging zonder enige nadere onderbouwing heeft aangevoerd geen aanleiding om bij de bepaling van de prijzen/waarden van de aangetroffen stoffen een ander uitgangspunt te nemen dan de gegevens afkomstig van de website [website] . Indien de veroordeelde deze producten voor een lagere prijs heeft aangeschaft dan door de verbalisant is begroot, dan ligt het toch eerstens op de weg van de veroordeelde om daarover helderheid te verschaffen. Deze is evenwel telkens uitgebleven. De rechtbank neemt de berekening van verbalisant [verbalisant 1] dan ook over.

De verdediging heeft voorts gesteld dat veroordeelde de hiervoor onder de nummers 795909 en 755910 genoemde stoffen (insuline) destijds van zijn toenmalige vriendin [medeverdachte] heeft gekregen toen zij stage liep bij een apotheek. Het betroffen geretourneerde stoffen die (door de apotheek) weggegooid zouden worden. Veroordeelde heeft deze versie tijdens de zitting 10 juni 2016 herhaald.

De rechtbank stelt vast dat de versie van de verdediging eerst bij conclusie van antwoord is opgevoerd, nadat veroordeelde van het rapport berekening wederrechtelijk verkregen voordeel (en de schriftelijke stukken en getuigenverklaringen waarop dit is gebaseerd) had kunnen kennisnemen en zodoende zijn verweren daarop heeft kunnen afstemmen.

De rechtbank stelt vast dat de verklaringen van [medeverdachte] in de onderliggende strafzaak

geen aanknopingspunten bieden voor de versie van de verdediging. De rechtbank acht de enkele in een laat stadium van het geding opgevoerde uiterst opmerkelijke en niet nader onderbouwde versie van de verdediging niet aannemelijk geworden. Daarentegen acht de rechtbank aannemelijk dat veroordeelde de - kort gezegd- insuline zelf heeft aangeschaft.

Niet herleidbare stoffen

De rechtbank volgt de stelling van de verdediging dat er geen waarde/prijs kan worden toegekend aan de in de opsomming van verbalisant [verbalisant 1] voorkomende stoffen met een

onbekende inhoud. De verdediging noemt in dit verband terecht de stoffen onder de

nummers 795919 (flesje met onbekende inhoud ad 35 euro), 795916 (twee flesjes met

onbekende inhoud, totaal 220 euro) en 795914 (vijf flesjes met transparante vloeistof, totaal

250 euro). Naar het oordeel van het rechtbank geldt het echter evenzeer voor de stof onder

nummer 795918 (10 flesjes met onbekende inhoud, totaal 1100 euro).

Dit betekent dat de rechtbank in afwijking van de berekening een bedrag van (35 + 220 +

250 + 1100 =) € 1.605, buiten beschouwing laat.

Aanvullend overweegt het hof dat [medeverdachte] gehoord bij de raadsheer-commissaris op 20 juli 2020 heeft verklaard dat toen zij stage liep bij een apotheek zij nooit insuline aan betrokkene heeft gegeven of heeft verkregen van de apotheek. Het hof heeft geen reden aan deze verklaring te twijfelen.

Contante betaling reparatie BMW M3.

De verdediging heeft in eerste aanleg ten aanzien van de uitgavenpost “contante betaling reparatie BMW M3” gesteld dat deze betaling niet door betrokkene is verricht althans niet voor het bedrag van € 3.000,-.

De verdediging heeft in hoger beroep vorenstaand verweer herhaald maar daartoe niets nieuws bijgebracht.

De rechtbank (p. 7 van het vonnis) heeft omtrent dit standpunt het navolgende vastgesteld en overwogen:

Uit gegevens van RDW blijkt dat BMW M3 (kleur blauw) met kenteken [kenteken] van 23 oktober 2012 tot 21 mei 2013 op naam van veroordeelde heeft gestaan (…)..

[getuige 2] heeft op 22 juli 2014 verklaard dat hij op enig moment een blauwe BMW M3 van [verdachte] heeft gerepareerd. De reparatie betrof het motorblok (3000 euro) en onderdelen (500 euro). Veroordeelde heeft hem de € 3.000, cash betaald (…)..

[getuige 3] heeft op 18 juni 2014 verklaard dat veroordeelde voor het motorblok rond de € 2.500, aan [getuige 2] heeft betaald. Hij neemt aan dat het een contante betaling is geweest (..)..

De verdediging heeft primair deze betaling en subsidiair de hoogte van het bedrag ter

discussie gesteld.

De rechtbank stelt vast dat de rechtbank in het vonnis van de onderliggende strafzaak (pag. 8) de verklaringen van de tot het bewijs gebezigde getuigen in weerwil van het verweer van de verdediging betrouwbaar heeft geacht. Uit de aan dit vonnis gehechte bewijsbijlage volgt onder meer dat de verklaring van [getuige 3] van 18 juni 2014 als bewijsmiddel is gebruikt. Dat betekent dat [getuige 3] als betrouwbare getuige is aangemerkt. De rechtbank ziet geen aanleiding thans anders daarover te oordelen.

Gezien de inhoud van de bewijsmiddelen, waaronder de verklaring van de betrouwbare getuige [getuige 3] , acht de rechtbank aannemelijk dat veroordeelde een bedrag van in elk geval

€ 2.500,-, contant aan [getuige 2] heeft betaald. De enkele niet nader onderbouwde betwisting van de juistheid van deze betaling is volstrekt onvoldoende in het licht van dit alles.

Aanvullend overweegt het hof dat [getuige 2] bij de raadsheer-commissaris op 20 juli 2020 heeft verklaard dat betrokkene hem voor het motorblok € 3.000,- contant heeft gegeven.

Met de rechtbank betrekt het hof – ten gunste van betrokkene – een bedrag van
€ 2.500,-als contante uitgave bij de kasopstelling. Het hof ziet geen reden anders te beslissen als door de advocaat-generaal gesteld bij de schriftelijke conclusie.

Terugkopen auto beslaglegging

De verdediging heeft in eerste aanleg ten aanzien van de uitgavenpost “terugkopen auto beslaglegging” gesteld dat deze betaling niet door betrokkene is verricht.

De verdediging heeft in hoger beroep vorenstaand verweer herhaald maar daartoe niets nieuws bijgebracht.

De rechtbank (p. 8 van het vonnis) heeft omtrent dit standpunt het navolgende vastgesteld en overwogen:

[getuige 3] heeft in dit verband op 18 juni 2014 verklaard dat veroordeelde aan hem vroeg om de BMW 645 — die onder veroordeelde in beslag was genomen - terug te kopen.

Veroordeelde kon het geld niet overmaken omdat hij geld thuis had liggen. Dit stond niet op de bank. Veroordeelde had thuis zwart geld liggen. [getuige 3] heeft € 15.000,= voor de BMW betaald en veroordeelde heeft vervolgens € 15.000,= aan zwart geld aan [getuige 3] gegeven (…)..

De verdediging heeft deze betaling betwist.

De rechtbank verwijst voor wat betreft de betrouwbaarheid van getuige [getuige 3] naar het hetgeen hiervoor onder het kopje V.3.5 is overwogen (hof: zie hiervoor ten aanzien van de reparatie van de BMW M3) en stelt nog specifiek vast dat de verklaring van [getuige 3] over de € 15.000,= mede als bewijsmiddel voor het bewezenverklaarde witwasfeit heeft gediend. De rechtbank ziet geen aanleiding om thans over de betrouwbaarheid anders te oordelen, mede omdat veroordeelde geen feiten of omstandigheden heeft aangevoerd waaruit kan blijken dat [getuige 3] de auto niet voor rekening van veroordeelde (terug)kocht.

Gelet op dit alles acht de rechtbank aannemelijk dat veroordeelde € 15.000,= in contanten aan [getuige 3] heeft betaald. De enkele betwisting door de verdediging van de juistheid van deze betaling is in het licht van de door de rechtbank in de strafzaak als betrouwbaar aangemerkte verklaring van [getuige 3] onvoldoende voor een ander oordeel.

Het hof betrekt bij dit oordeel dat [getuige 3] , gehoord bij de raadsheer-commissaris van dit hof op 20 juli 2020, andermaal heeft bevestigd van betrokkene een bedrag van € 15.000,- contant te hebben ontvangen om de auto uit het beslag te laten halen.

Terugbetaling lening

De verdediging heeft in eerste aanleg ten aanzien van de uitgavenpost “terugbetaling lening” gesteld dat deze betaling niet door betrokkene is verricht. De rechtbank heeft deze contante uitgave buiten beschouwing gelaten. De verdediging en de advocaat-generaal kunnen zich verenigen met deze beslissing van de rechtbank en ook het hof ziet geen reden anders te oordelen.

Uitlatingen [getuige 4]

De verdediging heeft in eerste aanleg ten aanzien van de uitgavenpost “ [getuige 4] ” gesteld dat deze betaling niet door betrokkene is verricht.

De verdediging heeft in hoger beroep vorenstaand verweer herhaald maar daartoe niets nieuws bijgebracht.

De rechtbank (p. 9 van het vonnis) heeft omtrent dit standpunt het navolgende vastgesteld en overwogen:

[getuige 4] , een ex-vriendin van veroordeelde, heeft op 3 oktober 2014 aan verbalisant [verbalisant 2] gemeld dat zij in 2013 een geldbedrag van € 500,= in contanten van veroordeelde had ontvangen. Zij had dit geldbedrag op haar bankrekening gestort en hierna overgemaakt op de bankrekening van veroordeelde. Dit geldbedrag was bestemd om de huur van zijn woning te betalen (…).

Op een bankafschrift van rekening [rekeningnummer] (van veroordeelde, rechtbank) is sprake van een overboeking op 19 augustus 2013 van [getuige 4] van € 500,.

Anders dan de verdediging acht de rechtbank de contante betaling van € 500,= aan [getuige 4] aannemelijk. De rechtbank acht de enkele, eerst laat in het stadium van dit geding geformuleerde en ondeugdelijk onderbouwde betwisting van de juistheid van deze betaling

onvoldoende voor een ander oordeel

Kosten levensonderhoud

In eerste aanleg heeft de rechtbank overeenkomstig het voorstel van de officier van justitie het redelijk geoordeeld om voor de periode vanaf juli 2013 tot en met eind mei 2014 een maandelijkse contante uitgavenpost van € 400,- aan te houden inzake huishoudelijke boodschappen en brandstofkosten en heeft in totaal als contante uitgavenpost in de kasopstelling betrokken een bedrag van (11 maanden x € 400,-=) € 4.400,=. Dit uitgangspunt is door de verdediging in eerste aanleg niet weersproken.

In hoger beroep heeft de verdediging betoogd dat deze uitgavenpost buiten de kasopstelling dient te worden gehouden en heeft daartoe gesteld dat betrokkene een zuinig mens is en leeft van vriendinnen die hem helpen. Het hof gaat aan dit standpunt voorbij nu daarvoor door de verdediging verder niets is bijgebracht.

Resume contante uitgaven

Samenvattend gaat het hof met de rechtbank uit van de navolgende contante uitgaven:

Jacuzzi en cover = € 2.429,00

Scooter/snorfiets = € 1.400,00

Anabolen/stimulerende middelen =

(€ 8.625,00)

- Niet 795919, 795916, 75914 en 75918 = -/- €
1.605,00

- Waarde nihil 795912 en 795924 = -/- €
70,00

Totaal anabolen / stimulerende middelen = € 6.950,00

Facturen contante betalingen = € 4.228,21

Reparatie BMW M3 = € 2.500,00

Terugkopen auto beslaglegging (BMW [kenteken] ) = € 15.000,00

Contante stortingen bankrekeningen = € 5.222,44

Uitlatingen [getuige 4] = € 500,00

Huurbetalingen = € 2.580,00

Kosten levensonderhoud = € 4.400,00

Totaal contante uitgaven = € 45.209,65 (afgerond 45.209,00)

Geschat wederrechtelijk verkregen voordeel

Met de rechtbank stelt het hof het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel vast op:

Beschikbaar voor het doen van uitgaven € 10.815,-

Daadwerkelijke contante uitgaven € 45.209,- (-/-)

Voordeel (=verschil)
€ 34.394,-

Op te leggen betalingsverplichting

Het hof zal aan de betrokkene de verplichting opleggen tot betaling van na te melden bedrag aan de Staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

Redelijke termijn

Ten aanzien van de redelijke termijn van artikel 6 EVRM stelt het hof het navolgende vast.

Het hof stelt de aanvang van de redelijke termijn in eerste aanleg op 28 mei 2014 zijnde de datum van aanhouding van betrokkene waarbij tevens onder betrokkene waardevolle goederen in beslag werden genomen. De einddatum van deze termijn stelt het hof op 22 juli 2016 zijnde de datum waarop de rechtbank het ontnemingsvonnis heeft gewezen. Daarmee is de redelijke termijn die voor deze fase doorgaans op twee jaren wordt gesteld met iets meer dan een maand overschreden.

De redelijke termijn in hoger beroep is aangevangen op 3 augustus 2016, zijnde de datum waarop door betrokkene hoger beroep werd ingesteld. De einddatum wordt door het hof gesteld op 23 september 2021, zijnde de datum van dit arrest. Daarmee is de redelijke termijn die voor deze fase doorgaans eveneens op twee jaren wordt gesteld met 3 jaren en 1 maand overschreden.

Deze overschrijding is niet geheel aan betrokkene toe te rekenen. Zo is er enige tijd verstreken voordat deze zaak voor de eerste maal op 9 januari 2020 werd behandeld ter terechtzitting in hoger beroep. Toen heeft het hof op verzoek van de verdediging beslist tot het horen van een zevental getuigen. Op 29 oktober 2020 is de behandeling vanwege Corona-perikelen aangehouden en ter zitting van 11 maart 2021 is betrokkene zonder reden niet verschenen en is de zaak uiteindelijk aangehouden voor een conclusiewisseling.

Alles overziende is het hof van oordeel dat de mate van overschrijding een matiging van de betalingsverplichting met 10% rechtvaardigt.

Gelet hierop legt het hof aan betrokkene een betalingsverplichting op van ( € 34.394,- -/- 10%=)
€ 30.954,-.

Gijzeling

Ingevolge het bepaalde in artikel 36e lid 11 Wetboek van Strafrecht bepaalt de rechter bij oplegging van de maatregel de duur van de gijzeling die met toepassing van artikel 6:6:25 van het Wetboek van Strafvordering ten hoogste kan worden gevorderd. Bij het bepalen van de duur wordt voor elke volle € 50,- van het opgelegde bedrag niet meer dan één dag gerekend met een maximum van 1080 dagen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze ten tijde van het bewezenverklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van het wijzen van dit arrest rechtens gelden.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Stelt het bedrag waarop het door de betrokkene wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat vast op een bedrag van
€ 34.394,00 (vierendertigduizend driehonderdvierennegentig euro).

Legt de betrokkene de verplichting op tot betaling aan de Staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel van een bedrag van
€ 30.954,00 (dertigduizend negenhonderdvierenvijftig euro).

Bepaalt de duur van de gijzeling die ten hoogste kan worden gevorderd op
619 dagen.

Aldus gewezen door:

mr. B. Stapert, voorzitter,

mr. A.J. Henzen en mr. E.E. van der Bijl, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr. J.H.W. Van der Meijs, griffier,

en op 23 september 2021 ter openbare terechtzitting uitgesproken.

mr. A.J. Henzen en mr. E.E. van der Bijl zijn buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.

ECLI:NL:GHSHE:2021:4334

Hoger beroep tegen vonnis van de rechtbank Oost-Brabant inzake ontneming wederrechtelijk verkregen voordeel

Uitspraak

Arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken van het gerechtshof

's-Hertogenbosch

[betrokkene] ,

a.

b.

BESLISSING

Voetnoten